แม้จะรู้ว่าตนมีนิสัยไม่ดี.  แต่ความอยากสบายติดสุขกับนิสัยไม่ดี. ทำให้หลายคนไม่ยอมเปลี่ยนแปลง.เมื่อทำไปเรื่อยๆ.  ใจก็ขุ่นมัวโดยหาเหตุไม่ที่แท้ไม่เจอ.      แล้วก็ขุ่นมัวไปเรื่อยๆ เหมือนกระจกเปื้อนน้ำมัน

ความกลัวที่ซ่อนเร้นอยู่ก้นบึ้งของใจ.  อยากที่รู้เท่าทันตนเอง.  แต่หากมีสติว่ิงไวพอเราก็จะมองเห็น. เมื่อเห็นแล้วก็กล้าหาญพอที่จะยอมรับว่า"ฉันกลัว....". เมื่อนั้นความกลัวก็ทุเลาเบาบางเป็นจุดเริ่มต้นของการก้าวข้ามความกลัว

เมื่อประพฤติตนตามวิถีแห่งธรรมจนเห็นผลที่เกิดกับตน. ทำให้มีแรงจูงใจและมีพลังอยากประพฤติธรรมต่อไปเรื่อยๆ.  รู้สึกเสียดายหากจะทำกระทำสิ่งใดๆ. ที่จะทำให้ชีวิตดำเนินไปในทางเสื่อม

  เดินจงกรมได้ทุกขณะ. ระหว่างเดินไปไหนๆ.  ให้รับรู่้การก้าวขา ซ้าย-ขวา.  ๆๆๆๆๆ ไปซักระยะ. แล้วแบ่งสติรับรู้ลมหายใจเข้า-ออกที่ดำเนินไปอย่างสอดคล้องกับอัตราเร่งของการก้าวเดิน