อยากหล่อ อยากสวยงาม อย่าวู่วามโกรธง่าย…อยากสบาย อย่าเบื่อหน่ายต่อความเพียร…อยากมีเกียรติ อย่าเหยียดหยามผู้อื่น…ยินดีในสิ่งที่ได้ พอใจในสิ่งที่มี…จะเป็นเศรษฐีตลอดกาล…

ครูดี มีคุณธรรม ประจำจิต…ครูดี สร้างชีวิต ให้สดใส…คุณภาพ คุณประโยชน์ โปรดใส่ใจ…ครูดีไซร้…เอาใจใส่ต่อหน้าที่การงานและผู้เรียน…

ในชั่วก็อาจจะมีดี…ในดี ก็อาจจะมีชั่ว…จงอย่าทำตัวให้หนัก…เมื่อหนัก ก็ให้หยุดพัก…ไม่นานนัก ก็คงจะถึงเส้นชัย…

สตรีมีอำนาจเหนือขุนพล…อย่าทะนงตนว่าแข็งแกร่ง…เมื่อยังมีเรี่ยวแรง ก็อย่าประมาท…เพราะผู้ประมาทแล้วเหมือนคนตายแล้ว…

ทุกข์ อยู่ที่ถือ…สุข อยู่ที่การรู้จักปล่อยวาง…จะมัวทุกข์อยู่ไปใย…จงตัดใจปล่อยวางสิ่งที่สูญหายไป…

ทุกอย่างไม่แน่นอนเลย จงอย่าประมาท…เพราะคนชื่อน้อย แต่ตัวใหญ่ก็มากมี…แม้คนชื่อมี ทุกข์ยากก็เหลือหลาย…คนชื่อบุญหลาย ก็ยังตายไปเมื่อวานนี้…คนที่ตาย ก็จงเอาไปฝัง…คนที่ยัง ก็จงทำความดี….โอ๊ย !! มันบ่แน่ ดอกนาย….

จะท้อไปใยเมื่อใจยังเต้น…เมื่อเส้นเลือดยังแดงฉาน…จงต่อสู้ฝ่าฟันเหล่าหมู่มาร…ตั้งปณิธานไม่ยอมแพ้แม้โควิดเอย…

คนเราทุกคนย่อมมีโอกาสทำผิดได้เสมอ…เพราะฉะนั้น ต้องมีสติ คิดก่อนทำ…มีสัมปชัญญะ รู้ตัวเสมอ ขณะทำ ขณะพูด…มองให้ตลอดลอดแนว…อย่าประมาท ระหว่างทางที่กำลังเดินไป…

ไม่มีบุญใด จะเป็นบุญใจ…เท่ากับการที่เราได้ปฏิบัติธรรม..นำชีวิตให้ถูกที่ถูกทาง…

คะนอง อาจจะทำให้พลาด… ประมาท อาจจะทำให้ถึงตายได้โดยง่าย…

จะไม่ติดเชื้อไวรัสโควิด19… ถ้าเราใช้ชีวิตอย่างระมัดระวัง ไม่ประมาท….

อยากมีเกียรติ…อย่าเหยียดหยามผู้อื่น…อยากหล่ออยากสวยงาม อย่าวู่วามโกรธง่าย…

อย่าหัวล้านเกินครู…อย่าดูหมิ่นเงินน้อย…อย่าคอยแต่วาสนา…อย่าบ้าการพนัน…อย่าคิดสั้นอยากรวยทางลัด…อย่าทำอัตวินิบาตกรรม…เพราะจะนำไปสู่ทุกภพทุกชาติ…

ดูช้างให้ดูหาง…ดูนางให้ดูแม่…ถ้าต้องการดูให้แน่…อาจต้องดูที่แม่ยายด้วย…

ใจคนเราย่อมมีการผันแปรเสมอ…ต้องตรวจให้เจอ…ถ้าเห็นอะไรผิดปกติควรไตร่ตรองและแก้ไข…

ไม่ควรตัดสินใคร ถ้ายังได้ข้อมูลไม่ดีพอ…เพราะอาจจะก่อให้เกิดการทำบาปโดยไม่รู้ตัว…

ให้ระวังเรื่องเงิน เพราะเงินดุจอสรพิษ…ตกใส่เหล็ก เหล็กก็บิ่น…ตกใส่หิน หินก็ลอย…ตกใส่หอย หอยก็อ้า…ตกใส่หญ้า หญ้าก็ตาย…ตกใส่ทราย ทรายก็ทรุด…ตกใส่มนุษย์ก็อาจทำให้มนุษย์ขาดคุณธรรม…

ระยะทางพิสูจน์ม้า…กาลเวลาพิสูจน์คน…การทำตนเสมอต้นเสมอปลาย…จะทำให้คนทั้งหลายยอมรับและเชื่อถือ…

การเป็นคนโอบอ้อมอารี…วจีไพเราะ สงเคราะห์ผู้คนและเสมอต้นเสมอปลาย…จะทำให้เป็นที่รักแก่ผู้อื่น…

ความหล่อความสวยไม่จีรัง…แต่ความดีนั้น ยั่งยืน…ทำดี อย่าท้อ..เพราะถ้าท้อแท้จะทำให้พ่ายแพ้ต่อเหล่ามาร…

ทำอะไรที่ก่อให้เกิดสุขใจ…ไม่ก่อความเดือดร้อนแก่ตนเองและผู้อื่น…นั้นคือการปฏิบัติธรรม…ธรรมะย่อมรักษาผู้ปฏิบัติให้อยู่รอดปลอดภัย…

ฤกษ์ยาม อาจจะเป็นเพียงกำลังใจ…ธรรมะ (ความดี) เป็น “อกาลิโก”…ไม่มีฤกษ์ยาม …ทำดีตอนไหนก็เป็นความดีตอนนั้น…

แม้คำจริง จะเป็นสิ่งที่ไม่ตายก็จริง…แต่บางครั้ง คนพูดคำจริงอาจตายได้…ดังนั้น ต้องไตร่ตรองและพินิจพิจารณา…การรู้รักษาตัวรอด คือยอดคน…

ทำดี ดีกว่าขอพร..พรแสวงมีค่ายิ่งกว่าพรสวรรค์30 ฟ้าลิขิต แต่ 70 ต้องฝ่าฟัน…ต้องสู้เท่านั้น จึงจะชนะ…

วันนี้หนึ่งวัน…ดีกว่าพรุ่งนี้สองวัน…พรุ่งนี้ไม่แน่….มีอะไรจะเกิดประโยชน์แก่สังคม ประเทศชาติและตัวเอง ควรรีบทำเสีย อย่าผัดวัน…