แนะนำ belovedphoto.net สำหรับคนรักถ่ายภาพแบบ Dr .Ka-poom ค่ะ ที่นั่นมีกัลยาณมิตรให้เสมอค่ะ

สวัสดียามเช้าคะ..อ.จันทรรัตน์

ขอบคุณคะ...สำหรับบ้านที่แนะนำมา...กะปุ๋มจะตามไปนะคะ...ไปเมียงมองอยู่หลายครั้งหลายครา...และแอบนำสิ่งดีดีกลับมาก็หลายครั้ง...บางครั้งบางทีอาจไปเจออาจารย์ที่นั่นนะคะ...ยิ้มๆๆ....

*^__^*

เช้านี้สดใสได้เจอมิตรภาพที่น่ารัก...และไปทักทายท่านหลายคนแล้วคะ

กะปุ๋ม

คงไปเจอด้วยชื่อเล่นค่ะ อยู่ที่นั่นใช้ชื่อเล่นกันค่ะ และจะเชื่อไหมคะว่า ในที่นั้นเราหลายคนไม่เคยเจอตัวเป็นๆ แต่เราแบ่งปันหนังสือ หนัง...ส่งให้กันอ่านได้

ปล บังเอิญว่าความเห็นสุ่มขึ้น ของ Dr Ka-poom เข้าไปอ่านแล้วคงเกี่ยวกับบันทึกนี้หน่อยๆ..มั้งคะ

เรื่องของไร้นาม

Dr.Ka-Poom

ผมทำงานกับชุมชนและผู้คนหลากหลายมากขึ้น และเหตุการณ์หลายๆครั้ง ทำให้ผมนิ่งเพื่อทบทวนตัวเองบ่อยครั้งขึ้น 

นี่เองเป็นการเรียนตนเอง พัฒนา ฝึกตนเอง ทำไปเรียนรู้ไป

เห็นเรียนรู้ เกิดสัจธรรมบ่อยๆครั้งในจิตใจ ..ที่สุดก็เป็นเช่นนั้นเอง

ช่วงหลังก็ปลงบ่อยๆ และก็เบื่อบ่อยๆ (ไม่ค่อยดีครับแบบนี้)

ผมมีอารมณ์ที่สูญเสียความไว้เนื้อเชื่อใจคนบ่อยๆ(อันนี้ก็ไม่ดี) เพราะผิดหวังเมื่อวันหนึ่ง ความจริงปรากฏ  คิด..เอ..ทำไมเป็นอย่างนี้ไปได้ ภาพที่เห็นกับสิ่งประจักษ์คนละเรื่อง

อาจารย์Handy บอกกับผมว่า "เป็นเช่นนั้นเอง" ผมก็ใช้คำนี้บ่อยครั้ง ในช่วงหลังๆครับ ไม่รู้จะใช้คำไหนที่เหมาะกว่าคำนี้ครับ

อ.จันทรรัตน์คะ...

มีเวทีเสมือนหลายที่ที่กะปุ๋มไปร่วมแจม...และก็มักใช้ชื่อว่า Ka-Poom เพราะกะปุ๋มไม่เคยกลัวคะว่าจะได้รับผลกระทบใดใดจากการแสดงออกทางความคิด ที่ไม่ล่วงละเมิดสิทธิส่วนบุคคลของคนอื่น...หากแต่เป็นความคิดภายใต้สิทธิเสรีภาพที่ตนเองพึงมีพึงได้...ภายใต้ร่มฟ้าแห่งเมืองไทยนี้...

...

หากเวทีเสมือนนี้ "อิสระ" จริง อย่างไร้เงื่อนใดใด

เราจะไม่สูญเสีย..ผู้มี"ปัญญา"...อย่างแท้จริง

หากกฏและเกณฑ์..ทางสังคม

มักบังคับให้ "คน"...สร้างสิ่งเหล่านี้

มาครอบงำตนเอง...ทำให้ต้องติด "บ่วง"

ที่ตนสร้างมาล้อมกรอบ "เอง"

เป็นเรื่องที่น่าเศร้า...ที่

เราเรียก "ตน"...ว่าอิสระ

ไร้กรอบและกฏเกณฑ์

แต่ก็หาใช่ว่า..

จะไร้จริง...

แล้วเมื่อไหร่เรา..จะหลุดพ้น

กรอบและเกณฑ์นี้อย่างแท้จริงเล่า...

แล้วปล่อยทุกอย่าง

ดำเนินไปอย่าง"ธรรม"ชาติ

ที่ควรเป็นไป...ด้วย"ใจ"ที่มีอย่างบริสุทธิ์แท้จริง

.....

ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยทำ Link...ที่ดูเหมือนเลือนหายไป...นานจากบันทึกถึงไร้นาม...ผู้ไม่เคยไร้นาม...ในห้วงแห่งความทรงจำของกะปุ๋ม

คุณเอกคะ...

กะปุ๋มมักจำกลอนบทหนึ่งและท่องไว้ในใจเสมอคะ...

"ความหวังสิดังว่าว

พายุเร้าจะขาดผลอย

ตั้งเจตและเนตรคอย

จะลุหวัง  ณ ครั้งไร

หวังหนอจะก่อผล

ประลุดลก็อาจได้

ฤาอาจจะพลาดไป...

ดุจจะว่าวกระส่าวลม..."

...........

แต่..เรื่องบางเรื่องหากเราเรียนรู้ที่จะผ่อน...สายป่านนั้นตึงบ้างหย่อนบ้าง...หากแย่จริงจนยากที่จะไร้การแก้ไข...กะปุ๋มมองว่า...สายป่านนั้นอาจจำเป็นต้องปล่อย...ว่าว..นั้นหลุดลอยไปคะ

ขอบคุณนะคะ...ที่มาต่อยอด..ลปรร.

*^__^*

กะปุ๋ม

อุ๊บส์....เขียนให้ Dr .Ka-Poom เข้าใจว่าต้องไปใช้ชื่อเล่นซะแล้ว..

ไม่ใช่ค่ะ..หมายความว่า ถ้า Dr .ka-Poom ไปอาจจะไม่เจอจันทรรัตน์ค่ะ เพราะอยู่ที่นั่นใช้ชื่อเล่นค่ะ

และการใช้ชื่อเล่นไม่ได้หมายความว่าคนอื่นๆเหล่านั้น ขลาดกลัวต่อการออกความเห็นด้วยค่ะ แต่เพราะเราต่างไว้วางใจกันเช่นกันค่ะ

ยินดีที่ได้สนทนากันค่ะ

กะปุ๋มคะ

ในทุกงาน ทุกภาระกิจ  ทุกหน้าที่

ที่เราได้ลงมือทำ บ่อยครั้งที่มีอุปสรรค  บ่อยครั้งที่มีสิ่งที่ทำลาย  บั่นทอนจิตใจ

พี่เคยพบสภาพนี้ "บ่อย" มากและมักจะเป็นเรื่องงาน

เคย "ท้อ"  แต่ "ไม่ถอย" (ยืมคำของ อ.ประพนธ์)

คิดเสมอว่า คำพูด หรือ การกระทำของคนที่ (อาจ) ไม่หวังดี หรือพูดให้รู้สึกในทางลบ (แบบไม่คิด)

มันอาจจะทำให้ (คนทำงาน) อย่างเรา "หวั่นไหว" (เล็ก ๆ)  แต่พี่ว่ามันเป็นแรงผลักให้เราก้าวที่จะยืนและต่อสู่บนโลกนี้ได้อย่างเข็มแข็ง

พี่เข้ามาในเวบ gotoknow แต่แรก ๆ (ไม่ค่อยได้บันทึก แต่จะเข้ามาอ่านในทุกเรื่องที่เขียนไว้ใน blog) เห็นพัฒนาการไปอย่างรวดเร็วมาก ๆ  แต่ก็มีความสุขทุกครั้งที่ได้เข้ามาอ่าน  เพราะมันเหมือนบ้านและเป็นครอบครัวใหญ่ ซึ่งความหลากหลายให้เลือก  และเราก็เลือกได้ว่าเราจะเอาสิ่งไหน หรือตัวอย่างใดไปใช้ในสถานการณ์ใดในชีวิตของเรา  ไม่ว่าจะเป็นการทำงานของเรา.....เวลาเราเจอปัญหาอุปสรรค คิดไม่ออก.....เข้ามาในเวบ......เราก็จะเจอ....ในสิ่งที่เราสามารถนำไปประยุกต์ใช้ได้.....หรือเมื่อต้องการกำลังใจ....เข้ามาแล้ว ก็ได้มากกว่ากำลังใจกลับไปเผชิญกับโลกภายนอกต่อไป.....และด้วยความหลากหลายดังกล่าว....มันเป็นแรงผลักให้เราทำในสิ่งที่มันค้าง...หรือยังไม่ได้เริ่ม.....เพราะมันอยุ่ในใจและ.....ขาดความกล้าที่จะทำ..... เช่น เรื่อง KM  พี่ได้รับความรู้มากจากเวบนี้ มากกว่า 90 % ที่เป็นกำลังใจให้กลับไปทำงานและเริ่มจากที่ใครไม่เริ่ม "เรา" จะเริ่มและผลักดันให้เกิด......

ฉะนั้น......อย่าท้อนะคะ.....

บ้านเรากำลังเติบโต

บ้านเรากำลังสอนให้คนในสังคมอื่นๆ ได้เรียนรู้สิ่งที่เกิดขึ้น

บ้านเราเป็นที่พักพิงให้กับคนอีกมากมาย

บ้านเรา.......

เป็นกำลังใจซึ่งกันและกันนะคะ

งานไม่ได้เป็นแค่ภาระกิจ

ที่จำเป็นต้องทำให้ได้ตามตัวชี้วัด

เพราะงานที่ทำด้วยหัวใจที่อ่อนโยน

ต่อความเป็นมนุษย์นั้น

เป็นมากกว่าภารกิจตามหน้าที่

และเป็นความดีที่หล่อเลี้ยงชีวิต

"นพ.โกมาตร  จึงเสถียรทรัพย์"

ขอบคุณที่ได้รู้จักกันค่ะ

555....

อ.จันทรรัตน์....กะปุ๋มว่าเราคุยกันไปกันมา
อาจเข้าใจผิดอะไรกันได้คะ....ยิ้มๆๆ

กะปุ๋ม...เพียงแต่เล่าให้อาจารย์ฟังคะว่ากะปุ๋มกะชอบใช้ชื่อเล่น...หากไปเจอ Ka-Poom ที่ไหน...ทักทายได้นะคะ...

ยิ้มๆๆ ขำขำ...ว่าแต่ชื่อเล่นที่อาจารย์ใช้ชื่ออะไรคะ

*^__^*

กะปุ๋ม

คุณพี่sompornp คะ

น่ารักๆๆ....กะปุ๋มก็ดีใจที่ได้เจอพี่คะ...

กะปุ๋มไม่ท้อหรอกคะ...เรื่องงานไม่เคยท้อ...

เรื่องชีวิตมีเซบ้าง...แต่ไม่ล้ม

ยังยืนอย่างทรนงได้...

...

"การทำงาน คือ การปฏิบัติธรรม"

ตามที่ท่านพุทธทาส...ว่าไว้คะ...

อุปสรรค คือ สิ่งที่เราต้องเรียนรู้

ปัญหา...มีไว้เพื่อให้เราได้แก้ไข...

ร่วมแรงร่วมใจเป็นกำลังใจให้แก่กันนะคะ

*^__^*

กะปุ๋ม

• Dr.Ka-Poom  คะ  ครูอ้อยรีบจนพิมพ์ผิดแล้วค่ะ  ไม่ทราบว่าจะเข้ามาทันหรือเปล่า
• เข้าไปในบันทึกของครูอ้อย  อ่านแล้วซึมไปนาน  ตั้งสติอีกนาน 
• ตั้งว่า  เอ...ครูอ้อยมีห่วง 4 ช่วงคน แล้วยังมีห่วง อีก 1 ช่วงคนนอกสังเวียนอีก
• อย่าทำงานหนักมากนะคะ  พักผ่อน  ดื่มน้ำมากๆ  ครูอ้อยกำลังทำงานหนักเหมือนกันค่ะ  กลับบ้านดึกทุกวันเลยค่ะ
• ขอบคุณนะคะ  สำหรับภาพและการ์ดที่มีข้อความดีๆ  ประทับใจ

ครูอ้อยคะ...

ฟังดูท่าจะยุ่งนะคะ...ช่วงนี้..

อะไรที่ทำให้ครูอ้อยรู้สึกซึม...และต้องตั้งสติ...

ทำให้กะปุ๋มต้องครุ่นคิดตามไปด้วย...ด้วยความห่วงใย

...

กะปุ๋มทานอาหารมีประโยชน์มากขึ้น...ทานเนื้อน้อยลง ทานผักผลไม้มากขึ้น...ดื่มน้ำนี้ดื่มเยอะอยู่แล้ว...ออกกำลังกาย...ประจำและเสม่ำเสมอ...ฝึกฝนพัฒนาจิตทุกวัน...ตื่นเช้ารับอากาศสดใส...พยายามคิดเชิงบวก...อยู่ตลอดเวลา...ให้ความรัก...และทำงานอย่างมีความสุขไม่เครียด...นอนอาจน้อยชั่วโมงแต่หลับลึกทุกครั้งตื่นมาสดชื่นเสมอ...ทำ Detox ทั้งร่างกายและจิตใจ...ประจำ...

...

ขอบคุณนะคะสำหรับความห่วงใย...ครูอ้อยก็ต้องดูแลตัวเองด้วยนะคะ

*^__^*

กะปุ๋ม

• ครูอ้อยนำความสุข  และประสบการณ์ใจที่ได้จากที่นี่ไปเล่า  เขียน  เป็นรูปธรรมให้สังคมได้อ่าน 
• และ  Dr.Ka-Poom ก็เป็นตัวเอกในเรื่องนั้น
• เรื่องของสุขภาพ  ระวังอยู่เสมอ  และห้ามได้ว่า  อะไรจงกิน  อะไรห้ามกิน
• แต่เรื่องความเครียด  ยังสะกดมันอยู่ค่ะ
• ขอบคุณอีกครั้ง  ซึ่งไม่ต้องการนับว่ากี่ครั้งค่ะ  รัก

อ่านแล้ว  ชื่น (หัว) ใจ ไปด้วยเจง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ  ๆ

อืม...........มากกว่าคำบรรยาย..........

ขอให้มีความสุขกับอาหารกลางวันนะคะ

วันนี้พี่มีขนมจีนน้ำยา (มังสะวิรัติ) แล้วก็ผลไม้ (จากสวน) มาฝากเพื่อน ๆ ร่วมงานด้วย  (ได้จากกัลยาณมิตรเหมือนกัน)

สนใจก็เชิญทางเชียงใหม่นะคะ

พี่ sompornp...

ขออภัยนะคะที่เพิ่งมาเจอ...ช่วงนี้เป็นจัดระบบอะไรที่ไม่ค่อยหลงตัวเลยคะ...งานติดพันหลายอย่างมากเลยคะ...แต่ก็ทยอยและพยายามสะสางออกไป...ก็เริ่มจะส่างซา...แต่สักพักก็ถาโถมเข้ามาอีกแล้วคะ...

...

นี่แหละคะคือ ชีวิต...

ที่ต้องเดินไป...

ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ

*^__^*

กะปุ๋ม

• แวะมาทักทาย และ เป็นกำลังใจ ครับ
• ความแน่นอน คือ ความไม่แน่นอน
• ทำสิ่งที่เราเชื่อว่าถูกต้อง....ที่เหลือไม่ใช่เรื่องของเรา

ท่าน Panda

กะปุ๋มชอบจังเลยคะที่ว่า "ทำสิ่งที่เราเชื่อว่าถูกต้อง....ที่เหลือไม่ใช่เรื่องของเรา"...เราควรทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด...ตามความรับผิดชอบของเรา...

ขอบพระคุณคะ..get อะไรดีดี...อีกแล้วคะท่านอาจารย์

*^__^* 

กะปุ๋ม

เวลาผ่านไป  ครูอ้อยก็ยังรักใครๆเหมือนเดิม

โดยเฉพาะกะปุ๋ม  ครูอ้อยไม่ได้คุยทักทายหลายวันแล้วค่ะ

รัก  มีมากกว่าคิดถึง