คนยุคนี้เรียนวิชาหลัก 3 วิชาใหญ่ ๆ คือ

1.วิชาว่าด้วยธรรมชาติของสิ่งต่าง ๆ แล้วนำมาประยุกต์ใช้ในชีวิต คือวิชาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี

2.วิชาว่าด้วยความสัมพันธ์ของสิ่งต่าง ๆ คือวิชาสังคมศาสตร์

3.วิชาว่าด้วยการเรียนรู้จักตนเอง  เข้าใจภายในตนเอง ( นามธรรม )  คือวิชามนุษยศาสตร์  และวิชาปรัชญาก็งอกมาจากศาสตร์นี้เพื่อให้ผู้เรียนได้รู้จักตนเองเพื่อเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ไงละ

พุทธสอนเรื่องวิถีชีวิตมีเกิดแก่เจ็บตาย เราต้องจากกันไปแต่ข้อคิดคือคนเราสามารถเอาชัยชนะในสิิ่งนี้ได้ด้วยการเรียนรู้สังเกตจนเข้าใจในความเป็นไปของชีวิต

คนที่ต้องการมีอายุยืนนั้น...ต้องทำใจให้มีความสุขกับการงานที่ตนชอบแล้วทำมันทุกวันอย่างมีความสุข

คนที่ต้องการค้นคว้าหาความสุขใส่ตนนั้น...ต้องลงมือทำในสิ่งที่ชอบใจของตน

คนที่ต้องการความสำเร็จในสิ่งที่หวังนั้น...ต้องรักในสิ่งที่ทำ

การเกิดมาเป็นคนทั้งทีควรสร้างสะพานเพื่อข้ามไปในทุกทิศทางอย่างอิสระที่เราต้องการจะไป โดยที่คนเราไม่ควรสร้างกำแพงขังตัวเองอยู่เลย

ความขี้เกียจ ความเฉื่อยชานั้นล้วนเป็นกำแพงขังชีวิตตน จงทำลายกำแพงนั้นเสียแล้วนำตัวตนออกมาด้วยความมุ่งมั่นและขยันเถิดคนเอ๋ย

บางมุมคิดเห็นนักปราชญ์บางคนชอบใช้ชีวิตอยู่ห่างเมืองใหญ่ ๆ หรือไม่ก็กลับบ้านเกิดของตนเองด้วยมีจิตใจผูกพันในอดีตหลงรักความเป็นธรรมชาติรอบตัวและได้รับความคิดดี ๆ จากบ้านเกิดนั้น ( homeland ) ซึ่งไม่ใช่เมืองใหญ่ ๆ แต่เป็นบ้านนอก

แม้นักปรัชญาบางคนเมื่อถูกถามยังตอบทำนองว่า ตนเองไม่ชอบการมีชีวิตอยู่ในเมือง เพราะมันทำให้ความคิดไขว้เขว นี่อาจเป็นคำตอบที่กระตุกต่อมคิดอะไรบางอย่างให้แต่เราเมื่อมีเวลาได้ตริตรองกับคำถามที่ว่า

Why do We Stay in The Countryside..?

หัวข้อทำรายงาน

วิชา...ศึกษางานสำคัญทางพระพุทธศาสนา

ป.โท ม.มจร. วข. นครศรีธรรมราช

ปีการศึกษาที่ 2 / 2559

โดย...ดร. อุทัย เอกสะพัง

1.ผลงานพุทธในอินเดีย

2.ผลงานพุทธในไทย

3.ผลงานพุทธในศรีลังกา

4.ผลงานพุทธในพม่า

5.ผลงานพุทธในลาว

6.ผลงานพุทธในกัมพูชา

7.ผลงานพุทธในเวียดนาม

8.ผลงานพุทธในจีน

9.ผลงานพุทธในญี่ปุ่น

10.ผลงานพุทธในอังกฤษ

11.ผลงานพุทธในเยอรมัน

12.ผลงานพุทธในอเมริกา

.....................................................

บันทึกเมื่อ 24 ธันวาคม 2559

ผู้ไม่ยอมแพ้บางคนแม้ร่างกายพิการแต่จิตใจไม่พิการตามร่างกายไปด้วยผมกำลังกล่าวถึงคนชื่อฮิวจ์ เฮอร์ นักปีนเขาเก่งระดับโลกเมื่อเกิดอุบัติเหตุจมอยู่ในหิมะลบยี่สิบองศาใกล้ตายแต่มีคนช่วยทัน หมอตัดขาทั้งสองข้าง เขาถามว่าผมจะเดินปีนเขาได้อีกไหมครับหมอ หมอบอกว่าไม่ได้แล้ว เขาไม่เชื่อหมอแต่เชื่อว่าตนเองต้องปีนเขาได้อีกแน่เพียงแต่ตอนนี้วิทยาการยังล้าสมัย

เขาตัดสินใจเรียนรู้ที่จะมีขาดี ๆ ด้วยตนเองสุดท้ายค้นพบว่าเขาทำขาเทียมปีนเขาได้ยิ่งกว่าคนมีขาปกติพร้อมกันนี้เขาทำขายาวตัวสูงก็ได้ทำขาสั้นก็ได้เออนี่ละนะคนมีปัญญา

ข้อเตือนตน

ก่อนที่ฉันจะตาย...ฉันต้องการอะไรนะ...มีคนจำนวนมากที่ประมาทในการใช้ชีวิต ควรหันมาฉุกคิดถึงชีวิตตนก่อนจะตายไปตามกาลเวลาเช่น

ในแต่ละวันฉันจะมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไรกันวะ..? ก่อนที่ฉันจะตายฉันอยากทำสิ่งใดรึ..?

ก่อนสั่งลาชีวิต

คนเราก่อนหมดลมหายใจเฮือกสุดท้ายส่วนมากต้องอยู่ 3 อยากคือ อยากได้รับอภัยเพื่อพ้นผิดที่เคยทำมาแล้ว อยากให้คนรุ่นหลังจดจำเรื่องราวชีวิตตน และอยากแน่ใจในชีวิตผ่านมาว่ามีความหมาย เพื่อตายอย่างสงบนั่นเอง

มรณสติ

กรณีคนที่รู้ว่าตนเองต้องตายแน่ ๆ ในไม่ช้านี้นั้น เขาจะไม่ประมาทในการใช้ชีวิต เพราะความตายจะทำให้เรามองเห็นสิ่งมหัศจรรย์มากที่เราลงมือทำได้ในช่วงชีวิตที่ยังมีลมหายใจอยู่

การเห็นพระพุทธเจ้า

โดย...อุทัย เอกสะพัง

วันนี้พิจารณาในพระไตรปิฎก เล่มที่ 25 หรือพระสุตตันตปิฎก เล่มที่ 17 ข้อ 272 ในสังฆาฏิสูตร เข้าถึงเมื่อ 20/11/2559 จาก http://WWW.84000.org.ว่า...ภิกษุนั้นย่อมไม่เห็นธรรม เมื่อไม่เห็นธรรมย่อมชื่อว่าไม่เห็นเรา ( พระพุทธเจ้า ).

จากข้อความดังกล่าวผมตีความได้ว่าการที่เราจะเห็นพระพุทธเจ้าได้ก็มี 3 ทางด้วยกันคือ ด้วยเส้นทางแห่งการฟัง ด้วยเส้นทางแห่งการคิดจินตนาการและด้วยเส้นทางแห่งปัญญานั้นแล.

ข้อคิดเรื่องความจริง

โดย...อุทัย เอกสะพัง

ด้วยตาเนื้อจึงมองเห็นแสงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออกและลงทางทิศตะวันตกถือว่าเป็นข้อเท็จจริง ( Fact ) แต่การเห็นแสงอาทิตย์ตามสภาพเป็นจริง ( Reality )นั้นเพราะความหลงต่างหากที่ล่อลวงให้เกิดจินตนาการขึ้นในจิตใจคน แต่สำหรับคนมีตาในหรือสัจธรรม ( Truth )นั้นล้วนมองเห็นทุกสิ่งเป็นความว่างอย่างยิ่งคือไม่มีทั้งแสงอาทิตย์ขึ้นและลงนั้นแล.

วิชาพระพุทธศาสนาเถรวาท

โดย...อ. ดร. อุทัย เอกสะพัง

วันอาทิตย์ ที่ 4 กันยายน พ.ศ. 2559

1. การใช้ชีวิตตามรูปแบบชาวพุทธควรเป็นอย่างไร..?

2. ตามประวัติศาสดาของชาวพุทธท่านได้เรียนรู้อะไร..?

3. พระพุทธเจ้าสอนอะไร..?

4. พระพุทธเจ้าตรัสรู้อะไร..?

5. กฎแห่งกรรมมีคุณค่าต่อการดำเนินชีวิตอย่างไร..?

6. สังสารวัฏแบบพุทธเป็นอย่างไร..?

7. วัดในพระพุทธศาสนาควรเป็นอย่างไร..?

8. สิ่งมีคุณค่าควรมีติดตัวชาวพุทธคืออะไร..?

9. พระสงฆ์แบบพุทธยุคปัจจุบันควรเป็นอยู่อย่างไร..?

10. หลักอนัตตาแบบพุทธเป็นอย่างไร..?

11. ท่านควรสอนวิชาพระพุทธศาสนาในโรงเรียนอย่างไร..?

คำว่าแม่ หมายถึงผู้ให้กำเนิดสิ่งอื่น ๆ คือแแม่แห่งธรรมชาติและแม่ในทางเนื้อหนัง

แม่ในทางธรรมชาติ เช่นอะไรสักอย่างที่ก่อให้เกิดพลังงานเป็นความร้อนเป็นไฟ ที่ถูกจัดสรรเข้ากันอย่างเป็นระบบ เหมือนดวงไฟฟ้า ที่คนนำมาจัดระบบเป็นไฟจราจรได้ ระบบของน้ำมันของรถถ้าเอาน้ำเปล่า ๆ แทนน้ำมันก็ไม่ได้ เพราะรถมันวิ่งได้ด้วยน้ำมันเที่ยงตรงอย่างยุติธรรมตามระบบจริง

สำหรับแม่ในทางเนื้อหนัง คือมารดาของสิ่งมีชีวิต เช่นคน สัตว์เป็นต้นนั้นแล

อันชีวิตคนเราเริ่มต้นมาจากจุดที่ไม่ชัดเจนเหมือนมองผ่านม่านที่แสนจะเลือนลางอย่างนั้น

จริงหรือที่ว่าวิถีชีวิตของคนเรานี้ทั้งปวงล้วนเป็นการแสดงไม่มีอะไรเป็นแก่นสารเอาเสียเลย

อันคนเรานี้หากต้องการมีชีวิตที่ดีงามต้องสนใจดูแลรักษาความคิดในจิตใจของตน

อันชีวิตทางกายภาพของคนเรานั้น ธรรมชาติเป็นเจ้าของและมีอำนาจปกครอง แต่ชีวิตทางจิตภาพของเรานั้น เราเองเป็นเจ้าของและมีอำนาจปกครอง

ในศาสนาสายเทวนิยมอย่างศาสนาพราหมณ์นั้นมีคำสั่งสอนมุ่งเน้นความเชื่อเป็นหลักใหญ่ แต่ในศาสนาสายอเทวนิยมเช่นพระพุทธศาสนานั้นมีคำสอนมุ่งเน้นความรู้เป็นหลักใหญ่

ขอบฟ้าที่กว้างไกล ไปถึงได้ด้วยเท้าเรา ก้าวย่างทีละก้าว ด้วยสองเท้าก้าวไปถึง

เป้าหมายที่ตราตรึง คนควรพึ่งสองเท้า..เทอญ

หมายถึง...เป้าหมายใช่อยู่ไกล คุณนั้นไซร๊กำหนดเองแล.

หลักสูตร ป. ตรี ม. ทักษิณ วิชา ศาสนาในประเทศไทย ทุกกลุ่ม , วิชาจริยศาสตร์ , วิชาพระพุทธศาสนา ได้ใช้เกณฑ์การประเมินนี้ตลอดมา

เกณฑ์การประเมิน

86 - 100 คะแนน ระดับ A 66 - 70.99 ระดับ C

81 - 85.99 คะแนน ระดับ B+ 61 - 65.99 ระดับ D+

76 – 80.99 คะแนน ระดับ B 56 – 60.99 ระดับ D

66 – 70.99 คะแนน ระดับ C + - 1 – 55.99 ระดับ E

ดอกบัวสวยและดอกมะลิหอมไม่ใช่คนมองและดมมัน แต่ดอกบัวสวยเพราะมันสวยด้วยตัวมันเอง ดอกมะลิหอมเพราะมันหอมด้วยตัวมันเอง