เมื่อครู่นี้ได้คุยเมล์กับพี่สาวสุดที่รักคนหนึ่งในโลกไซเบอร์ คุยกันเรื่อง " ความสุข " ค่ะ
คนเขียนบอกพี่สาวไปว่า .. " วันนี้รู้สึกสุขใจ อิ่มใจ ไม่มีสาเหตุ และต้อมว่าต้อมส่งความสุขให้พี่ ต้อมก็มีความสุขกับการที่ได้ทำอะไรแบบนี้ มันคงคล้าย ๆ เมื่อให้คนอื่นไปก็เป็นการสะสมแต้ม ให้มากเท่าไหร่ ก็ได้คืนมามากเท่านั้น มาเถอะมา เรามาสะสมแต้มความสุขกัน นะ พี่นะ "
หรืออาจจะเป็นเพราะวันนี้อากาศเย็นสบาย จิตใจ และความรู้สึกก็เลยรู้สึกสุขสงบ โปร่งสบายไปด้วย
หรืออาจจะเป็นเพราะวันนี้เม็ดฝนหล่นร่วงสู่ผืนดิน ผืนหญ้า ทุกสิ่ง ทุกอย่างก็เลยมีชีวิตชีวามากกว่าเคย จริง ๆ นะ.. ก็เม็ดฝนก่อให้เกิดสรรพชีวิตไม่ใช่หรือ?
วันนี้คนเขียนสุขใจ ไม่มีสาเหตุ และอยากจะแบ่งปันความสุขนี้ไปให้ถึงใจของทุก ๆ ท่านด้วย ^_^
รู้สึกสบายใจเหมือนได้ยืนอยู่บนทุ่งกว้างสีเขียว .. จริง ๆ นะคะ
มาขอแบ่งปันความสุขคะคุณต้อม
ต้อมเองก็เป็นเด็กบ้านนอกค่ะ และภูมิใจด้วยที่ตัวเองเป็นเด็กบ้านนอก มีวิถีชีวิตแบบชาวบ้าน ๆ
แถวบ้านต้อมน้ำไม่ท่วมหรอกค่ะ ฝางไกลจากบ้านต้อมตั้งเกือบ 200 โล ได้มั้ง เอ๊ะ หรือ 100 โล หรือ 300 หว่า ชักจะไม่แน่ใจเสียแล้ว แฮ่ะ ๆ ๆ ก็..ต้อมขี้ลืมนี่ แต่ถึงจะขี้ลืมยังไงก็จะต้องไม่ลืมอ้อนคุณ เพราะงั้น อ้อน ๆ ๆ รอบเช้าไปก่อนนะ จุ๊บจุ๊บ
ต้อมน่ะ ไม่ต้องใช้หมวกหรือร่มเลย เพราะเป็นประเภทสะเทิ้นน้ำ สะเทิ้นบก ไม่กลัวแดด ค่ะ รูปนี้ถ่ายบนดอยอินทนนท์นะ แปลงเกษตรของชาวบ้านในวันที่ต้อมแอบหนีนายไปแอ่วววอ่ะดิ
ป.ล. ขอบคุณสำหรับความคิดถึงและเป็นห่วง และปรารถนาส่งทั้งสองสิ่งนี้กลับไปยังคุณเช่นกัน
ครูคะ ครูคงเป็นแม่หมอที่ใจดีและขี้เล่นที่สุดในโลก อิอิ จริงไหม?
รู้สึกใจตรงกัน ใช่ ๆ ๆ เพราะอาหารจานสวยบำรุงจิตใจในบันทึกของครูแหง ๆ ทำให้ต้อมอารมณ์เบิกบาน โอ๊ววว ลั๊นนน ลา ได้ทั้งวัน ขอบคุณค่ะ
วันนี้เรามาแบ่งปันความสุขให้กันและกันนะคะ ^_^
โห ๆ ๆ ลิเกมาเชียว
แบบว่า ขอสุขน้อย ๆ แต่นาน ๆ
อิอิ งั้นเอาแบบโปรโมชั่นเหมาจ่ายรายเดือนไหมคะ? จะได้สม่ำเสมอ ^_^
ป.ล. ที่มาไม่ทันสองท่านคนสวยนี้ เพราะมัวแต่ไปเกี้ยวสาว ๆ ที่ไหนหรือเปล่า haha
มาขอแบ่งปันความสุขด้วยคนค่ะ เห็นสีเขียวของต้นไม้แล้วรู้สึกสุขใจค่ะ
ด้วยความยินดีค่ะ ^_^
ค่ะ เวลาไม่สบายใจ สีเขียวของต้นไม้ใบญ้าจะช่วยทำให้เรารู้สึกดีค่ะ
สวัสดีครับคุณต้อมเนปาลี
ขอบคุณครับ
ความสุขมีอีกเยอะแยะค่ะ ^_^ สัก 1 ถ้วยกาแฟ ได้เลยค่ะ จัดให้ แต่หากใช้หมดไปก็แวะเวียนนำกลับมาเติมใหม่ได้ไม่จำกัดนะคะ อิอิ
และขอฝากไปให้ครูพี่อ้อย 1 กระสอบ ด้วย อิอิ
ขอบคุณนะคะ
ขอบคุณนะค๊า ที่พาต้อมเที่ยวงานบั้งไฟ ^_^
ม่วนหลายเน้อ อ้าย
เป็นรูปน้องสาวท่านพี่ตอนยังเอ๊าะ ๆ อยู่ไงล่ะ haha อ๊ะ อย่าบอกนะ ว่าจำไม่ได้
สวัสดีค่ะน้องต้อม...
ใคร่คะนึงถึงน้องอยู่เสมอ
อยากจะพบอยากจะอยู่อยากจะเจอ
ได้แต่เห็นดวงหน้าเธอ...ก็พอใจ
คิดถึงค่ะ
ต้อมเชื่อเสมอว่า คนเราต้องการความสุขสงบส่วนตัว ไม่ว่าจะขึ้นอยู่กับเวลาไหน อาจจะเช้า ๆ แสนสงบ สาย ๆ แสนเบิกบาน เย็นย่ำกับค่ำคืนที่ผ่อนคลาย อะไรประมาณนี้น่ะค่ะ
บรรยากาศแบบในรูปถ่ายนี้ ตอนนี้ก็ยังมีอยู่นะคะ เพียงแต่ต้องเล็ง ๆ หาเอาหน่อย ทุ่งเขียว ๆ .. บางทีแค่การได้ปรายสายตาออกไปมองดูก็ทำให้เรารู้สึกสงบ และสุขใจ ไม่มากก็น้อยทีเดียวนะคะ ต้อมว่า.. ^_^
ยินดีสำหรับการเป็น " ต้นเรื่อง " ค่ะ
คิดถึง คิดถึง และคิดถึง
สุดคะนึงถึงพี่ที่คุ้นนักหนา
คิดถึง คิดถึง อยากพบพา
เมื่อไหร่หนา จะได้มา พบหน้ากัน (( เสียที ))
ป.ล. คิดถึงครูพี่อ้อยมากกว่า
คุณต้อมขา...เอา Only time ออกแล้วคะ...ฮือๆ
เอาออกก็ไม่เป็นไรค่ะ เมื่อคืนต้อมนอนฟังเพลง only time จากมือถือ จนฉ่ำใจแล้ว ^_^
เมื่อคืนคุณคงกลับถึงบ้านปลอดภัยนะคะ คงปลอดภัยค่ะ เพราะมีหน้าตาเป็นอาวุธนี่เนอะ แฮ่ะ ๆ ๆ
เสียดายเนอะ เสียดายจัง TT_TT
และวันหลังอย่าตามมาเฉย ๆ มือเปล่า ให้หอบหิ้วขนมนมเนยมาฝากน้องนุ่งมั่ง แฮ่ะ ๆ ๆ น้องนุ่งจะได้สุขใจไงล๊าววว แหม แหม๊
ป.ล. ตอนนี้หิวมากกกกกกก