ประสบการณ์และความรู้สึกนึกคิดจากการไปสนทนากับชาวต่างชาติ
เย็นวันพฤหัสบดีที่ 31 กรกฏาคม ข้าพเจ้าและเพื่อนอีก3คนนัดกันไว้ว่าจะไปสัมภาษณ์ชาวต่างชาติ
ก่อนวันสัมภาษณ์ : ข้าพเจ้าตื่นเต้นมาก เนื่องจากข้าพเจ้าไม่เคยพูดคุยกับชาวต่างมาก่อนเลย ครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ข้าพเจ้าจะได้พูดคุยกับชาวต่างชาติ ไม่รู้จะต้องพูดอย่างไรให้ชาวต่างชาติเข้าใจ กลัวจะพูดไปแล้วเขาจะฟังไม่รู้เรื่อง กลัวว่าถ้าหากเขาถามกลับมาจะตอบว่าอย่างไรดี ยิ่งใกล้วันสัมภาษณ์มากเท่าไหร่ความกลัวของข้าพเจ้าก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น ข้าพเจ้าก็พยามยามเข้าไปดูในอินเตอร์เน็ตว่าการพูดคุยกับชาวต่างชาติต้องพูดอย่างไรบ้าง พยายามท่องศัพท์ภาษาอังกฤษต่างๆที่อาจได้ใช้ และท่องประโยคที่จะถามชาวต่างชาติให้ได้
ขณะสัมภาษณ์ : ข้าพเจ้าและเพื่อนอีก3คนไปที่ทุ่งศรีเมืองเพื่อหาบุคคลเป้าหมายของเรา ข้าพเจ้าและเพื่อนๆเดินรอบๆทุ่งศรีเมือง ระหว่างเดินนั้นก็เจอชาวต่างชาติหลายคนอยู่แต่ยังไม่กล้าเข้าไปทักทาย กลัวก็กลัว ตื่นเต้นก็ตื่นเต้น ความรู้สึกก็บอกว่ากล้าๆหน่อย และแล้วก็เราก็เจอเป้าหมายแล้ว จากนั้นข้าพเจ้าและเพื่อนๆก็เดินเข้าไปทักทายจนได้ในขณะที่พูดคุยอยู่นั้นข้าพเจ้าตื่นเต้นมากๆ ตื่นเต้นจนลืมว่าต้องพูดว่าอะไร มันเป็นวินาทีที่ข้าพเจ้าอยากจะเดินหนีไปใกล้ๆจากตรงนี้ แต่ข้าพเจ้าก็ตั้งสติแล้วพูดอย่างที่เตรียมเอาไว้ จนในที่สุดข้าพเจ้าก็พูดออกไปแต่ไม่รู้ว่าจะพูดถูกหรือเปล่า สำเนียงเป็นอย่างไรบ้างกลัวมากๆ และแล้วทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี
หลังสัมภาษณ์ : หลังจากที่ข้าพเจ้าสัมภาษณ์เสร็จแล้ว ข้าพเจ้ารู้สึกโล่งใจมากๆ พอมาคิดย้อนกลับไปข้าพเจ้าก็รู้สึกว่าข้าพเจ้าควรไปปรับปรุงอีกมาก ข้าพเจ้าคิดว่าเขาคงงงและไม่ค่อยเข้าใจที่พวกพูดมากเท่าไหร่ หลังจากวันนี้ข้าพเจ้าคิดว่าต้องเรียนรู้ภาษาอังกฤษเป็นเรื่องเป็นราวเสียที
พยายามอีกหลายๆรอบโดยเรียนรู้จากครั้งก่อนๆหนูก็จะสามารถพูดคุยได้อย่างธรรมชาติในที่สุดนะคะ
ขอบคุณ โอ๋-อโณ มากๆ ที่เป็นกำลังใจให้ หนูจะพยายามเรียนรู้และตั้งใจที่จะฝึกพูกภาษาอังกฤษให้คล่องและเป็นธรรมชาติที่สุดค่ะ