เมื่อต้นเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา ป้าเจี๊ยบพาน้องแพรไปจังหวัดพะเยาค่ะ เราตามป้าอี๊ดซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของป้าเจี๊ยบไปทำสังฆทาน 9 วัดเพื่ออุทิศส่วนกุศลในโอกาสครบรอบวันที่คุณแม่ของป้าอี๊ดเสียชีวิต
เรานั่งรถทัวร์ไปกันค่ะ น้องแพรไม่เคยเดินทางแบบนี้มาก่อนจึงตื่นเต้นมาก พอไปถึงก็ได้เพื่อนที่พะเยาคือป้าเกี่ยนมารับ เธอยกบ้านพักให้เรา 3 สหายอยู่ด้วยกัน 1 หลัง พร้อมรถแคมรี่อีก 1 คันสำหรับให้ป้าเจี๊ยบขับไปไหนมาไหน ป้าเกี่ยนใจดีเป็นที่หนึ่งและตามใจน้องแพรมากที่สุดด้วย
ป้าเกี่ยนมีบ้านหลายหลังค่ะ หลังที่ให้เราอยู่นั้นแค่เดินออกไป 50 เมตรก็ถึงตลาดเทศบาลเมืองพะเยา ดังนั้นตอนเช้าๆ 3 สหายก็ออกชมตลาดกันค่ะ และน้องแพรเจอของโปรดที่นั่น ชี้ให้ป้าเจี๊ยบดู พอเห็นเข้าเท่านั้น ป้าเจี๊ยบก็ตกใจ ถามว่า “ลูกจะกินไอ้นี่เหรอ” น้องแพรยืนยันค่ะ ป้าเจี๊ยบพบว่าราคาไม่ถูกเลย ถ้าคิดเป็นกิโลกรัมก็อยู่ระหว่าง 500-700 บาท ป้าอี๊ดรับหน้าที่เจรจาภาษาคำเมืองในฐานะเจ้าบ้าน ซื้อให้น้องแพรไป 30 บาท
อย่างไรก็ดี เราอยู่พะเยา 4 วัน น้องแพรได้กินของโปรดนี้หลายครั้ง แต่ครั้งแรกที่ซื้อให้น้องแพร มีรวมกัน 5 อย่างค่ะ ป้าเจี๊ยบขอถ่ายรูปไว้ก่อน นี่ไงคะ
ระหว่างถ่ายรูป ป้าเจี๊ยบก็ถามว่า "กินยังไง บอกป้าหน่อย" น้องแพรจึงสาธิตวิธีกินให้ดู
เรื่องนี้ ป้าเจี๊ยบไม่ยอมเสียชื่อนักกินหรอกนะคะ แม้จะไม่โดนใจกับรูปลักษณ์ของอาหารสักเท่าไหร่ แต่ก็ชิมไปอย่างละ 1-2 ตัว ตามที่น้องแพรชักชวนค่ะ รสชาติเค็มมันๆ ไม่ได้ติดใจอะไร จึงไม่ต้องแย่งน้องแพรกิน
หลังจากการสาธิตจบลง น้องแพรบอกว่า "แพรกินแล้วนะ" แพล๊บเดียวจริงๆค่ะ ทุกอย่างตรงหน้าก็เดินทางเข้าไปอยู่ในกระเพาะของสาวน้อยหมดเกลี้ยง!
สำหรับรายการหมายเลข 5 เป็นของโปรดที่สุด เจ้าตัวขอให้ป้าเจี๊ยบซื้อกลับไปฝากน้องชายและแม่แอน "แพทริคกับมามี๋ก็ชอบมาก เคยกินกันที่เชียงใหม่" โห..ป้าเจี๊ยบเพิ่งรู้นะนี่ มิน่าถึงกินได้กินดี.. อ้อ..ป้าเจี๊ยบยังไม่ทันได้ซื้อให้ค่ะ ป้าเกี่ยนจัดแจงซื้อให้หลานสาวตั้งครึ่งกิโล! น้องแพรยิ้มตาหยีด้วยความดีใจ
ป้าเจี๊ยบไม่ได้เขียนชื่ออาหารโปรดของน้องแพรไว้ให้หรอกนะคะ จะเฉลยให้ทราบวันอื่น แต่ถ้าใครรู้จักแล้วขอเชิญบอกมาได้เลยค่ะ
สวัสดีค่ะ
ถ่ายภาพประกอบได้สวยมากๆ เลยค่ะ เหมือนเป็นเมนูเด็ดในร้านอาหารเลยค่ะ ^ ^ แต่คงไม่สั่งมาทานเหมือนกันค่ะ ดูออกบางตัวแต่ไม่แน่ใจ ขอไม่ทายดีกว่าค่ะ
ดีใจจริงๆ จะมีโอกาสได้พบป้าเจี๊ยบ ที่บ้านครูบาค่ะ ^ ^
ชอบรูปที่ป้าเจี๊ยบถ่ายจังเลยค่ะ แสงเงาความชัดเนี่ย เหมือนของจริงจนไม่กล้าดูนานเลยค่ะ ยังก๊ะมาอยู่ตรงหน้าจริงๆ ท่าทางคงจะโปรตีนสูงน่าดูเลยนะคะ แต่ไม่กล้าเอาเข้าปากแน่เลยค่ะ ป้าเจี๊ยบเก่งจังที่ทานได้ สำหรับน้องแพรนั้นท่าทางจะเป็นนักชิมอยู่แล้ว ไม่แปลกอะไรค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณ
อาหารนี้อาจจะปรากฏในเมนูของภัตตาคารในอนาคตก็เป็นได้นะคะ ไปบ้านครูบาฯ คราวนี้ ถ้ามีคล้ายๆ กันนี่ให้ชิม สงสัยว่าคุณ กมลวัลย์ จะอยู่ฝ่ายชิมแบบไม่มีสระอิ ฮิๆๆ
สวัสดีค่ะ คุณ
ภาพพวกนี้ เกิดจากการวางในจานสีขาวค่ะ เลยออกมาตัดกันชัดเจนมาก เห็นรายละเอียดชัดซะจนป้าเจี๊ยบเองก็แหยงเหมือนกับที่คุณ โอ๋-อโณ คิดเลยค่ะ ตอนทำรูปมาใส่ยังนึกอยู่ว่าน้องแพรชอบกินได้ยังไง
เรื่องบ้านไปถึงไหนแล้วคะ
ขอบคุณป้าเจี๊ยบที่มาบอกเทคนิคการใช้จานสีขาวค่ะ ฟังดูง่ายๆแต่ได้ผลดีมากๆเลยนะคะ คราวหน้าถ้าอยากได้ภาพสวยคมสมจริงแบบนี้บ้างจะได้ทดลองดูค่ะ คงต้องผสมกับ"ฝีมือ"ด้วยแน่ๆเลย
ดูอีกรอบก็คิดว่า นี่ถ้าถ่ายไม่ได้ชัด สวยขนาดนี้ น่าจะให้ความรู้สึกแหยงมากกว่านี้เยอะนะคะ (นึกถึงความรู้สึกตัวเองตอนเห็นตั๊กแตนทอดน่ะค่ะ นี่ถ้าได้เห็นรูปที่ป้าเจี๊ยบถ่ายมาให้ดูนี้ก่อน คงจะดูแบบละเอียดๆบ้างแล้ว) ได้ข้อคิดว่า อะไรๆที่เรามองแบบผาดๆด้วยความรู้สึกของตนเองนั้น ถ้ามองให้ดีๆก็เห็นอะไรได้อีกมุมเหมือนกันนะคะ นี่ถึงขนาดคิดว่าคราวหน้าจะลองพิจารณาอะไรๆที่ไม่กล้าเอาเข้าปาก เคยแค่มองผ่านๆดูอีกที แต่ยังไงก็คงไม่กล้ากินอยู่ดีแหละค่ะ
เรื่องบ้าน กำลังพิจารณาแบบพิมพ์เขียวกันอยู่ค่ะ แต่ท่าทางช่างจะไม่กล้าใช้วัสดุแบบป้าแจงค่ะ (คุณพ่อบ้านด้วย) โอ๋ก็เลยตามใจท่านๆ หลังที่จะสร้างนี่จะเป็นบ้าน 2 ชั้นค่ะ แอบวางแผนเล็กๆว่าต่อไปจะสร้างหลังเล็กๆ(ห้องทำงานเดี่ยว)ใกล้ๆบ้านใหญ่สำหรับตัวเองด้วยแผ่นโฟมที่ว่าค่ะ พอดีพื้นที่เยอะมากค่ะ เรายังมีเหลืออีกเยอะ ขอบคุณป้าเจี๊ยบมากๆค่ะที่คอยถามข่าว รู้สึกเหมือนเป็นน้องสาวป้าเจี๊ยบไปเรียบร้อยแล้วค่ะ ฝากกอดมาอีกทีนะคะ
ไม่เคยเห็น เบอร์ 3
ที่บ้านกินแต่ เบอร์ 4 และ 5
ตัวดิฉันเองกิน เบอร์ 5 เท่านั้น ยืนยัน เหมือนน้องแพรว่า
อร่อยมากๆ จริงๆค่ะ