บันทึกที่มีหลากหลาย จาก blogger ที่เป็นมันสมองในพื้นที่ต่างๆของประเทศไทย ที่ปรากฏสู่สายตาใน gotoknow มีเนื้อหาและความยาวของบันทึกแตกต่างกันไป
เมื่อเขียนบันทึกไปแล้ว มีข้อคิดเห็นต่อท้ายตามมา ผู้เขียนบันทึกก็ตอบข้อคิดเห็นนั้นไป
แล้วบันทึกเรื่องที่กำลังเขียนนี้ บังอาจจะมาวัดความพิถีพิถันจากอะไร เอาอะไรเป็นตัวชี้วัด
..เป็นแค่มุมมองที่ได้จากการสังเกตของนายบอนเองเท่านั้นนะครับ มิใช่มาตรฐานชี้วัดที่เป็นสากลแต่ประการใด
ในบางบันทึกเมื่อนายบอนเข้าไปร่วมเขียนข้อคิดเห็น ถ้ามีประเด็นร่วมแลกเปลี่ยนเยอะ จะเขียนในลักษณะ
1) ข้อคิดเห็น ….
2) ข้อคิดเห็น ….
3) ข้อคิดเห็น ….
4) ข้อคิดเห็น ….
ซึ่งท่านอื่นๆจะเขียนแยกประเด็นในแบบ
* ข้อคิดเห็น ….
* ข้อคิดเห็น ….
* ข้อคิดเห็น ….
* ข้อคิดเห็น ….
การใส่ตัวเลขข้อ ดูเหมือนการตั้งคำถามเป็นข้อๆ อันนี้แล้วแต่ละมองนะครับ แต่ที่จริงแล้ว เป็นประเด็นที่แยกไว้ให้อ้างอิงได้ ถ้าเจ้าของบันทึกมีเวลาที่จะให้ข้อมูล แลกเปลี่ยนเรียนรู้มากขึ้น
และครูอ้อย สิริพร กุ่ยกระโทก กับบันทึก วันแรกของสัปดาห์ที่น่าเรียน….โดยนักเรียน
ท่านก็ใช้ประโยชน์จากการที่นายบอนตั้งประเด็นโดยใส่หมายเลขข้อเอาไว้ ให้ข้อมูลอย่างเต็มที่
ก็เพราะแบบนี้นี่เอง นายบอนถึงได้เขียนถึงบันทึกถึงครูอ้อย บ๊อย บ่อย.ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คุณบอนคะ
1. คุณพ่อคุณแม่คงจะรักคุณมากนะ ลูกชายคนเดียวด้วยสิ
2. ครูอ้อยไม่ใช่แม่ของคุณบอน ยังอดรักคุณบอนไม่ได้เลย...สับสนจังประโยคนี้
3. คิดอะไรได้หลายอย่าง..แล้วเมื่อไรจะมีคนข้างๆช่วยคิด..ครูอ้อยช่วยเต็มที่นะ เมื่อไรบอกมา
4. อยากเขียนต่อ แต่อัดอั้น...เขียนไม่ได้..ยิ้มยิ้ม
คุณบอนคะ
คุณบอนคะ
แหม.. จะชมครูอ้อยก็ไม่บอก |
เรียนคุณบอน
พิถีพิถันนัก มาอ่านบันทึกนี้ซิคะ