บันทึกแห่งความไว้อาลัย กรณีศึกษา


แล้วทั้งครูและผู้ปกครองก็สอนเด็กไม่ให้รู้จักการแก้ปัญหาแบบเผชิญหน้าตรงไปตรงมา กลับสอนเด็กด้วยการกระทำเป็นตัวอย่าง
เก็บอ่านบันทึก ไปหลายบันทึก มาสะดุด ตรงบันทึกนี้ ควรทำอย่างไร หากคุณครูสอนผิด ของ ด๊อกเตอร์ ภาวดี ภักดี ร้องเอ้อ เฮ้อ ในใจ โลกทางการศึกษาเดี๋ยวนี้เล่นกันอย่างนี้เชียว ผู้ปกครองกับครู กำลังจะช่วยกันสร้างเยาวชนไปอย่างไรเนี่ย

ผู้ปกครองก็สอนลูกไม่มีสัมมาคารวะ ไม่รู้วิธีแก้ปัญหาแบบนุ่มนวล ครูก็สอนเด็กให้หัดเอาตัวรอด ว่าไม่ผิด ขอโทษไม่เป็น แล้วทั้งครูและผู้ปกครองก็สอนเด็กไม่ให้รู้จักการแก้ปัญหาแบบเผชิญหน้าตรงไปตรงมา กลับสอนเด็กด้วยการกระทำเป็นตัวอย่าง

  • ว่าการต้องการเอาชนะ ทำอย่างไร
  • การแก้ตัวทำอย่างไร
  • การมีอัตตาทำอย่างไร
  • การแก้ปัญหาทำอย่างไร

 ไม่นึกถึงหัวอกเด็กกันบ้างเลย ว่าจะว้าเหว่หรือไม่ ทางนี้ก็ผู้ปกครอง ทางโน้นก็ครู

บันทึกนี้จึงขอบันทึกเพื่อเตือนตัวเองต่อสภาพน่าไว้อาลัยอย่างยิ่งของสังคมไทย

ไปตอบในบันทึกว่า

คันหัวใจ อยากเกา ไร้นามว่านะ ผู้ปกครองน่ะ ผิดตั้งแต่ต้นเลย

1. เมื่อตรวจการบ้านลูก เห็นว่าครูเฉลยผิด แทนที่จะเขียนจดหมายน้อยใส่ซอง ไปถามครู ว่า ..สงสัยจะเฉลยผิดนะคะครูขา ...ดันเอาลูกตัวเองไปเป็นหนังหน้าไฟ แถมดูถูกครูต่อหน้าลูก..ด้วยการเขียนบันทึกลงสมุด ว่า "บันทึกลงไปในสมุดลูกสาวว่า  "ซีพียูใช้บันทึกข้อมูลได้อย่างไร  กรุณาตรวจใหม่อีกครั้ง"

ครูน่ะ ไม่ใช่ลูกน้องของผู้ปกครอง ไปเขียนภาษาสั่งการอย่างนั้นได้ไง

2. เมื่อผู้ปกครองเปิดฉาก ฉะ ก่อน ครูก็มั่วมั่ง แทนที่จะยกหูโทรศัพท์คุย (ลับหลังเด็ก ป 3) กลับ ใช้เด็ก เป็นไปรษณีย์ ทางวาจา "ฝากคำ" ไปบอกผู้ปกครอง

เฮ้อ จับไปอบรม วุฒิภาวะ ทั้งผู้ปกครองทั้งครูนั่นแหล่ะ ถึงจะดี

3. ไม่อยากว่าคนเล่า เน้อ มาเล่าให้ได้รู้ได้เห็นว่า โลกยุคนี้ มันเป็นอย่างนี้ไปแล้วแต่คำถามทิ้งท้ายซิ ....ถามว่า "จะแก้ปัญหาอย่างไร"

ถ้ามันผ่านมาจนถึงขั้น เกือบจะวางมวยกันแล้วอย่างนี้ แล้วตัวผิด กลับเป็นคำเฉลยในหนังสือ ซะด้วย

ทั้งครูและผู้ปกครองนั้นแหล่ะ ไม่คนใดก็คนหนึ่ง ต้องแจ้งไปยังผู้จัดพิมพ์คู่มือ....จะได้แจ้งไปทั้งประเทศ....เอาตัวรอดแต่ลูกตัวเองแล้วจะมาทำกังวลกับแค่เด็ก ป 3 ในห้องเท่านั้นไม่พอหรอก

ไร้นามมีความเห็นอย่างนี้แหล่ะ

ขออภัยที่พูดตรง

ปล.ไร้นามละสงสัยอย่างหนึ่งนะ ด๊อกเตอร์ในทางการศึกษาน่ะ เวลามันมีอะไรผิดพลาด เขาต้องหา "คนผิด" มาซ้ำเติมลับหลังก่อน "หาทางแก้ไขไปข้างหน้า" หรืออย่างไร 

หมายเลขบันทึก: 100481เขียนเมื่อ 3 มิถุนายน 2007 19:48 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 18:51 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (21)

เห็นด้วยอย่างมาก  ถึงมากที่สุด

  • ครูตรวจงานมากมายในตัวนักเรียนที่รับผิดชอบ  ตรวจผิดบ้างน่าจะให้อภัยและชี้แจงกับเด็กให้เข้าใจก็จบ
  • เห็นใจคุณครูค่ะ
  • พูดอย่าง...ไม่เข้าข้างใครนะคะ
  • อยากได้ครูเก่งๆ
  • แต่....อาชีพครูนั่นเหรอ   ฉันจะเลือกเป็นอันดับสุดท้าย  ถ้าไม่มีให้เลือก
  • แต่....หากสอนผิด...มาเป็นครูได้อย่างไรนี่...เป็นครู..ก็ต้องเก่ง  ต้องดี
  • ที่แท้..ก็เอาคนขี้เหม็นมาเป็น..ครูเหมือนกับ  ขี้เหม็นแล้วเป็นอย่างอื่นๆ
  • ขอโทษพูดตรงไปหน่อย  ทำให้บันทึกคุณไร้นามมีกลิ่นไม่สถาพร

ขอบคุณค่ะ

เด็กเป็นหลัก ผู้ใหญ่เราก็มาช่วยกันครับ ช่วยกันคิดช่วยกันทำ ใจดีใจเปิด+ยิ้ม+พูดคุย+ +++ ครับ

ซินจ๋าวค่ะ

  • เห็นด้วยค่ะ  ที่เหมือนผู้ใหญ่กำลังรังแกเด็กเนอะ  นั่นก็ครู นี่ก็คุณพ่อคุณแม่  เด็กอาจจะสับสนอย่างที่คุณไร้นามว่าจริงๆแหละค่ะ
  • ค่อยๆพูดกัน  เข้าทำนองไม่ควรทะเลาะกันต่อหน้าเด็กอ่ะเนอะ
  • แต่ก็ไม่เข้าใจว่า  ... ทำไมคุณครูถึงไม่นำเอาข้อท้วงติงไป ค้นคว้าว่า  ที่ถูกต้องจริงๆคืออะไร มีแหล่งค้นคว้าหาคำตอบที่ถูกจริงๆมากมาย  ...แล้วถ้าค้นเจอที่ถูกต้องแล้วไม่เห็นจะน่าอายตรงไหนเลย  ถ้าจะยอมรับว่าตอนแรกคุณครูเฉลยผิดตามหนังสืออ่ะค่ะ 
  • น่าเป็นห่วงเด็กๆจังเลยนะคะที่เจอคุณครูแบบนี้

ยินดีต้อนรับ "คุณครูประถมค่ะ"

ไร้นามจำครูของไร้นามที่แม่นที่สุด คือครูตอนอยู่ชั้นประถม จำได้แม้กระทั่งว่าครูใส่ส้นสูง เดินตัวตรง หิ้วกระเป๋าหนัง สวยที่สุด ...ทั้งๆที่ครูชั้นอื่นๆ ระยะต่อมาก็แต่งตัวคล้ายกัน สวยพอๆกัน

ความจำของเด็กประถมน่ะ ฝังใจนาน

สงสารเด็กรายนี้..อนาคตจะจำเรื่องไว้อย่างไรบ้าง

ไร้นามเห็นใจครูท่านนี้ ..ท่านคงไม่มีความรู้เรื่องคอมพิวเตอร์จริงๆ และท่านก็ผิดแบบบาปบริสุทธิ์ .....ไร้นามเชื่อว่าท่านก็คงเสียหน้าบ้าง ....แต่ถ้าท่านนำประสบการณ์นี้ไปทบทวน ท่านจะได้เรียนรู้อะไรอีกมาก

อะแฮ่ม คุณครูสิริพร

มิต้องเกรงใจ เรื่องกลิ่นกับไร้นามหรอก จำไม่ได้หรือว่า ไร้นามน่ะ ชำนาญเรื่องอึ จากบันทึกนี้ไง

เรื่องเล่า (เบาๆ) » จากคะแนนความปวด..คะแนนอึ..ถึงคะแนนปัสสาวะ

 

ไร้นามชอบความเห็นตรงๆ แบบนี้นะคุณครู

มันก็ใช่จริงๆล่ะ อย่างคุณครูบอก

ครูในสายตาเด็กประถมน่ะคือ ทุกอย่างนะ เป็นทั้งซุบเปอร์แมน ทั้งฮีโร่ ทั้งนางฟ้า (และยักษ์บ้างบางที) ...ถ้าครูกับผู้ปกครองรู้จักกัน .ช่วยกันพูดกันดีๆ คนที่มีความสุขที่สุดคือเด็กแหล่ะ ...เด็กก็มั่นใจ ไว้วางใจ ไม่เกรงกลัวอนาคต ไม่เอาตัวรอด ไม่ดูถูกคนอื่น เพราะว่า ใจเด็กใสๆ สบายใจ เรียนก็มีความสุข

จริงไหมคุณครู

ขออภัยผิดบันทึกต้องบันทึกนี้ซิ

จากค่าคะแนนความปวด....ถึงค่าคะแนนของ...อึ

เฮ้อเรื่อง อึ เรื่อง ฉี่ สลับกันไปได้...

ขอบพระคุณคุณครู นาย ณรงค์ เพ็ชรเส้ง ที่กรุณาแวะมาเยี่ยม

เห็นด้วยกับ คำของคุณครูที่ว่า "เด็กเป็นหลัก ผู้ใหญ่เราก็มาช่วยกันครับ"

เมือ่ไหร่จะทำอะไร นึกถึงใจเด็กไว้ก่อนเป็นดี เพราะวัตถุประสงค์หลักคือให้เด็กได้สิ่งที่ดี ถูกต้อง และปลอดภัย จริงไหมขอรับคุณครู

ซินจ๋าวค่ะ แปลว่าอะไรอ่ะ คุณหนิง

ขอบพระคุณที่แวะมาให้ความเห็นและชี้ทางออก เพื่อการต่อยอดทางความรู้สำหรับครูปฏิบัติการ

ต่อไปคนพิมพ์คู่มือครูก็จะต้องเพิ่มความระวังขึ้นด้วย ความรู้เปลี่ยนเร็ว และคู่มือก็ไม่ใช่ช่องทางเดียวสำหรับการหาคำตอบสำหรับคนเป็นครู..อย่างนั้นด้วยใช่ไหมคุณครูหนิง

 

สวัสดีครับพี่ไร้นาม

  • ไม่เจอกันนานนะครับ สบายดีไหมครับ
  • จริงๆ แล้วบันทึก ควรทำอย่างไร หากคุณครูสอนผิด เป็นข้อความเห็นอีกบันทึกหนึ่งของ พี่แป๋วครับ ผมเลยเสนอให้พี่แป๋วเปิดเป็นบันทึกใหม่ดูนะครับ ไม่ใช่เพราะว่าจะเอามาต่อว่าลับหลังด้วยเจตนาครับ เพียงแต่จะนำไปสู่การมองและแก้ปัญหาร่วมกันครับ
  • ซึ่งผมก็คิดว่าน่าจะเป็นเรื่องที่กระทำได้ เพราะนี่ก็เป็นปัญหาหนึ่งของการศึกษาในขั้นพื้นฐานครับ เป็นเรื่องธรรมดาที่จะกระทบคนหรือครูส่วนหนึ่งนะครับ แต่สำคัญไม่ใช่อยู่ที่การกระทบจากที่ผมมองคือ สำคัญอยู่ที่การจะรับทราบแก้ไขปัญหาร่วมกันมากกว่า
  • จากเรื่องดังกล่าวผมมอง ในเรื่องของทั้งสองฝ่ายครับ ทั้งผู้ปกครองและครูนั่นหล่ะครับ ส่วนเด็กคือผู้รับกรรม
  • ผู้ปกครองก็อยากให้ครูสอนให้ถูก ให้สิ่งที่ดีๆ กับลูกตัวเองใช่ไหมครับ พี่ไร้นามเองก็คงต้องการแบบนั้นเช่นกัน เพียงแต่วิธีการในการแสดงความเห็นต่างๆกันครับ
  • ส่วนครูเองก็ในเรื่องนี้ เหมือนกับการทำให้เสียหน้า เลยมีพฤติกรรมในการป้องกันการเสียหน้า อันนี้ผมว่าน่าจะเป็นจุดสำคัญของคนไทยเลยนะครับ เรื่องการเสียหน้าและการเสียขา
  • จริงๆ หากมองที่เป้าหมายคือ ต้องการให้ลูกหรือเด็กรับข้อมูลที่ถูกต้อง ทุกฝ่ายควรจะมีการหันหน้าเข้าหากัน
  • ครอบครัว  โรงเรียน  ชุมชน ---> เด็กครับ
  • ว่างๆ เชิญพี่ไร้นามที่บล็อกมิสเตอร์ช่วยนะครับ มีหลายๆบันทึกเกี่ยวกับการศึกษานะครับ หรือเข้าไปที่ /mrschuai/toc ก็ได้นะครับ ต่อท้าย gotoknow.org เข้าไปนะครับ 
  • ที่ผมรบกวนให้พี่แป๋วนำเสนอเรื่องนี้ เพราะนี่คือตัวอย่างหนึ่งของปัญหาการศึกษาไทย
  • ผมมองว่า คุณครูประถมทำงานหนักมากครับ และเป็ภารกิจหนักเลยในการสร้างคน ปูพื้นฐานให้กับเด็กก่อนจะให้คุณครูในระดับสูงเติมเต็มส่วนอื่น เหมือนการปลูกบ้านใช่ไหมครับ
  • หากมีความเห็นแย้งประการใด เต็มที่เลยนะครับผม
  • โชคดีในการทำงานนะครับ ขอบคุณมากครับ
ซินจ๋าว (ภาษาเวียดนาม) แปลว่า สวัสดีค่ะ 

สวัสดีครับคุณ

P

ขออนุญาติครับ ผมได้นำข้อความบางตอนดีๆที่เป็นประโยชน์นำไปรวมใน  http://gotoknow.org/blog/mrschuai/99502

ขอบคุณมากครับ

สวัสดี น้องเม้ง (เม้ง สมพร ช่วยอารีย์ ---------> http://www.somporn.net ---------> http://www.schuai.net )

แวะไปเยี่ยมอ่านบันทกรวมตะกอนเด็ดแล้ว เด็ดจริงๆ

  • ตั้งแต่วิธีคิดรวมวาทะ
  • ไปตลอดถึงความเร็วในการรวม วาทะ เร็วจริงๆ (ให้ดิ้นตาย โพส์เสร็จ วาทะไปอยู่ในบันทึกของน้องเม้งเลยทันทีเหมือนกัน...แถมตัดต่อได้เร็วสุดยอด)

ก็นั่นแหล่ะ พอไปอ่านคำของผู้ปกครองตัวจริง

ร้องไอ้หย่า ในใจ ยิ่งกว่าอ่านบันทึกของ ด๊อกเตอร์ภารดี ซะอีก

มีบท ที่เด็ก เฮ รับคำเฉลย ของครูคอมพิวเตอร์ด้วย...

แถมบทผู้ปกครองชาย เขียนตอบโต้ครูไปอีก ฉาก ...

มีคุณยาย กังวล กลัวครูแกล้งลูกอีก  อุบ๊ะ ทั้งบ้าน มองครูเป็นตัวอะไร เหมือนเป็นตัวที่ทั้งไม่รู้เรื่อง ทั้งไม่มีคุณธรรม ..แถมยังให้ลูกเล่า ว่าเด็กอื่นๆ เฮ อีก ก็เท่ากับมองครูเป็นตัวอะไรที่มีคนเฮได้ สะใจไปซะอีก

กรณีศึกษานี้ คงมีเยอะ (หรือเปล่า???)

ไม่ได้เข้าข้างครูหรอกนะ คุณน้องเม้ง ที่กล่าวมานั้น พี่ไร้นาม ชำแหละหมด ทั้งครูทั้งผู้ปกครอง รวมทั้งใจตัวเองด้วย ไม่ให้อคติ เพราะรัก หรือเพราะเกลียด

เฮ้อ....สังคมไทย.....น้ำผึ้งหยดเดียวแท้ๆ แค่ ไอ้ซีพียู ตัวเดียว  ..ยกหูโทรศัพท์สามบาทเจ็ดสิบสตางค์ หรืออย่างไม่อยากเสียเงิน ไปรับลูกจากโรงเรียน คุยกับครูเขานิดเดียว....มันจะไปยากอะไร

หรือน้องเม้งคิดว่าอย่างไร

 

ซินจ๋าว(สวัสดีค่ะ) คุณ สิทธิรักษ์

ยืมคำของคุณครูหนิงมาทักทายซะเลย...ขอบคุณคุณครูหนิงที่เฉลยไว้ ไม่อย่างนั้น ก็ไม่กล้านำมาใช้ต่อ

(ถ้าผู้ชายพูดใช้คำว่า ซินจ๋าวด้วยไหม หรือควรเป็นคำอื่น??)

ด้วยความยินดี ที่ท่านทั้งสอง จะทำเรื่องที่สร้างสรร

พี่ (เดาว่า คุณสิทธิรักษ์น่าจะอายุน้อยกว่า) เดาว่า น้องรวมวาทะ ตามวาระ ใช่ไหม

เป็นวาระตามการอ่าน ตามวัน

อย่างนั้นหรือไม่

 

ถ้าใช่ พี่เห็นว่า น้องคงใช้เวลามาก เพราะเรื่องที่โพสต่อวันมีมาก เกรงน้องจะล้าไปซะก่อน..เท่านั้นเอง....

 

สวัสดีครับท่าน
P

มาขออนุญาติอย่างเดียวยังไม่ได้แลกเปลี่ยนความรู้กันครับ   ผมคงจะเป็นหน้าใหม่ใน g2k ยังไม่กล้าที่จะแสดงความเห็นอะไรมาก  ใน g2k มีผู้แกร่งกล้า รอบรู้มากมาย  คงจะต้องใช้เวลาอีกสักระยะหนึ่ง

เรื่องบล๊อกรวมตะกอน ของเม้ง  เป็นความเห็นร่วมกันสองคนในการสร้างบรรยากาศใหม่ใน g2k  และเป็นมิติใหม่ ซึ่งมีประโยชน์มาก ทำให้กลุ่มสมาชิกได้มีโอกาสเชื่อมโยงกันในสภาพความคิดอ่านใกล้เคียงกัน 

เป็นการพัฒนาการนำเสนอเรื่องราวในบันทึกต่างๆที่ได้นำเสนอกัน ทำให้ผู้ที่มีวาทะหรือบทความที่น่าสนใจและเป็นประโยชน์ต่อส่วนกว้างได้กระตือรือร้นในการนำเสนอ

นี่เป็นความเห็นและความประสงค์ของผมและเม้งร่วมกันโดยใช้บล๊อกเม้งเป็นหลัก

ขอบคุณมากครับที่เป็นห่วง ผมคงไม่ถึงกับต้องลงรายละเอียดทุกบล๊อก คงจะเท่าที่ทำได้  โดยเปิดกว้างให้บุคคลภายนอกร่วมด้วย  ถ้าผมจะตกหล่นไปบ้าง

ขอบคุณมากๆที่ได้รู้จักกัน 

 

อย่างนั้นล่ะ ยิ่งเด็ด เลย น้อง สิทธิรักษ์ เอ๋ย

เข้าท่าเข้าทางแล้ว...วิ่งฉิวดีแล้ว

ถ้าท่านน้องเม้งและน้องสิทธิรักษ์ จะทำเป็นบล็อกใหม่ "รวมวาทะการศึกษา..หรืออะไรก็ได้ที่ชื่อเก๋ไก๋"  เอาให้โดดเด่นเป็นเฉพาะทาง นะน้องเอ๋ย....

สนับสนุนคนดีให้ได้ทำสิ่งที่ดี ....โกทูโน จะมีสิ่งดีๆ ให้กับสังคมอีกมากเลยล่ะ น้องเอ๋ย

สวัสดีค่ะ

ดิฉันเข้าในบล็อกคุณเป็นครั้งแรก หลังจากสะดุดกับcommentของคุณที่บันทึกอจารย์แป๋วแล้ว

ขอพูดจากใจจริง คุณพูดตรงมากค่ะ

เป็นดิฉันๆ ต้องประนีประนอมค่ะ อย่างที่ ทุกท่านให้ความเห็นกันมาแล้วนะค่ะ

น่าอึดอัดกับเรื่องแบบนี้ค่ะ

เคยให้ความเห็นไว้ดังนี้ค่ะ

เคยเจอ สอนผิดบ้าง แต่คุณแม่จะโทรไปคุยกับคุณครูค่ะ ไม่ให้เขาเสียหน้า

เขาจะได้บอกว่า ตรวจผิด ไม่ใช่ไม่ทราบ
คนเราไม่รู้ทุกเรื่องหรอก แต่ถ้า อันไหน ไม่แน่ใจ ก็ไปหาความรู้ได้ พยายามอย่าสอนเด็กผิดๆ
เด็กส่วนใหญ่ เชื่อครูอยู่แล้ว
นี่เป็นเหตุผลที่พ่อแม่ ต้องช่วยตรวจสอบการเรียนของลูกบ้างค่ะ

เรียนท่าน sasinanda

ไร้นามก็กล่าวความเห็นไปตามท้องเรื่อง

ขอบคุณที่ชมว่า พูดตรง และขอบคุณที่สนับสนุนการประนีประนอมและการเผชิญหน้าแก้ปัญหาอย่างผู้มีวุฒิภาวะแล้ว...ซึ่งผู้ปกครองควรมีให้มากจะได้เลี้ยงลูกไม่ผิดเพี้ยน

ไร้นามหวังว่าในgotoknow คนควรพูดกันให้ตรงในประเด็นโดยไม่ใช่ใช้อารมณ์รักฉัน เกลียดเธอ ถึงพูดด้วย...และควรเล่าเรื่องให้ครบก่อนถกประเด็น...มิเชิ่นนั้นแล้วก็เท่ากับแอบนินทาคนเท่านั้นเอง

ไหนๆ ท่านก็มาแล้ว ลองอ่านเรื่องให้ครบและเปรียบเทียบดูดีไหม

 

ปุ๋ย
เมื่อ ส. 02 มิ.ย. 2550 @ 15:15 [280299]


เมื่อคืนไม่ทราบว่าพี่แป๋วอยู่ตรงนี้ ปุ๋ยเข้ามาเป็นคืนแรกยังไม่ค่อยรู้ว่าพี่ตัวเองต้องตามได้ที่ไหน อิอิ ก็เลยเข้าไปโพสต์ไว้ที่ ถาม Paew เข้าไปอ่านดูนะคะพี่ท่าน ถ้ารู้ว่าอยู่ตรงนี้คงได้คุยกันบ้างเพราะดูเวลาแล้วเป็นช่วงเดียวกันเลย เมื่อคืนอยากคุยด้วยเยอะ ๆ แต่ดึกแล้วก็เลยคิดว่ามาเล่าวันนี้ดีกว่า เรื่องวีรกรรมตรวจการบ้านลูก ปัจจุบันที่โรงเรียนของหนมปังเวลาเด็กทำการบ้านแล้วผู้ปกครองต้องลงลายมือชื่อไว้ในสมุดด้วยเมื่อเด็กทำเสร็จ ซึ่งปุ๋ยก็ต้องลงชื่อแต่ก่อนลงชื่อปุ๋ยก็ต้องตรวจดูก่อนว่าหนมปังทำถูกต้องหรือไม่ ทุก ๆ ครั้งก็โอเคนะ ปุ๋ยก็ลงชื่อไว้ แต่วันหนึ่งวิชาภาษาไทย เค้าให้การบ้านเกี่ยวกับความหมายของคำศัพท์ในพจนานุกรม ซึ่งก็ทำเสร็จปุ๋ยก็จะตรวจและลงชื่อไว้เช่นเคย แต่เจ้ากรรมบังเอิญปุ๋ยเปิดไปเห็นหน้า ๆ หนึ่งที่เค้าสอนกันที่โรงเรียนซึ่งเค้าสอนเรื่องคอมพิวเตอร์พร้อมให้เด็กทำแบบฝึกหัดในห้องซึ่งครูได้ตรวจและทำเครื่องหมายถูกต้องทุกข้อ ประมาณ 20 ข้อ ปุ๋ยก็ดูข้อ 1 เลยในความรู้สึกเราว่าไม่ใช่ ผิดแน่นอน เค้าให้เด็กดูแผนผังการทำงานของเครื่องคอมพิวเตอร์แล้วถามว่าส่วนใดบ้างใช้บันทึกข้อมูล ซึ่งข้อหนึ่งตอบว่า ซีพียู ครูเขียนเครื่องหมายถูกต้อง ปุ๋ยก็เลยถามหนมปังว่ารู้ได้อย่างไรว่าต้องตอบว่าซีพียู หนมปังตอบว่าครูเฉลย เท่านั้นแหละปุ๋ยเขียนต่อว่าลงไปในสมุดการบ้านทันทีว่า "ใช้บันทึกข้อมูลได้อย่างไร ครูที่ตรวจกรุณาตรวจใหม่อีกครั้ง" ลงชื่อผู้ปกครอง วันรุ่งขึ้นหนมปังไปโรงเรียน กลับมาตอนเย็นเล่าให้ฟังว่า"ครูภาษาไทยอ่านข้อความปุ๋ยแล้วส่งให้ครูคอมพิวเตอร์ดู ครูคอมพิวเตอร์ก็เลยบอกครูภาษาไทยว่า ซีพียู มีหน้าที่ในการประมวลผล เด็ก ๆ ก็เฮกันว่างั้น แต่ด้วยความเป็นโรคความดัน (ดันทุรัง) ของครูภาษาไทย ยังไม่วาย เอาเฉลย (คู่มือครู) ขีดเส้นสีแดงตัวเบ้อเริ่ม พร้อมกับวงกลมคำตอบ ซีพียู ด้วยปากกาสีแดง เหมือนประชด แล้วบอกหนมปังว่า "นี่เอาไปให้แม่เธอดู" ถ้าพี่แป๋วเป็นปุ๋ยจะทำอย่างไรคะ วันนั้นปุ๋ยเลยนั่ง search หน้าที่ของ ซีพียู จากเว็ปไซต์แล้วพิมพ์ ให้หนมปังเอาไปครูดู พอพ่อหนมปังกลับมารู้เรื่องเข้า ด้วยความที่จบคอมพิวเตอร์มา เลยเขียนเข้าไปในกระดาษแผ่นนั้นด้วยหลายประโยคเด็ด ๆ ทั้งนั้น ประโยคสุดท้ายที่จำได้ เขียนว่า "รบกวนคุณครูศึกษาข้อมูลก่อนสอนเด็ก วิเคราะห์เฉลยก่อนก็ดี บางครั้งเฉลยก็อาจจะผิดได้ และช่วยแก้ไขคำตอบให้เด็ก ๆ ใหม่ด้วยอย่าให้เด็ก ๆ จำคำตอบผิด ๆ ไปใช้ และถ้าไม่เข้าใจว่าง ๆ ผมจะไปสอนให้ที่โรงเรียน" วันต่อมาถามหนมปังว่าครูแก้ไขหรือเปล่า หนมปังบอกว่าไม่แก้ไข ไม่พูดถึงอีกเลย เฮ้อ น่ากลุ้ม ปุ๋ยเล่าให้แม่ฟัง แม่ดุปุ๋ยว่ามีปัญหาทำไมไม่เข้าไปที่โรงเรียนฝากผ่านลูกไปทำไม เดี๋ยวเค้าก็แกล้งลูกหรือเกลียดลูกเราหรอกว่างั้น มีงี้ด้วยเหรอ ในเมื่อเราไว้ใจให้เค้าดูแลลูกเราแล้วเค้าดูแลไม่ดี เราก็มีสิทธิ์ที่จะท้วงติงได้ไม่ใช่เหรอ พี่แป๋วช่วยลงความเห็นให้ปุ๋ยด้วยนะคะ เฮ้อ ๆ ๆ ๆ ๆ เยอะ ๆ
ที่นำมาลง ไม่มีอารมณ์อคติใดๆ ทั้งสิ้น คัดลอกมากจากบันทึกของคุณเม้งและคุณสิทธิรักษ์
ไร้นามว่า อาจารย์ท่านที่เอามาเล่าต่อ คงไม่เจตนาทำร้ายใครหรอก คงเจตนาบริสุทธิ์ที่จะมาเล่าเพื่อมองหาทางแก้ปัญหา แต่เมื่อท่านเล่าไม่จบ ประเด็นจะถูกเบี่ยง และมองเห็นแต่จุดเล็กๆของเรื่อง คือโทษครู แทนที่จะมองเห็นช่องโหว่ของการศึกษาที่ทั้งสองฝ่ายต้องช่วยกัน ...เช่นกรณีนี้บอกว่าคู่มือผิด...ตัวคู่มือนั้นแหล่ะต้องถูกจัดการ..แจ้งไปยังผู้จัดทำและแจ้งเตือนในเว็ปของกระทรวงศึกษา....ก็แค่นั้น
ส่วนที่เหลือคืออัตตาของบุคคล..จัดการตัวเองไปก็แล้วกัน
ประเด็นแบบนี้แหล่ะ นักการศึกษาไทยชอบกันนัก คือมองจุดเล็กจุดน้อย รายงานไม่ครบเรื่อง แก้ปัญหาก็ที่ตัวบุคคล ทำพลาดก็ล้มกระดาน เปลี่ยนคน....ซึ่งคำว่าคนมันมี human error ได้ทั้งนั้นแหล่ะ ..หรือว่า เราๆ ท่านๆ ไม่เคยทำอะไรผิด

เปรียบเทียบการตัดต่อข้อความ

เรื่องของเรื่องก็คือว่าน้องสาวมาเล่าให้ฟังค่ะว่า เนื่องจากผู้ปกครองต้องตรวจสมุดการบ้านและลงลายเซ็นกำกับด้วย   

วันหนึ่งได้ตรวจสมุดการบ้านวิชาภาษาไทย ของลูกสาวที่กำลังเรียนอยู่ชั้น ป.3   พบว่ามีเรื่องหนึ่งที่คุณครูสอนที่โรงเรียน เรื่องคอมพิวเตอร์ และให้เด็กทำแบบฝึกหัดในห้องซึ่งคุณครูได้ตรวจและทำเครื่องหมายถูกต้องทุกข้อ ประมาณ 20 ข้อ  

เมื่อตรวจดูแล้ว จึงพบว่าข้อ 1 คุณครูให้เด็กดูแผนผังการทำงานของเครื่องคอมพิวเตอร์แล้วถามว่า ส่วนใดบ้างใช้บันทึกข้อมูล ซึ่งลูกสาวตอบไปว่าตอบว่า ซีพียู ...คุณครูให้เครื่องหมายถูกต้อง  

เธอจึงถามลูกสาวว่ารู้ได้อย่างไรว่าต้องตอบว่าซีพียู ลูกสาวจึงบอกว่าคุณครูเฉลย ... ซึ่งเธอเห็นว่าไม่ใช่คำตอบที่ถูกต้อง...เธอจึงเขียนบันทึกลงไปในสมุดลูกสาวว่า  "ซีพียูใช้บันทึกข้อมูลได้อย่างไร  กรุณาตรวจใหม่อีกครั้ง" แล้วลงชื่อผู้ปกครอง  

วันรุ่งขึ้นลูกสาวไปโรงเรียน กลับมาตอนเย็นเล่าให้ฟังว่า "ครูภาษาไทยอ่านข้อความแล้วส่งให้ครูคอมพิวเตอร์ดู... ครูคอมพิวเตอร์ก็เลยบอกครูภาษาไทยว่า ซีพียู มีหน้าที่ในการประมวลผล  

แต่คุณครูภาษาไทย กลับเอาเฉลย (คู่มือครู) ขีดเส้นสีแดง พร้อมกับวงกลมคำตอบ ซีพียู ด้วยปากกาสีแดง ให้ลูกสาวเธอแล้วบอกว่า "นี่เอาไปให้แม่เธอดู"

 

จากเหตุการณ์นี้ จึงอยากจะเรียนถามท่านค่ะว่า  ท่านเคยพบเหตุการณ์ทำนองนี้บ้างรึปล่าวค่ะ และหากพบ ท่านแก้ปัญหาอย่างไรค่ะ

เอาของ ดร แป๋วมาลงไว้ด้วย ไหนๆ ก็ไหนๆ

ผิดเป็น.......ครู ...?

.

.

.

.

ถูก......เป็นผู้ปกครอง...!!!! 

     น่าคิดมาก จนทำให้คิดไม่ออกว่าจบยังไง..

 

ผิดเป็นครู.....ถูกเป็นผู้ปกครอง...5555 

คารวะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท