วันนี้วันที่  23  มีนาคม   2553  จัดงานบวชเรียบร้อยมาสองวันแล้ว ค่อยหายปวดเมื่อยเนื้อตัวหน่อย คิดถึงโกทูโนว์จัง...ได้เปิดคอมพ์ ได้สัมผัสแป้นพิมพ์พอหายคิดถึง นำรูปที่ชอบบางรูปลงไว้เป็นที่ระลึกในบันทึก เตรียมของไว้ใส่บาตรพระลูกชาย พระหลานชายและพระอาจารย์ เป็นข้าว ผัดกะเพราหมู ชมพู นมถั่วเหลืองกล่อง...เดี๋ยวจะนอนแล้ว...เหนื่อยกับงานโรงเรียนและงานบ้าน เพราะขาดผู้ช่วย ปกติลูกชายจะช่วยเหลืองานบ้านได้เป็นอย่างมาก...แต่ไม่เป็นไรหรอกลูกรัก แม่ทำได้...และรักลูกเสมอ

เมื่อวานไปรับการ์ดงานบวชมาแล้ว ต้องมานั่งพับแล้วจัดใส่ซองซึ่งได้พิมพ์หน้าซองไว้เรียบร้อยแล้ว ทำเสร็จเรียบร้อยไป 300 ซอง  ให้ลูกแก้วช่วยตรวจสอบว่าวันงานในการ์ดกับวันที่ไปจองสถานที่จัดงาน วันที่ไปจองโต๊ะจีน มันใช่วัน เวลา เดียวกันหรือเปล่า...คงปั่นป่วนพิลึก ถ้าเชิญคนวันหนึ่ง โต๊ะจีนมาอีกวันหนึ่ง .... โฮะ ๆ ๆ ๆ ไม่อยากจาคิดเล้ยยยยย.....

วันนี้เขียนอนุทินไปครั้งหนึ่งแล้ว เปิดบันทึกพบเม้นท์ของดร.ขจิต เข้ามาแซวว่าจะ

บวชลูกชายแล้ว มีคนโห่หรือยัง...อาจารย์คงจะสมัครเป็นต้นเสียงโห่ให้ ชื่นใจจัง

แม้จะรู้ว่าอาจารย์เข้ามาแซวเล่น ๆ แต่ก็ชื่นใจที่มีน้องชายที่น่ารักคนหนึ่งเก็บรายละเอียด

อนุทินของเรา...เพียงแค่คำถามไม่กี่คำ ก็เพิ่มพลังให้มากมายแล้วค่ะ

                    ขอบคุณดร.ขจิต  ฝอยทอง  ไว้ ณ โอกาสนี้ค่ะ...พี่แจ๋ว

วันนี้หลังเพล ไปวัดกับแม่และสามี เพื่อกราบนมัสการเรียนขอปรึกษาการอุปสมบทให้ลูกชายกับพระคุณท่าน เจ้าอาวาสวัดเชิงท่า กราบเรียนถามท่านว่าการอุปสมบทต้องมีฤกษ์มียามหรือไม่ ท่านบอกว่าไม่มี แล้วแต่สะดวกของเจ้าภาพ ได้รู้ว่าผู้ที่จะบวชต้องไปเขียนใบสมัครก่อนบวช 15 วัน พร้อมใบรับรองแพทย์...กราบเรียนถามท่านเรื่องพระอุปัชาย์และพระคู่สวด ท่านสรุปท้ายว่าของที่จะถวายนั้นไม่ใช่เรื่องจำเป็น ไม่มีก็ได้...แต่เราเป็นชาวพุทธ อย่างไรก็ยังมีคติความเชื่อที่ว่าต้องทำบุญ...กลับมาบ้านด้วยความอิ่มอกอิ่มใจ

เมื่อคืนนอนไม่หลับทั้งคืน ไม่รู้ตื่นเต้นอะไรหนักหนากับการที่จะต้องมาอยู่เวรในวันขึ้นปีใหม่ 2553...คริ...คริ...

วันนี้บวกลบคูณหารแล้ว เงินน่าจะเหลือบ้าง จึงแอบไปซื้อทองมา 2 สลึง ราคา 9,300 บาท...ซื้อมาแล้ว ก็มานั่งทบทวนว่า ซื้อมาทำไมกัน และราคาทองก็เหมือนเอาเปรียบผู้บริโภคเกินไป ทั้งไม่ใช่ของจำเป็นสักนิด  แต่ในเมื่อซื้อมาแล้ว ก็อดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่า...เอาล่ะนะ มี ก็ดีกว่าไม่มี.....ไปดูเทพธิดาปลาร้าแก้เซ็งดีกว่า อิ อิ

ตามอ่านข่าวของดร.ธวัชชัย พร้อมกับคำถามหลาย ๆ คำถามในความคิด เมื่อแรกเห็นรูปของอาจารย์ในโกทูโนว์ ยังถามตัวเองว่า เอ...คนนี้ผู้หญิงหรือผู้ชาย ชื่อเหมือนผู้ชายแต่ใบหน้าและรอยยิ้มเหมือนผู้หญิง ก็เลยตามเข้าไปอ่านในบันทึก และค่อย ๆ คุ้นเคยกับอาจารย์แม้จะไม่มากนัก แต่ก็ชอบที่อาจารย์บันทึกด้วยคำง่าย ๆ อ่านเข้าใจง่าย ๆ เมื่อรู้ข่าวอาจารย์ป่วยแต่ไม่ละเอียดนัก ก็รู้สึกเหมือนน้องคนหนึ่งเจ็บป่วย แต่เมื่อติดตามข่าวไปเรื่อย ๆ จึงคิดว่าน้องและครอบครัวคงต้องการกำลังใจมากมาย เห็นพี่น้องเพื่อนพ้องร่วมส่งกำลังใจให้น้องแล้ว ก็ปลื้มใจและหวังว่าน้องคงรับรู้และมีกำลังใจที่เข้มแข็งเพื่อคนที่รักและห่วงใยน้องทุกคน...คุณพระคุ้มครองค่ะ

• ขอบคุณคุณหมอเต็มศักดิ์ที่กรุณาแจ้งข่าวของ ดร.ธวัชชัยให้พวกเราทราบ
• ขอกุศลผลบุญทั้งหลายทั้งมวล กำลังใจจากเพื่อนพ้องน้องพี่ ณ ที่แห่งนี้ ได้โปรดดลบันดาลให้อ.ธวัชชัย มีสุขภาพที่แข็งแรงในเร็ววัน มีพลกำลังกาย กำลังใจที่เข้มแข็งมั่นคง เอาชนะโรคภัยไข้เจ็บได้โดยเร็ววันค่ะ
• ขอภาวนาค่ะ

• งานฤดูหนาวที่ลพบุรีปีนี้ นอกจากอากาศไม่หนาวแล้ว เศรษฐกิจยังฝืดเคืองอีก เครื่องเสียงในงานเสียงดังมาก นอนไม่หลับเลยจนกว่าทุกสิ่งทุกอย่างจะเลิกรา ก็ปาเข้าไปตีสองแล้ว...ก็มันเลยเวลานอนไปแล้ว ทำอย่างไรก็นอนไม่หลับจนนาฬิกาปลุก ลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน วันนี้เลยเป็นลมที่โรงเรียนตั้งแต่เช้าและอาการก็ไม่ดีจนเย็น กลับถึงบ้านทานข้าว อาบน้ำ ทานยา แล้วมานั่งเขียนบันทึก ก่อนที่ลานจะหมดลง....วันนี้กินยานอนหลับไปสามเม็ด ไม่ดีเลย...

ผู้จากไปฝากถ้อยคำไว้ว่า...ตั้งแต่สิ้นวาสนา ไม่เคยได้รับไมตรีจากคนไกลเลย แม้แต่ครั้งเดียว สาหัสมาก เหมือนถูกหักหลัง...จากคำกล่าวของคนใกล้ชิดนายสมัคร  สุนทรเวช  คุยกับสรยุทธ จากรายการเรื่องเด่นเย็นนี้ 25  พฤศจิกายน  2552

      ขอฝากอนุทินนี้ไว้เพื่อไว้อาลัยแด่ท่านนายกรัฐมนตรีคนที่ 25 ของประเทศไทย นายสมัคร  สุนทรเวช ซึ่งจากไปด้วยวัย 74 ปี ด้วยโรคมะเร็งตับ...

วันนี้ วันพุธที่ 10 มิถุนายน 2552 ตั้งใจไว้ว่าจะลาชุมชนที่นี้ชั่วคราว...สักพักหนึ่ง แล้ววันหนึ่งเราคงได้พบกันอีก ประทับใจมิตรภาพมิรู้ลืม โดยเฉพาะจากน้องศน.แอ้ด ครูคิม ดร.ขจิต น้องคนพลัดถิ่น น้องครูโย่ง น้องพอลล่า น้องครูปู น้องคนไม่มีราก น้องก้านกอ ท่านผอ.ประจักษ์ น้องแสงแห่งความดี น้องมนัญญา ครูพรรณา น้องศน.อ้วน น้องกระติก คุณดาวลูกไก่ คุณประกาย คุณตันติราพันธ์ คุณสายธาร ท่านsmall man คุณแดง คุณก้ามกุ้ง บังวอญ่า คุณเกษตรยะลา ท่านเบดูอิน คุณครูอ้อย คุณครูอิงจันทร์ น้องพิมญดา น้องกล้วยแขก น้องก้อย โอ้...มิตรภาพช่างมากมายเหลือเกิน จะระลึกถึงทุกคนเสมอ ๆ นะคะ