ประวัติย่อ

     ดิฉันเกิดที่ชนบท เมื่อประมาณ 40 ปีก่อน มีโอกาสดีหน่อยที่มีคุณพ่อเป็นครูใหญ่  แต่ดิฉันยิ่งภูมิใจกว่าเพราะมีคุณแม่เป็นชาวนา  เชื่อไหมว่า ณปัจจุบัน 2008 คูณแม่ของดิฉัยอายุ 83 ปีแล้วแต่ท่านก็ยังดำรงอาชีพชาวนา   ข้าวของท่านอร่อยเหนือใครๆเพราะเนื้อข้าวนุ่มปาก  อร่อย  ท่านไม่ได้ขายหรอกนะแต่ทำให้คุณลูกๆไปขอ
     ก็ไม่อยากคุยนะคะว่าถ้าการทำอาจารย์ 3 เขาให้ดิฉันดำนาให้ดู  ดิฉันได้ตั้งแต่อยู่ ป.1 แล้ว
     ที่พูดว่าโชคดีก็คือมีโอกาสเข้ามาเรียนในตัวจังหวัดตั้งแต่อยู่ประถม  เมื่อได้ทำงานก็จึงอยู่ในตัวเมือง  เพราะว่าแรกเกิดเราผูกพันธ์อยู่กับธรรมชาติและวิถีชีวิตแบบชาวบ้าน  พอแก่ตัวไปเราจึงรู้ถึงสัจธรรมแห่งธรรมชาต(อันนี้บัญญัติศัพท์ขึ้นเอง  ห้ามทำเทียมและเลียนแบบ)  หมายความว่า ความเป็นจริงสิยั่งยืน ไม่ว่าเรื่องของสิ่งแวดล้อมทางธรรมชาติ  ชีวิตที่ดำรงไปตามครรลองของพื้นเพแห่งขนบธรรมเนียม ประเพณี  แบบเก่าๆ  ที่ทุกวันนี้คนรุ่นเราๆห่างโหยหา  ยังไงก็เรียคืนให้ลูกหลานไม่ได้แล้วแหละนะ
     ณ วันี้มีความคิดว่าอยากไปเป็นผู้บริหารแถวๆบ้านเกิดเพื่อจะดูว่าช่วงระยะเวลา  40  ปี  จะแตกต่างกันอย่างไร 
     รู้สึกหิวข้าวเช้าแล้ว  จะไปหุงข้าวคุณแม่ทานก่อนนะคะแล้วจะมาบ่นต่อ