ไม่น่าเชื่อนะว่าคนๆนึงที่ผูกตัวเองติดอยู่กับวัตถุนิยม ติดอยู่กับความฟุ้งเฟ้อ ลุ่มหลงอยู่แต่กับกิเลศตัณหา ใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางแสงสีของเมืองที่ถูกเรียกขานกันว่าบางกอกมาเกือบตลอดชีวิตจะต้องมาสยบอยู่แทบเท้าของชนบทแบบนี้ ครั้งนึงเคยลุ่มหลงอยู่แต่กับแสงสีอันศิวิไล หัวใจระทวยระทึกอึกทึกครึกโครมอยู่กับเสียงเพลงภายในคลับในบาร์ แต่วันนี้หัวใจกลับซาบซ่านยิ่งกว่าเมื่อได้ยินเสียงแซ่ซ้องของกบของเขียด เสียงท่วงทำนองแง๊นๆๆของจั๊กจั่นเรไร แสงสีของไฟแบตเตอรี่ของผู้คนที่ออกหากินก็ช่างดูสวยงามยิ่งนัก