หลายวันก่อนมีเพื่อนโทรมาปรึกษาเรื่องจะจัดอบรม "จิตสำนึกการให้บริการ" ให้แก่กลุ่มหัวหน้างานทั้งหมด ซึ่งดิฉันจำได้ว่าหน่วยงานนี้จัดอบรมเรื่องนี้ทุกปี "เรื่องนี้อีกแล้วเหรอ" ดิฉันแซวกลับไปตรงๆ ทำไมอบรมเรื่องนี้กันทุกปีสะท้อนถึงวิธีคิดของเจ้าหน้าที่อบรม  "การตั้งต้นสร้างหลักสูตรที่ต้องให้คนอื่นมาพูดให้ฟัง"  น่าจะเก่าไปแล้ว เพราะมันจะเลือนหายไปตามกาลเวลา เรารู้เรื่องนี้ดีอยู่แล้ว เราบริการอยู่ทุกวันเป็นอาชีพ เรารู้ว่างานบริการทำอย่างไรให้ดี ทำอย่างไรจึงจะทำให้ผู้รับบริการพึงพอใจ เราทุกคนมีเนื้อหาอยู่แล้ว ดิฉันหมายถึงทุกคนรู้ว่าจะบริการอย่างไรให้ประทับใจ จึงแนะนำไปว่า ให้ลองนำผู้เข้าอบรมมาเป็นศูนย์กลาง ทำกระบวนการแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันเองประเด็นเทคนิคการให้บริการ ดิฉันอาสาจะจัดเตรียม "คุณฟา" (Facilitator)ไว้ให้ ช่วยนำการแลกเปลี่ยนโดยใช้วัตถุดิบและความรู้ที่มีในพวกเรากันเอง 
              หลังจากหว่านล้อมกันอยู่พักใหญ่ ปลายสายก็เห็นด้วยแต่โดยดี ดิฉันสังเกตได้ว่า ในเรื่องการพัฒนาบุคลากร เจ้าหน้าที่ผู้จัดการหลักสูตรมักจะตั้งต้นด้วยการจัดหาคนมาพูด ดิฉันมีความเห็นว่าองค์กรที่มีอายุงานมาสักระยะหนึ่งเราสามารถใช้กระบวนการแลกเปลี่ยนกลืนไปในการพัฒนาบุคลากรทำได้ในบางหลายหลักสูตรที่เป็นอาชีพของเราอยู่แล้ว เช่น"เทคนิคการให้บริการ" "ทำอย่างไรให้สอนเก่ง" "เทคนิคการเขียนโครงการฝึกอบรม" "การเป็นเลขานุการที่ประชุม" เป็นต้น  เราน่าจะใช้กระบวนการจัดการความรู้มาประยุกต์ นำเอาประสบการณ์มาร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันได้ จะประหยัดงบประมาณไปได้เยอะ