วันนี้มานั่งนึกๆ ว่า ความทุกข์ของคนมักเป็นไปตามรูปประโยคภาษาอังกฤษนะ
คือแทนที่จะแยก tense ให้ชัดว่าอะไรเกิดไปแล้ว แก้ไม่ได้ อะไรคือความเป็นปัจจุบันที่ต้องอยู่กับมัน อะไรเป็นอนาคตที่ยังมาไม่ถึง
คนเรากลับชอบปนกัน เอา past tense, present tense, future tense. มายำรวมกลายเป็น ทุกข์ tense ยิ่งถ้าเอา If cause เข้ามาวุ่นวายด้วย ก็ยิ่งกลายเป็น ทุกข์แบบมีเงื่อนไขเข้าไปอีก
ลองปล่อยวางแบบใช้ tense ภาษาอังกฤษดู..เออ..สนุกดี..
ครูสอนภาษาอังกฤษบอกว่า เวลาเขียนประโยคที่ดี ใช้ present tense ล่ะดี ไม่ซับซ้อน
ก็นั่นซินะ...แล้วทำไม้ ทำไม ชีวิตจึงมักไปหยิบ tense อื่นมาให้ยุ่งยากก็ไม่รู้ซิ
ปล นานๆมาเขียนที เอายาวๆ และวกวนให้ดูเป็นคนเขียนเก่งสักหน่อย...คงไม่ว่ากันนะเนี่ย
รู้สึกเป็นเกียรติอย่างสูงที่คุณ นายบอน -กาฬสินธุ์ แวะมาทักทาย...
อยากมีเพื่อนเยอะๆ แบบคุณ นายบอน (ต้องพิมพ์แยกระหว่างคุณ กับนาย..มิเช่นนั้นจะเป็นการเรียกแปลงเพศแบบไม่เจตนา)
ถ้าจะขอช่วยบอกเคล็ดลับบ้าง....จะได้ไหมนะ
แบบว่า อยากมีเพื่อนช่างสงสัยบ้าง
อรุณสวัสดิ์คะ....คุณไร้นาม...
เช้านี้สดใส...นั่งฟังเสียงนกร้อง...และจิบกาแฟอุ่นๆ...พร้อมทั้งแวะมาทักทาย...ดีต่อใจเรายิ่งนักนะคะ...
(^___^)
กะปุ๋ม
สวัสดีค่ะคุณไร้นาม
ขอมาเอี่ยวด้วย เพราะมีภาษาอังกฤษที่น่าคิด นั่นซิคะ รู้อยู่ว่า tense
ขอต่อค่ะ ไม่ทราบเพราะอะไร คอมพิวเตอร์ error ค่ะ รู้ว่า present tense ดี ไม่ซับซ้อน ก็น่าที่จะมีความสุขกับในปัจจุบัน แล้วกลับไปเอา past tense ที่สับสนวุ่นวายมาใช้กันทำไมนี่
บันทึกดี น่าคิดตามนะคะ ขอบคุณที่เติมพลังคิดให้ค่ะ เอา past tense มาเป็นทุกข์ทำไม
ขอบคุณค่ะ
ครูอ้อย
DR KA-POOM
เรียกชื่อดังๆ ด้วยความดีใจที่แวะมาทิ้งรอยให้ชื่นใจ
ไร้นามชอบดื่มกาแฟสด กรองกากทิ้ง ..ไม่เติมน้ำตาลไม่เติมครีม ถ้ามีนมไร้ไขมันก็เติม ไม่มีก็ไม่ต้องก็ได้...
ชนแก้ว...
cheers!
Hello Dr Siriporn
How are you?
How is your studying?
I am so glad you come to say Hi to me.
ไร้นามคารวะคุณครู...อยากเห็นคุณครูเพิ่มบล็อกแต่เขียนเป็นภาษาอังกฤษอ่ะ.....ไร้นามคิดอย่างนี้ เพราะไร้นามไม่ค่อยสามารถเรื่องภาษาอังกฤษ แต่ไร้นามไปอ่านบล็อกต่างประเทศ..เขาเขียนเรื่องคล้ายๆคุณครูแต่ด้วยความที่เขาเป็นภาษาอังกฤษเขาก็เลยมีคนอื่นมาก ...ถ้าคนมากความสามารถและมีความรู้ภาษาอังกฤษดีๆ แบบคุณครู ได้เขียนเผยแพร่ด้วย...ต้องดีแน่ๆ ดีกับประเทศไทยด้วย..
คุณเมตตา (คนสวย)
ไร้นามเป็นโรคแพ้คนสวย..(แก้ไม่ค่อยหาย)
อาการแพ้คือเจอคนสวยแล้วอยากคุญๆๆๆ แต่ไม่รู้จะคุยอะไร
เอาดูช้างดูหาง ดูนางดูแม่ มาคุยดีกว่า
คนยุคไร้นามน่ะ เวลาเลือกสะใภ้ ต้องแอบไปเยี่ยมแวะเวียนบ้านเขาตอนทำกับข้าว..ถ้าได้ยินเสียงตำน้ำพริกถี่ๆเร็วๆ ใช่เลย...ขยัน
แต่ถ้าไปไม่เจอจังหวะเหมาะลองถามวันนี้ทำอะไรกิน..สาวเจ้าตอบว่า ไม่รู้แม่ทำ..เสร็จเลย...
ไร้นามเลือกมากเลยต้องแพ้คนสวยไปตลอด..แย่เน๊อะ