พี่เม่ยได้รับเชิญเป็นวิทยากร ในโครงการแลกเปลี่ยนเรียนรู้เรื่องการใช้ Blog จัดโดยงานพัฒนาและฝึกอบรม กองการเจ้าหน้าที่ สนอ.มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ โดยมีคุณ เมตตา ชุมอินทร์ เป็นผู้ประสานงานมา เป็นการเสวนาในหัวข้อ "เสวนาประสาคนเขียน Blog" ผู้ร่วมเสวนา เป็น blogger ระดับแนวหน้าของ gotoknow (คือ อ.จันทวรรณ, อ.ปารมี (CKO ของพี่เม่ยเอง), และคุณอนุชา หนูนุ่น ) ทำให้พี่เม่ยรู้สึกยินดีและปลื้มมากที่ได้มีโอกาส F2F กับทุกท่าน หลังจากที่ B2B มานานหลายเดือน
มีประเด็นหนึ่งที่พี่เม่ยได้กล่าวไว้ในการเสวนา คือเรื่อง "การบันทึก" ซึ่งคนส่วนใหญ่มักจะละเลย หรือทำได้ไม่สม่ำเสมอ หรือบันทึกแต่ไม่ได้เก็บรักษาไว้ (บ่อยครั้งที่เราอาจใช้วิธีจดใส่เศษกระดาษ หรือจำมาเล่าต่อแล้วก็ลืมเลือนไปในที่สุด) และด้วยเหตุผลที่พี่เม่ยเป็นคนชอบการบันทึกมาก (คือจะจดบันทึกทุกวัน เก็บสะสมไว้ ไม่ว่าเรื่องงาน เรื่องส่วนตัว หรือแม้กระทั่งเรื่องคนอื่นที่น่าประทับใจในวันนั้น พี่เม่ยก็จะจดไว้หมดค่ะ) ทำให้การเขียนบันทึกในบล็อกไม่ใช่เรื่องยาก วิธีการเขียนบันทึกก็ไม่ต้องมีรูปแบบใดใด เขียนไปตามความคิดของเรานี่แหละ ขอให้คงเนื้อหาไว้ให้ถูกต้องก็พอ
จึงนึกขึ้นมาได้ว่า เมื่อกลางเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา ด้วยความจำเป็นที่ต้องเคลียร์เอกสารที่โต๊ะทำงาน ทำให้พบกล่องใบหนึ่งที่พี่เม่ยเก็บสมุดบันทึกเก่าๆไว้ พอเปิดๆดูก็ยังงงอยู่เหมือนกัน นี่เราบันทึกมาได้มากมายขนาดนี้เชียวหรือ เอ้า..ลองนึกเหตุการณ์สำคัญย้อนหลังแล้วเปิดหาในสมุดบันทึก ก็พบว่าได้บันทึกไว้ด้วยค่ะ
|
พี่เม่ยจดบันทึกใส่สมุดตั้งแต่เล่มเล็กๆ ต่อมาก็เป็นสมุดปกอ่อน แล้วก็เป็นสมุดปกแข็ง (เพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองค่ะว่าสมุดก็เติบโตขึ้นตามประสบการณ์ของเรา) |
|
หน้านี้จดบันทึกเมื่อเดือน ก.พ. 39 เรื่องวิธีการเข้า Email ผ่าน Nescape ในสมัยโน้น หลายขั้นตอนเหลือเกิน ตอนนั้นใช้เครื่อง McIntosh ค่ะ จึงเริ่มต้นวิธีการด้วยคำว่า "คลิ๊กที่แอปเปิ้ล" |
|
หน้านี้เป็นบันทึกเมื่อ ม.ค. 49 ห่างกัน 10 ปีพอดี แต่วิธีการจดบันทึกก็ยังคง "ไร้รูปแบบ" เหมือนเดิม เป็นเรื่องการเริ่มรายงานผลแล็บด้วยระบบ online |
พี่เม่ยพบว่าตัวอักษรทุกตัวยังคงอยู่ ไม่ได้เลือนหายไปตามกาลเวลา และเนื้อหาที่ได้บันทึกไว้ก็คือความรู้ที่ได้จากประสบการณ์ นั่นเอง จึงได้นำมาบอกเล่าในที่นี้ เพื่อ
ชักชวน เชื้อเชิญ ให้ทุกคนเริ่มต้นการ บันทึก ไม่ว่าจะด้วยรูปแบบใดก็ตามแล้วอย่าลืมเก็บไว้นะคะ (พี่เม่ยเคยเขียนเกี่ยวกับเรื่องการบันทึกไว้ เมื่อหลายเดือนก่อน ในบันทึกชื่อ
Tacit knowledge ของแดจังกึม ค่ะ)
แล้วเมื่อเวลาผ่านไป เราจะเห็นคุณค่าของการบันทึกมากขึ้น..มากขึ้นค่ะ