เหตุเกิดเมื่อเช้านี้  ..ตามปกติเวลาประมาณหกโมงเช้าจะมีเสียงปลุก..แง๊ว ง๊าว เป็นประจำ แล้วเราก็ทดสอบความอดทนกันว่าใครเป็นคนดีที่ทนไม่ได้ก็จะลุกไปเปิดประตูดูแลสมาชิก 4 ขาที่มาเรียก....แล้วเธอก็จะได้กินข้าวแล้วก็สงบเงียบ...แต่เชานี้เธอไม่ยอมกินอาหาร แถมยังขึ้นมาเรียกเราต่ออีก...แฮะ! แปลกจัง  เราเลยลุกมาดูแล้วก็เกาคางให้ เธอก็ยอมหันไปกินนิดหน่อย  ก็คิดว่าน่าจะหมดปัญหาแล้ว แต่ก็เริ่มรู้สึกแปลกๆแล้ว    พออีกซักครึ่งชั่วโมงเธอนอนอยู่ดีๆก็ร้องอีก แง๊ว ง๊าว ๆ ไอ้เรื่องที่เราสงสัยท่าจะจริงซะแล้ว...เจ็บท้องจะคลอดลูกแน่เลย  คุณสามีก็เตรียมหาที่ให้คุณนายมิโกะคลอดนอกบ้าน เพราะจะไปทำงานกันแล้ว กลัวคลอดในบ้านแล้วจะเลอะเทอะ  ..แต่สุดท้ายก็แพ้มิโกะเพราะพอปิดบ้านเธอก็ร้องวิงวอนขอเข้าบ้าน..เลยยอมใจอ่อนกับแววตาเธอไป

     กลางวันคุณสามีกลับมาดูอาการ  สรุปเธอคลอดแล้วในตู้เสื้อผ้าสบายใจไป ..เย็นวันนี้เลยต้องขนกองเสื้อผ้าที่เธอใช้เป็นห้องคลอดไปทิ้ง 1 ถัง(ผงซักฟอก)...เปื้อนเลือดเต็มไปหมด เลยต้องจับลูกๆเธอย้ายไปใส่ตะกร้าปูที่นอนให้ใหม่

   ส่วนสภาพคุณแม่มือใหม่ โทรมมากดูหมดเรี่ยวหมดแรง  เดินลงมาจากบ้านก็กินอาหารนิดหน่อย แล้วก็ไม่ยอมขึ้นไปดูลูกเลย ดูผิดวิสัยแมวมาก  เพราะปกติแมวจะหวงลูก  พอซักพักก็ร้อง แง๊ว ง๊าวอีก เลยแปลว่า"ชั้นไม่มีแรงจะขึ้นไป" ก็เลยอุ้มไปส่ง  ก็น่าจะจบ อ้าว!ร้องอีกแล้ว เลยแปลอีกรอบว่า"หิว" เลยต้องนำอาหารไปเสริฟบนเตียง ส่วนลูกๆก็ดูดนมกันไป

   นี่แหล่ะเพราะมิโกะไม่ได้เข้าโรงเรียนพ่อแม่เลยไม่ได้เตรียมพร้อมให้ฟิตก่อนคลอด  แถมเป็นมือใหม่อีกต่างหากทำอะไรไม่เป็นเลย  ต้องดูแลกันในฐานะเป็นสมาชิกในครอบครัวเรา

     สรุปเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าคนเขียนบันทึกนี้และคนในครอบครัวติ้งต๊องคะ คุยกับแมวรู้เรื่อง 

  อ๋อ! อีกเรื่องลืมบอกคะว่ามีลูกแมว 3 ตัวแล้วเราอยู่บ้านเลขที่ 157/63จ้ะ เผื่อไปใช้ประโยชน์กันได้ เพราะพอเล่าให้พี่ๆเขาฟังกัน ก็เห็นถามกันเรื่องนี้ล่ะ แล้วก็ทำท่าครุ่นคิด แล้วก็จดกันใหญ่เลย   ถ้าสำฤทธิ์ผลก็ขอแค่5%พอคะ...อิ๊ อิ๊