Infinities of Love.Tenderly in our hearts.In our World of Love.
ขอบคุณสำหรับรัก....
ครูอ้อย
ของฝากของต้อน ...
มิตรภาพที่ส่งมายังผม เป็นประหนึ่งสายน้ำที่ไม่เคยหยุดไหล ถึงแม้บางห้วง บางเวลาจะรินไหลอย่างอ่อนตัวและบางเบาบ้าง แต่ก็ยังมากมายพอที่จะชุบเลี้ยงให้ชีวิตฉ่ำชื้นอยู่ตลอดเวลา
เช้าวันที่ 12 กุมภาพันธ์ 2550 ถือเป็นเช้าชื่นอันเบิกบานอีกวันหนึ่งของผม จังหวะชีวิตตั้งแต่ตื่นนอนออกมาสู่สำนักงานเป็นไปอย่างราบเรียบและเรียบร้อย ประหนึ่งเป็นสัญญาณที่ดีของการทำงานในต้นสัปดาห์แห่งความรัก
ในขณะที่กำลังนั่งอ่านแฟ้มและเซ็นแฟ้มอยู่อย่างไม่ปล่อยวาง ผมเหลือบเห็นเจ้หนิงเดินมาสแกนลายนิ้วมือ ซึ่งก็เป็นปกติเช่นนี้อยู่แล้ว เพราะเจ้แก ก็มักจะมาสแกนลายนิ้วมือหลังผมประจำอยู่แล้ว ไม่งั้นเจ้แกไม่ตั้งนามเรียกขนานตนเองว่า “คุณนายสายเสมอ” หรอกนะครับ (ยิ้ม ๆ)
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมหันไปถามข่าวคราวการไปประชุม UKM ที่ขอนแก่นว่าเป็นยังไงบ้าง ? ก็ยิ้มและตอบสั้น ๆ แต่เพียงว่า “เยี่ยมมาก เดี๋ยวจะมาเล่าให้ฟังทีหลังนะและที่สำคัญมีคนฝากของมาให้” …</p> <h1 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ได้ยินว่ามีของฝากเช่นนั้น, หัวใจผมก็ลิงโลด ตื่นตัวและตื่นใจเป็นที่สุด</h1><h1 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">
</h1> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">จากนั้นเวลาล่วงไปนานโข เจ้ก็เดินกลับมาพร้อมหอบหิ้วบางสิ่งมาอย่างมาให้ผมถึงโต๊ะ อันที่จริงผมต่างหากที่ควรต้องเดินไปรับสิ่งของเหล่านั้นจากแก แต่ด้วยภารกิจเฉพาะหน้าทั้งงานและนิสิตที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงาน ทำให้ผมไม่สามารถถอนกายออกไปจากที่มั่นของตนได้</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">… “นี่นะเอกสารประกอบการประชุม UKM นี่เสื้อตัวสวยของฝากจาก อ.เมตตา ส่วนนามบัตรอาจารย์ paew ที่ฝากมานั้น วันนี้ลืมพกติดตัวมาให้ ต้องรอพรุ่งนี้นะ..เออแน่ะ เกือบลืมไป มีกระเป๋าชำร่วยใบเล็กจากเล้าข้าวคุณออตมาฝากด้วยเช่นกัน แต่ต้องพรุ่งนี้นะถึงจะเอามาให้”</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p> นี่คือของขวัญ (ของฝากของต้อน) ชิ้นแรกที่ผมได้รับอย่างเป็นทางการจากเวที G2K หลังจากก่อนนั้นก็อิ่มสุขกับมิตรภาพอันดีงามที่ได้รับจากชาว KM มาอย่างต่อเนื่อง ...ซึ่งมิตรภาพที่ส่งมายังผม เป็นประหนึ่งสายน้ำที่ไม่เคยหยุดไหล ถึงแม้บางห้วง บางเวลาจะรินไหลอย่างอ่อนตัวและบางเบาบ้าง แต่ก็ยังมากมายพอที่จะชุบเลี้ยงให้ชีวิตฉ่ำชื้นอยู่ตลอดเวลา </p><p></p><p>การได้รับของฝากของต้อนในวาระที่ตนเองไม่มีโอกาสไปร่วมเวทีแห่งการเรียนรู้นั้น สำหรับผมถือเป็นเกียรติอันสูงส่ง .. </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">นามบัตรที่ อ.paew ฝากมาให้ เป็นพลังพอ ๆ กับที่คุณเอก และ คุณบอน เคยเขียนบล็อกให้กำลังใจโดยตรงถึงมือใหม่อย่างนายแผ่นดิน..</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เสื้อตัวสวยจาก อ.เมตตา เป็นความอบอุ่นที่มาย้ำให้เห็นคุณค่าความอบอุ่น เสมอเหมือนวิถีมิตรภาพที่ผมได้รับจากหลาย ๆ ท่านผ่านบันทึกของตนเอง...</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เป็นเสื้อที่ผมถือว่า เป็นเสมอเหมือน “รางวัลนอกระบบ” ของคนเขียนบันทึก เพราะนี่คือเสื้อตัวแรกที่ผมได้รับผ่านวิถี KM เวทีนี้...</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p> 
</p><p>(รอยยิ้มอันชราภาพของคนที่ไม่ชอบถ่ายรูปและหากต้องถ่ายรูปก็ไม่ชอบยิ้ม) </p><p></p><p>เอกสารประกอบการสัมมนาและกระเป๋าใบเล็กที่เรียบง่ายแต่งดงาม เป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยให้ผมรู้สึกได้ว่า การไม่สามารถเดินทางไปเรียนรู้ในเวทีครั้งนั้นก็หาใช่เป็นโอกาสสุดท้ายของการเข้าสู่เวที Km </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">… ผมไม่เขินอายที่จะแสดงอาการเห่อของฝากของต้อนเหล่านี้อย่างออกหน้าออกตา เพราะโดยปกติวิสัยนั้น ผมจะไม่ใคร่สันทัดกับการแสดงออกถึงอารมณ์เช่นนี้เลยก็ว่าได้ </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">แต่เจ้าประคุณครับ… ผมใส่เสื้อที่ อ.เมตตา ได้ไม่นาน คุณแผ่นดิน (ตัวจริง) ก็มาทึกทักว่าเสื้อตัวนี้เป็นของเขาซะแล้ว เพราะเขาอ้างว่าเขาชื่อ “แผ่นดิน” ดังนั้น เสื้อตัวนี้ก็ต้องเป็นของนายแผ่นดินตัวจริง (เด็กวัย 5 ขวบพูดเช่นนั้นจริง ๆ นะครับ).... แล้วผมควรต้องเปลี่ยนมาใช้ชื่อจริงในบันทึกหรือเปล่าครับ !</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p> 
</p><p>(ตัวจริง เสียงจริงที่ถือครองเสื้อตัวนี้เสียแล้ว) </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">บ่ายคล้อย ผมยังได้รับกระเช้าผลไม้ใบใหญ่จากลูกศิษย์นักมวย (ลูกผู้ชายหัวใจทระนง) … แต่เป็นที่น่าเสียดายผมไม่มีเวลาได้คุยอะไรกับพวกเขาเลย เพราะมีนิสิตจำนวน 3 – 4 คนกำลังนั่งหารือเรื่องกิจกรรมกับผมอย่างเคร่งขรึม</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมแบ่งปันผลไม้เหล่านี้ให้กับคนรอบข้าง…แต่ไม่ลืมที่จะแบ่งปันมายังกัลยาณมิตรแห่ง KM ทั้งหลาย… ลองทานดูนะครับ ถึงไม่สดจากสวน แต่ก็สดจากกระเช้าของหัวใจ</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p>
</p><p> </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p>เป็นเรื่องดี ๆ ที่มาเยือนและทักทายให้ผมได้รู้สึกอยู่เสมอว่า “โลกนี้ไม่เงียบเหงา เพราะยังมีคนให้เราได้คิดถึง” ซึ่งนั่นก็เท่ากับว่า “โลกนี้ยังมีคนคิดถึงเรา” เหมือนกัน </p><p> </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ขอบคุณครับ...ขอบคุณรางวัลชีวิตที่มีให้ผม ประหนึ่งสายน้ำที่ไม่หยุดไหล...ขอบคุณครับ</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">และไม่ลืมที่จะขอบคุณเจ้หนิง..ถูกชักลากมาให้อิ่มสุขกับเวทีแห่งมิตรภาพของชาว KM และยังแบกภาระหอบหิ้วของฝากของต้อนกลับมาให้จนถึงโต๊ะ</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>
คำสำคัญ (Tags): #เปลือยความสุข คนของความรัก โลกและชีวิต
หมายเลขบันทึก: 78324เขียนเมื่อ 13 กุมภาพันธ์ 2007 21:55 น. ()ความเห็น (49)
- มาแสดงความยินดี
- ทันทีที่พบที่โรงเรียนบ้านเม็กดำจะมีของไปฝาก
- แต่ขออุบไว้ก่อน
- รับรองไม่ใช่นางไหจากขอนแก่น
- อยากทราบนางไหขอนแก่นถามพี่หนิงนะครับ
- ยิ้ม ยิ้ม
- รู้สึกดีทุกครั้งที่ได้อ่านบันทึกนี้ ครับ
- เรื่องหมอไหจากขอนแก่น เห็นทีพรุ่งนี้ต้องซักเจ้หนิงยกใหญ่ซะแล้ว
- ผมนับวันรอจะได้เจอกับอาจารย์ขจิต (ราวกับนัดหญิงสาวคนรักไว้ก็ไม่ปาน)
- แน่นอนครับ...จะเตรียมกระเป๋า กะบุงไปรับของฝากถึงที่เลย
- ขอบคุณล่วงหน้าครับ
- 555 นางไหอ่ะ คุณแผ่นดิน เขามีของเขาแล้วจ้า...
- นางไหขอนแก่นอ่ะ นาย ขจิต ฝอยทอง เก็บไว้ฝากตัวเองไปพลางๆก่อนสิคะ ยังโสดอยู่นี่นา อิอิ
- ไปแหละ แถวนี้มีแต่คนขี้เห่อ 555
- ขอบคุณครับอาจารย์ เม็กดำ 1
- กำลังนึกว่าจะหาอะไรไปฝากอาจารย์ดี..เด็กนักเรียนที่นั่นคงเต็มไปด้วยชีวิตชีวามาก เพราะเป็นเด็กที่เกิดในบรรยากาศของการเรียนรู้ที่เข้มข้น
เห็นว่า...มีคนแถวนี้จะแบ่งผลไม้ให้กิน
ขอองุ่นพวงที่อยู่บนสุดนะคะ
...
เสื้อตัวนั้น เหมาะกับน้องแผ่นดินมากกว่าเนาะ....หุหุ
- ตาร้อน ๆ ครับ.....อิจฉาคุณ แผ่นดิน
- ดึกแล้วนะเจ้.. DSS@MSU ( หนิง ) นี่ยังนับคะแนนไม่เสร็จเลยนะครับ
- ทายสิ พรรคไหนจะมาเป็นองค์การนิสิต
- ว่าแต่นางไหขอนแก่นคงสวยน่าดูใช่มั๊ย ไม่งั้น อ.ขจิต คงไม่สั่นไหว หัวใจจับไข้ถึงปานนั้น
ชอบรอยยิ้มน้อยๆของคุณแผ่นดินตัวจริงมากพอๆกับรอยยิ้มกว้างๆของตัวปลอมเลยนะคะ ท่าทางรวมทั้งจากคำพูดของน้อง เดาว่าคงเป็นคนช่างคิดเหมือนคุณพ่อแน่นอนเลย ใช่ไหมคะ
อ่านแล้วก็คิดตามไปด้วยว่า ใช่เลย ๆ ความเป็นมิตรไมตรีที่เรามีในโลกแห่งนี้ช่างมีพลังต่อความรู้สึกลึกๆในใจเรามากเหลือเกินจริงๆค่ะ
- สวัสดีครับ คุณนิดหน่อย nidnoi (สมาชิกชมรมคนชอบกินหน่อไม้)
- เป็นไงครับ...รสชาติขององุ่น
- ยังไงก็แล้วแต่ บัดนี้คุณแผ่นดินตัวจริงก็ยึดเสื้อตัวนี้ไปแล้ว เมื่อเช้าบอกว่าจะใส่ไปอวดเพื่อนที่โรงเรียน สุดท้ายก็แขวนไว้เหมือนเดิม แต่บอกกับผมว่า "จังได๋กะสิให้พ่อใส่อยู่ดอก"
มาเยี่ยม...
มาร่วมแสดงความชื่นชมยินดีด้วยครับผม
วันนี้ยินดี ที่เราได้มาพบกัน ยินดียินดียินดี
มาเถิดมา เรามาร่วมสนุก ก้าวไปทันยุค เพื่อ GotoKnow ของเรา ฮา ๆ เอิก ๆ
- อยากทราบนางไหขอนแก่นต้องถามพี่หนิงครับ
- เกิดมาเพิ่งเคยเห็น
- ผมกับพี่หนิงอึ้งครับ
หุหุหุ
ถึงกับอึ้งเลยเหรอครับ ดร.ขจิต
น้องแผ่นดินปรากฏตัวแล้วเหลือแต่แทนไท เมื่อไรป้า ๆ จะได้เห็นคะ
หน้าตาคุณแผ่นดิน
มีตรา สำเนาถูกต้อง เลยครับ
- สวัสดีครับ อ.โอ๋-อโณ
- น้องแผ่นดิน เติบโตในครอบครัวใหญ่ที่ไม่รวย แต่มากด้วยพี่น้องผองญาติ เป็นสังคมผู้ใหญ่ ชอบไปไหนมาไหนกับผู้ใหญ่ ทั้งวัด งานบุญ ฯ ทำให้บุคลิกภาพเป็นเหมือนเด็กโตและเป็นผู้ใหญ่ ตอนเข้าอนบาลใหม่ ๆ ก็ช่วยครูดูแลเพื่อน ๆ ทุกวันเลยนะครับ
- โลกของ G2K มีมิตรภาพที่หาได้ไม่ง่ายจากสังคมทั่วไปครับ..
- ขอบคุณมากครับ
- สุขสันต์วันแห่งความรัก ฝากความคิดถึงนางไหด้วย
- ลูกชาย (แผ่นดินตัวน้อย)น่ารักมาก ท่าทางพี่แกเอาจริง หน้าตาบอก
- ฝากแหย่ความรักครั้งใหม่ใครบางคนด้วยเด้อ! (น้องหนิงอ้วนกลม)
- ขอบคุณมากค่ะ
- ดูเหมือนน้องดินทานข้าวเพิ่งเสร็จใช่ไหมคะ
- 555555555
- "น้องแผ่นดิน" น่ารักมากเลย
- ดูท่าทางจะหล่อกว่าพ่อเยอะเลยนะเนี่ย
- เมื่อไรจะได้ยลโฉม "น้องแดนไท" บ้างคะ
- สวัสดีครับ
อ. Panda - ขอบคุณครับที่แวะมาชื่นชม และสู้อุตส่าห์นำรูปเจ้าดินตัวจริงมาย้ำความเป็นตัวตนของเขา
- คนนี้ชอบถ่ายภาพเหมือนคุณแม่ครับ...เจอกล้องแล้วไม่เคยกลัว
- ตอนนี้ก็ถ่ายภาพช่วยคุณพ่อและคุณแม่ได้อย่างยอดเยี่ยมครับ
- สวัสดีวันแห่งความรักครับ
อ. umi - ขอบคุณที่ช่วยให้รู้สึกราวกับว่ากำลังเข้าแค้มลุกเสือยังไงยังงั้นเลย
- มีความสุขมาก ๆ นะครับ
ดีใจและร่วมประทับใจมิตรภาพใน Gotoknow ครับ ...
แม้ห่างไกลด้วยเงื่อนไขใดๆก็ตาม แต่ก็ใกล้กันด้วยมิตรภาพที่มอบให้กัน
ผมให้กำลังใจครับ
- สวัสดีครับ.. สวัสดีวันแห่งความรักนะครับ
อ. ขจิต - วันนี้ยังไม่ได้เจอและได้คุยกับเจ้หนิงเลย..
- แต่ยังไงต้องล้วงลึกความลับนี้ให้ได้นะครับ เพราะขึ้นชื่อว่าหมอไห ผมก็สนใจและชื่นชมทั้งนั้นแหละครับ
- หรือหมอไหที่นั่น ใช้ผู้ชายรำหรือเปล่าน้อ
สุขสันต์วันแห่งความรักค่ะ
- สวัสดีครับ
คุณ somporn - ช่วงนี้ น้องแดนไท ไม่ค่อยอยากถ่ายรูป...แต่ก็พยายามถ่ายรูปให้ได้ภาพปัจจุบันที่สุดวันนี้สด ๆ ร้อน .... เชิญชมครับ
แดนไท ผิวเข้มกว่า แผ่นดิน ไว้จุกบนศีรษะ...จิตใจเด็ดเดี่ยวห้าวหาญ
แต่ถ้าแดนไท ซึ่งหมายถึงการเขียนบล็อกในชื่อแดนไท นั้น ตอนนี้เจ้าตัวกำลังตั้งหลักเตรียมกระโจนเข้าสู่ KM และคงอีกไม่นาน กเนรอ
- สวัสดีครับ
คุณ ตาหยู - ดูรูปแผ่นดิน กับ แดนไท แล้ว คนไหนหน้าตาละม้ายผมมากกว่ากันครับ
- ขอให้ อาจารย์ฯ มีความสุข อิ่มสุข และอิ่มเอ็มด้วยความรักเสมอไป นะครับ
- วันนี้ไม่เจอเจ้หนิงเลย... แต่เดี๋ยวจะแหย่ ๆ ยุ ๆ ให้แกมีรักใหม่ในเร็ววัน..แต่ต้องภาวนาให้มีคนมาตกหลุมก่อนนะครับ...(ยิ้ม ๆ )
- ขอบใจน้องนุ้ย..พี่เลี้ยงดีเด่นนะครับ
- ท่านทั้งหลายโปรดทราบ...น้องนุ้ยเป็นพี่เลี้ยงที่เด็กทั้งสองไปเกาะแกะ เกาะเอว ปีนป่าย ไปไหนมาไหนด้วยเสมอ...จนใคร ๆ ก็เข้าใจผิดว่าเป็น "คุณแม่" ของเด็กทั้งสอง
- แต่ประทานโทษ...เธอและผมยืนเทียบกันแล้ว....สูงยาว ต่างลิบลับ..คิดเองนะครับใคร สูง ใคร (เตี้ย) สูงน้อย
- ภาพนั้น...ถูกต้องแล้วครับ...เพิ่งกินข้าวมาใหม่ ๆ
- สวัสดีครับ
อ. ปวีณา - สวัสดีวันแห่งความรัก นะครับ
- ยอมรับโดยปราศจากข้อโต้แย้ง .. ผมสู้ความหล่อเจ้าดินไม่ได้ แล้วเจ้าแดน คนนี้แหละ ผมพอสู้ได้มั๊ย
- พี่ไปจอบ(มอง) ที่โต๊ะตั้งหลายรอบอ่ะ
- เห็นของฝากจาก อาจารย์แป๋วหรือยังคะ
- ฝากมาเฟีย เรื่องโครงการด้วยนะคะ ^__*
- คุณ เอก จตุพร
- การได้พูดคุยกันผ่านโทรศัพท์, ยินเสียงสัมผัสใจ... รู้สึกอบอุ่น เป็นกันเองมากครับ
- ขอบคุณครับที่ยังเป็นกำลังใจให้เหมือนสายน้ำที่ไม่เคยหยุดไหล
- และขออนุญาตซ้ำคำ ย้ำความหมายอีกหนด้วยถ้อยคำของคุณเอก นะครับ แม้ห่างไกลด้วยเงื่อนไขใดๆก็ตาม แต่ก็ใกล้กันด้วยมิตรภาพที่มอบให้กัน
- ขอบคุณครับ ครูอ้อย สิริพร
- วันนี้ไปฉลองทานข้าวนอกบ้านในวันแห่งความรักที่ไหนหรือเปล่าครับ...
- แต่เชื่อว่าทานที่ไหน ครอบครัวครูอ้อยก็อิ่มสุขเป็นไหน ๆ อยู่แล้ว....
- ผมตามอ่านบันทึกครูอ้อยแทบไม่ทัน....รวดเร็วและเยอะมาก แต่มีความสุขที่จะติดตามอ่านต่อไปและต่อเนื่องครับ
- สวัสดีครับ อ.เมตตา...และขอบคุณมากครับสำหรับเสื้ออันเป็นของฝากของต้อน..
- เมื่อครู่เรียกเจ้าแผ่นดินมาดูรูปภาพของอาจารย์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว...
- และภาพนี้แทนคำขอบคุณจากพวกเราทั้งครอบครัว ครับ.
บันทึกนี้ ยังไงก็อย่าเพิ่งเบื่อรูปเด็กสองคนนี้นะครับ
ไม่มีรูปนางไห มหาสารคามบ้างหรอ
- เจ้หนิง..ไม่ต้องห่วงนะครับ...โครงการฯ วันศุกร์นี้สัมฤทธิ์ผลแน่...
- ส่วนรูป "นางไห" นั้นเอาไว้ก่อนนะ...
- ก็รู้ดีครับว่าโลก G2K ต้องเปิดเผย...แต่ให้เวลาผมหาภาพที่ดูดีหน่อยก็แล้วกัน ..เพราะบรรดาผู้หญิงมักจะซีเรียสเรื่องรูปมาก ๆ
- จริงหรือเปล่า
555 ขอหัวเราะแบบไม่เก็บอาการเด้อ
- เจ้...อ.อัมพร ฝากมาทักทายและอวยพรให้มีความรักที่อิ่มรักนะครับ...
- แต่คงไม่ใช่อิ่มรัก อ้วนกลม ..อ้วนกลม
อิอิ ขอบพระคุณค่ะ คุณแผ่นดิน และพี่สาว 2000 ปี
นาง อัมพร อรุณศรี แต่สงสัยต้องหาหวานใจ ตัวจริงให้เจอก่อนค่ะ ชอบค่ะ อ้วนกลม-อารมณ์ดี อิอิ ^__*
แวะมาดูรูป "ความสุข" ของ อ.พนัส...สรุปว่าน่ารักทั้งคู่ค่ะ
- รู้แล้วใช่มั๊ยเจ้...ว่าใคร ๆ ก็ลุ่นให้พบรักในเร็ววัน
- รถไฟขบวนสุดท้ายของเมื่อวานได้ออกจากชานชราไปแล้ว แต่รถไฟขบวนใหม่ก็กำลังมาเยือนเช่นกันนะครับ
โอ้ยโอ้ย โอ้ย
ดิฉันพลาดบันทึกนี้ไปได้ไงค่ะ หาตั้งนานบันทึกคนชอบเห่อ อยู่ที่ไหน อ้อ ที่นี่เองค่ะ อิอิ
ก่อนอื่น ขอถามก่อนว่า ของฝากของต้อน หมายถึงอะไรค่ะ อยากทราบ อยากทราบ
อ้อ แล้วของฝากของคุณเมตตาเนี่ย ทำพิเศษเพื่อคุณแผ่นดินเลยนะคะ เป็นแจ็คเก็ตรุ่นใหม่ มีตัวเดียวในโลก เป็นแจ๊กเก็ตที่มีรช(ชาด) ด้วยนะคะ อยากทราบว่า รส อะไรนั้น ต้องถามคนมอบให้แล้วหละคะ อิอิ
ว่าแต่ว่า ของฝากของต้อนที่ว่าเนี่ย ถ้าจากขอนแก่น มาหาดใหญ่ ตอนนี้ ไม่ทราบว่าไปต้อนอยู่แถวไหน ได้ยินผ่านทางโทรศัพท์ทุกวัน แต่ยังไม่เห็นภาพเลยค่ะ ฮือ ๆ ๆ
- สวัสดีครับ อ.ปวีณา
- สวัสดีครับ คุณสมพร
- ขอบคุณครับที่ยังสู้อุตส่าห์แวะมาเติมเต็มอีกรอบ
- สรุปแล้ว...สูสี หมายถึง "คุณพ่อเป็นรอง" (ยิ้ม ๆ )
- เห็นสำเนาถูกต้อง 2 รูป ของน้องแผ่นดิน อดขำไม่ได้ ช่างเหมือนยังกับปั้นมาด้วยมานะ
- บอกหนิงไม่ต้องรอรถไฟขบวนสุดท้ายหรอกนะ เดี๋ยวนี้เขาไปรถใต้ดิน รถไฟฟ้าแล้วปู๊น......ปู๊น
ท่าทางลูกจะชอบถ่ายรูปมากกว่าพ่อนะครับ
- นับว่าเป็นวันที่ดีๆ อีกวันหนึ่งนะค่ะ....มีของฝากของต้อนเยอะแยะเลยค่ะ....ขอโทษนะค่ะ ที่เข้ามาในบันทึกนี้ช้า...ช่วงนี้มีอะไรวุ่นๆ ค่ะ...เลยพยายามเอา blog ตัวเองให้รอดก่อนค่ะ....ก็แวะเยี่ยมเยือน แต่บางทีก็ไม่ได้ ment ไว้
- วันเสาร์นี้ คงได้มีโอกาสพบกันนะค่ะ
- น้องแผ่นดิน กับแดนไท หล่อมาก...สงสัยแม่สวย .....ยิ้ม ยิ้ม
- สวัสดีครับ
อ. รัตติยา - ขออภัยนะครับที่ตอบบันทึกล่าช้า เนื่องจากพักนี้มีราชการบ่อยครั้ง และการงานก็เร่งรีบหลายประการ
- "ของฝากของต้อน" อันที่จริงก็คือ "ของฝาก" นั่นเอง หากแต่เป็นสำนวนในแบบพื้นถิ่นอีสาน
- ต้องขอบคุณ อ.มากที่ช่วยให้ อ.เมตตา ได้เขียนที่มาที่ไปเกี่ยวกับเสื้อตัวเดียวในโลกที่มีรสชาด ช่วยให้ผมได้เข้าใจกลิ่นปลอมปนที่มากับของฝากที่เป็นเสื้อ
- ขอบคุณอาจารย์มากครับ
- สวัสดีครับ อ. อัมพร
- ดีใจครับที่ใคร ๆ ก็ทักว่ามีเค้าเหมือนผมทั้งสองคน ไม่งั้นคิดนักแน่ว่าลูกใคร...
- ส่วนเจ้หนิง ไม่ต้องห่วงแกหรอกครับ แกอาจจะมีความสุขกับการอยู่คนเดียวในโลกกว้างใบนี้ก็เป็นได้
 |
สวัสดีครับ คุณ ออต... เด็กทั้งสองชอบถ่ายรูปเหมือนคุณแม่..ส่วนผมไม่ยักกะชอบถ่าย เพราะเคอะเขิน กับริ้วรอยอัปลักษณ์ของคนเอง .. เป็นมาตั้งแต่สัมยมัธยท แล้วครับ (ฮา)
- สวัสดีครับ อ.แป๋ว
- ผมได้รับแล้วนะครับนามบัตร ..ขอบพระคุณเป็นอย่างสูง
- ตอนแรกก็นึกอยู่เหมือนกันว่าทำไม อาจารย์ดูเงียบ ๆ ไม่เข้ามาในบันทึกนี้ แต่ก็พอทราบว่ายุ่ง ๆ กับภารราชการและการเดินทางไปโน่นไปนี่
- ขอบพระคุณคำชมถึงเจ้าตัวเล็กทั้งสองนะครับ
- ส่วนวันเสาร์นั้น...ต้องขออภัยที่ไม่ได้พบกับท่านอาจารย์ เพราะเสาร์ - อาทิตย์ ผมมีราชการอย่างอื่นเข้ามา 3 งาน วันนี้ (ศุกร์) เลยแวะออกไปเยี่ยมชมและให้กำลังใจท่าน อ.ขจิต และ คณะก่อนซะเลย..อบอุ่ยมากครับ ผมได้เจอชาวบล็อกตั้ง 13 - 14 ท่านเลยนะครับ