- โดยเฉพาะเรื่องราววิถีชีวิตคนภาคอีสานและการพัฒนานักศึกษา
- ถือเป็นเอกลักษณ์ของบันทึกคุณแผ่นดินค่ะ
บันทึกลำดับที่ 200 : คำสารภาพ และการเดินทางกลับไปปลดเปลื้องพันธะสัญญาที่ให้ไว้กับตัวเองอย่างน่าชัง
200 บันทึก .. คือชีวิตตนเองและชีวิตคนรอบข้างที่รื่นรมย์และหม่นเศร้า
(๑)
คำสารภาพบาปต่อไปนี้, อันที่จริงก็ไม่มีความจำเป็นใดที่จะต้องเขียนลงในบันทึก แต่กระนั้น ก็ขออนุญาตนำมาบอกกล่าว เผื่อบางทีอาจมีมิติทางความคิดบางอย่างได้บ้าง ...
ผมเคยพร่ำพูดอยู่กับตัวเองอย่างถี่ครั้งว่า "หากเขียนบันทึกครบ 200 เรื่อง ก็จะยุติการเขียนบันทึกของตนเองลง ณ ที่ตรงนั้น"
นั่นคือห้วงนึกคิดของผมที่เกิดขึ้น ณ ระยะแรกเริ่มของการเข้าสู่การเขียนบันทึกโดยการชักนำและลากจูงของ เจ้หนิง DSS "work with disability" ( หนิง ) ผู้ทรงพลังในเรื่องน้ำหนัก....
เจ้แกรู้จุดอ่อนผมชัดแจ้งเกี่ยวกับความไม่รู้เดียงสาในเรื่อง "เทคนิค" หรือการใช้เทคโนโลยี ซึ่งผมมักที่จะไม่งอแงกับเรื่องพรรค์นี้ และไม่เสียเวลาง้องอนที่จะเรียนรู้อะไรนัก เพราะวันและเวลาการงานก็ล้วนหนักหนาสาหัสทั้งสิ้น ทั้งงานประจำ และงานบริหารที่โถมทับมาอย่างไม่มีฤดูกาล
จนแล้วจนรอด.. เจ้แกก็ชักแม่น้ำมากกว่า 5 สายมาจนได้ โดยเฉพาะการกล่าวย้ำว่าเป็นเวทีที่จะนำพาเรื่องกิจกรรมนิสิตและตัวตนของนิสิต มมส ไปสู่สาธารณะได้อย่างดียิ่ง... ซึ่งนั่นก็คือ สิ่งที่ผมไม่อาจปฏิเสธได้เลย
(๒)
ระยะต้น..ผมคึกคักและตื่นตัวกับการเขียนบันทึกเป็นอย่างมาก หรือแม้แต่บัดนี้ ความรู้สึกเช่นนั้นก็มิได้หล่นหายตายตกไปจากห้วงคิดของผมเลยแม้แต่น้อย ดังจะเห็นได้จากจำนวนบันทึกของแต่ละเดือนที่มีมากกว่าจำนวนวันเวลาของแต่ละเดือนอย่างชัดเจน ...และจากจุดเริ่มต้นในปลายเดือนธันวาคมมาจนบัดนี้ก็ร่วม 5 เดือน ผมก็มีบันทึกได้ดังใจคิดคือ 200 บันทึก
เสียดายก็แต่บันทึกที่ 200 นั้นน่าจะเกิดขึ้นในวันที่ 25 พฤษภาคม เพราะนั่นคือวันครบรอบ 5 เดือนของการใช้ชีวิตและเรียนรู้ชีวิตในโลก G2K ของผู้ชายที่ชื่อ "นายแผ่นดิน" ... (ผู้ชายที่ขโมยชื่อของลูกชายมาเป็นนามแฝงของตนเอง)
ด้วยความสัตย์จริง, การเขียนบันทึกในแต่ละครั้ง ผมไม่เคร่งครัดและบ้าบิ่นเร่งทำสถิติให้ถึง 200 บันทึกในเร็ววัน และไม่เคยเขียนเพื่อแข่งขันประชันโฉมกับใคร หรือแม้แต่เขียนเพื่อให้ได้มาซึ่งรางวัลใด ๆ ผมก็ไม่เคยคิด แต่บันทึกทุกบันทึก ก็ผลิบานและโรยตัวออกมาจากตัวตนของผมอย่างต่อเนื่องโดยไม่รู้สึกกดดันและเสแสร้ง ...
ผมมีความสุขที่ได้เขียนบันทึก, โดยเฉพาะอย่างยิ่งบันทึกที่เป็นเรื่องราวของคนรอบข้างที่ผมมองว่า เป็นเรื่องที่ควรค่าต่อการยกย่องและให้ความเคารพต่อนาฏกรรมที่เขาได้ก่อร่างสร้างมันขึ้นมาต่อสังคม และหนึ่งในนั้น ผมหมายรวมถึงกิจกรรมของนิสิตอันเป็นคนหนุ่มสาวที่ผมคลุกคลีอยู่กับพวกเขาอย่างสนิทแน่น
ผมมีความสุขที่ได้เขียนถึง ความรัก ความศรัทธาที่มีต่อมหาวิทยาลัยอันเป็นที่รัก ซึ่งบ่มเพาะและสร้างผมขึ้นมาอย่างน่าอัศจรรย์
ผมมีความสุขที่ได้เขียนถึงเรื่องราว "คนของความรัก" และความทรงจำอันไม่รู้จบของ "บ้านเกิด" ที่นับวันจะเปลี่ยนรูปไปตามกระแสธารทางสังคม
ผมมีความสุขที่ได้เขียนถึง "กัลยาณมิตร" ที่มากด้วยน้ำใจและความดีงามที่ยากยิ่งต่อการสัมผัสพบได้ในโลกความเป็นจริงที่รายรอบตัวล้วนเต็มไปด้วยมายาคติที่แสนจะหดหู่...และเศร้าสะเทือนใจ
ผมมีความสุขที่พานพบถ้อยคำแห่งกำลังใจจากกัลยาณมิตรทั้งที่พบหน้าและไม่เคยพบเจอในโลกความเป็นจริง ... รวมถึงการมีความสุขที่ได้ท่องไปสู่เวทีทางความคิดในบันทึกของผู้คนอันหลากหลาย แต่กลับกลายเป็นหนึ่งเดียวในเรื่องของ "มิตรภาพและความรัก"
และที่นี่ ก็กลายกลับเป็น "พื้นที่คุณภาพ" ที่บ่มเพาะโลกและชีวิตของผมที่ผมไม่เคยได้เจอแสะสัมผัสได้จากที่ใดมาก่อน ...
(๓)
วันนี้บันทึกของผมเดินทางมาครบ 200 บันทึกตามที่เคยพร่ำคิดและพร่ำบอกกับตัวเอง ... และถ้าไม่มีอะไรพลิกผัน บันทึกที่ 200 ของผมน่าจะเป็นเรื่องราวตัวเองในเวทีแห่งขุนพลการจัดการความรู้ในเวที UKM อันทรงเกียรติดังที่กำลังดำเนินอยู่ ณ ม.วลัยลักษณ์ ...
แต่ถึงแม้ผมไม่ได้สัญจรไปยังที่นั่น ผมก็เชื่อว่าเรื่องราวของผมส่วนหนึ่งจะปรากฏอยู่บ้างในเรื่องเล่าของคนกองกิจฯ ที่ไปจาก มมส ในเรื่อง "เรียนล่วงหน้า" ที่ส่วนหนึ่งผมได้เขียนต่อเนื่องร่วม 10 ตอน
ผมไม่ได้ไปที่นั่น... แต่เรื่องที่เล่า เป็นเรื่องที่ผมและทีมงานฝังตัวจัดกิจกรรมและทุ่มเทอย่างเต็มที่และมีตัวตนในเนื้องานนั้นอย่างแท้จริง ซึ่งเรื่องนั้นเป็นก้าวที่เรากล้า, กล้าที่จะเปลี่ยนวิธีคิดไปสู่เรื่องราวใหม่ๆ ที่ยังไม่เคยทำมาก่อน รวมถึงการต่อยอดสิ่งอันดีงามจากเรื่องเดิม ๆ อย่างเป็นรูปธรรม โดยนั่นย่อมหมายถึงผมและทีมงานกำลังอยู่ที่เวที UKM ด้วยเช่นกัน !
(๔)
ผมไม่เครียดที่จะจัดการกับเวลาที่เหลืออยู่ในเวที G2K .. การหยุดเขียน หรือการต่อยอดการเขียนเรื่องราวอันเป็นชีวิตในแบบฉบับของตนเองต่อไปตามจังหวะและเวลาอันอำนวย ต่างล้วนไม่ใช่ประเด็นความตึงเครียดและกดทับวิถีชีวิตและความฝันของผมเลยแม้แต่น้อย
การเขียนต่อไป หรือหยุดเขียน ก็ล้วนแต่อาจช่วยให้ตัวตนของผมมีผลึกทางความคิดและชีวิตที่แจ่มชัดขึ้นได้ทั้งนั้น
มีหลายเรื่องราวที่ตกค้างอย่างมากมาย แต่ผมยังไม่ได้บอกกล่าวในเวทีการบันทึกเหล่านี้ มีทั้งเรื่องที่ผมพานพบเจอและต้องการเขียนด้วยตนเอง รวมถึงเรื่องที่ผมพบเจอแล้วเจ้าของเรื่องอันเป็นตัวละครฝากฝังให้ผม ได้ช่วยนำมาสื่อสารสัญญะและความนัยของเรื่องในบางประการต่อเวทีทางปัญญาสาธารณะแห่งนี้ !
(๕)
เมื่อวาระคำสัญญาของตนเองเดินมาทักทายอีกครั้ง ... ผมจึงขอสารภาพว่า ครั้งหนึ่งในระยะแรกเริ่มผมได้ให้สัญญากับตัวเองไว้อย่างนั้นจริง เป็นคำสัญญาของลูกผู้ชายที่ทำขึ้นกับตัวเอง
200 บันทึก .. คือชีวิตตนเองและชีวิตคนรอบข้างที่รื่นรมย์และหม่นเศร้า
200 บันทึก คือเรื่องเล่าของการให้และการรับของผู้คนในมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งของสังคมอันกว้างใหญ่
200 บันทึก คือ มุมชีวิตของผู้คนที่เหมือนและคล้ายอย่างคุ้นเคย
200 บันทึกคือเรื่องเล่าที่ช่วยให้บางท่านพบเจอนิสิต, มหาวิทยาลัย หรือแม้แต่ตัวของกระผมเอง
และทั้งหลายทั้งปวง, ... คือ 200 บันทึกที่นำพาผองมิตรมาสู่ชีวิตอย่างหลากล้น และแต่ละคนก็นำพาความงดงามมาประดับชีวิตผมแทบทั้งสิ้น ,
และ ถ้อยคำ, ของขวัญ, เสียงสนทนาผ่านเครื่องโทรศัพท์, อ้อมแขนอันอบอุ่น, หนังสือ - จุลสารอันทรงคุณค่า, เสื้อตัวใหญ่อันหนัก,หนา - ล้วนเป็นรางวัลชีวิตที่ผมตระหนักรู้ว่า "ยิ่งใหญ่และงดงาม" เป็นที่สุด
ผมเคยกล่าวไว้ในทำนองว่า ในโลก G2K เป็นเสมือนเวทีทางความคิด, เป็นเสมือนสวนดอกไม้ หรืออุทยานดอกไม้อันรื่นรมย์ของชีวิต ฯ ซึ่งเหล่านั้นล้วนเกิดขึ้นจากความสัตย์จริงของหัวใจของผู้ชายตัวไม่โต และอ่อนไหว ราวกับสายลมย่ำเช้าในเหมันตฤดู..
(๖)
200 บันทึก คือ คำสัญญาที่ให้ไว้กับตัวเอง .. การหยุดเขียน หรือเขียนต่อไปอย่างไม่รู้จบย่อมไม่มีผลกดทับจินตนาการของผม และไม่ใช่ประเด็นหลักของการตัดสินวิถีตัวตนของตนเองในเวทีแห่งนี้ แต่อย่างน้อยก็ขอสารภาพว่า ผมเคยคิดเช่นนั้น และให้คำสัญญากับตัวเองไว้เช่นนั้นจริง ๆ ....
ผมจะลองเดินทางกลับไปยังจุดแรกเริ่มนั้นอีกครั้ง ไปทำหน้าที่ตามพันธะสัญญา , ไปเพื่อเปลื้องปลดพันธะสัญญาทั้งปวงที่ตนเองสร้างมาเป็นกำแพงอย่างไร้ซึ่งเหตุผล ไปเพื่อสิ้นสุดการเดินทางของคำสัญญา และกลับมาเริ่มต้นใหม่อย่างไร้พันธะสัญญาใด ๆ อีกต่อไป
โลกไม่เงียบเหงา เพราะยังมีคนให้เราได้คิดถึง,
ซึ่งโลกใบที่ผมกล่าวถึงนั้นคือ โลก G2K นี่เอง,
(๗)
ขอบคุณที่ให้เวทีอย่างหลากหลายและยาวนานต่อผม, อันเป็นเวทีที่ช่วยให้ผมได้แสดงตัวตนของตนเองอย่างไม่มีขีดจำกัด และให้โอกาสต่อการบอกเล่าเรื่องราวตัวละครที่มีชีวิตในสังคมที่ผมได้พบเจอมา -
ขอบคุณที่ให้ผมได้ใช้เวทีสารภาพบาปอย่างน่าชัง !
คำสำคัญ (Tags): #โลกและชีวิต
หมายเลขบันทึก: 98992เขียนเมื่อ 27 พฤษภาคม 2007 20:22 น. ()ความเห็น (30)
อาจารย์ช่างเป็นคนที่ใช้เวลาได้คุ้มค่ามากนะคะ เขียนอะไรตั้งมากมาย เยี่ยมๆ จริงคะ
น่านๆ กลับมาเริ่มบันทึกแล้วก็ นับเป็นหนึ่งใหม่สิคะ มีกัลยาณมิตร รออ่านและเรียนรู้เรื่องราวจากคุณแผ่นดิน เยอะแยะเลยค่ะ
- ตามมาอ่าน
- ไปที่มหาวิทยาลัยจันทรเกษม
- มีหลายคนชมเรื่องการทำงานของคุณแผ่นดิน
- โดยอ่านจากบันทึก
- ดีใจที่มีเรื่องดีๆๆมีคุณภาพออกมาให้อ่านเสมอๆๆ
- ขอบคุณสำหรับมิตรภาพครับผม
ชอบอ่านบันทึกพี่นะครับ....อ่านแล้วมันรู้สึกกว่าตัวเองเข้าไปกระโดดโลดเต้นในนั้นด้วย
- สวัสดีครับพี่แผ่นดิน
- ขอบคุณ อ.แป๋ว ครับที่แนะนำให้ผมรู้จักกับพี่ ซึ่งจริง ๆ แล้วผมก็ไม่รู้จักใครเลยใน G2K แต่ก็ด้วยดอกไม้แห่งมิตรภาพที่ อ.แป๋ว และพี่ ๆ เพื่อน ๆ น้อง ๆ ทุกคนได้หยิบยื่นให้
- ขอบคุณในความคิดที่มีคุณค่าแห่งความรู้ของพี่แผ่นดินที่ได้ตกผลึกแบ่งปันเป็นแนวทางให้กับเพื่อน พี่ และน้อง ๆ ทุกคน ใน G2K
- ความจริงแล้วผมไม่เคยมีความคิดที่จะเขียน Blog เลยแม้แต่น้อย แม้กระทั่งเพื่อนชักจูงลากถูยังไงก็ปฏิเสธมาโดยตลอด ซึ่งจริง ๆ แล้วผมชอบที่จะเขียนลงสมุดบันทึกของตัวเองมากกว่า
- ผมคิดว่ามีดอกไม้อยู่หนึ่งดอกที่ทุกคนใน G2K ได้มอบไว้ให้แก่กันทุกคนคือ ดอกแห่งมิตรภาพ ลำต้นของดอกมิตรภาพนี้ได้แผ่กิ่งก้านเป็นความจริงใจ แตกใบเป็นความสุข ให้ทุกคนได้เก็บเกี่ยวผลผลิตความฝันไว้แบ่งปันกันในทุกห้วงเวลาของความรัก
- ชอบอ่านบันทึกของพี่มากเลยครับ..เหมือนผมจะรู้สึกว่าเราเคยรู้จักและสนิทสนมกันมานานครับ...กับคำที่พี่ใช้เรียกผมว่า..น้องรัก......
- เมล็ดพันธ์แห่งความงามที่พี่หว่านนั้นได้แตกหน่อขึ้นในหัวใจของทุก ๆ คนแล้วครับ...ผมเชื่ออย่างนั้น
ขอแสดงความยินดี กับ 200 บันทึกค่ะ
ไม่ง่ายเลยค่ะ แสดงความรัก ความสม่ำเสมอ ความมั่งคง
นับถือ นับถือ
- ขอชื่นชมคนเก่งมมส.
- นึกแล้วเชียวว่าวันนี้ต้องครบ 200 บันทึกเห็นแล้วเมื่อวาน 199 บันทึก
- เมื่อวานเราคุยกัน เมื่อคืนเกิดเหตุร้ายในหาดใหญ่ เชิญอ่านค่ะ
ยอดเยี่ยมเลยคะ มุ่งมั่นทำจนครบที่ตั้งเป้าไว้ พันธะสัญญาเป็นเรื่องสำคัญไม่ว่าเราจะให้ไว้กับผู้อื่น หรือตนเองค่ะ
- อย่าเพิ่งหายไปไหนเลยค่ะ
- บันทึกดีๆ เรื่องราวดีๆ
- โดยเฉพาะเรื่องราววิถีชีวิตคนภาคอีสานและการพัฒนานักศึกษา
- ถือเป็นเอกลักษณ์ของบันทึกคุณแผ่นดินค่ะ
- ยินดีกับบันทึก ที่ 200 และคงดีถ้าเติมศูนย์ต่อท้ายอีกซักตัว อิอิ
- ถ้าจะต้องแนะนำให้ใครอ่านบันทึกแรก ๆ ของการเริ่มรู้จัก G2K บันทึกของคุณแผ่นดินจะติดหนึ่งในนั้นด้วยคะ
- อย่าพึ่งรีบหายไปไหนนะ สิ่งดี ๆ จะได้ช่วยกันต่อยอดให ้ผลิดอก ออกผล
- ทำอย่างไรจะเป็นผู้ที่มีพลังล้นเหลืออย่างคุณ
แวะมาสวัสดีค่ะ...แสดงความยินดีด้วยที่สามารถเก็บเกี่ยวอะไรต่อมิอะไรได้มากมาย มีคุณค่าเกินกว่า 200 บันทึก...ยังขอเป็นมิตรที่ดีของคุณแผ่นดินอยู่เสมอค่ะ...
- แม้จะไม่ได้อ่านบันทึกของคุณมากมาย เนื่องจากเป็นมือใหม่ แต่จากทั้งหมดที่ได้ คือคุณค่าที่ไม่อาจประมาณ
- คงบอกอะไรไม่ได้มาก เพียงแค่จะย้ำว่า ..มันเป็นเช่นนั้นจริงๆ ...
- ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ...(รวมทั้งคนของความรัก)...
วันนี้ผมได้อ่านบันทึกนี้พร้อมกับสายฝนที่ตกลงสู่ " พื้นโลก : แผ่นดินแห่งนักคิด " ผมรู้สึกหดหู่ใจถ้าเกิดว่าเวทีแห่งนี้ได้ถูกยุติลงไป ผมยอมรับว่าผมพึ่งรู้จักสิ่งดีๆบนหน้าเวปนี้เอง แต่ความรู้สึกตอนนี้เหมือนผมได้รู้จักมานานแสนนานเลยทีเดียว
ผมมีสิ่งๆหนึ่งที่จะบอกเลยนะว่า การที่เราผิดคำพูดตัวเองเป็นเรื่องที่ผิดร้ายแรงมากมายเพราะแม้แต่ตัวเองยังผิดสัญญาที่ให้กับตัวเองไว้ แต่ ถ้าเราผิดสัญญากับตัวเองเพื่อให้ความรู้กับบุคคลอื่นผมว่านะสัญญาก็ไม่มีความหมาย ถ้าเรารัก เราศรัทธา และเราต้องการที่จะให้ให้ในสิ่งที่ เราอยากจะให้กับผู้อื่นต่อไป ผมก็ได้มีวาทกรรมที่จะมอบให้กับพี่ชายที่ผมรักและศรัทธาคนนี้
" 200 คือ สัญญา ต่อยอด คือ ศรัทธา "
สวัสดีครับ
 |
อันที่จริง, จำนวนบันทึกเพียงแค่ 200 บันทึก เมื่อเทียบกับท่านอื่น ๆ จะเห็นได้ชัดว่าเป็นจำนวนที่น้อยมาก แต่อย่างไรเสีย มันก็เป็นส่วนหนึ่งที่ผมเคยตั้งใจไว้ว่าจะเขียนให้ได้ในจำนวนนี้ และเรื่องที่เขียนก็จะมีทั้งเรื่องการงานและส่วนตัว ซึ่งต่างก็มีกลุ่มผู้อ่านที่แตกต่างกันไปบ้าง
ขอบพระคุณมากครับ
สวัสดีครับ เจ้
 |
ช่วงนี้ขอลาพักสักยกใหญ่ ๆ หรืออาจจะนาน ๆ หน่อยก็ไม่ว่ากันนะครับ
ที่นี่เป็นเหมือนอุทยานแห่งดอกไม้นานาชนิด ยังไงผมก็เทียวเข้าออก วิ่งเล่นและนอนพักอยู่เสมอแหละครับ ขึ้นอยู่กับว่า จะเข้ามาปลูกดอกไม้ หรือมาเพียงเที่ยวชมเท่านั้นเป็นสำคัญ
ขอบคุณเจ้มากครับ
สวัสดีครับ อ.ขจิต
 |
- ดีใจมากที่รู้ว่าที่ ม.จันทรเกษมมีคนติดตามอ่านบันทึกของผม
- ผมเองก็มีความสุขที่ได้เขียนบันทึกในแบบฉบับของตนเองที่เน้นเรื่องราวคนรอบข้าง, กิจกรรมของนิสิต และรวมถึงโลกและชีวิตของตนเอง
- และยิ่งสุขใจที่ทราบว่าบันทึกเหล่านี้มีคนติดตามอ่านอย่างต่อเนื่อง
- ขอบคุณมิตรภาพอันงดงามเสมอมา...ครับ....
วิถีที่เราเลือก เป็นวิถีที่เราพึงพอใจเบื้องต้น หากเรานั่งลงและถามใจจากข้างในว่าเราชอบหรือเปล่า หากชอบและใช่ ก็ทำต่อไป...นี่คือปฐมบท
ต่อไปคือ สิ่งที่เราทำมีประโยชน์กับใครหรือไม่ กับตัวเรา ครอบครัว และสังคมที่เราอยู่ ...มันส่งผลระดับใด เมื่อพิจารณาแล้ว ก็เดินทางต่อไป
ผมคิดว่า โอกาสในการช่วยสังคมอีกรูปแบบหนึ่ง คือการเขียน ...เพื่อสะท้อนตัวตน เพื่อการเคลื่อนไหว อาจไม่ได้มากก็ขอให้เป็นจุดเล็กๆที่สร้างแรงบันดาลใจให้ใครสักคน
บันทึกของคุณพนัส งดงามด้วยความรู้สึกที่ละเอียดของ"คน" บันทึกลักษณะนี้เขียนยาก เพราะไม่ว่าจะเป็นรูปแบบการนำเสนอ ภาษาที่สวยงาม และเจือด้วยอารมณ์ ความรู้สึกที่ระอุข้างใน
ผมชอบอ่าน และผมก็รู้สึกเสมอว่า ไม่เคยอยู่ห่างไกลกับเพื่อนเลย
สวัสดีครับ อ.ขุน
 |
ไปเวียนเทียนที่ไหนหรือเปล่า ผมกำลังจะไปเวียนเทียนที่พระธาตุนาดูน
การเขียนบันทึกของผมเน้นความรู้สึกและการแอบอิงสาระในบางประเด็นเล็ก ๆ ลักษณะของบันทึกจึงมักพบบรรยากาศอันเป็นความรู้สึกเจือปนอยู่ในบันทึกอย่างล้นหลาย , มันเป็นแบบฉบับที่ผมชอบที่จะให้เป็นเช่นนั้น ครับ !
สวัสดีครับ นายสายลม, น้องรัก
 |
อาจเป็นเพราะเราเติบโตมาในบรรยากาศที่คล้ายกัน, อารมณ์ความรู้สึกจึงดูไม่หนีห่างไปจากแนวเดียวกันนัก ซึ่งบางทีพี่ก็ชอบในภาวะอารมณ์ตนเองมาก แต่บางทีก็หงุดหงิดกับภาวะอันอ่อนไหวของตัวเองอย่างเหลือทน
เชื่อสิ, บันทึกของทุกคน คือ การทำงานเพื่อหว่านเมล็ดพันธุ์ทางปัญญาลงในผืนแผ่นดินแห่งความคิด ซึ่งแน่นอนก็รวมบันทึกของน้องสายลมด้วยเช่นกัน
มีความฝัน, และมีความสุขกับการไล่ล่าความฝันเสมอไปนะครับ
สวัสดีครับ
 |
ก่อนอื่น, ผมต้องขออภัยอย่างยิ่งที่ตอบล่าช้ามาก อันเนื่องจากการไปราชการถี่ครั้ง และนี่เองก็เพิ่งกลับมาจากการพานิสิตไปร่วมเวียนเทียนที่ต่างอำเภอ...
บันทึก 200 บันทึก เป็นเจตนารมณ์ที่ต้องการให้ตนเองทำหน้าที่เป็น "คนเล่าเรื่อง" ไปสู่สาธารณชน และอันที่จริงก็ไม่คาดคิดว่าจะครบ 200 บันทึกในชั่วเวลาเพียง 5 เดือน
บันทึก 200 บันทึกนำพาเรื่องราวอันงดงามกลับมาสู่ชีวิตอย่างมหาศาล ทั้งความรู้และมิตรภาพจากกัลยาณมิตรอันหลากล้น
...
คิดถึงบันทึกทุกวัน, แต่ช่วงนี้อาจจะต้องพกยกไปสักครู่...เพื่อทบทวนอะไรต่อมิอะไรให้แจ่มชัดยิ่งขึ้น
ขอบพระคุณครับ
สวัสดีครับ พี่อัมพร
ผมเองก็ไม่คิดว่าจะสามารถเขียนบันทึกได้ถึง 200 บันทึก, เขียน ๆ ไปก็เพลินไปโดยไม่รู้ตัว ...
ส่งใจถึงชาวไทยทุกคนที่กำลังเผชิญกับภัยสังคม หรือแม้แต่ที่กำลังเผชิญกับความยากแค้นในเรื่องปากเรื่องท้อง
มมส, เปิดเรียนวันที่ 4 มิถุนายน...วันที่ 2 ที่ผ่านมาเพิ่งบายศรีสู่ขวัญให้นิสิตใหม่ มีนิสิตมาร่วมไม่น้อยกว่า 7 พันคน...หนักและเหนื่อยมากกับการดูแลให้นิสิตจำนวนเยอะ ๆ อยู่ในบริบทของกิจกรรมที่เราจัดขึ้น
เป็นครั้งแรก...และท้าทายความสามารถอย่างมาก
สวัสดีครับ
ขอบคุณมากนะครับที่แวะมาให้กำลังใจ..
บางคนว่าผมจริงจังกับชีวิตและคำสัญญามากเจินเกินไป
แต่สำหรับผมแล้ว, ผมมองว่ามันสำคัญมาก อย่างน้อยเราก็ต้องเคารพต่อคำสัญญาต่าง ๆ ทั้งต่อตนเองและผู้อื่น และเราก็สามารถปลดเปลื้องพันธะสัญญาเหล่านั้นได้เหมือนกัน เพียงแต่เราต้องไม่ลืมที่จะทำตามสัญญาเสียก่อน ...ไม่ใช่ละเลย และยกเลิกโดยไม่แม้แต่จะคิดว่ามีสัญญาอยู่อย่างไรบ้าง ...
สวัสดีครับ คุณพิชชา
ช่วงนี้, ผมต้องขออภัยที่ไม่ค่อยได้เข้าไปทักทายและเยี่ยมเยียน เพราะมีภารกิจและพันธกิจที่ต้องดำเนินการอย่างหลากล้น
ผมยังคงมีความสุขกับการใช้ชีวิตในโลกแห่งการบันทึก .. แต่บางครั้ง ก็อดตั้งคำถามต่อปรากฏการณ์ชีวิตไม่ได้ ซึ่งมันก็ทำให้ห้วงคิดสะดุดและชะงักไปอย่างไม่คาดคิด
....
....
ขอบคุณกับข้อสังเกตข้างต้นที่สะท้อนตัวตนของผมในบันทึกของผม
ผมจะยังคงทำหน้าที่ "คนเล่าเรื่อง" ต่อไป แต่ก็คงไม่ถี่ครั้งเหมือนที่ผ่านมา หรืออาจจะนานและนานกว่าจะมาโผล่สักบันทึก หรืออาจจะมากกว่าที่ผ่านมาก็เป็นไปได้ทั้งนั้น
ขอเวลาจัดการกับบางสิ่งบางอย่าง...
ขอบคุณครับ...และระลึกถึงเสมอ
สวัสดีครับ
ดีใจและเป็นเกียรติอย่างยิ่งต่อการรู้ว่าบันทึกของผมมีคุณค่าพอต่อการศึกษาเรียนรู้ของกัลยาณมิตร,
ผมมีพลังล้นเหลือก็จริง แต่ก็ใช้ไปอย่างเต็มที่และหมดในพริบตา แต่ก็พักฟื้นและเติมเต็มในเวลาอันรวดเร็วได้เช่นกัน
ผมใช้ชีวิตด้วยจินตนาการและเล่นกับความรู้สึกเป็นอันดับแรก... ชีวิตจึงดูมีชีวิตอยู่เสมอ และถึงแม้จะหม่นเศร้าแต่ก็กลับมาได้เร็ว เพราะชีวิตผมเต็มไปด้วยจินตนาการ..
...
ขอบคุณมากครับ..
สวัสดีครับ อ.ติ๋ว
ช่วงนี้ผมห่างออกไปจากโลกแห่งการบันทึก เลยไม่ค่อยได้เข้าไปทักทายและเก็บเกี่ยวพลังชีวิตจากบันทึกของ อ.ติ๋ว แต่ก็รู้สึกดีเสมอ เพราะรู้ว่า มีกำลังใจอันงดงามและหลากล้นส่งมายังผมและคนในครอบครัวอย่างไม่รู้จาง
เป็นมิตรที่ดีของคุณแผ่นดินอยู่เสมอ
ผมชอบคำนี้มาก...และผมก็รู้สึกในทำเดียวกันนั้น
....
ขอบพระคุณมากครับ
สวัสดีครับ
ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะครับ...
G2K เป็นโลกแห่งการเรียนรู้ที่ไร้ซึ่งอาณาเขตแห่งมิตรภาพ, ในวันแรก ๆ ที่ผมเข้ามาเป็นสมาชิกก็เคอะเขินอยู่ไม่น้อย แต่ไม่นานวันมิตรภาพจากคนรอบข้างก็มาเยือนอย่างน่าประทับใจ
ผมเชื่อว่า...สิ่งเหล่านี้จะเกิดขึ้นกับคุณเช่นกัน
ผมเป็นกำลังใจให้นะครับ..และขอบคุณในมิตรภาพที่แบ่งปันมายังผม
ขอบคุณมาก ๆ ครับ
สวัสดีครับ..คุณน้องสภา
ไม่เบาเลยนะ..ทั้งบอกล่าวด้วยตัวหนังสือ และบอกกล่าวโดยตรงกับตัวพี่
มีเรื่องอีกมากมายที่คั่งค้าง และพี่ยังไม่ได้ทำหน้าที่ "คนเล่าเรื่อง" อย่างที่ควรจะเป็น
ยังคงไม่สูญสิ้นศรัทธาต่อพันธกิจของการเล่าเรื่อง แต่ช่วงนี้พักรบ..สักยก....ก่อนนะครับ...
สวัสดีครับ คุณเอก
ภาระกิจ และพันธกิจ บางครั้งเราก็ต้องเลือกอยู่เหมือนกัน
...
ผมคิดว่า โอกาสในการช่วยสังคมอีกรูปแบบหนึ่ง คือการเขียน ...เพื่อสะท้อนตัวตน เพื่อการเคลื่อนไหว อาจไม่ได้มากก็ขอให้เป็นจุดเล็กๆที่สร้างแรงบันดาลใจให้ใครสักคน
บันทึกของคุณพนัส งดงามด้วยความรู้สึกที่ละเอียดของ"คน" บันทึกลักษณะนี้เขียนยาก เพราะไม่ว่าจะเป็นรูปแบบการนำเสนอ ภาษาที่สวยงาม และเจือด้วยอารมณ์ ความรู้สึกที่ระอุข้างใน
ผมชอบอ่าน และผมก็รู้สึกเสมอว่า ไม่เคยอยู่ห่างไกลกับเพื่อนเลย
....
ขอบคุณในทุกกระบวนความอันอัดแน่นด้วยมิตรภาพอันยิ่งใหญ่...
คิดถึงโลกแห่งการบันทึกนี้เสมอ...ซึ่งหมายถึงคิดถึงมิตรภาพของมิ่งมิตรที่มาเยือนอย่างไม่รู้จาง
เราอยู่ใกล้กันเสมอ ...(ครับ)
สวัสดีค่ะ คุรแผ่นดิน
ก่อนอื่น ขอแสดงความยินดีกับ 200 บันทึกนะค่ะ พี่เองก็กำลังลุ้นๆ เหมือนกันค่ะ ว่า เมื่อไหร่จะถึง 200 บันทึกค่ะ
พี่เองช่วงนี้ก็ค่อนข้างห่างหาย บางครั้งเขามาเขียน แล้วก็ต้องออกไป แต่วันนี้ได้อยู่นาน และได้มีโอกาสมาตามดูว่าคุณแผ่นดินครบ 200 แล้วยัง แล้วบันทึกที่ 200 จะมีอะไรพิเศษรึปล่าว ... กลับเป็นคำสารภาพที่ทำให้ใจหาย เพราะคุณแผ่นดินตั้งเป้าไว้ว่าเมื่อครบ 200 บันทึกแล้วจะหยุดเขียน ...
คงเป็นเรื่องน่าเสียดายมากๆ ที่คนเขียน หรือเล่นกับตัวอักษรได้อย่างดี อย่างคุณแผ่นดินจะหยุดเขียน แต่เมื่อเห็นว่ามีบันทึกทุ้งหมด ณ วันนี้ 202 บันทึก ก็ให้สบายใจและดีใจที่น้องชายผู้เล่นกับตัวอักษรและภาษาได้ดีคนนี้ ยังคงบันทึกอย่างต่อเนื่อง.....
ขอแสดงความยินดีอีกครั้งค่ะ
สวัสดีค่ะ
ขอแสดงความยินดีกับ 200 บันทึกนะค่ะ ชอบอ่านและอ่านแทบทุกบันทึกเลยหลังจากที่เข้ามาเป็นสมาชิกที่นี่ ... วันนี้ มี 202 บันทึกแล้ว ก็สบายใจที่คุณยังคงบันทึกอย่างต่อเนื่อง.....ขอแสดงความยินดีอีกครั้งค่ะ