ตอนที่  ๒

           ช่วงต่อมาเป็นกิจกรรม  “คลีนิคกิจกรรม  :  เทคนิค  กระบวนการ  และเครื่องมือการจัดการความรู้”  โดยได้แบ่งกลุ่มออกเป็น  ๓  กลุ่ม  มีทั้งกลุ่มซ่อมเสริมและกลุ่มต่อยอด คือ 
          ๑.กลุ่มทบทวนเครื่องมือ  KM   เป็นการทบทวนเครื่องมือ  KM  ทุกชิ้นอย่างละเอียด  
          ๒.กลุ่ม Blog  ซึ่งเป็นปัญหาใหญ่ของแกนนำ 
          ๓.กลุ่มปัญหาคาใจ  เป็นกลุ่มที่ใครมีปัญหาคาใจ  ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรเกี่ยวกับ  KM  หรือการนำ  KM  ไปใช้  และทุกเรื่องที่เกี่ยวกับ  KM 

          โดยให้ผู้เข้าร่วมเลือกเข้ากลุ่มตามความสนใจและสมัครใจ  ซึ่งรูปแบบของคลีนิคจะเน้นให้ผู้เข้าร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันเอง  โดยมีนักวิจัยเป็นพี่เลี้ยงอยู่ห่างๆ  และคอยช่วยสรุปประเด็นให้ 
          ซึ่งบรรยากาศดีมากๆ  เช่นกัน  ไม่มีการเก็บความไม่รู้ของตนเองไว้  ไม่มีการกลัวเสียหน้า  ไม่มีการวางท่าว่าแน่กว่าใคร  ใครมีสิ่งใดที่ยังค้างคาในใจก็พูดคุย เสนอออกมา  แล้วเพื่อนในกลุ่มก็จะช่วยกันแลกเปลี่ยนเล่าเรื่องสิ่งที่เพื่อนได้ทำ  และแก้ปัญหานั้นๆ  เป็นการเรียนรู้ร่วมกันแบบกัยาณมิตรจริงๆ

         ผู้เขียนได้เข้าไปนั่งสังเกตการณ์ในกลุ่มปัญหาคาใจ  ได้มีครูนำเสนอปัญหาคาใจเกี่ยวกับ  KM  ดังนี้
          - ไม่ใช้เครื่องมือ  KM  ทุกขั้นตอนตามที่ได้เรียนรู้มาได้หรือไม่ 
          - ทำอย่างไร  จึงจะทำให้ครูไม่รู้สึกว่า  KM  มาเพิ่มงาน  หรือเป็นงานแทรก
          - ไม่แน่ใจว่า  สิ่งที่โรงเรียนทำอยู่จะใช่ KM  หรือไม่
          - ทำอย่างไรจึงจะให้ครูในโรงเรียนเห็นประโยชน์ของ  KM 
          - KM  กับ  LO  ต่างกันอย่างไร
          - ฯลฯ

          ผู้เขียนสามารถสรุปอุปสรรคปัญหาในการทำให้  KM  เคลื่อนไปได้ไม่มากนัก  เพราะ 
          ๑.ติดเครื่องมือ  กลัวทำไม่ถูกต้อง  ไม่ตรงตามที่ได้รับการอบรมมา
          ๒.ไม่มั่นใจและไม่แน่ใจในการนำ  KM  ไปใช้ในโรงเรียนว่า  ถูกต้องหรือมาถูกทางหรือไม่
          ๓.ยึดรูปแบบการดำเนินการ  KM  ตามกรอบมากเกินไป
          ๔.ไม่สามารถทำให้ครูในโรงเรียนเห็นคุณค่าของ  KM  ได้  ทำให้ไม่ได้รับความร่วมมือมากนัก
         ๕.ผู้บริหารไม่ให้ความสำคัญและไม่สนับสนุน

         (โปรดติดตามตอนต่อไป)