เช้านี้นับเป็นนิมิตรหมายอันดี ที่น้องพี่ blogger ม.อ. ได้มีโอกาสเจอะเจอกัน ถึงแม้หลาย ๆ ท่านจะรู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตากันดีเนื่องจากต้องทำงานประสานกัน
แต่วันนี้เรามาเจอกันในอีกบทบาทหนึ่ง บทบาทของชาวบล๊อก ผู้ซึ่งมหาวิทยาลัยหมายมั่นปั้นมือให้เป็นกลุ่มแรกที่จะมีส่วนช่วยในการผลักดันให้วงแลกเปลี่ยนเรียนรู้ภายในมหาวิทยาลัย (share.psu )ของ ม.อ.เราเติบโต งานนี้ถือว่าต้องขอขอบคุณ คุณเมตตา แม่งานใหญ่ของเรา ที่จัดให้มีวันนี้ขึ้น
บรรยากาศในช่วงแรกก็เหมือนทั่ว ๆ ไป blogger ที่ต่างคุ้นเคยกันมาบ้างแล้ว ต่างก็ทักทาย สวัสดี บ้างก็สวมกอดกันเหมือนไม่เจอกันมาแสนนาน (คงหนีไม่พ้นดิฉันอีกนั่นแหละคะ เที่ยววิ่งไล่กอดคนโน้น คนนี้ ยกเว้นคุณไมโต ที่รอดตัวไป เพราะเธอเข้ามาร่วมงานช่วงหลัง coffee break เนื่องติดภารกิจงานประจำ) หลายคนยิ้มทักทายตามประสาเพื่อนร่วมงาน
วันนี้ มี blogger มาร่วมพบปะกันประมาณ 40 ท่าน รวมทั้ง blogger จากวิทยาเขตปัตตานี้ด้วย จากที่ผู้เขียนได้กวาดสายตาดูในรอบแรก พบว่า มีหลายท่านที่ผู้เขียนไม่คุ้นหน้าค่าตาใน blog เลย สอบถามภายหลังจึงได้ทราบว่า หลายท่านที่เมื่อสมัครเข้าเป็นสมาชิก gotoknow แล้ว ก็ไม่ได้มีการเขียนบันทึกต่ออีกเลย แต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคค่ะ เพราะการที่ทุกคนมาในวันนี้ นั่นย่อมหมายความว่า ทุกคนมีใจที่จะร่วมเป็นส่วนหนึ่งในการผลักดันให้ share.psu เกิดขึ้น
ในช่วงแรก เราได้น้องโอม หนุ่มหล่ออารมณ์ดี จาก หน่วยกิจการนักศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ และน้องจอย หนุ่มน้อยมาดเข้ม จากคณะนิติศาสตร์ มาช่วยทำกิจกรรมกลุ่มสัมพันธ์เพื่อกระชากวัย พวกพี่ ป้า น้า อา ทั้งหลาย คิดว่าจากกิจกรรมในวันนี้ คงทำให้หลายคนจดจำกันและกันได้เพิ่มขึ้น
สำหรับดิฉันแล้ว วันนี้ ดิฉัน ได้รู้จัก blogger เพิ่มขึ้น ไม่ว่าจะเป็น อาจารย์วิบูลย์ จากคณะเภสัชศาสตร์, คุณringo, พี่ปลื้มจิต, คุณตูมปัง คุณป้อม ได้เห็นบรรยากาศสบาย ๆ ของหลาย ๆ ท่าน ที่สำคัญดิฉันสัมผัสได้ถึงแววตาและรอยยิ้มอันสดใสทั้งของ ดร.จันทวรรณ และของคุณเมตตา เสมือนจะบอกว่า share.psu ของเราเกิดได้อย่างแน่นอน
สัญญาใจที่เราให้กันในวันนี้คือ เราจะเจอหน้ากันใน blog เพิ่มขึ้นค่ะ
แล้วท่านอื่น ๆ หละคะ ประทับใจอะไรบ้างในวันนี้
อ้อ งานนี้ มีคนถามหาคุณขจิตด้วยนะคะ ว่าทำไมไม่มา ก้อเลยต้องบอกว่า คุณครูขจิต ไม่ได้อยู่ มอ.ค่ะ เลยถึงบางอ้อกัน
หมายเหตุ สำหรับภาพบรรยากาศแห่งความสุขนี้ คุณเมตตา แม่งาน คงจะนำทยอยขึ้นให้ได้ชมนะคะ
อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณรัตติยา
สวัสดีค่ะคุณแป๊ด และคุณติ๋ว
คิดถึงคุณแป๊ดและคุณติ๋วค่ะ
สวัสดีวันเสาร์ค่ะ
พี่ก็ยินดีที่ได้รู้จักตัวตนจริงๆ ของคุณรัตติยา และเป็นโอกาศดีที่ได้รู้จักอีกหลายๆ คนซึ่งคงจะเป็นคนคอเดียวกันไปอีกนาน มีข้อจำกัดตรงจิ้มดีดเลยไม่ค่อยจะได้ตอบของใคร
นู๋ซี
พี่จะนับต่อจากนู๋ซีเลยนะคะ
พี่ปุ้ม เลขาทันตะสุดสวย, พี่หมี พยาบาลใจดี, พี่เถา, พี่อี๊ด, พี่อุ,
โอ้ย โทษค่ะ คนแก่ มือเร็วไปนิ้ดนึง นับต่อเลยนะคะ
คุณหมอฉลอง, คุณไมโต ตากล้องสุดหล่อ, คุณหมอปารมี นะคะ ไม่ใช่ บารมี, พี่แจ๋ว แห่งกองการเจ้าหน้าที่, คุณตูมปัง มาดเข้ม, คุณศิริ, คุณ ringo และคุณจ๋า ผมสีส้วยสวย
มีคนอื่นอีกไหมค่ะ พี่นับเพิ่มเติม ได้แค่นี้ค่ะ
พี่ปลื้มจิต
หนูเรียกชื่อพี่ไม่ผิดใช่ไหมค่ะ ยินดีอีกครั้งค่ะที่ได้รู้จักพี่อย่างเป็นทางการ ขอบอกว่า ตัวตนของพี่ดูใจดีไม่ต่างจากที่สัมผัสได้จากบันทึกของพี่เลยค่ะ
คุณไมโต ค่ะ
อ่านจากที่คุณไมโตเล่า นั่นแสดงว่า คุณไมโต เป็นนักบริหารเวลา ได้ชั้นยอดเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
สวัสดีค่ะ ครูอ้อย
ในขณะที่หนูตื่นรอบสอง หลังจากงีบหลับไปตอนตีห้ากว่า ๆ ตื่นมาอีกที ครูอ้อย เขียนไปแล้ว ประมาณ 4-5 บันทึก บริหารเวลาได้งัยคะเนี่ย เยี่ยมมาก ๆ เลยค่ะ
ขอบคุณมากคะที่แวะมาเป็นกำลังใจให้เสมอ
สวัสดีคะ คุณกฤษณา
ก่อนอื่น ต้องขอขอบคุณมากค่ะ สำหรับคำชมเรื่องรูปถ่าย ขอบอกว่า ตั้งใจมากเลยนะคะ ตั้งใจที่จะถ่ายยังไง ไม่ให้เห็นคางกับแก้ม กว่าจะคิดท่าได้ แทบแย่ นี่ถ้าปรึกษาคุณไมโต เธอตั้งแต่แรก ก้อคงดี ได้ข่าวว่า เธอมีหลายท่า ค่ะ
ชอบรูปใหม่จังเลยค่ะ ทั้งน่ารักน่าหยิก..แก้ม..ป่อง ๆ นัก...อิอิอิ...
อ่านบันทึกแล้วอิชั้นต้องผลักดัน blooger ของบำราศฯให้มีฮึดบ้างแล้วล่ะค่ะ ..เอ้า..สู้ว้อย...ฮิฮิอิ
สวัสดีค่ะคุณแป๊ด คุณ รัตติยา เขียวแป้น
ขอบคุณค่ะ
คุณเล็ก ค่ะ
ดิฉันเชื่อว่า blooger ของบำราศฯคงจะมีแรงฮึดแน่นอนค่ะ เพราะดูท่าทางคุณเล็กแล้ว เห็นความตั้งใจเกินร้อยค่ะ
หนูแป้น
งานนี้เราช่วยไม่ได้เนอะ ครูขจิตอยากไม่เกิดมาเป็นคน ม.อ.เอง เลยอดหนุกเลย อิ อิ
งานนี้ หลาย ๆ คนลงความเห็นว่า นู๋ C น่ารักมาก ๆเลยค่ะ
คุณดีค่ะ
เปลี่ยนจากการปลื้ม มาเป็นเขียนบันทึกเล่าเรื่องดี ๆ ให้ชาวบล็อก รับรู้กันดีกว่านะคะ
เอ๊า!....คุณขจิตสมัครเป็นประชากรม.อ.ด่วนจ้า