จากนี้ต่อไปคงได้เป็นข้าราชการครูสมใจแล้วครับท่านผู้อ่าน  และไว้เปลี่ยนมาใช้นามสกุลในชื่อว่า

"วศิน  ชูชาติ" พร้อมขอใช้นามแฝงว่า "ครูอาร์ม" แทนชื่อเก่าที่ว่า "ว่าที่ครูอาร์ม" ครับ อิอิ

* สอบได้ที่ สพม.9 อันดับที่ 3 ในชื่อสกุลเก่าครับ

  ความคิดของผม(ในแง่เรื่องส่วนตัว) ฉันคือ "ว่าที่คุณครู" ฉันต้องรีบสะสางสิ่งต่างๆ ในการฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูให้เสร็จก่อนกำหนด  ฉันจะได้มีเวลาอ่านหนังสือสอบบรรจุ เพื่อเป็นการทบทวนความรู้ทางวิชาชีพและวิชาที่ต้องสอบ

   ความคิดของผม(ในแง่ครูฝึกสอน) ฉันมีความตั้งใจที่จะสร้างให้นักเรียนได้เรียนรู้ด้วยประสบการณ์จริง มีความรักและรักษ์โรงเรียน รักการเรียนรู้ สนุกกับมันเพื่อที่จะต่อยอดสู่ชีวิตที่ดี  ฉันพยายามเปลี่ยนทัศนคติของนักเรียนในรายวิชาภาษาอังกฤษที่เขาว่ายาก และปิดกั้นความท้าทายนี้ 

   ความสำเร็จของฉันกำลังบรรลุเป้าหมาย เพราะ แผนการสอน& วิจัยในชั้นเรียน กำลังจะปิดเล่มในไม่ช้า! แถมทั้งยังสามารถสร้างกลุ่มนักเรียนที่รักษ์โรงเรียนได้แล้ว อีกทั้งมีนักเรียนที่ขอมาเรียนภาษาอังกฤษและให้ฝึกเพราะความชอบด้วยความสนุกและคิดว่าง่าม

   ณ จุดนี้ภูมิใจและมีความสุข และจะทำต่อไปไม่ว่าจะอยู่ที่แห่งหนตำบลใด จะเป็นว่าที่คุณครู หรือ ข้าราชการครู

              วศิน  ชูมณี

   ตอนเช้าอาจารย์โทรมาหาให้ไปแนะแนวน้องเกี่ยวกับการเรียนและการใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยอย่างไรให้มีความสุขอย่างที่ผมเป็น  ผมยินดีมากเลยครับที่จะได้ทำหน้าที่นี้  และประโยคที่ต้องการบอกกล่าวเล่าสู่น้องๆ ชั้นปีที่ 1 ว่าบางครั้งความรู้ที่ได้รับก็ไม่ได้เกิดจากห้องเรียนเพียงอย่างเดียว  เพียงแต่เราต้องกล้าที่จะก้าวออกสู่สังคมกว้างเพื่อเปิดโลกทัศน์  และปัญหาที่แท้จริงจะมัวแต่ชมสิ่งสวยงามตามการสร้างบรรยากาศของมหาวิทยาลัยเพียงอย่างเดียวไม่ได้  แต่ก็ไม่ใช่ต้องทิ้งเี้ืีรื่องเรียนไปโดยสิ้นเชิง (เพราะผมจะปิดท้ายด้วยการโชว์ว่าคนทำกิจกรรมก็เรียนไม่แพ้เด็กที่เรียนอย่างเดียวเหมือนกัน แต่เราได้เปรียบที่ประสบการณ์นั่นเอง)

   พอช่วงบ่ายอาจารย์อีกท่านโทรมาหาให้ไปรับทราบเบื้องต้นว่าทางคณะได้ส่งผมเข้าคัดเลือกนิสิตดีเด่น มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ด้านผลการเรียนและกิจกรรมเสริมหลักสูตร  ผลทันตาจริงๆ ครับ 555

อาทิตย์นี้ผมต้องอ่านงานวิจัย, วิทยานิพนธ์ที่ได้ถูกตีพิมพ์ถึง 10 เล่ม (ฟังดูมากสำหรับผม) ผมก็จบต้นชนปลายไม่ถูกเหมือนกันครับว่าจะเริ่มอ่านอย่างไรให้เข้าใจ ถ้าให้อ่านทั้งเล่มอย่างละเอียดก็นานมากแน่ๆ
อ่านไม่ละเอียดดีนักก็จับใจความสำคัญไม่ได้ (เพราะไม่อยากลักไก่ครับ) เชิญท่านผู้ใหญ่ใจบุญช่วยสอนผมหน่อยครับ ในประเด็นนี้; "อ่านวิจัยอย่างไรให้ทันใจและเข้าใจ" ครับ ขอบพระคุณครับ

วันนี้ตั้งใจไว้ว่าจะเขียนบันทึกที่ได้ทำและเรียนรู้เมื่อช่วงปิดเทอมกับ ดร.ขจิต ฝอยทอง อีกทั้งมิตรภาพที่ได้จากเพื่อนต่างชาิติ อีกทั้งการสร้างเครือข่ายนิสิต นักศึกษาด้วยกัน แต่ว่าตอนนี้ต้องไปเรียนแล้ว อิ อิ... บันทึกจ๋า รอก่อนนะเดี๋ยวมาหา

  วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการอยู่มหาวิทยาลัยแต่เราดันหลงไหลธรรมชาติช่วงท้าย ๆ ซะอีก คงต้องรอเปิดเทอมหน้า(อีก 3 เดือนเลย) แต่ไม่เป็นไรครั้งหน้ายังมีเรายังต้องเรียนอีก 3 ปี ปิดเทอมนี้ผมมีความตั้งใจที่จะบวชทดแทนบุญคุณบิดา มารดา ครูอาจารย์ทุกท่าน ในวันอาทิตย์ที่ 10 เมษายน 2554 เพื่อศึกษาธรรมะให้กล่อมเกลาิจิตใจให้ใสสะอาดบริสุทธิ์ เพื่อที่วันข้างหน้าจะได้รู้จักนำธรรมะมาประยุกต์ใช้ในวิชาชีพให้เป็นประโยชน์แก่สังคมและโลก

   กายกรรม วจีกรรม มโนกรรม กรรมใดที่กระผมได้ล่วงเกินทั้งต่อหน้าก็ีดี ลับหลังก็ดี โดยตั้งใจก้ดี มิได้ตั้งใจก็ดี ขอให้ท่านโปรดอโหสิกรรม แก่กระผมด้วยเทอญฯ 

  วันนี้ผมได้ไปเช่าพระที่วัดสามง่ามและกราบนมัสการหลวงปู่แย้ม เกจิชื่อดังด้านเครื่องรางของขลังของประเทศไทย และได้ไปธนาคารเพื่อโอนเงินไปช่วยผู้ประสบภัยจากเหตุการณ์ความขัดแย้งไทย-กัมพูชา ร่วมกับมูลนิธิสยามกัมมาจล-ไทยพาณิชย์ เพื่อผู้ประสบภัย ดังที่คุณป้าใหญ่ ได้ประกาศข่าวให้ทราบ โดยเงินดังกล่าวก็ไม่ได้เป็นจำนวนมากแต่เป็นเงินเก็บของผมทุก ๆ เดือน  แต่เดือนนี้ขอแบ่งบางส่วนเพื่อช่วยเหลือผู้ที่เดือดร้อนบ้าง

  พอได้ทำสิ่งดี ๆ ที่ไรผมรู้สึกจิตใจกระชุ่มกระชวยทุกครั้งเลยครับ  ขอร่วมทำดีกับสังคมเพิ่มอีกหนึ่งคนนะครับ

  หลังจากที่เมื่อวานสรุปโครงการปันน้ำใจสู่น้อง...บ้านหนองตาเดชเรียบร้อยก็นอนพักเก็บแรงลุกขึ้นมาอ่านหนังสือเมื่อตอนตี 3 ของวันนี้ เพราะเช้าวันที่ 7 ก.พ.ผมต้องสอบถึงสามวิชาด้วยกัน คือ Basic Writing, Basic listening&speaking และ Basic reading อีกทั้งตอนบ่ายต้องออกสังเกตการณ์สอนที่โรงเรียนสาธิตเกษตรฯ กำแพงแสน

  แต่เพื่อน ๆ ทุกคนที่ได้ไปค่ายอาสามาด้วยกันเมื่อวันเสาร์ไม่มีใครบ่นว่าเหนื่อยเลยสักคน  เพราะค่ายเราไปด้วยใจแต่การเรียนเป็นหน้าที่หลักที่เรานิิสิตนักศึกษาต้องทำให้ถึงจุดมุ่งหมาย  บอกได้เลยครับช่วงเวลานี้ผมใช้เวลาได้คุ้มค่าจริงๆ มีความสุขมากมายในชีวิตครับ 

  เมื่อวานวันที่ 5 ก.พ.54 ผมรู้สึกประทับใจที่ได้ไปจัดกิจกรรมโครงการค่ายจิตอาสา ณ โรงเรียนบ้านหนองตาเดช อ.หนองปรือ จ.กาญจนบุรี กับเพื่อน ๆ นิสิตมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน (โดยเฉพาะสาขาภาษาอังกฤษศึกษา ชั้นปีที่2) แต่ละคนตื่นเวลาตี 3 ไม่เว้นแม้แต่ อ.ดร.ขจิต ฝอยทอง ซึ่งผมโทรปลุกเนื่องจากเกรงว่าอาจารย์ท่านจะเหนื่อยจากค่ายที่อยุธยาที่เพิ่งกลับมา  

  หลังจากเสร็จกิจกรรมต่าง ๆ เช่น จัดหาหนังสือเข้าห้องสมุด, ทาสีสนามเด็กเล่น, สนามกีฬา, มอบอุปกรณ์กีฬา, เสื้อผ้าและยารักษาโรคจำนวนหนึ่ง ทำให้นิสิตทุกคนมีความรู้สึกมีความพึงพอใจในกิจกรรมที่ได้ทำร่วมกัน

   ผมดีใจมากที่สามารถจัดโครงการที่มีคุณค่าและมีหลายฝ่ายให้การสนับสนุน ซึ่งต้องขอขอบพระคุณไว้ที่นี้ด้วย เช่น อ. mee_pole, คุณป้านงนาท สนธิสุวรรณ และผู้ที่ขาดไม่ได้ อ.ดร.ขจิต ฝอยทอง ที่่ช่วยขับเคลื่อนและให้คำปรึกษาต่าง ๆ ปีหน้า้ถ้ามีโอกาสผมคงได้จัดโครงการในลักษณะอื่น ๆบ้างครับ ติดตามด้วยนะครับ

   เมื่อวันที่ 12 มกราคม 2554 หรือเมื่อวานที่ผ่านมามีความประทับใจและปลื้มปิติเป็นอย่างยิ่งที่พวกเรานิสิตสาขาภาษาอังกฤศศึกษาได้รวมตัวเพื่อจัดหาทุนทรัพย์  เพื่อจัดหาอุปกรณ์การเรียนการสอนแก่นักเรียนโรงเรียนบ้านหนองจาเดช อ.หนองปรือ จ.กาญจนบุรี ซึ่งการเรี่ยไรวันนี้นิสิตก็ได้ร่วมกันเล่นเพลงพร้อมเสียงกีต้าร์ไปพร้อม ๆ กัน

   เพื่อกระตุ้นความสนใจจากผู้ใจบุญและเมตตา  รวมจำนวนเงินทั้งสิ้นในการเปิดกล่องในวันนี้ได้  6,573.25 บาท ครับ เราจะนำเงินส่วนนี้ที่ผู้มีใจเมตตาสนับสนุนการศึกษาไปใช้ให้คุ้มค่าและเกิดประโยชน์มากที่สุด ขอบพระคุณครับ

  วันนี้ผมได้สำรวจโรงเรียนทีขาดแคลนที่ อ.หนองปรือ จ.กาญจนบุรี ผมรู้สึกเศร้าที่ความสะดวกสบายยังไปไม่ทั้วถึง อีกทั้งโรงเรียนแห่งนี้ขาดอุปกรณ์การเรียนรู้มากมาย เช่น  ห้องสมุดที่กำลังสร้างใหม่แต่ไม่มีหนังสือเลย  เพราะห้องสมุดเก่าเคยถูกพายุทำลายจึงทำให้หนังสือเสียหายไปบางส่วน  ที่เหลือก็เป็นแบบไม่ค่อยสมบูรณ์น่าอ่านเท่าไรนัก 

   ดังนั้นผมจึงนำความที่ไปสำรวจมาเล่าให้เพื่อน ๆและทุกท่านฟัง  เพื่อที่จะช่วยกันหาสิ่งของหรือสมทบทุน เพื่อสร้างโอกาสและส่งเสริมสื่อการเรียนการสอนแก่ผู้ยากไร้ และโรงเรียนที่ขาดแคลนอยู่ห่างไกลความเจริญ 

     บุญที่ยิ่งใหญ่  คือ  การให้โอกาสผู้อื่นที่ได้มีชีวิตที่ดีขึ้น

 

  วันนี้หลังช่วยงานอาจารย์ที่ภาควิชาเสร็จขณะขับรถกลับหอพัก  ได้ผ่านหน้าคณะ ดร.ขจิต ฝอยทอง ผมได้พบเห็นชายท่านหนึ่งและหญิงอีกท่านหนึ่งประสบอุบัติเหตุทาง จยย.ผมได้จอดรถ จยย.ทันทีแล้วลงไปประคอง อาจารย์ ดร. อนามัย ดำเนตร (รองคณบดี คณะศิลปศาสตร์ฯ มก.กพส.) และยกรถออกจากตัวท่านที่ถูกทับอยู่ และพี่ผู้หญิงที่มากับอาจารย์ก็ได้เป็นลมสลบไปในไม่กี่นาทีต่อมา 

   วันนี้ก็ภูมิใจที่ได้ทำความดีโดยที่เราไม่ต้องเปิดเผยตัวและบอกชื่อแซ่  และเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยกับความโชคไม่ดีที่ประสบอุบัติเหตุ หลังจากนั้นที่มีบุคลากรของคณะ ศวท.ออกมาดูแลท่านทั้งสอง ผมก็ขับรถกลับอย่างปกติ

   วันนี้ผมและเพื่อน ๆ ได้ไปทานหมูกระทะกับท่าน ดร.ขจิต ฝอยทอง ผู้เป็นสุดยอดอาจารย์ในดวงใจของพวกเรา  และได้เซอร์ไพรเค้กวันเกิดรอบที่สอง  Happy Birthday คุณครู Addy ปีนี้ ดร.ขจิต เหนื่อยหน่อยเป่าเค้กหลายรอบและยังต้องตั้งหน้าตั้งตาจัดกิจกรรมดี ๆ แก่สังคมอีกต่อไป

   เอาใจช่วยนะครับ จากขบวนการ เจอร์อิ้งเลนเจอร์  (ภาษาอังกฤษศึกษา)

  อาทิตย์นี้สบาย ๆ เพราะได้กลับมาอยู่ที่บ้านหลังจาก 2 อาทิตย์ที่ผ่านมาจัดกิจกรรมค่ายภาษาอังกฤษติดต่อกัน  แถมทั้งยังจะต้องทำซุ้มถ่ายรูปให้แก่พี่บัณฑิตของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ในปีนี้  สรุปได้ว่า 2 อาทิตย์ที่ผ่านมานอนตี 3 ทุกวัน แทบตายครับ (ฮา ๆ ๆ) 

   แต่ก็ดีครับช่วงเวลานั้นทำให้ผมรู้จักค่าของเวลา เพราะจะทำกิจกรรมใดก็แล้วแต่  ต้องวางแผนให้ดีและต้องคิดกันก่อนว่าจะทำอย่างไรที่ไหน  เพราะพวกเราทุกคนก็ไม่ใช่หุ่นยนต์ที่ใส่ถ่านแล้วทำงานได้ตลอด  เราก็ต้องพักผ่อนผลงานจึงจะออกมาได้อย่างมีประสิทธิภาพ 

  น่าเสียดายที่อาทิตย์นี้ไม่ได้ไปเรียนรู้การจัดกิจกรรมค่ายภาษาอังกฤษกับ ดร.ขจิต ฝอยทอง  แต่กลับต้องมาวางแผนจัดค่ายภาษาอังกฤษให้ภาควิชาตัวเองซะงั้น  แต่สนุกดีครับ แบ่งกันสร้างคุณประโยชน์ ถ้ามีโอกาสจะไปเรียนรู้จากอาจารย์อีก เพราะอาจารย์ท่านมีอะไรให้น่าเรียนรู้มากมาย  เพราะท่านประสบการณ์มากกว่าความสูงท่านอีก ฮา ๆ (ผมไม่ได้ว่าเตี้ยนะครับ ดร.ขจิต)

  ช่วงนี้ผมเริ่มรู้จักค่าของเวลามาขึ้น  เพราะในการที่เรามีงานหลาย ๆ อย่างรออยู่เราจะต้องจัดสรรให้พอดี และมค่ากับการทำอย่างมีประสิทธิภาพ 

เมื่อวันที่ทำกิจกรรมภาษาอังกฤษที่ รร.วัดวังน้ำเขียนรู้สึกให้ความรู้แก่ผู้เข้าร่วมได้ไม่เต็มที่  เนื่องเพราะด้วยเวลาที่จำกัดมาก ๆ เพราะต้องรวมกับหลาย ๆ ฝ่ายจึงทำให้น่าเบื่อมาก

  วันนี้เป็นวันที่ดำเนินงานการเตรียมจัดทำค่ายแก่ผู้เรียนระดับช่วงชั้นที่ 3 ของโรงเรียนวังน้ำเขียว อ.กำแพงแสน จ.นครปฐม บอกตามตรงครับว่าเหนื่อยเพราะล้ากับการรายงานของแต่ละรายวิชาแล้ว  ยังต้องแบ่งเวลาทำกิจกรรมกันอีกมากมาย  หนังสือแทบจะไม่ได้อ่านกันพอดี   แต่ก็ดีครับเราจะได้ฝึกทักษะการใช้ชีวิต

   ในการเรียนในระดับอุดมศึกษาเป็นชีวิตที่สนุกสนานและมีความท้าทาย  เพราะมีงานและกิจกรรมมาให้เราทำตลอด  นอกจากจะได้เพิ่มพูนความรู้แล้วนั้น  ยังได้รับประสบการณ์ตรงจากการทำกิจกรรม  และที่สำคัญมหาวิทยาลัยของข้าพเจ้าก็เน้นให้เป็นผู้เสียสละเพื่อสังคม

   โดยผมและเพื่อนนั้นมีโชคดีติดตัวที่ได้พบกับ อ.ดร.ขจิต ฝอยทอง ผู้สร้างคุณประโยชน์แก่สังคมอย่างแท้จริง และมีโอกาสได้ศึกษาการทำงานของท่าน  ซึ่งจะทำให้พวกเราเป็นครูที่ดีสืบต่อไป