ความประทับใจจากการติดตามอ่านบันทึกของ blogger ที่ชื่นชอบนั้น ผู้อ่านหลายท่านมักจะเก็บความรู้สึกดีๆไว้ในใจ ไม่ค่อยได้บอกเล่าให้คนอื่นได้รับรู้มากนัก

ทั้งที่ สิ่งเหล่านี้ จะเป็นน้ำทิพย์ชะโลมใจ เป็นกำลังใจให้คนเขียนบันทึก เกิดพลังและตั้งใจมอบสิ่งที่ดีๆผ่านบันทึกที่เขียน เพื่อตอบสนองความต้องการของผู้ติดตามอ่านบันทึกได้อย่างดียิ่งๆขึ้นไป

แล้วชื่อเรื่องในบันทึกนี้ .ของขวัญจากมือครูอ้อย!!!!

ใครไปรับของขวัญมาจากมือครูอ้อยหรือ
เห็นแต่ครูอ้อยเขียนบันทึกว่า มีแต่คนส่งของขวัญมาให้ ..
ไม่ยักกะได้รู้เลยว่า ครูอ้อยส่งของขวัญที่เป็นชิ้นเป็นอัน ให้ใครหรือเปล่า...
... นั่นสิ หรือว่า ครูอ้อยรอรับของขวัญอย่างเดียว ไม่คิดที่จะส่งให้ใครต่อใครมั่ง...
... ถ้าส่งของขวัญให้คนอื่นๆแล้ว จะเขียนบันทึกว่า ส่งของขวัญไว้เป็นหลักฐาน เหมือนตอนที่รับของขวัญจากคนอื่นรึเปล่า...

.....

แต่ครูอ้อยได้มอบของขวัญวันคริสต์มาส โดยการรวบรวมเนื้อหาสาระไว้ในบันทึก ของขวัญวันคริสต์มาสจากครูอ้อย 

เอ.....เป็นของขวัญที่มอบให้ แบบไม่ได้เจาะจงว่าจะให้กับใครกันแน่
จะแตกต่างจากของขวัญที่ตั้งใจมอบให้กับบุคคลใดบุคคลหนึ่ง ที่บอกกันชัดเจนเลยว่า มอบให้ท่านนั้น
ระบุชื่อชัดเจน
และเป็นของขวัญที่พิเศษจริงๆ เพราะมอบให้กับบุคคลอันเป็นที่รัก ท่านนั้นโดยเฉพาะ....

มีครูประถมแห่งโรงเรียนลำปาววิทยาคม ที่กาฬสินธุ์ที่ติดตามอ่านบันทึกของครูอ้อยเช่นกัน ได้เกิดความคิดดีๆ ที่จะรับของขวัญจากมือครูอ้อย ซึ่งเป็นของขวัญที่เป็นรูปธรรม จับต้องได้

ซึ่งความจริงแล้ว ครูอ้อยคงไม่ได้คิดที่จะมอบสิ่งที่เป็นรูปธรรมให้ครูท่านนี้แน่นอน

.... ใครก็ไม่รู้ ไม่เคยรู้จัก ข้อคิดเห็นในบันทึกก็ไม่เห็นจะเขียนให้ได้รู้มั่งเลย.... แล้วจะให้มอบอะไรให้ได้ยังไงล่ะ

ก็เอาแต่อ่านบันทึกอย่างเดียว ชอบสงวนความคิดเห็นดีนัก...

ความฝัน ทำให้เป็นจริงขึ้นมาได้ แค่ลงมือทำและใช้ความพยายามสักนิด

จากบันทึก ของขวัญวันคริสต์มาสจากครูอ้อย 
คุณครูท่านนี้ จัดการ print ข้อความออกมา ความจริงเธอตั้งใจว่าจะหากระดาษสีสวยๆ print เลเซอร์สี ให้ออกมาดูสวยงาม น่าอ่าน แต่ตลับหมึก มันแพง...

เลยต้อง print ขาวดำ
Print แต่ละบันทึกที่ทำลิงค์ไว้ แล้วก็เย็บรวมเล่ม หากระดาษห่อปกสวยๆ ด้านในพยายาม print รูปครูอ้อยมาติดไว้ที่หน้าปกใน แต่ print ออกมารูปไม่ค่อยสวย

เขียนชื่อและที่อยู่บล็อกไว้ที่มุมล่างของหน้าปก
ชื่อพิมพ์บนหน้าปกหนังสือเย็บเล่มพิเศษ

”คู่มือภาษาอังกฤษที่มีชีวิต”

ความหมายคือ อ่านดูแล้ว สามารถติดต่อสื่อสารกับผู้เขียนคู่มือนี้ ผ่านทางบล็อกของครูอ้อยได้เลย...

... รวดเร็วทันใจมากครับ เพราะครูอ้อยพึ่งจะเขียนบันทึกนี้ ได้ไม่นาน
.... หรือบางที ครูท่านนี้ อาจจะ print บันทึกของครูอ้อยสะสมไว้เรื่อยๆ เมื่อได้จำนวนเนื้อหาที่มากพอ ก็เอามาเย็บเล่ม....
.... ได้ยินมาว่า จะเอาไปให้เด็กนักเรียนอ่าน ....

เรื่องดีๆที่เกือบไม่มีโอกาสรับรู้ คงไม่มีใครได้รับรู้ ถ้าเพื่อนของครูประถมท่านนี้ ไม่มาเล่าให้นายบอนฟัง
อาจเป็นเพราะนายบอนเขียนบันทึกถึงครูอ้อยบ่อยๆ  ผู้อ่านจับแนวทางได้ เลยเอามาบอกต่ออีก
เขียนอย่างสม่ำเสมอ ต่อเนื่อง จนเป็นที่รับรู้กันของคนที่รู้จักกัน....

ทำให้ในวันนี้
.... นายบอนก็มีบันทึกเกี่ยวกับครูอ้อยอีก...

แหม มีแต่ได้กับได้

ได้ความสุขกันทุกๆฝ่ายเลยครับ