เรามาเพื่อรับ...เพื่อเรียน... (เข้าใจชีวิต)
ช่วงบ่าย...ผมออกไปตรวจสุขภาพพระ...กับน้องผู้ช่วย
การเข้า-การออก...แต่ละวัดให้ความรู้สึกที่แตกต่างกันไป
แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่เปลี่ยนแปลง คือ ความสงบ ร่มรื่น และมวลต้นไม้
ระหว่างนั่งรถ...ไปอีกวัดหนึ่ง...มีเสียงมือถือเรียกเข้า
น้องที่อนามัยนั่นเอง...บอกว่า...พี่ๆ มีข่าวดีสำหรับพี่
ผมรีบบอกออกไป...มีคนไข้ไข้เลือดออกเหรอ?
เพราะเมื่อเสร็จคลินิกเบาหวาน...ผมก็ลงหมู่บ้านไปสอบสวนโรค
และแจ้ง อบต. ออกมาพ่นยา...ไม่ให้เกิดไข้เลือดออกอีก...และแจ้งข่าวหมู่บ้าน
ผมเลยกังวลในใจว่า...จะควบคุมโรคไม่อยู่...
น้องรีบบอกว่า...มีผู้ใหญ่ในกระทรวงศึกษา...ที่ท่านมาล้างแผลกับเรา
ท่านมาขอบคุณเรา...ที่เราให้บริการอย่างดี
ผมพอจำได้...เพราะมีคนไข้ที่เป็นคน กทม. ไม่มาก...แต่ไม่นึกว่า...ท่านจะเป็นผู้ใหญ่
พวกเราก็ให้บริการตามปกติ...
สำหรับผม...ผมก็ผ่านคำชม..และคำติ
คำชม...ก็รับไว้...ด้วยหัวใจที่ผู้ที่ต้องการให้เรา
ตำติ...ผมก็พยายามแก้ไขปรับปรุงตัว
เพราะชีวิตผม...มาเพื่อรับ...เพื่อเรียน....
และก้าวเดินทางไปท่ามกลางชีวิต
ที่ภาวนาเหลือเกิน...ให้มีสติและมีปัญญาเกิดขึ้นในชีวิตบ้างเท่านั้นครับ....
30 ส.ค.55