ปัญหาเมื่อมันเกิดมาแล้วก็ต้องมีทางแก้ไข เพราะปัญหามีไว้ให้แก้ อยู่ที่เราจะมองเห็นหนทางแก้ไขนั้นเมื่อไหร่ และวิธีแก้ไขที่มองเห็นนั้นจะดีที่สุดหรือไม่ แล้วจะวิธีแก้ไขที่ว่านั้นจะทำได้จริงมั้ย หรือเป็นแค่เพียงความคิด แค่เพียงจินตนาการ ของเราเองฝ่ายเดียว แล้วผลของวิธีการแก้ไขปัญหานั้นจะเป็นอย่างไรบ้าง แล้วมีใครหรือเราเองจะเดือดร้อนในภายในหลังหรือเปล่า สุดท้ายอย่างน้อย ๆ ก็ขอให้มองเห็นวิธีแก้ปัญหาก่อนก็ยังดี

คืนนี้คงไปเยี่ยมชมบล็อกของเพื่อน ๆ ไม่ทั่วถึงแน่นอน หวังว่าคืนพรุ่งนี้จะได้เยี่ยมชมภาพถ่ายสวย ๆ เรื่องราวดี ๆ ลึกซึ้งกินใจ จากบล็อกของเพื่อน ๆ นะค่ะ (ปล. ......)

เวลาเป็นสิ่งที่หยุดไม่ได้จริง ๆ ผ่านแล้วก็ผ่านเลย หลายครั้งที่รู้สึกว่าปล่อยเวลาให้สูญเปล่า ไม่รู้ว่ามัวแต่ไปทำอะไร พอมาวันนี้งานที่ทำไว้ไม่เดินหน้า ถึงได้เริ่มคิดแต่ก็ยังไม่เริ่มลงมือทำมันซักที สุดท้ายก็ต้องมาหาสิ่งกระตุ้นให้กับตนเอง จะได้กระตือรือร้นมากขึ้น แล้วสิ่งนั้นคืออะไร…..คำตอบนั้นมีอยู่ในใจ

วันนี้ตั้งใจว่าจะเขียน แต่แล้วก็มีบางสิ่งมาทำให้ความคิดที่วางแผนไว้มันหดหายไป คงต้องตั้งสติกลับมาเขียนอีกทีในวันพรุ่งนี้ หวังว่าคงจะยังทันอยู่ บางครั้งการศึกษาและฐานะทางการเงินที่ดี ไม่ได้ทำให้จิตใตคนสูงขึ้นเลย ควบคุมอารามณ์ของตนเองไม่ได้ ทำอะไรไม่รู้จักคิดเพราะไม่มีสติยั้บยั้งตนเอง คนเหล่านี้ช่างน่าเห็นใจยิ่งนัก เราจะไปโกรธ หรือโมโหไปก็เท่านั้น อยู่เฉย ๆ ปล่อยวางดีกว่า วันไหนที่บุคคลนั้นคิดได้หวังว่าเค้าจะปรับปรุงตนเองได้ เพราะจะทำให้คนรอบข้างเค้ามีความสุขมากกว่านี้

ผ่านมาสองวันครึ่งแล้ว ยังไม่มี แนวคิดที่จะนำมาเขียนบทความ มีหลายเรื่องหลือเกินจนไม่รู้ว่าจะเรียบเรียงอย่างไร และไม่รู้ว่าจะเขียนเรื่องเกี่ยวกับอะไรดี บางครั้งเส้นผมมันก็บังภูเขา มีมากมายที่เรามองไม่เห็น หรือว่าเราไม่ยอมมองมันเองนะ เวลาที่ต้องส่งก็ใกล้เข้ามาแล้ว ไม่รู้ว่าจะเริ่มทำอะไรก่อนดี บางทีถ้าเราปล่อยใจให้ว่างๆ อาจจะคิดอะไรดีๆ ออกก็ได้ ออกไปข้างนอกไปกินข้าว ไปดูบรรยากาศข้างนอกบ้าง กลับเข้ามาอีกที อาจจะคิดอะไรได้บ้าง ออกไปข้างนอกกันเถอะ.....