วันนี้ได้โทรไปถามความคืบหน้าการประสานงานของ พมจ. ได้รับข่าวว่าทางเทศบาลยังไม่มีคำตอบว่าจะจัดการสัมมนาทำความเข้าใจกองทุนสวัสดิการชุมชน ท้องถิ่น ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ ในฐานะที่เครือข่ายเราได้ทำงานให้กับชุมชนแล้วได้รับคำตอบที่ทำให้พวกเราเหนื่อยกับการทำงานในแบบเดิมๆ จนมีความรู้สึกที่เบื่อจะทำงานแบบขอไปที
ตั้งใจว่าจะรายงานกลุ่มอื่นๆ ให้ทราบหมดวันนี้ได้รับทราบถึงการทำงานที่รอเวลาตลอด จนบางครั้งเรารู้สึกว่าการเป็นต้นแบบนั้นมันไม่มีประโยชน์เลย หรือว่ามันไปกระทบอะไร ถึงทำงานไม่มีความกระตือรือล้น ทั้งที่มีเงินเดือนกิน ส่วนชาวบ้านไม่มีเงินเดือนอยากเห็นการมีส่วนร่วมทุกหน่วยงานให้ความสำคัญเรื่องความเป็นอยู่ของชุมชนมากกว่านี้แต่เราเข้าใจว่ามันคงเป็นเรื่องยาก แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะทำกันไม่ได้เลย
เป็นสิ่งที่พวกเราต้องทำใจอะไรอีกมากมายหรือ กับการรอคอยจนจะแก่ตายแล้วจะไม่มีแรงทำงานแล้วนะ (เบื่อละเน้อ) สิ่งที่เลขาได้พูดไว้กับการประชุมเครือข่ายทุกคนอยากเห็นการเปลี่ยนแปลงการทำงานในการมีส่วนร่วมเหมือนกับการทำงานแบบนี้ต้องอยากขึ้นไปทุกทีไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไรถ้าทุกอย่างยังเป็นแบบนี้อยู่
หรือว่าเราจะต้องทำงานด้วยลำแข้งของชาวบ้านหรือค่ะ ถ้าชาวบ้านไม่มองเห็นความสำคัญของการมีส่วนร่วมทางชาวบ้านคงจะทำงานไปได้มากกว่านี้นะ
วันนี้ขอระบายความในใจหน่อยนะค่ะ มันเป็นเรื่องที่ต้องทำใจตลอด ตอนนี้เริ่มฝึกสมาธิให้หนักกว่าเก่าแล้วเพราะมันทำให้จิตใจเริ่มท้อแท้
ได้ครูที่บ้านฝึกการทำใจให้สงบ บางครั้งก็ทำใจอยากนะถ้าใจไม่พร้อมใครมีข้อแลกเปลี่ยนในการทำงานที่ประสบความสำเร็จก็ช่วยแลกเปลี่ยนกันบ้างนะคะ
นกน้อยทำรังแต่พอตัว
โครงการนำร่องสวัสดิการชุมชนท้องถิ่น 5 จังหวัดคือลำปาง จันทบุรี กทม. ขอนแก่น และพัทลุงสนับสนุนเงินทุนจังหวัดละ1ล้านบาทเป้าหมาย3อบต.และ2เทศบาลกำลังดำเนินการอย่างค่อยเป็นค่อยไปตามประสาของส่วนราชการ โครงการนี้มี3ภาคีเข้าร่วมคือชุมชน ท้องถิ่น และพมจ. จึงต้องเรียนรู้วัฒนธรรมของแต่ละหน่วยงานซึ่งไม่เหมือนกัน
วันที่8ที่ผ่านมา ผมมีโอกาสลงไปพัทลุงคุยกับชุมชนเครือข่ายสินธิ์แพรทอง 1ในชุมชนตำบลลำสินธิ์ที่เข้าร่วมโครงการ ผู้นำบอกว่าวันที่13ก.ย.นี้จะมีการประชุมภาคีที่เข้าร่วมทั้งหมดคือ 2เทศบาลและ3อบต.เพื่อกำหนดแนวทางการทำงาน เผอิญผมมีรายการที่กรุงเทพจึงไม่ได้เข้าร่วมประชุมด้วย แต่ก็ฝากให้น้องบัณฑิตอาสาของม.ธรรมศาสตร์ที่ลงไปอยู่ในชุมชนช่วยตามเรื่องให้ มีความคืบหน้าอย่างไรผมจะเล่าให้ฟังต่อไปครับ