น้องครูอ๊อด แท็กมาที่ผมในบันทึกชื่อ ร่วมด้วยช่วย tag คิดฮอดแต่กอดบ่ได้ ว่าผมคือครูคนแรกเรื่องบล็อกสำหรับตนเอง เป็นผู้จุดประกาย สร้างแรงบันดาลใจ แรงกระเพื่อม แรงอื่น ๆ อีกต่าง ๆ นา ๆ  ถ้าเป็นวัยรุ่นต้องบอกว่าเป็น "ไอดอน"  ของตนเองเลย ว่าเข้าไปนั่น..........อะไรจะขนาดนั้นครูอ๊อด.... ครูอ๊อด เกินไปแล้วนะ เขินจังเลยนิ....อิอิอิ

ผมอยากรู้ว่าแท็กครั้งนี้ต้นความคิดมาจากไหน เพราะผมเคยเล่นแบบนี้มาครั้งหนึ่งแล้ว ผมจึงได้ท่องไปตามลิ้งต่างๆที่น้องครูอ๊อดลิ้งค์ให้มาในบทความนั้น ในที่สุดจึงได้ทราบว่าแท็กครั้งนี้คือการพรวนบทความเก่าซึ่ง น้องเม้ง สมพร ช่วยอารีย์ คิดสนุกๆให้ช่วยกันเล่นขุดคุ้ยบทความเก่าๆที่มีคุณค่าขึ้นมาดูใหม่ ปัดฝุ่น ใช้ประโยชน์ ยกระดับอีกรอบ เพราะไม่งั้นแล้วเสียดายที่บทความดีๆถูกวันเวลากลบเสีย จึงคิดกิจกรรมให้พวกเราบล็อกเกอร์ได้เล่นแท็กคิดถึงบทความดังกล่าว อ่านรายละเอียดที่นี่ Tag คิดถึง : พรวนดินกันในสวน พรวนบทความกันใน GotoKnow

ผมมองหาบล็อกเกอร์ที่จะแท็ก 3 ท่าน มองไปที่ใครก็น่าสนใจไปเสียทั้งนั้นเลย ต้องขออภัยที่รอบนี้ผมของแท็กคนใกล้ตัว คนในวงการผม คือ กศน.ครับ ระยะนี้ผมต้องเรียนตรงๆว่าผมต้องการจะสร้างชุมชนคน  กศน.ให้เข้มแข็งครับ ขออภัยท่านอื่น วงการอื่นด้วยนะครับ กำลังสร้างเนื้อสร้างตัวครับ

คน กศน.ท่านแรก ที่ผมเห็นว่าเด่นในเรื่องการจัดการกับเรื่องวุ่นวายที่ประดังประเดเข้ามาในงานที่ทำ ทำให้ปวดหัว เครียด แต่ในที่สุดก็หาเป็นเช่นนั้นไม่ ครับผมศรัธาใน พี่ศรีเชาว์ วิหคโต 

บล็อกชื่อ.....ICT for education .  ลองติดตามที่บันทึกนี้ซิครับแล้วจะรู้ว่าพี่ศรีเชาว์จัดการกับเรื่องยุ่งๆอย่างไร ออกแบบกิจกรรมอย่างไรจึงทำให้งานที่ทำงานสนุกในบันทึกชื่อ ปี 2550 จะพัฒนาอะไร

และ คน กศน.ท่านที่สาม  ที่ผมเห็นว่าเด่นในเรื่องวิถีชีวิตชุมชนคนอีสานสามารถนำมาประยุกต์ใช้กับงาน กศน.และการศึกษาตามอัธยาศัย  คือ ครูชา เปิงบ้าน

บล็อกชื่อ เปิงบ้านและชานเรือน 

อ่านแล้วได้เกร็ดความรู้แบบไม่ได้ตั้งใจ สบายๆ เพลิดเพลิน ด้วยลีลาการเขียนของครูชา ลองอ่านตัวอย่างบันทึกชื่อ ภาษาพาม่วน 2 “คนซูกัน” เมื่อใจตรงกันก็ ซูกันเสียเลย ดูซิครับ จะเห็นชัดถึงการใช้ตนเองของครูชาเป็นเครื่องมือไม่ว่าจะเป็นการสังเกต สกัดความรู้ ฯลฯเพื่อให้ได้ความรู้ชุมชนมาเขียนบอกเล่าในบันทึก

ท่านอื่นๆที่ผมไม่ได้กล่าวถึง โปรดรอแท็กต่อไปนะครับ ไม่อยากผิดกติกาเกินกว่า 3 ท่าน ครับ