ต้องตระหนักเสมอว่า…ชีวิตคนเราบนโลกใบนี้…บางอย่างเป็นโลกส่วนตัว…บางอย่างเป็นโลกส่วนรวม…โลกส่วนตัวเลวๆ แย้ๆ อย่าไปแชร์ให้ใครทราบ…

ชีวิตเมื่อเครียด ต้องรู้จักผ่อนคลาย…อย่าระบายทุกข์ตามใจอารมณ์…ชีวิตจะสุขสม ถ้ารู้จักข่มใจเอาไว้ได้…ถูกใจเป็นรอง…ถูกต้องเป็นหลักเสมอ…

ท่านว่าคนเรานะ รู้หน้า แต่อาจไม่รู้ใจ…ไฟภายในอย่านำออก ไฟภายนอกอย่านำเข้า..เพราะอาจจะเป็นภัยต่อเราได้…ทำอะไรให้ลงท้ายด้วยเป็น คิดเป็น ทำเป็น และแก้ปัญหาเป็น…

ทำดี อย่าท้อแท้….เพราะอาจแพ้ต่อหมู่มาร….เป็นผู้ใหญ่คนต้องปราบคนพาล…อภิบาลคนดีให้มีที่เดินทำดีต่อไป…

มัจจุราชติดตามตัวเราดุจเงาตามตัว…ทุกวินาที อาจมีวามตาย จำไว้ให้ได้…ใช้สติปัญญามองให้ตลอดลอดแนว…และอย่าประมาทในช่วงย่างก้าวเดิน…

ในยามวิกฤตชีวิต ต้องการความฉลาดทางอารมณ์…และความเฉียบคมทางปัญญา…สามารถแก้ปัญหาโดยสันติวิธี…รู้รักษาตัวรอด คือยอดคน…..

รู้อะไร ไม่สู้ รู้วิชา…รู้รักษาตน ให้พ้นภัย จากโควิด19…คือสุดยอดคนเรา…

โลกยังกว้าง…แผ่นดิน ยังมี…ชีวิตยังไม่สิ้น…ก็จงดิ้นไป…

ก่อนจะเชื่อ สิ่งใด ให้พิสูจน์…ก่อนจะพูด ให้ยั้งคิด วินิจฉัย…ก่อนจะทำกิจการใด ๆ ให้ดี…คิดให้ถ้วนถี่ จึงจะเกิดผลดี ตามมา…

อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคน อาจจะจนใจเรา…เอ็นดูเขา เอ็นเราอาจขาด….ควรฉลาดเอ็นดูให้พอดีพองาม…..

ควรฉลาดด้านอารมณ์และเฉียบคมทางปัญญา…งานหลวง งานราษฎร์ อย่าให้ขาด…มองให้ซอดตลอดแนว และอย่าประมาทระหว่างทาง….

ทำดี ดีกว่า ขอพร….ทำชั่วแล้ว จะวอนให้พระช่วย คงไม่ไหว…ทำดี นิรทุกข์ สุขใจ….ทำชั่วแล้วไซร้ จักทุกข์ ทรมาน…

ความสัมพันธ์ระหว่างโรงเรียนกับชุมชน…ต่างส่งผล ประสานงาน การช่วยเหลือ…ชุมชนช่วย โรงเรียนเพียรจุนเจือ…โรงเรียนเกื้อชุมชน ผลพัฒนา….

วันคืน ล่วงไป บัดนี้เราทำอะไรอยู่..??..อย่าริหัด ผัดวัน ประกันพรุ่ง…ว่าเริ่มรุ่ง เราจะสู้ มิรู้ถอย…ผลวันหน้า อย่าหวัง เพียงแต่คอย…

คนจะงาม งามน้ำใจ ใช่เพียงใบหน้า…คนจะสวย สวยจรรยา ใช่เพียงตาหวาน…คนจะแก่ แก่ความรู้ ใช่เพียงอยู่นาน…คนจะรวย รวยศีลทาน ใช่เพียงบ้านโต….

คนจะดี ไม่ใช่ดี เพียงมีทรัพย์….มิใช่นับ โคตรเหง้า เผ่าพงศา….คนดีนี้ ดีด้วย การงานนานา….อีกวิชา ศีลธรรม นำให้ดี….

อยากได้ดี ไม่ทำดี นั้นมีมาก….ดีแต่อยาก หากไม่ทำ น่าขำหนอ….อยากได้ดี รีบทำดี อย่ารีรอ…มัวแต่ขอ รอแต่ดี ไม่ดีเลย….

เงินกับงาน การศึกษาต้องหาก่อน…อย่ารีบร้อน หารัก งานจักเสีย…ขาดเงิน ขาดงาน พาลขาดเมีย….งานไม่เสีย เมียคงมี เงินคงมา….

ความรัก คืออะไรเอ่ย….?คือน้ำผึ้ง คือน้ำตาล คือยาพิษ…คือหยดน้ำอมฤต อันชุ่มชื่น…คือร้อนรุม คือไฟสุม ในดวงจิต…คือความสุข สดชื่น สมหวัง นี้แหละ “รัก”

รู้จักเธอ เท่าที่เธอ ให้รู้จัก…ขอรักเธอ เท่าที่ใจ จะกล้าหาญ…มอบแด่เธอ เท่าที่มี ในวิญญาณ….ตราบชั่วกาล แห่งชีวิตนี้ มีเพื่อเธอ….

อยากหล่อหรือสวยงาม อย่าวู่วามโกรธง่าย…อยากสบาย อย่าเบื่อหน่ายต่อความเพียร…ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จจะอยู่ที่นั้น…อยากมีเงิน ต้องขยัน จะพานพบ….อวากเรียนจบ…ต้องขยันหมั่นศึกษา…อยากพบรัก…ต้องหมั่นเพียร เวียนไปมา…อยากมีหน้า ต้องเสนอหน้า อาสางาน…

วันคืนล่วงไป ล่วงไป บัดนี้ เรากำลังทำอะไรอยู่….ชีวิตเรา ไม่ควรหยุดนิ่ง… เพราะสรรพสิ่งที่หยุดนิ่ง….คือสิ่งที่ตายแล้ว… หรือสิ่งไม่มีชีวิต….ชีวิต อย่าประมาท มองให้ตลอดลอดแนวและอย่าประมาทระหว่างทางที่ก้าวเดินไป…

ดินรับฝากทุกอย่าง ทั้งสิ่งดีงามและโสโครก ขอขอบคุณแม่พระธรณี

    ไหน มี “ดัชนีความทุกข์ เวทนาต่ำ คือมีความทุกข์จากเศรษฐกิจน้อย หรือกลับกัน คือไม่มี ความทุกข์จากสภาพเศรษฐกิจที่เป็นอยู่ ทั้งๆที่ผู้คนก็ตกงานว่างงาน 

   ก่อนจะเชื่อ สิ่งใด ให้พิสูจน์          ก่อนจะพูดให้ยั้งคิดวินิจฉัย         ก่อนจะทำ กิจการ งานใดใดให้ดี            คิดให้ ถ้วนถี่ จึงจะเกิดผลดีตามมา