สวัสดีครับอาจารย์

  ตอนนี้ผมก็มาประชุมที่กรุงเทพครับ

  เรื่องการพัฒนาคุณภาพรพ

  ดีใจครับได้มาอ่านบันทึกและลปรรคนแรกครับ

  เห็นด้วยอย่างมากครับมิตรภาพในนี้ เป็นสิ่งที่มีค่า

  และช่ายเติมเติมส่วนที่เรายังพร่อง  ยังขาด ให้ดีขึ้นเรื่อยๆ  ผ่านการเรียนรู้ แลกแปลี่ยนและการสัมผัสทั้งจากข้อความ  แนวคิด เรื่องราว เรื่องเล่าต่างๆ  รวมทั้งการพบกับตัวจริงเสียงจริงครับ

  ผมชอบแนวคิดพี่เม้งเรื่องหินสองก้อนมากนะครับ 

   GTK  เป็นเวที  หรือพื้นที่ๆทำให้เราหามุม  หาด้านของอีกคนที่เราจะสามารถเชื่อมโยงได้ครับ แม้ว่าทั้งหมดในความเป็นตัวตนของเราอาจจะไม่เหมือนกันหมด  แต่เราก็เชื่อมในด้านที่เหมือนกัน  การเชื่อโยงหลายๆด้านทำให้เกิดการพัฒนาแปลงและเรียนรู้ไปสู่จุดที่ดียิ่งๆขึ้นมากครับ

   จริงๆแล้วผมมีแนวคิดจะเขียน  หรือเล่าว่าเราได้อะไรจากในนี้บ้าง หรือเราเปลี่ยนแปลงและดีขึ้นอย่างไร  เมื่อเข้ามาเรียนรู้แลกเปลี่ยนพบปะผู้คนมากมายครับ  อาจารย์เขียนก่อนทำให้ได้ร่วมลปรรก่อนครับ

  ขอบพระคุณมากๆครับ

สวัสดีครับ

ชอบคำของท่าน อ.พิชัย และเห็นด้วยว่าทุกอย่างไม่ใช่เหตุบังเอิญครับ  "การที่เราจะได้ไปไหนนั้นมีเหตุ บางทีก็ไปสร้างเหตุ บางทีก็ไป(ชด)ใช้  พอถึงเวลาตรงนั้น หากเกิดอะไรบางอย่างขึ้นมาก็จะเห็นได้เลยว่า ทำไมเราต้องมาอยู่ตรงนั้น ณ ที่เวลานั้น"

• พี่ตุ๋ยขา...
• อิจฉาจังเลย...ได้ทานข้าวกับอ.พิชัยด้วย
• วันนี้ได้ประชุมกับเฮฮาศาสตร์สาขาพิษณุโลก
• ได้พูดคุยถึงมิตรภาพใน gotoknow เช่นกันค่ะ
• ตอนนี้หว้าก็ถูกมองว่ามีโลกส่วนตัวอยู่แต่ในเน็ต
• แต่ตอนนี้พิสูจน์ได้แล้วว่าที่ g2k มิตรภาพเราไม่ได้เกิดเฉพาะโลกเสมือน   แต่เราได้มีการรวมกลุ่มกันในโลกแห่งความเป็นจริง
• มีการสร้างเครือข่ายแห่งการเรียนรู้  ทุกคนมาร่วมกันด้วยใจจริงๆค่ะพี่ตุ๋ย.....
• บางครั้งหว้าไปบริจาคเลือด  ชวนใครไปก็ไม่มีใครไปเลย...ทานมังสวิรัติทุกวันพระก็ถูกมองว่าแปลกๆ    ใช้งานที่ learners.in.th  เป็นสื่อการเรียนการสอน ก็ถูกมองว่าแค่สอนในห้องอย่างเดียวก็พอ  ไม่รู้จะหางานเพิ่มไปทำไม  เงินเดือนก็เท่าเดิม....
• แต่เมื่อได้มารู้จัก g2k ทำให้ได้รู้ว่าคนแบบเรามีอยู่มากมายใน g2k   ทำให้หว้าไม่รู้สึกแปลกแยกเลยค่ะ    ยิ่งทำให้เราค้นพบตัวตนของเรามากขึ้น   กล้าที่จะทำในสิ่งที่เราอยากจะทำ
• ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับผู้รู้ต่างๆมากมาย   จากคนที่ไม่ค่อยกล้าแสดงความคิดเห็น   ที่นี่..ให้โอกาสหว้าได้ทำอะไรหลายๆอย่าง
• เจอกลุ่มคนที่มีจิตอาสาเช่นเดียวกัน   ขอบคุณ g2k จริงๆค่ะ

สวัสดีค่ะน้องหมอ

เมื่อครู่ก็เพิ่งไปเยี่ยมที่บันทึก FAPAI มาเหมือนกัน สวนกันพอดี ^ ^

ไม่รู้ว่ามากรุงเทพเลย มาประชุมหลายวันใช่ไหมคะ เย็นวันพฤหัสยังอยู่กรุงเทพหรือเปล่าไม่รู้ เผื่อจะได้พบกันน่ะค่ะ ^ ^ 

น้องเม้งเป็นคนที่มีความคิด ข้อคิดดีๆ เสมอค่ะ เป็นคนช่างคิด(สร้างสรรค์)ดีจริงๆ ค่ะ

น้องหมอก็เป็นคนหนึ่งที่ช่วยเติมเต็มมิตรภาพใน gotoknow ค่ะ และเรามีอย่างน้อยมุมหนึ่งที่เหมือนกันอย่างแน่นอน ^ ^

สวัสดีค่ะน้องกบ

พี่ก็เชื่อเช่นนั้นเหมือนกันค่ะ ว่าไม่ใช่เหตุบังเอิญ

การรู้จักน้องกบก็ไม่ใช่เหตุับังเอิญเช่นกันค่ะ ^ ^ 

ศิษย์น้อง

เืมื่อวานช่วงหลังๆ นับว่าแยกคู่คุยจริงๆ 5555  พี่ก็ได้ยินแว่วๆ ว่าคุยกันเรื่องงานอะไรนี่แหละ แต่ไม่รู้หรอกว่างานอะไร ^ ^

ตอนที่น้องขับรถออกไปแล้ว พี่เดินออกมาพร้อมกับคุณพ่อคุณลูก ได้ยินคุยกันว่าน้ำมันรถหมดพอดีอีกต่างหาก 55555  งานนี้คุณพ่อที่รักโดนอีกรายการแน่นอน ^ ^

เรื่อง six degrees น่ะ ถ้าไม่รู้จักน้องเขามาก่อน ก็เรียกว่าได้ว่าเป็นดีกรีที่ ๒  แต่ตอนนี้รู้จักมาก่อนเลยกลายเป็นดีกรีที่ ๑ ไปเลย เหมือนแต่ก่อนพี่คงไม่รู้จักเพื่อนน้องที่อยู่ในซอย ๓๓ หรอก คงเคยเห็นแต่ในทีวี แต่ตอนนี้ก็กลายเป็นว่ารู้จักในดีกรีที่ ๒ ไปแล้ว รู้จักผ่านน้องไง อิ อิ

อย่างที่ว่านะ โลกมันแคบจริงๆ ไปๆ มาๆ รู้จักกันไปหมด ถ้าช่วยเหลือกันได้ ก็ช่วยเหลือกัน เอื้อเฟื้อกัน สังคมน่าอยู่และเป็นสุขไม่น้อยเลยทีเีดียว ^ ^ 

• สวัสดีค่ะ อ.กมลวัลย์
• รู้สึกยินดีไปด้วยค่ะ
• เมื่อตอนที่ไปมหกรรม KM ที่พิษณุโลก อาจารย์แสวงบอกว่า เข้ามา G2K แล้วได้เพื่อนมากมาย
• ป้าแดงเลยโดนน้องๆ แซวว่า ได้เพื่อนในเนตเยอะ แต่เพื่อนนอกเนตหายไปหมดเลย  เพราะมัวแต่มานั่งอ่านนั่งแชท เค้าทำอะไรก็ไม่ได้ไปกับเขา อิอิอิ

สวัสดีจ้าน้องลูกหว้า

เห็นด้วยค่ะว่าโลกใน gotoknow ไม่ใช่โลกเสมือน แต่เป็นผู้คนจริงๆ ที่มีจิตอาสา รู้จักที่จะให้ (เพราะการเขียนให้ความรู้ ก็เป็นการให้อย่างหนึ่ง)  ทำให้เราได้หลุดจากการรู้จักคนในกรอบแคบๆ ด้วยข้อจำกัดของพื้นที่และเวลาออกไป เปิดหู เปิดตา เปิดใจมากขึ้น  ทำให้เรารู้ว่ามีคนที่ทั้งคิดเหมือนและคิดต่างจากเรา รู้จักรับรู้เหตุและผลมากขึ้น  ดีจริงๆ ด้วยจ๊ะ

ไม่ว่าคนแถวนั้นจะพูดอย่างไรนะจ๊ะ พี่ว่าสิ่งที่น้องปฏิบัติอยู่เป็นสิ่งที่ดีที่หลายๆ คนควรดูเป็นตัวอย่างด้วยซ้ำไป.... 

คิดถึงเสมอค่ะ

สวัสดีค่ะคุณ  pa_daeng

ไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมที่บันทึกเลยค่ะ แต่เห็นข้อคิดเห็นของ pa_daeng แล้ว รู้เลยค่ะว่าได้พบคนที่มีจิตอาสาอีกหนึ่งคนใน gotoknow แต่ไม่ได้ไป KM พิษณุโลก เลยไม่ได้พบตัวจริงกัน

สำหรับตัวเองแล้วคิดว่า เพื่อนในเนตจะรู้จักตัวตนเรามากกว่านอกเนตเสียอีก ^ ^  ตัวเองก็ใช้เวลาในเนตเยอะเหมือนกันค่ะ แต่ก็มีบางช่วงที่หายๆ ตอนทำงานหนักๆ น่ะค่ะ

ขอบคุณที่แวะมา ลปรร นะคะ

• ตามมาดูครับ
• วันก่อนไปอบรมให้ครู กทม ยังเห็น
• พลังของ G2K เราอยู่เลยครับ
• แต่คู่นี้สำเนาถูกต้องครับ

สวัสดีค่ะพี่

เกาะติดและตามสถานการณ์ความคืบหน้าค่ะ  เห็นด้วยกับลูกหว้าค่ะ  ของอย่างนี้ไม่ต้องซื้อหา แต่มาด้วยใจล้วน ๆ ค่ะ ขอบคุณค่ะ

ฮ่า ฮ่า!

น้องรองกะน้องเล็กเดาถูกต้อง

งานนี้กระเป๋าเบาไปพอควร...ขนาดมาค่อนข้างบ่อยนะเนี่ย :)

กลายเป็นประเพณีของเธอไปแล้วว่า หากเจอดี้ต้องพาไปซูเปอร์มาร์ก เพราะดี้เคยบ่นว่ากินแต่มาม่าจะโทรมและมีโรคภัยตามมา เธอเลยพาไปช้อบเสียเต็มตู้เย็น แถมด้วยเติมน้ำมันเต็มถัง :(

คราวก่อน เล่นพาไปซื้อเตาไมโครเวฟ

คราวนี้ยังเบาะๆคร้าบ :)

ว่าแต่ขอบคุณมากที่หนูเลี้ยงอาหารอิตาเลี่ยน ร้านปันปัน ยังอร่อยเหมือนเดิม

หากมาเชียงใหม่จะพาไปกิน สเตฟาโน สุดยอดเลยล่ะ

พานพบไม่รู้จบ

พบพานอย่างรู้ใจ...

เนิ่นนาน ..ตลอดไป

ยิ่งใหญ่..และงดงาม

สวัสดีค่ะ อ.ขจิต

คิดตั้งนานว่าอะไรสำเนาถูกต้อง 5555 คิดออกแล้วแหละ อิอิ

มิตรภาพใน gotoknow มีพลังเสมอค่ะ

เฉพาะของอาจารย์ขจิตคนเดียวก็พลังล้นเหลือค่ะ  

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนนะคะ ^ ^ 

สวัสดีค่ะน้องราณี

ไม่ได้คุยกันนานเลยนะคะ ดีใจที่ได้พบอีกครั้งค่ะ แต่เห็นทำกิจกรรมกันใน KM พิษณุโลกกันสนุกทีเดียว นี่แหละค่ะพลังของมิตรภาพใน gotoknow ตอนนั้นยุ่งไปหน่อย  เลยได้แต่ติดตามอ่านค่ะ ^ ^ 

สวัสดีค่ะอาจารย์

หนูจะอดอาหารรอค่ะ อิอิ แต่หนูสนใจน้ำพริกหนุ่มมากกว่านะค่ะ 5555  อะไรก็ได้ค่ะ กินได้เกือบหมด ^ ^

มีลูกสาวสวย น่ารัก แบบนี้ก็ต้องดูแล เอาใจแบบนี้แหละค่ะ 5555 อันนี้เป็นจุดอ่อนของคุณพ่อทั้งหลายอยู่แล้ว  

เห็นบันทึกของอาจารย์ขึ้นแล้ว แต่ยังไม่ได้แวะไปเยี่ยมเลย เดี๋ยวจะไปหาที่บันทึกค่ะ ^ ^ 

สวัสดีค่ะน้องแผ่นดิน

เขียนได้ดีจังเลยค่ะ  อย่างที่น้องลูกหว้าบอกไว้ข้างบนว่า "

• แต่เมื่อได้มารู้จัก g2k ทำให้ได้รู้ว่าคนแบบเรามีอยู่มากมายใน g2k   ทำให้หว้าไม่รู้สึกแปลกแยกเลยค่ะ    ยิ่งทำให้เราค้นพบตัวตนของเรามากขึ้น   กล้าที่จะทำในสิ่งที่เราอยากจะทำ
• ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับผู้รู้ต่างๆมากมาย   จากคนที่ไม่ค่อยกล้าแสดงความคิดเห็น   ที่นี่..ให้โอกาสหว้าได้ทำอะไรหลายๆอย่าง

" 

การรู้จักคนอื่น เหมือนได้ทำความเข้าใจตัวเองเพิ่มไปด้วย เพราะมิตรเราก็เหมือนกระจกของเราในทีอยู่เหมือนกัน และถ้าเป็นกัลยาณมิตร ก็จะยิ่งนำเราไปสู่สิ่งดีงาม สิ่งที่เป็นมงคลยิ่งขึ้นไปอีก

ขอบคุณที่แวะเข้ามา ลปรร ค่ะ ^ ^ 

ตามมาชมบรรยากาศดีๆครับ

อาหารอร่อย ประเด็นพูดคุยก็ดีครับ

ผมไปกรุงเทพฯ ก็ได้พบมิตรดีๆมากมายที่คอยดูแล พาไปที่ต่างๆด้วยความที่เป็นคนบ้านนอก ก็เงอะงะพอสมควร แต่มิตรๆที่ กทม.ก็ดูแลด้วยความเอ็นดูครับ

ขอให้มิตรภาพยั่งยืน

ทุอย่างมาจาก "เหตุ" จริงๆ "ผล" ก็เป็นสิ่งที่พวกเรารับตอนนี้

สวัสดีครับพี่สาว

สบายดีไหมครับ เข้ามาชื่นใจกับมิตรภาพดีๆ ทุกครั้งที่เห็นรอยยิ้มและเห็นการพบกันของทุกท่านครับ

ขอบคุณมากครับผม

เม้งครับ 

สวัสดีค่ะน้องเอก

เสียดายที่ตอนนั้นไม่ทราบก่อนว่าจะมากรุงเทพฯ ค่ะ มารู้อีกทีตอนที่เจอซูซานวันก่อนหน้าที่เอกจะมาน่ะค่ะ เลยไม่ว่างไปเสียแล้ว

วันนี้ก็นัดน้องหมอสุพัฒน์กับทีมไว้ค่ะ เดี๋ยวพบกันแล้วค่อยมาเล่าให้ฟังอีกทีค่ะ ^ ^

ไม่ใช่ความบังเิอิญที่รู้จักกันจริงๆ ค่ะ ^ ^ 

สวัสดีค่ะน้องเม้ง

น้องก็เป็นคนหนึ่งที่พี่ดีใจที่ได้รู้จักนะคะ  พอกลับมาเมืองไทยแล้วคงได้โอกาสมาพบกันบ้างสักครั้ง แต่ถึงยังไม่พบ ก็ไม่เป็นไร เพราะได้พบในบันทึกทุกวันอยู่แล้ว แถมยังได้เห็นภาพมุมใหม่ของแต่ละคนจากการเขียนและจากรูปถ่ายประจำบล็อกอีกด้วย ^ ^   

นึกถึงเสียงโฆษณาชวนป๋วยปี่แป่กอ(ในความจำ)เลย 5555 

แบรนด์นี้ดีมากเลยนะ ชื่อแม้ยาวก็ยังจำง่าย ^ ^

และนอกจากจะหายเจ็บคอแล้ว คนกินยังเป็นลูกกตัญญูด้วย 5555 

ฮ่า ฮ่า

มาชวนกันกิน ชวนป๋วยปี่แป่กอ

แต่ก่อนกินต้องเป็นลูกกตัญญูก่อน

น้องรองที่รักและคิดถึง

• เห็นภาพนี้แล้วชื่นใจจริงๆค่ะ  ทุกคนยิ้มมีความสุขมากๆเลย....(เหมือนเป็นครอบครัวเดียวกันเลยนะคะ).....และขอบคุณมากๆที่ยังคิดถึงกันอยู่ค่ะ

• พี่ได้รับหนังสือของน้องรอง "พยาบาลไร้หมวก" ที่ส่งมาให้แล้วค่ะ...ได้อ่านแล้ว....เป็นหนังสือที่ดีมากๆเลยค่ะ...ขอบคุณน้องรองมากๆค่ะ

                      คิดถึงทุกคนเสมอค่ะ

ศิษย์พี่มาชวนเป็นสมาชิกชวนป๋วยปี่แป่กอ จะไม่เป็นได้เช่นไรกัน ^ ^ 

สำหรับเรื่องลูกกตัญญูนั้นยังพยายามอยู่ เพราะทำอย่างไรก็ยังรู้สึกว่าทำได้ไม่เท่าที่พ่อแม่เคยทำให้เสียทีค่ะ ^ ^ 

พี่หญิงใหญ่ 

กำลังคิดถึงพอดีเลย จริงๆ แล้วคิดถึงตั้งแต่วันที่ไปเจอศิษย์พี่ศิษย์น้องเมื่อวันจันทร์แล้ว ยังคิดเลยว่าจะ render รูปพี่หญิงใหญ่ลงไปในรูปหมู่ แต่เสียดายไร้ฝีมือทางนี้ ^ ^ 

รูปนี้เหมือนกำลังยิ้มให้พี่หญิงใหญ่เลยใช่ไหม ^ ^

สำหรับเรื่องหนังสือ ดีใจมากค่ะที่ชอบ หนังสือเล่มนี้เป็นตัวอย่างในการดำเนินชีวิตที่ดีมากของคนๆ หนึ่ง ตัวเองอ่านแล้วได้กำลังใจ เลยอยากส่งให้พี่ติ๋วด้วยค่ะ ^ ^ 

• เห็นภาพแล้วมีความสุขจังเลย
• ผมก็ดีใจที่ได้มีกัลยาณมิตร
• ที่ทรงคุณค่ามากมาย
• ในgotoknow
• ได้เห็นแง่มุมของชีวิต
• จากเรื่องเล่าและประสบการณ์ตรง

สวัสดีค่ะอ.พิสูจน์

เห็นภาพทีไรก็มีความสุขทุกทีเช่นกันค่ะ เพราะิยิ้มแป้นกันทุกคน ^ ^

gotoknow นอกจากเป็นแหล่งความรู้และประสบการณ์แล้ว ยังเป็นที่บ่มเพาะมิตรภาพด้วย

ดีใจมากที่มีอาจารย์เป็นกัลยาณมิตรอีกท่านหนึ่งค่ะ ^ ^

ขอบคุณที่แวะเข้ามา ลปรร นะคะ 

น้องรองที่รัก

• กาลเวลาที่ผ่านมาเป็นเครื่องพิสูจน์อย่างดีว่าความรักที่เราศิษย์พี่ - ศิษย์น้องมีให้กันนั้นมิเคยเสื่อมคลายแม้แต่น้อย   และมิใช่ความรัก  ความผูกพันที่ผิวเผินหรือเป็นแฟชั่น...
• ...แม้พี่จะห่างการแวะเวียนมาบ้าง...แต่บอกได้เลยว่า...คิดถึงพี่น้องเราอยู่เสมอ...
• ด้วยความรักและคิดถึงจริงๆค่ะ...

สวัสดีค่ะอาจารย์

เห็นด้วยค่ะ ว่าที่พี่มาอยู่ในชุมชนเดียวกันกับอาจารย์  มาใกล้ชิดกัน พุดคุยกันเหมือนคนรู้จักกันนานปีอย่างนี้ ไม่ใช่เหตุบังเอิญที่รู้จักกันแน่นอนค่ะ...

สวัสดีค่ะพี่หญิงใหญ่

จริงเลยค่ะ ว่าความสัมพันธ์ศิษย์พี่ ศิษย์น้องนี้แน่นแฟ้นจริงๆ ตัวเองโชคดีที่ได้มาอยู่ในกลุ่มค่ะ  ^ ^

เรื่องการห่างไป ไม่ได้มาเยี่ยมกันบ่อยๆ นั้น ตุ๋ยว่าเป็นเรื่องปกติค่ะ แต่ที่แน่ๆ คือที่ยังคิดถึงกันเสมอ มีความปรารถนาดีต่อกัน แม้จะไม่ได้ไปหาที่บันทึก หรือพบกัน ก็เป็นกัลยาณมิตรกันได้เสมอค่ะ  คิดถึงเช่นกันค่ะ ^ ^

สวัสดีค่ะคุณพี่ศศินันท์

ตัวเองดีใจมากค่ะที่ได้เรียนรู้ประสบการณ์และแนวความคิดของหลายๆ ท่านใน gotoknow คุณพี่เป็นคนหนึ่งที่ตัวเองคิดว่าเด็กๆ รุ่นใหม่ควรจะเจริญรอยตาม ตัวเองเป็นคนชอบคนที่ตรงไปตรงมาและมีคุณธรรม มากๆ ค่ะ ดีใจมากๆ ที่ได้โอกาสเรียนรู้จากคุณพี่บ่อยๆ คงไม่ใช่เรื่องบังเอิญค่ะที่ตัวเองได้โอกาสนี้ ^ ^

• มาแนะนำตัวครับ  รู้สึกจะเคยแวะมาเยี่ยมแล้ว
• วันก่อนไปบ้านท่านเอกชัย ( บ้านสองศรี )  รออาจารย์ไม่ไหว  ต้องรีบไปดอนเมือง  อดกินก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่ด้วย
• ไปเชียงใหม่เจอ  ครูบา  อ. สร้อย  อึ่งอ๊อบ  เอก แต่เสียดายไม่ได้พบ อ. พิชัย  เดือนหน้าจะไปเชียงใหม่อีก  หวังว่าคงมีโอกาสได้พบ อ. พิชัย อิอิ

สวัสดีค่ะคุณหมอ คนชอบวิ่ง

จะบอกว่ารู้จักคุณหมอแล้วก็จะเกินจริงนะคะ คือว่าเคยอ่านบันทึกคุณหมออยู่บ้างนะค่ะ

วันนั้นไม่ได้ไปประชุมที่บ้านคุณเอกชัยหรอกค่ะ (ท่านนี้ก็ยังไม่เคยพบเลยค่ะ) วันนั้นเป็นวันที่งานยุ่งๆๆๆๆ จริงๆ ออกจากที่ทำงาน ๓ ทุุ่มน่ะค่ะ

สรุปแล้วอดกินก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่เหมือนกันค่ะ  ^ ^

ยินดีที่รู้จักนะคะ แล้วคงจะได้พบกันค่ะ  

• พี่ตุ๋ยขา...
• วันนี้ำทำไมนอนดึกจังเลย
• เลยแวะมาทักค่ะ  งงๆว่าเรา login แล้วนะเนี่ย
• เตรียมจะลาไปนอนเช่นกันค่ะคุณพี่
• คิดถึงนะคะ
  

ศิษย์น้อง

เมื่อวานกลับมาบ้านเย็นๆ เหนื่อยมาก อาบน้ำแล้วหลับไป 2 ชั่วโมงเต็ม เลยเพิ่งตื่นขึ้นมาตอบข้อคิดเห็นที่มีคนเขียนไว้หลายอันมากในอีกบันทึกหนึ่งจ๊ะ เลยดูเหมือนนอนดึก จริงๆ แล้วแอบนอนหัวค่ำไปรอบหนึ่งแล้วจ้า อิอิ

เรื่องรูป ขอต๊ะไว้ก่อนนะ พอดียังไม่ได้ load ภาพจากกล้องเลย ทิ้งสายต่อไปที่บ้านน่ะ เดี๋ยวคืนนี้เอาลงให้ดูจ้า ^ ^ 

ศิษย์พี่ตุ้ยค่ะ

เพิ่งมีเวลามานั่งตามอ่าน เห็นแล้วอยากกินมั้งคะ เห็นภาพศิษย์พี่ใหญ่ และศิษย์พี่รองแล้ว แอบอิจฉา....

พี่ซูซานบอกว่าถ้าศิษย์น้องไป กทม เมื่อไหร่ จะเลี้ยง (แอบมัดมือชก) จะนัดเจอศิษย์พี่ เม้าท์กันให้กระจายไปเลยนะคะ :)

สวัสดีค่ะน้องลูกหว้า

ไม่ได้นอนดึกหรอกค่ะ แอบนอนไปแล้วตอนหัวค่ำรอบหนึ่ง ^ ^  แต่ตอนที่น้องลูกหว้าเข้ามาให้ข้อคิดเห็น พี่ sign off ไปนอนอีกรอบเรียบร้อยแล้วค่ะ

คิดถึงเช่นกันค่ะ ^ ^ 

ศิษย์พี่หญิงใหญ ่ ^ ^

มีคนคอยกระตุ้นแบบนี้ดีจังเลยค่ะ ขอรายงานให้ทราบว่าบางอย่างได้ทำสำเร็จไปแล้ว ตอนนี้ได้จองตั๋วเรียบร้อย ดูเส้นทางเดินทางต่อรถไฟฟ้าที่โน่นเรียบร้อย ที่กำลังมึนๆ อยู่คือหาที่อยู่ แต่ก็มีความก้าวหน้า ได้รับข้อมูลจากคนไทยใจดีที่โน่นบ้างแล้วเหมือนกัน แต่ยังไม่ได้ติดต่อกับ landlord ค่ะ

ขอบคุณพี่ติ๋วมากนะคะ ^ ^ 

สวัสดีค่ะศิษย์น้องเล็ก(กว่า)

เพิ่งกลับมาจากประชุมและเพิ่งวางหูจากศิษย์น้องเล็กเรื่องงาน ^ ^

วันหลังถ้ามากรุงเทพฯ บอกล่วงหน้าจะได้นัดกันไปกินนะจ๊ะ ^ ^ 

เอารูปมาฝากตามเสียงเรียกร้องแล้วจ้า...

ส่วนนี่ก็อีกมาดหนึ่งของนักกิน... อิอิ 

น้องเล็กที่รัก

• จะว่าไปนั้นลูกของคุณน้าพี่ติ๋วอยู่อเมริกา...แต่ด้วยความที่ไม่ค่อยได้ติดต่อกัน  และคุณน้ากับสามีก็เวียนหลายประเทศ...สุดท้ายอยู่ออสเตรเลีย....แต่น้อง(ลูกคุณน้า)ยังอยู่อเมริกา...ถ้าน้องรองยังไม่ได้ที่อยู่จริงๆ..บอกพี่ติ๋วอีกที...จะลองถามๆดูให้เพราะเค้าเป็น อเมริกัน  ซิติเซนจ้ะ

อ้อ....ลืมไปจ้ะ...รูปสามพี่น้องสายเลือดตระกูลเรนน่ารักจังจ้ะ...

• สวัสดีค่ะ อาจารย์
• ป้าแดงได้รับหนังสือ"พยาบาลไร้หมวก"ตั้งแต่เมื่อวานแล้วค่ะ
• ขอบคุณมากมายเลยค่ะ
• ขอให้สมหวังทุกๆเรื่อง นะคะ

ขอบคุณมากค่ะพี่ิติ๋ว

เรื่องที่อยู่ ไม่น่าจะมีปัญหา สามารถหาได้ค่ะ ตอนนี้มีคนไทยที่อยู่ที่โน่น (ผ่านการประสานงานช่วยเหลือจากน้องมะปราง อ.ธวัชชัย ที่แนะนำให้รู้จักกับคนที่อยู่แถวๆ ที่จะไป) ช่วยแนะนำที่อยู่ให้แล้วค่ะ แต่ยังติดต่อไม่เสร็จ ด้วยความผลัดวันประกันพรุ่งของตัวเองนี่แหละค่ะ ^ ^ 

ตอนนี้ก็เก็บงานไปเรื่อยๆ แล้วก็ติดต่อประสานงานไปด้วยค่ะ

ิขอบคุณมากๆ อีกครั้งค่ะ คิดถึงนะคะ ^ ^ 

ลืมตอบเรื่องรูปค่ะ พี่ติ๋ว ^ ^

วันนั้นถ่ายภาพไม่เยอะค่ะ แต่อาจารย์พิชัยพกกล้องตัวเบ้อเร่อ ถ่ายไปหลายภาพเหมือนกัน แต่กว่าจะกลับมาจากเกาหลีแล้วเอาให้เราดูคงอีกหลายวันค่ะ ไม่รู้ว่า log on จากเกาหลีบ้างหรือเปล่า ยังไม่ได้เช็คเลยค่ะ เพิ่งเข้าเน็ตมา

ภาพที่เห็น ตัดต่อออกมาจาก ๒ ภาพค่ะ ไม่ได้ขอให้บริกรช่วยถ่ายหมู่นะค่ะ ลืม มัวแต่คุยกับกิน ^ ^ 

สวัสดีค่ะ pa_daeng

ขอบคุณที่แวะมาบอกถึงบันทึกเลยนะคะ เมื่อครู่เพิ่งตอบขอบคุณที่ไปเขียนไว้ในคำถามเองค่ะ ^ ^

หนังสือเล่มนี้ดี ถ้าอ่านแล้วชอบ ก็ส่งต่อให้คนที่สนใจยืมอ่าน จะเป็นการช่วยสนับสนุนให้พี่หยดน้ำได้บุญกุศลด้วยค่ะ  

สวัสดีครับ

มาชวนอาจารย์มาให้กำลังใจพี่พยาบาลที่ไปด้วยกันครับ

ชื่อพี่จำปูนคนที่นั่งข้างๆอาจารย์ศิริศักดิ์นะครับ

ท่านนี้ก็เป็นนักเดินทางและเป็นผู้ปฏิบัติเช่นกันครับ

http://gotoknow.org/blog/alpha/139461

ขอบคุณค่ะน้องหมอ

จำพี่จำปูนได้ดีค่ะ ..แต่ได้คุยน้อย เพราะนั่งคนละด้านกัน

ตามไปเยี่ยมเยียนที่บันทึกแล้วนะคะ ^ ^