อนุทิน 119898
ครูอ้อย แซ่เฮ
เขียนเมื่อตื่นขึ้นมาด้วยความเจ็บปวดแบบไม่อยากจะเอื้อนเอ่ย ได้แต่คุณซ้ายช่วยลอบลูบๆคลำให้พอได้รู้สึกว่า คุณขวา คุณยังมีเพื่อน ไม่ได้โดดเดี่ยวเดียวดาย อย่างที่นายคิด
คุณซ้าย คุณยังคงต้องทำงานหนัก เพราะคุณสบายมากว่า 50 ปีแล้ว
ความเห็น (2)
ขอบคุณค่ะ คุณหมอ 
ป.
