ประสบการณ์และความรู้สึกจากการที่ไปสนทนากับชาวต่างชาติ

      ในวันที่28 กรกฎาคม2555 ที่ผ่านมา ข้าพเจ้าและเพื่อนในกลุ่มซึ่งกลุ่มของข้าพเจ้ามีสมาชิกทั้งหมด5คน และในวันนั้นกลุ่มของข้าพเจ้าได้ไปสนทนากับชาวต่างชาติเพียง4คน ขาดอีก1 คนเพราะไม่สามารถติดต่อได้                         ในเวลา 10.30น. ของวันที่28กรกฎาคม 2555 ซึ่งข้าพเจ้าได้ไปที่ทุ่งศรีเมือง ซึ่งเป็นสถานที่ที่กลุ่มของข้าพเจ้าได้นัดกันมาทำกิจกรรม ซึ่งในวันนั้นมีการเตรียมการจัดงานแห่เทียนพรรษาของจังหวัดอุบล ในงานมีการจัดประกวดการแกะสลักเทียนนานาชาติซึ่งจัดขึ้นในระหว่างวันที่20 กรกฎาคม-5สิงหาคม2555 ซึ่งงานแห่เทียนพรรษาเป็นงานประจำปี และเป็นเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมของจังหวัดอุบล และมีชื่อเสียงโ่ด่งดังไปทั่วโลก เป็นวัฒนธรรมที่มีชาวต่างชาติ เข้ามาเยี่ยมชมเป็นจำนวนมาก เพราะการแห่เทียนพรรษา เป็นศิลปะทางวัฒนธรรมที่งดงาม และยากที่จะเห็นได้ง่ายเพราะเป็นวัฒธนธรรมที่เดียวในโลก และเมื่อสมาชิกกลุ่มของข้าพเจ้ามาจนครบ กลุ่มของข้าพเจ้าจึงได้ไปสัมภาษณ์และสนทนากับชาวต่างชาติ เมื่อเจอชาวต่างชาติ ข้าพเจ้าและสมาชิกในกลุ่มจึงเข้าไปสอบถาม ในขณะนั้นข้าพเจ้ารู้สึกตื่นเต้นมากเพราะส่วนใหญ่ไม่ค่อยได้สนทนากับชาวต่างชาติมากเท่าไหร่ การสนทนาครั้งนี้จึงทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกตื่นเต้นมาก และหัวหน้ากลุ่มจึงได้แนะนำตัวเป็นอันดับแรก และตามด้วยสมาชิกในกลุ่ม จึงได้สัมภาษณ์ประโยคแรกคือ 

ข้าพเจ้า: Where are  you come from ?

ชาวต่างชาติ: I come from American.

ข้าพเจ้า: What your name ?

ชาวต่างชาติ: I am john.

ข้าพเจ้า: How ever been come to Thailand ?

ชาวต่างชาติ: I never to Thailand.

ข้าพเจ้า:Where do you stay in Ubonratchathani ?

ชาวต่างชาติ:I stay at Phadang hotel.

ซึ่งการสนทนาในครั้งนี้มีอุปสรรคในการทำงานคือ การฟังไม่ค่ิอยเข้าใจนัก เพราะชาวต่างชาติพูดเีร็วมาก การสนทนาจึงไม่ค่อยราบรื่นเท่าไหร แต่ข้าพเจ้าก็พยายามทำให้ดีที่สุด และการสนทนาก็ลุล่วงไปด้วยดี ขอขอบพระึคุณ ผศ.วิไล แพงศรี ที่ให้คำปรึกษาและจัดกิจกรรมดีๆแบบนี้ค่ะ