ช่วงเวลาที่ผ่านมา
ฉันสนุกสนานกับการ เดินตามปราชญ์ผู้มาเยือนเมืองเหนือเพียงลำพัง
เริ่มตั้งแต่แรกจะเดินทาง ซึ่งฟ้าฝนก่อเค้า ข่าวคราวพายุจะเข้ามาเยือน
บรรดาลูกหลานชาว G2K ส่งข่าวกันจ้าละหวั่น
หนุ่มน้อยจากเยอรมันเร่งรายงานข่าวความเคลื่อนไหวของพายุเป็นระยะ
มีแม้กระทั่งภาพถ่ายดาวเทียมจากเวปไซต์กรมอุตุนิยมวิทยาพลอยให้ประชาชีได้รับประโยชน์
แม้ต้นทางจะฉ่ำฝน แต่เมื่อถึงเชียงใหม่ อากาศเป็นใจให้ได้ต้อนรับครูบา
และกลับกลายเป็นให้ครูบาพาไปเที่ยว
ช่วงเวลาของการรับไม้ผลัด
เป็นช่วงเวลาที่ได้เห็นความเฉียบคมในการรับรู้ของครูบา
เป็นการท่องเที่ยวที่แตกต่าง
เป็นช่วงเวลาที่ได้เห็นความตื่นเต้นยินดีต่อสิ่งที่ได้พบในสิ่งที่ผู้อื่นเดินผ่านเลย
ไม่เคยเห็นลูกสาละโตขนาดนี้..
ไม่เคยเห็นต้นขนุนยักษ์ปานนี้ ตอนสร้างวัดคงมีใครมาทิ้งเม็ดไว้ที่นี่..
ต้นกล้วยป่า สูงจริงๆ..
ในขณะที่ใครๆ พยายามถ่ายรูปพระธาตุดอยสุเทพให้เห็นตั้งแต่ฐานถึงยอด
ครูบาพยายามยื่นกล้องเข้าไปถ่ายรูปต้นดอกไม้ทองที่มุมชั้นในฐานพระธาตุ
เก็บรายละเอียดข้อความสอนใจที่ติดไว้ข้างผนังวิหาร..
กล้องถ่ายรูปคู่กาย ทำหน้าที่อยู่ทุกแห่งหน ด้วยมุมที่ทั้งสวยงามและบอกเรื่องราวอย่างแจ่มชัด
น่าจะโปรโมทให้คนมาดูต้นสาละนะ เป็นจุดขายได้..
บริเวณนี้ไม่เหมาะกับพืชชนิดนี้หรอก แต่เอาเถอะมันเป็นการทดลอง..
นี่สวย.. นี่ดีนะ...
และดูราวกับว่าทุกสิ่งที่ผ่านการรับรู้ของครูบาได้ถูกกลั่นกรองและถ่ายทอดออกมาให้ผู้คนได้รับรู้ผ่านทางบันทึกอย่างรวดเร็ว ต่อเนื่อง ไม่ขาดสาย
จากที่หนึ่งไปสู่อีกที่หนึ่ง ครูบาบอกเล่า และเชื่อมโยงให้ได้พบเห็นสิ่งดีงาม
แม้ไม่ได้ร่วมเดินทาง แต่ก็ได้ร่วมเก็บเกี่ยวประสบการณ์และความรู้สึกผ่านบล็อก
การเดินทางของคนเพียงหนึ่งคน ก่อให้เกิดกำลังใจ และความกระเพื่อมไหวในความคิด ความรู้สึก ของผู้คนมากมาย หลากหลายที่มา
และที่ดียิ่งกว่า ทุกเส้นทางที่ผ่าน..สายสัมพันธ์ อันเป็นจุดเริ่มต้นของความดีงามในทุกๆสิ่งดูจะเพิ่มขึ้นทบทวีคูณ
ฉันจึงไม่สงสัยในความเป็นปราชญ์ของท่านครูบาสุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์
แต่สนุกสนาน กับการเดินตามปราชญ์ผู้ซึ่งเดินทางไปในเส้นทางแห่งการพัฒนาอย่างไม่หยุดยั้ง
ด้วยคารวะยิ่ง..
ขอบคุณเพื่อนสร้อย และน้องอึ่งอ๊อบ ผู้จัดสรรให้มีโอกาสเช่นนี้..
สวัสดีครับ
ผมก็ชอบการเดินทางที่สนุกสนานครับ
เยื่ยมมากเลยครับ
กับข้อความต่าง
ผมเลยขอหยิบยกข้อความ
" การเดินทางของคนเพียงหนึ่งคน"
ไปใช้บ้างนะครับ
คุณอึ่งค่ะ ดีใจด้วยนะค่ะที่มีโอกาสอันยิ่งใหญ่นี้ บันทึกนี้คนอ่านเหมือนได้เดินทางไปกับพ่อครูด้วย ขอบคุณคุณอึ่งมากคะ
สวัสดีครับพี่
สวัสดีครับ
ขอบคุณครับ เหมือนได้ไปเยี่ยมชมด้วยเลยครับ
สวัสดีค่ะคุณครูดวงพร
ผมก็เดินตามท่านเหมือนกัน แม้ไม่ค่อยได้คุย แค่อยู่ใกล้ก็อบอุ่นใจไม่น้อยครับ
สวัสดีค่ะ ตามมาเยี่ยมตอบ ขอบคุณที่ไปแวะเยี่ยมและแสดงตนให้ได้รู้จักกัน ต้องขอบคุณคุณทะเลดาว (น้องเขามีชื่อว่าหมีเชอรี่หรือคะ น่ารักจัง) ที่ทำให้ได้พบกันและจะได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กันต่อไปนะคะ
เขียนได้น่าอ่านมากค่ะ จะทยอยอ่านเรื่องที่ผ่านๆมาด้วยค่ะ
ตามมาดูพ่อค่ะ อาจารย์
อิอิ
คุณอึ่งค่ะ คุณอึ่งเขียนบันทึกนี้ได้งดงามมากค่ะ
คิดถึงนะค่ะคุณอึ่ง
ใช้ใจมอง ถอดใจเขียน คนอ่านย่อมประทับใจ
บทความดีๆที่ได้จากประสบการณ์ตรง มีคลื่นชีวิตเต้นอยู่ในนั้น
การเดินทางเรียนรู้ก่อให้เกิดความรู้ที่มาจากชีวิตและสังคม ความรูสดๆ ย่อมดีกว่าความรู้เหี่ยว
ครูเขียนได้ดี ขออีกๆๆ
ขอคุณมากที่ได้กรุณาไปพาเจอคลังความรู้ที่คนลานนาสะสมไว้ด้วยความยากลำบาก แต่คนเอาคุณค่าเหล่านี้มาใช้น้อยเต็มที
ขอบคุณคุณนุชที่มาเยี่ยมชมนะคะ
ยินดีต้อนรับน้องหนิงค่ะ รูปพ่อเท่มั้ยคะ อิ อิ
ไปเยี่ยมที่บล็อกมาแล้วนะคะ
คุณหมูคะ หมู่นี้ยุ่งๆ ไม่ได้เข้ามาหลายวันค่ะ คิดถึงคุณหมูเช่นกันค่ะ
คุณน้องขา ขอบคุณที่อุตส่าห์มาเยี่ยม ทั้งที่ค่าอินเทอร์เน็ตก็แสนแพงเนาะ จะรออ่านบันทึกนะคะ
การเดินทางของคนเพียงหนึ่งคน ก่อให้เกิดกำลังใจ และความกระเพื่อมไหวในความคิด ความรู้สึก ของผู้คนมากมาย หลากหลายที่มาและที่ดียิ่งกว่า ทุกเส้นทางที่ผ่าน..สายสัมพันธ์ อันเป็นจุดเริ่มต้นของความดีงามในทุกๆสิ่งดูจะเพิ่มขึ้นทบทวีคูณ
จริงค่ะ ^_^ เป็นปรากฏการณ์ "มหัศจรรย์" ไงล่ะคะ .... ท่านไปที่ใด ผู้คนก็คอยชื่นชมด้วยความรู้สึกชื่นบาน ด้วยความรักและพลังแห่งเมตตา
เจ้าของบันทึกไปเที่ยว กลับมาหรือยังคะ?