ปัง !!!!!!! แรงจากรถคันหลังที่พุ่งชนรถของเรา รู้สึกถึงการกระแทก รถเราถูกดันวิ่งไปข้างหน้าอย่างเร็ว แรง ท้ายรถยุบเข้าหากัน เบาะเลื่อนติดมาข้างหน้า ประตูรถเปิดไม่ออก ในวินาทีนั้นเป็นช่วงเวลาสั้นๆแต่ความคิดวิ่งได้เร็วมาก นึกถึงครอบครัว สามี ลูก พ่อ แม่ โชคดีที่มีสติ เมื่อถูกชน มือจับแน่นที่พวงมาลัย เท้าพยายาม เหยียบเบรค จึงทำให้รอดชีวิต จากรถพ่วง รถกะบะที่วิ่งอยู่ หลังจากวินาทีนั้น มันเป็นจุดเริ่มแห่งการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิต ความคิดที่เคยไม่ชอบบางคน ความคิดที่ทำให้ชีวิตเกิดความเครียด มันหายไป คิดว่า ชีวิตนี้มันไม่แน่นอน แต่สิ่งที่เราจะทำได้ในช่วงชีวิตที่เหลืออยู่นี่แหละ คือความแน่นอนที่สุด วันที่เกิดอุบัติเหตุ สามีรีบขับรถมาหา เราโทรฯบอกพ่อ แม่ ที่ต่างจังหวัด พ่อบอกว่า "เป็นห่วงลูก ถ้าลูกจะต้องเป็นอะไรให้พ่อเป็นแทนดีกว่า" จากวันนั้น ประมาณ 1 เดือนต่อมา น้องสาวโทรมาบอกว่าให้รีบกลับบ้านด่วน พ่อเกิดอุบัติเหตุ เราบอกน้องสาวไปว่า หากพ่อต้องปั้มหัวใจ ให้บอกพ่อด้วยว่า "พี่รักพ่อ" เราทำงานอยู่อุทัยธานี พ่ออยู่สุพรรณบุรี ใช้เวลาเดินทาง 3 ชั่วโมง แต่เพียงแค่ครึ่งชั่วโมงน้องสาวก็โทรมาอีก บอกว่า "พ่อเสียแล้ว" ....... มันเป็นความเงียบชั่วขณะ เราไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร พ่อจ๋า ลูกอยากบอกพ่อเหลือเกินว่าลูกรักพ่อ ลูกคิดถึงพ่อ แต่ลูกก็ไปไม่ทัน วันนี้ผ่านมาเกือบ 3 เดือนแล้ว ความเหงา ความคิดถึงพ่อยังคงวนเวียนอยู่เสมอ สิ่งหนึ่งที่เราทำอยู่ตอนนี้ คือเราไม่รอเวลาอีกแล้ว ไม่ว่าจะอยากคิด อยากพูด อยากทำอะไร เพราะหากเราไม่เป็นอะไร แต่คนที่เรารัก..เราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเค้าบ้าง
คุณกฤษณาครับ
เสียใจด้วยนะคะ
โชคดีที่ดิฉันอยู่กับพ่อและแม่ จึงมีเวลาดูแลท่านเต็มที่
ขอบคุณมากค่ะ....
มาเยี่ยม...
อ่านแล้ว...เข้าใจในความรู้สึกที่ถ่ายทอดออกมาบันทึก...ผมมีพ่อและท่านก็จากไปนานแล้ว...
จงภูมิใจเถิดว่า...ท่านได้ถ่ายเทจิตวิญญาณมาอยู่ในตัวเรา...ท่านยังอยู่คู่กับเราตลอดไปและตลอดไป...
ในการเปิดใจรับฟังสาระทุกข์กับเพื่อนในกลุ่ม ของค่ายสุดยอดผู้นำยุวชนวิถีพุทธ
หลังจากที่น้องๆในกลุ่มต่างเผยความทุกข์ในใจให้เราฟังทีละคนทีละคน พวกเราก็เริ่มรู้สึกว่าทำไมความทุกข์ที่เราคิดว่าทุกข์ที่สุดในชีวิต กลับเป็นเรื่องเล็กๆไปเพราะมีหลายคนที่ต้องทุกข์กว่าเรามากมายนัก จนมาถึงน้องคนหนึ่ง เธอเล่าให้ฟังว่า สิ่งที่เสียใจที่สุดในชีวิตคือ การไม่ได้บอกว่ารักพ่อ เพราะพ่อของเขาเสียไปตอนเด็กๆ พระอาจารย์จึงแนะนำว่าให้บอกตอนนี้เลย ท่านรับรู้... น้องคนนั้นก็เงียบไปสักพัก แล้วก็พูดว่า"พ่อคะหนูรักพ่อคะ" ด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ พวกเราทุกคนในกลุ่มต่างกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่
ทุกข์ที่เราผจญ..นั้นเพียงอณู...
อย่ารีรอที่จะบอกคำว่ารัก....
ถ้ายังมีโอกาสที่จะบอกรักกับคนที่เราควรบอก
ระยะเวลา 3 เดือน ความเศร้าคงยังไม่สามารถลบเลือนไปได้ ผมมาแสดงความเสียใจด้วยครับ
ทุกครั้งที่นึกถึง น้ำตาก็ไหลตลอดค่ะ สงสารพ่อ พ่อคงเจ็บมาก แต่คนที่เป็นห่วงมากที่สุด น่าจะเป็นแม่ เพราะท่านอยู่ด้วยกันมาทั้งชีวิต ชวนแม่มาอยู่ด้วย แม่ก็ไม่มา บอกว่าอยากอยู่ที่บ้าน ตอนนี้หนูและครอบครัวเหมือนคนที่อยู่ในระยะปฏิเสธ เราไม่ได้คิดว่าพ่อจากไปแบบไม่มีวันกลับ เราคิดว่า พ่อไปทำงาน เดี๋ยวก็มา ตอนแรกหนูก็คิดว่า มันไม่ถูกที่ไม่ยอมรับความจริง แต่แม่พูดว่า ถึงจะรู้ว่าไม่จริงแต่การคิดแบบนี้แม่มีความสุขมากกว่า สุขที่คิดว่าพ่อยังอยู่ด้วยกันตลอด
........ จริงของแม่ หรอกตัวเองบ้างจะเป็นไร ใช่ไหมคะ
ขอร่วมแสดงความเข้าใจในความรู้สึกค่ะ คูณยังมีคุณแม่ ใช้เวลาที่มีอยู่แต่ละวันกับคุณแม่และทุกคน
สิ่งที่ผ่านมาล้วนเป็นบททดสอบสำหรับเรา เราทุกคนมีทุกข์ร่วมค่ะ ขอเป็นกำลังใจสำหรับการดำรงอยู่เพื่อทุกๆวันค่ะ
ขอบคุณทุกกำลังใจที่ส่งเข้ามามากๆค่ะ
ขอบคุณค่ะ
เข้ามาช้าไปค่ะหนูเสียใจด้วยค่ะ อ่านแล้วน้ำตาซึมค่ะ หนูก็รักพ่อ แต่ไม่มีโอกาสพูดค่ะ
อ่านแล้วน้ำตามันไหลพรากเลยเข้าใจถึงการ
สูญเสีย เพราะว่าสูญเสียคุณแม่ แต่อารมณ์ก็ไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่ ทำดีที่สุดเพื่อท่านตอนที่มีชีวิตอยู่ ยอดเยี่ยมที่สุดแล้ว ชีวิตเหมือนสายหมอกครับ พอแสงแดดมาแรงหน่อย อ้าวสายหมอกก็หายไปแล้ว ขอแสดงความเสียใจจากการที่สูญเสียคุณพ่อ รักษาสุขภาพด้วยน่ะครับ รูปลูกชายน่ารักมาก คงจะซนน่าดูน่ะ.
ขอบคุณทุกกำลังใจ และขอแสดงความเสียใจกับท่านที่สูญเสียคุณพ่อ คุณแม่ด้วยนะคะ
คุณยุทธศักดิ์คะ เอ่อ..รูปนั้น เป็นรูปลูกสาวนะคะ แต่เป็นลูกสาวที่ซนเหมือนลูกลิงเลยค่ะ คุณพ่อที่เสียไปรักหลานมากๆ หลานก็คงคิดถึงคุณตา ถามถึงคุณตาเสมอค่ะ
ป๊ะ..นะคิดถึงป๊ะ
ทุกครั้งที่อ่านเรื่องที่ตัวเองเขียน ต้องร้องไห้ตลอด
12 พ.ค. 50 จึงปิดบล็อก (เกิดวันที่12 พ.ค.)
เพราะไม่อยากให้ตัวเองจมอยู่กับความเศร้า...
วันนี้..ผ่านมาประมาณ 2 ปี เนื่องจากวันที่ 22 กรกฎาคม ที่ผ่านมาเป็นวันเกิดป๊ะ
ด้วยความคิดถึงป๊ะที่มีอยู่เสมอ จึงเข้ามาอ่านบล็อกตัวเองอีกครั้ง
ครั้งนี้ก็ไม่ต่างจากเดิม นะยังคงร้องไห้ ที่ได้อ่านข้อความเหล่านี้
...แต่..ขอเปิดมันอีกครั้ง
เพื่อแสดงความระลึกถึงพ่อที่จากไป
เนื่องในวันคล้ายวันเกิดของพ่อ...
...นะ รัก ป๊ะ เสมอ...