บ่ายแล้ว..ฝนลงเม็ดเพียงชั่วระยะสั้น ๆ แล้วจากหายไปราวกับเง้างอนต่อพื้นดิน. ขณะที่ฉันกลับหวนคิดถึงบ้านอย่างมหาศาล. ฝนตกอาจเหมาะกับคนอกหัก. แต่ฉันกลับรู้สึกเสมอมาว่า ฝนตกคือสัญญาณเสียงจากท้องทุ่งในบ้านเกิดที่ร้องส่งมายังฉัน.
บ้าน..
ตระหง่านเหงาอยู่ข้างใน
กระซิบร่ำบอกกับใจ
เมื่อไหร่...เมื่อไหร่ ...จะกลับไปแอบอิง
ไม่มีความเห็น