อนุทิน 107937

ในสังสารวัฏนี้เราพอกพูนความรู้ผิดเข้าใจผิดเอาไว้มาก ดังนั้นกว่า จิต จะยอมจำนนกับข้อเท็จจริงว่า "เราไม่มี มีแต่รูปนาม และรูปนามไม่เที่ยง เป็นทุำกข์ หรือเป็นอนัตตา" ได้ ก็ต้องหมั่นป้อนข้อเท็จจริงเกี่ยวกับรูปนามให้จิตดูเนือง ๆ จนจิตยอมรับความจริงด้วยปัญญา ไม่ใช่ด้วยการน้อมใจเชื่อโดยการคิดพิจารณา หรือด้วยการบังคับจิตให้เชื่อ


แท้จริงการเจริญวิปัสสนา ก็คือ การเอาของจริงคือรูปกับนามมาให้จิตดู จนจิตยอมจำนนกับข้อเท็จจริง และหมดความเข้าใจผิดและความยึดถือว่า รูปนามเป็นตัวเราของเราไปเองหนอ

[ภูฟ้า]

นั่นหมายความว่า ต้องให้เห็นทั้งสุข และทุกข์ ไม่ใช่เอาแต่สุข แต่ปฏิเสธทุกข์