บันทึกนี้..“ ขจิต...สำเร็จ...สมบูรณ์...เพื่อ...จิตเจริญ...”….ตอนที่ 2.


การเข้ามาเขียนใน blog...แล้วเขียนอยู่เรื่อยๆ..ติดอยู่กับ blog…ฉันว่า “มันเหมือนการเล่นว่าว.”...การที่จะนำว่าวขึ้นท้องฟ้า...ช่วงแรกต้องวิ่ง...วิ่งต้านลม...ต้องมีลม..แล้วออกแรงดึงว่าว...กระตุกบ่อยๆ....นานๆ (อย่าคิดเป็นเรื่องตลกนะคะ..นี่จิตวิทยา)...เหนื่อยนะ...ยอมรับว่าเหนื่อย....แต่แรงเชียร์...และกำลังใจ...มีส่วนมาก...

งานของพยาบาลดมยา...เป็นงานช่วยหมอดมยา(ยามขาดแคลน)....เพื่อผู้ป่วยเท่านั้น...

ถ้าเขาผลิตแพทย์เพียงพอก็คงสูญพันธุ์...มันไม่มีกฎหมายรองรับ(แต่ต่างประเทศเขามี)...เราทำงานภายใต้การกำกับดูแลของวิสัญญีแพทย์หรือศัลยแพทย์....เพื่อความปลอดภัยของผู้ป่วยเป็นหลัก

ตั้งแต่สมัยฉันเรียน...ปี 24..จนปัจจุบัน...ฉันเห็นเนื้อหาคล้ายเดิม...สอนโดยแพทย์...ไม่กล่าวถึงบทบาทของพยาบาลสักนิด......จึงไม่น่าแปลกใจที่พฤติกรรมการดูแลผู้ป่วยทางวิสัญญีจะลืมด้านการพยาบาลไปบ้าง...ฉันว่าอย่างนั้น...

ลึกๆแล้ว...ฉันอยากให้เขาเห็นว่าพยาบาลก็มีศักยภาพ...เราไม่ได้ต้องการเป็นหมอ...แต่เราอยากเป็นเรา....พยาบาลดมยาอยู่ระหว่างหมอดมยากับพยาบาล....ฉันเคยถึงกับบอกอาจารย์ที่เกี่ยวข้องกับสภาการพยาบาล...เรื่องวิชาชีพของเรา...อาจารย์บอกว่า...

งานของคุณ...ราชวิทยาลัยวิสัญญีแพทย์ดูแล...สภาการพยาบาลเข้าไปยุ่งไม่ได้ถ้าจะให้ช่วยต้องทำหนังสือ...ลงลายมือชื่อมา...

ฉันเคยคุยกับวิสัญญีแพทย์ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับราชวิทยาลัยวิสัญญีแพทย์โดยตรง..อาจารย์บอกว่า..

พวกคุณเป็นพยาบาล....ต้องเกี่ยวข้องกับสภาการพยาบาล...พวกเราเข้าไปยุ่งมากๆไม่ได้

......พวกฉันมันจึงเป็น พวกเป็ด....เป็ดจริงๆค่ะ....ก๊าบๆๆๆๆๆ

.....ฉันเป็นพวก..Blog…ไม่ใช่..บ๊อกๆๆๆๆ....ดีกว่า.....

....เข้าเรื่องดีกว่า...นอกเรื่องมานาน......

การเข้ามาเขียนใน blog...แล้วเขียนอยู่เรื่อยๆ..ติดอยู่กับ blog…ฉันว่า  มันเหมือนการเล่นว่าว.

เด็กสมัยใหม่อาจจะไม่รู้จัก...ไม่เคยเล่น...ฉันเคยเห็น...เคยเล่น...และมีประสบการณ์ตั้งแต่เด็กๆ...จำได้แม่นยำ...

วันนั้น  น้องชายของฉันหัดทำว่าว...พ่อใช้มีดเหลาไม้ไผ่ให้...แล้วไปซื้อกระดาษแก้วมาติด...ใส่หาง...เป็นว่าวปักเป้า...ว่าวจุฬาทำยากมาก...ทำแล้วไม่ค่อยขึ้น..ว่าวงูไม่ค่อยได้ทำ..พ่อบอกว่าเปลืองกระดาษแก้ว...ฉันช่วยทำกาวโดยใช้แป้งเปียกใส่น้ำกวนจนใสพอดี

การที่จะนำว่าวขึ้นท้องฟ้า...ช่วงแรกต้องวิ่ง...วิ่งต้านลม...ต้องมีลม..แล้วออกแรงดึงว่าว...กระตุกบ่อยๆ....นานๆ ...เหนื่อยนะ...ยอมรับว่าเหนื่อย....แต่แรงเชียร์...และกำลังใจ...มีส่วนมาก.....

แรงลมและแรงดึงต้านลม...เหมือนมีแรงส่งทำให้ว่าวทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า...นั่นเป็นความรู้สึกเมื่อมีคนอ่าน...ก็อยากเขียน...คล้ายกัน...กระตุ้น..กำลังใจ...จากเพื่อนเหมือนมีลมว่าวยิ่งมีคนอ่าน..ยิ่งมีคนคุยด้วย...ยิ่งมีแรงฮึด...แรงขยันมันตามมา.....และก็ยิ่งต้องออกแรงดึงว่าว........

เขียนอย่างไรให้มีคนอ่าน...และอยากคุยด้วย...นั่นหละสำคัญ

ท่านอ.วิจารณ์.แวะมาบอกฉันใน  http://gotoknow.org/blog/nurseanaesthpsych/62953   ว่า  ผมชอบบันทึกนี้มากครับ..วิจารณ์...เท่านั้น...ฉันปลื้มสุดๆ.....

...ทำอย่างไรถึงจะมีคนอ่าน...อันนั้นฉันไม่ทราบ...แต่ คุณขจิต บอกฉันว่า...เขียนสิ่งที่ตนถนัด...

ฉันได้กำลังใจจากเพื่อนเยอะแยะ..อ.หมอสมบูรณ์..คนบ้านเดียวกัน...ท่านอ.จิตเจริญ..ที่แวะเวียนมาคุยเป็นระยะ.......

เพื่อนๆฉันทั้งภาคเหนือ..ภาคกลาง..ภาคอิสานด้วยกัน..หรือแม้ภาคใต้..เราคุยกันได้หมด...ในเรื่องราวพื้นๆที่ไม่ใช่วิชาการซะด้วยซ้ำ..นั่นคือ..มิตรภาพ....

ฉันมิอาจเอ่ยชื่อได้หมด ณ ที่นี้..เพราะถ้าลืมเอ่ยชื่อใคร..มีหวัง..ฉัน......เละตุ้มเป๊ะ

....ตอนนี้ฉันอยู่ระหว่างนำว่าวทะยานขึ้นท้องฟ้า...ยังไม่ติดลมบน...

ขอผ่านขั้นตอนนี้...ติดลมบนเมื่อไหร่...นั่นแหละ..คงไม่ทิ้ง Blog....

......ถ้าผ่อนแรง...หรือลมหมด...ว่าวอาจจะตก.

.......ใช่…..ถ้าหมดลม...หมดแรง...ว่าวคงตกแน่นอน.....

...อ.จิตเจริญคะ...บัดนี้..ดิฉัน.. ขจิต(งาน)...สำเร็จ...(เสร็จ)สมบูรณ์...เพื่อเพื่อนๆมี...จิต(ใจ)เจริญ...”….แล้วค่ะ

...ขอบคุณอาจารย์ที่ให้โอกาส...ฉันเลยแอบแถมแรงบันดาลใจเรื่องวิสัญญีพยาบาล...ที่มีส่วนผลักดันอยู่ในใจฉันตลอดเวลาด้วย...

หมายเลขบันทึก: 67727เขียนเมื่อ 17 ธันวาคม 2006 04:23 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 16:45 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (34)
อ่านแล้วก็ยังงงครับว่า
  • ขจิต เสร็จ สมบูรณ์ตรงไหน
  • สำเร็จ เสร็จ สมบูรณ์ยังไง
ตามมาคอยอ่านอยู่เสมอครับ คอยให้กำลังใจเพื่อนเป็ดครับ สู้ต่อไป....ทาเคชิ บ่ยั่น แม่นบ่

สวัสดีค่ะ..คุณไมโต

  • ขอบคุณค่ะ...ขอบคุณมากๆ...สำหรับทุกๆอย่าง...
  • ฉันไม่อยากบอก(กลัวคนอื่นจะรู้แล้วอิจฉา)ว่าคุณก็เป็นหนึ่งแรงสำคัญ...ที่ทำให้ฉัน..พยายามขยันอยู่ทุกวันนี้ค่ะ..คุณไมโต...พ่อซากุระ...ของแม่ดอกกุหลาบ
คุณกฤษณา   เขียนสนุกค่ะ  
ถ้าเป็นว่าว..ก็เรียกได้ว่าติดลมบนเร็วมาก
(ติดลมแล้วค่ะ   ยืนยัน) 

สวัสดีค่ะ..คุณnidnoi..ที่ไม่นิดหน่อย

  • ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจค่ะ
  • ไม่ไปถือกล้องให้คุณไมโตหรือคะ...
  • หรือคุณไมโตเธอให้มาเป็นสายสืบ..วันนี้ไม่ได้กล่าวถึงคุณสมจินหรอกค่ะ..ฝากบอกด้วย
อ่านพลางขัดแย้งไปพลาง....แต่ด้วย..ถูกสอนว่าต้องฟังลึกๆ อ่านลึกๆ...ฟังแล้วแขวนไว้ก่อนอย่า ขัดคนเขียนกลางคันเดี๋ยวเขาจะสดุด...หยุดลงและไม่ถ่ายทอด tacit.....

....ตอนนี้ฉันอยู่ระหว่างนำว่าวทะยานขึ้นท้องฟ้า...ยังไม่ติดลมบน...
หลังจากฟังจบจึง......แสดงความเห็น..."คุณติดลมบนแล้วค่ะ...."  บันทึกนี้เป็นประโยชน์สำหรับดิฉั๊นมาก..ขอบคุณคะ

  • มายืน ยัน นั่งยัน นอนยัน มากไปไหมครับ...
  • เิ่ิ่พิ่งทราบว่าคุณหมอวิจารณ์แวะเข้ามาทักทาย เป็นความภูมิใจแทนพี่มาก  คุณหมอประเวศ ท่านเคยบอกว่าอาชีพพยาบาลน่าเห็นใจ ต้องการพัฒนาก็แทบไม่ได้พัฒนา
  •  อย่างที่พี่ว่าเป็นเป็ดท่าจะจริง แต่พี่คงเป็นเป็ดที่พิเศษกว่าคนอื่น อาจเป็นลูกเป็ดที่ขี้เหร่ ขอย้ำ ลูกเป็นขี้เหร่ สุดท้ายจะกลายเป็นหงส์
  • แวะมาให้กำลังใจ ว่าเขียนต่อสนุกและได้ความรู้ดี อย่างน้อย ถ้าจะมอมยาใคร ผมจะคิดถึงพี่และคุณหมอสมบูรณ์ สองท่านแรก
  • ยิ้ม ยิ้ม

จิตเจริญ เพลินเขียนBlog

 Blog Around The Clock (คลิก)

 ก๋อก ก็อก ร่วมกู่

  ร่วมสู่ สู่สังคมแห่ง การเรียนรู้ คู่ความพอเพียงครับ

ขอบคุณค่ะ..คุณขจิต

  • ขอบคุณที่อย่างน้อยก็คิดถึงเวลาจะถูกมอมยา..จิงอ๊ะป่าว...

จาก... "ลูกเป็ดที่ขี้เหร่ ขอย้ำ ลูกเป็น(ด)ขี้เหร่ ..ของคุณค่ะ"..ขอเป็น "แม่เป็ด"..นะคะถ้าช้าเขาจะให้เป็น.."ยายเป็ด"

  • เอามาฝากครับอยู่ที่ถามลูกเป็ดขี้เหร่
  • เอามาฝากครับ
  • ขอบคุณมากครับ

คุณติ๋วคะ

ป้าเป็ดตามมาให้กำลังใจด้วยนะคะ

วันไหนว่าวตกจะตามไปเก็บมาคืนให้  แล้วช่วยกันเล่นให้มันขึ้นไปติมลมบนใหม่  หลายๆ  คนบอกว่าสนุกดี ถ้าติดอยู่ลมบน  เพราะดีกว่าลมมันเย็นค่ะ.....อิอิ.....

ผิดครับ ผมต้องบอกว่า มาดูเขาเล่นว่าวครับ
  • ผมเคยพบนักเรียนผู้หญิงถามว่า อาจารย์คะเล่นว่าวเป็นอย่างไรคะ หนูดูในTV เห็นผู้ชายหัวเราะ
  • เป็นอาจารย์จะตอบว่าอย่างไรครับ
  • อย่าว่าแต่คุณไมโต ที่..งง
  • ผมก็ยัง...งง
  • สรุปว่า เป็ดเล่นว่าว ใช่หรือเปล่า อ. ขจิต (ล้อเล่น..ไม่ให้คิดมาก)
  • ผมก็คิดเหมือนคุณกฤษณาว่าเราจะพากันเล่นว่าวไปแบบนี้นานเท่าไหร่

คุณขจิตขา..

  • ขอบคุณสำหรับตุ๊กตาค่ะ...น่ารักทุกๆตัวเลย..เหมือนคนให้เลยค่ะ...
  • ขอบคุณจริงๆค่ะ
  • จาก..ลูกเป็ดขี้เหล่..(ชอบคำนี้มากเลย..ดูเอ๊าะๆ..ขบเผาะ..ยังไงก็ไม่รู้)

คุณSomporpขา

  • คุณมาเร็วไปนิ๊ด...ถ้ามาช้าหน่อยคงได้ช่วยดิฉันจัดการพวกผู้ชายพวกนี้...
  • มา..เข้าคิวมาเลยค่ะ..อย่าแตกแถว...

คุณไมโตขา...

  • อยากเล่นก็เล่นเถอะค่ะ..ไม่ต้องทำเขินหรอก.ไม่มีใครห้าม...เขาก็เล่นกันทั้งนั้น..ทั้งเด็กและผู้ใหญ่..เคยไปดูไหมคะ..ที่สนาม...น่ะ
  • ยิ่งเล่นกันหลายๆคนยิ่งสนุก..มีว่าวหลายแบบให้เลือกดู...
  • คุณชอบแบบไหนคะ..ปักเป้า...หรือว่าวงู

คุณขจิต คะ...

  • การเล่นว่าวมันสนุกตอนกระตุกสายป่านค่ะ...เพราะมันต้องลุ้นว่า..ต้านลมแล้วสู้แรงลมไหวไหม...และกระแสลมก็เดี๋ยวซ้าย...เดี๋ยวขวา..ไปหน้า...ดึงหลัง...เดาใจไม่ถูก..
  • บอกเด็กๆไปเลยว่า....สนุกตรงที่ต้องทำให้ขึ้นให้ได้ทั้งๆที่ไม่รู้ใจลม..นี่แหละค่ะ
  • ไม่ต้องขำ...ออกจะวิชาการ

ร่วมชมการเล่นว่าวด้วยคนค่ะ(แต่ดิฉันก็สับสนเหมือนกันว่าอะไรที่เป็นสำนวนแสลงกันแน่ชักหรือเล่น.  อจ./ผู้รู้ท่านใดจะช่วยตอบได้บ้างคะ)

..ติดลมบนมาตั้งนานแล้วนะคะคุณกฤษณา..แต่เรื่องการพัฒนาทางวิชาชีพนี่อย่าเพิ่งท้อค่ะลองหาจุดต่างที่ว่าระหว่างพยาบาลดมยากับแพทย์ดมยาและรวมกำลังทำเป็นชมรมหรือกลุ่มกันดูก่อนเชื่อว่าอาชีพนี้ยังจำเป็นและเติบโตได้อีกมากค่ะ..

  • เป็นเป็ดเหมือนกันค่ะ ^__^ และไม่รู้ว่า จะโตเป็น หงส์กับเขาหรือป่าว
  • แต่ไม่เหมือนคุณกฤษณาซะทีเดียว   เพราะไม่ได้ทำงานในโรงพยาบาลแล้วค่ะ  หนิงทำงานไม่ตรงกับที่จบมา  เคยอึดอัดกับตำแหน่งและความก้าวหน้าในสายงานมากค่ะ   ก็มาทำในงานที่คนอื่นๆเขาไม่ทำกัน  จะขอชำนาญการก็ไม่รู้ว่าจะขอในสายงานไหน / อย่างไร ไม่ค่อยมีคนเข้าใจ
  • แต่ตอนนี้กำลังจะถอดหมวกวางตะเกียงได้สักทีแล้วหละค่ะ  รอผลการประเมินอยู่ ^__^

อ.หมอสมบูรณ์ คะ...

  • เป็ดมาดูคนเล่นว่าวไม่เป็นแล้วตกน้ำ..จะช่วยกัดขาดค่ะ...ก๊าบๆๆๆๆ
  • จะสอนเล่น..จนกว่าจะเป็นค่ะ

 

คุณSeanqia คะ....

  • ขอบคุณที่มาช่วยค่ะ ..เฮ้อ!..เกือบไม่รอด..จากพวกผู้ชาย...
  • ตอนนี้มีชมรมวิสัญญีพยาบาลแล้วค่ะ..ดิฉันเพิ่งได้สมัครกันเมื่อไม่นานนี้เอง...คาดว่าคงจะดีขึ้นเรื่อยๆค่ะ...ยังไม่เคยไปประชุมกับเขาเลย...เลยไม่ทราบบรรยากาศ
  • ขอบคุณจริงๆค่ะที่ให้คำแนะนำ..แล้วแวะมาอีกนะคะ
  • พี่ผมไปดูหนูกีตาร์ตอบมา ทีแรก งง งง ว่าทำไมพี่ตอบสองครั้ง
  • หนูกีตาร์เธอเก่งเหลือเกิน

คุณหนิงคะ...

  • ขอให้กำลังใจค่ะ
  • ชำนาญการนั้นจะมีคุณสมบัติเฉพาะตำแหน่งอยู่..ลองศึกษาดูนะคะ..
  • อยู่ที่ไหนก็ตาม..ถ้าทำประโยชน์ต่อองค์กรและผู้รับบริการแล้ว..เลิศ..ทั้งนั้นค่ะ

 

ขอบคุณค่ะคุณขจิต..เธออยากคุยกับเพื่อนๆแม่เหลือเกินค่ะ
หนิงกำลังปรับมาเป็นนักแนะแนวการศึกษาและอาชีพค่ะ ^__^  ถอดหมวกและตะเกียง(พยาบาล)มาถือแซ่  เอ๊ย...ถือเทียนส่องทางค่ะ  เพราะงานที่ทำอยู่น่าจะขอชำนาญการของตำแหน่งนี้ค่ะ
คุณหนิงคะ....ดิฉันค่อนข้างจะคลุกคลีอยู่กับงานบริการทางคลินิก..จึงเห็นการทำชำนาญการที่เน้นงานทางคลินิก...ต้องอยู่จนมีผลงานย้อนหลัง 3 ปีจึงขอได้..ไม่ทราบว่า "นักแนะแนวการศึกษาและอาชีพ" จะเหมือนกันไหมนะคะ

ค่ะ แต่มีเกณฑ์อีกหลายข้อเลยค่ะ  นอกเหนือจากเรื่องเวลาและการครองตำแหน่งนั้นๆ 

  • อ่านไว้ก่อนค่ะ....แล้ววางแผนทำตามนั้น....เพราะบางอย่างต้องใช้เวลา...ถ้าไม่วางแผนก็ต้องมารอกัน..ทำให้เสียเวลา...
  • ขอให้ประสบความสำเร็จไวๆนะคะ..จะคอยเอาใจช่วยค่ะ

แวะมาเยี่ยมคับพี่ติ๋ว เพิ่งกลับจากเชียงใหม่ อิอิ

ไปมา 5 วันเต็มๆไม่ได้เข้ามาเยี่ยมพี่ติ๋วเลยขอให้

ขจิต..สำเร็จ..สมบูรณ์..ไวๆคับ

สวัสดีค่ะ..คุณ Dek'ComScience

  • ไปเที่ยวเชียงใหม่...งานพืชสวนโลกละซีท่า...ใช่ไหมคะ..สนุกไหม...หวานใจไปด้วยหรือเปล่าคะ...เล่าให้ฟังบ้างซี่

ง่า ไม่เชิงอ่ะคับพี่ติ๋ว พอดี แฟนหมู หาเรื่องอบรม ได้ 5 วัน และหาพวกอีก 6 คนไปด้วย จาหาที่พักฟรีว่างั้นเหอะ สรุปได้พัก ลานนา พาเลส หรูไปเลยพี่ เพราะจัดอบรมทั้ง 2 เรื่องที่โรงแรมนี้ หัวข้อ หรู๊ หรู แต่โดดไปเที่ยวก็ได้หน่วยกิต แหะ อิอิ หมูอ่ะเหรอพี่ เปง สา-ละ-ถี จิ่ คับ เพราะพวกคุณเธอ หลับกันน้ำลายยืดเวลาขึ้นรถ และ จะจำเส้นทางในตัวเมืองเชียงใหม่ไม่ได้เลย

หมูล่ะเหนื่อยพี่-____-"

ขากลับแวะไป อินทนนท์มา 5 องศา ตอนเย็น

เช้ามืด -2 หนาวมั่กๆๆ กลับมาเลยเปงหวัดฮับ

คุณ Dek'ComScience...คะ

  • เป็นคนน่ารักจังเลยค่ะ...ขับรถให้สาวๆนั่งด้วย..
  • เป็นหวัด..หายาทานหรือยังคะ..ใส่เสื้อผ้าหนาๆ...ให้อบอุ่นเข้าไว้..นอนพักมากๆนะคะ...(เอ!..บอกเค้าทำไมนะเนี่ย..แฟนพยาบาลเค้าก็มี..ลืมตัวไป)
  • ขอให้หายป่วยไวๆค่ะ

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท