บันทึกนี้ แด่ "ครูอ้อย"
ด้วยความที่มัววุ่นวาย...กับภาระทางการศึกษา...ที่ต้องทุ่มพลังลงไป
อย่างมุ่งมั่นและมีสมาธิ..ทำให้ต้องวาง...กิจหลายๆ อย่างไว้ก่อน..
ทั้งๆ ที่ปกติเป็นคนที่ชอบทำอะไร..ไปพร้อมๆ กันในหลายงาน
แต่ครั้ง..นี้ก็ใช้สมาธิ...อย่างแรงกล้า...และกรอปกับเรียนเรื่องการพัฒนา "จิต"
ตามการระลึกรู้...ในความเคลื่อนไหว...จากการวิ่ง...
ทำให้ตั้งใจอย่างมุ่งมั่น...เพื่อเรียนรู้...ในสิ่งที่ตั้งใจและสนใจ
พอมาอีกที..พบข่าวดี...ในบุคคลอันเป็นกัลยาณมิตร...ของ Ka-Poom นั่นคือ "ครูอ้อย"
ผู้รู้สึกถูกชะตาอย่างยิ่ง...ทั้งๆ ที่ไม่เคยได้เจอ...เป็นมิตรภาพที่ดีงามผ่านสังคม...เวทีเสมือนแห่งนี้...
แวะไปดู...ท่านเจ้าของรางวัลสุดคะนึง...ประจำเดือน..คิดหลายตลบ..
จะทำอย่างไร..ดีกับความรู้สึกดีใจ และชื่นชมนี้...
และอะไรก็ไม่ดีเท่า..กับการได้ระบาย ความ"ในใจ"...ร้อยเรียงผ่าน...นิ้วสัมผัสผ่านแป้น...
สะท้อนออกมาแห่งความคิด ความรู้สึก...ในใจ...ที่มีอยู่...
เป็นมิตรภาพที่...เกิด...และเกิด...และก็ยังคงจะเกิด เรื่อยไป อย่างบริสุทธิ์ใจ..และเปี่ยมด้วยเจตนาที่ดีงาม
และนี่คือ ความมหัศจรรย์...ที่เกิดขึ้น..และเกิดขึ้นแล้วในโลก...ที่สัมผัสกันเพียงผ่านตัวอักษร..
ที่ส่งผลต่อการรับรู้..และรับรู้ในกันและกัน...ในเจตนาที่ดีที่อยู่
...
กะปุ๋มเจอครูอ้อยครั้งแรก...แปลกใจในพลังกับการเขียน...และความเพียรของครูอ้อย
เราจะเจอกันทุกเช้า...อย่างสม่ำเสมอ...และขยายเวลาแห่งการพบเจออย่างไร้ขอบเขต
ความรักความรู้สึกดีดี..ที่มีแผ่ถึงกันได้..ในมิตรไมตรี...
จึงค่อนข้างรู้สึก...ประทับใจและโยงใยไปเป็นความผูกพันอย่างไม่รู้ตัว...
เป็นเรื่องที่ดีแห่งชีวิต...ที่มีเกิดได้อยู่ตลอดเวลา..แห่งความเป็นมนุษย์...
ที่เปิดกว้างและยอมรับใน...คนและคน...ที่จะเรียนรู้และทำความรู้จัก...
จึงไม่เคยมีความเสียใจเลย...ที่ได้...เรียนรู้และรู้จัก "ครูอ้อย"...ผู้เปี่ยมด้วย...เมตตาและความรัก...
ยิ่งโดยเฉพาะความรัก...ของท่านที่มีต่อ "ลูกๆ"...และคนรอบข้าง...
...
ดีใจ..และดีใจ...นะคะ
นี่คือ...พลังแห่งใจที่ส่งให้..และให้..อย่างไม่หยุดนิ่ง
และมีให้...เสมอนะคะ...
จาก กะปุ๋ม