อนุทินล่าสุด


สุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ที่ไม่มีวันปิดทำการ
เขียนเมื่อ

พี่น้องที่รักทุกท่านคะ ดิฉันได้มีโอกาสเข้ามาเยี่ยม เพื่อนๆๆ หลังจากที่สามารถเข้ามาได้แล้ว และลงบรรทึกไว้หนึ่งเรื่อง มีความสงสัยและแปลกใจหลายๆๆอย่าง เพื่อนๆๆ รู้สึกว่าคนเก่าหายไป ก็คงไม่ใช่ หรือว่าเราหาไม่เห็น และจะเริ่มต้นใหม่ ก็ต้องไปเยี่ยมเพื่อนถามข่าวคราวกันก่อน ตอนเปิดเข้าไปดูของตนเองมีโฆษณาเข้ามาแทรกแซงในบทด้วย เข้าไปเยี่ยมคนอื่นก็มี และจะแวะเข้าเยี่ยมอ่านเรื่องราวของเพื่อนๆ ที่เราอยากอ่านตามใจเรา บางครั้งอาจจะเขียนไว้นานแล้ว ก็มีความรู้สึกว่า ต้องใช้เวลาหา หรือหายากขึ้นกว่าแต่ก่อน เราแก่ไปมากหรือเปล่าคะ น้องขจิต เห็นแต่วิจัย ไปเยี่ยมแล้วนะ แต่ไม่ลงลายมือไว้ ด้วยเวลามีจำกัดคะ

สวัสดีคะ กัลยาณมิตรทุกๆๆท่าน คิดถึงทุกๆท่านเสมอคะ แต่ก็ไม่ได้ห่างเหินไปไหน ยังพบเห็นหน้าทุกๆๆท่านที่อยากคิดถึง ได้เห็นในเฟสบุคเกือบทุกๆๆท่านเลย ได้อ่านได้ติดตามข้อความที่เม้นท์กัน แต่ก็ไม่ได้ตอบใคร เพราะต้องการอ่านให้ได้มากที่สุดคะ ไม่เน้นเม้นท์คะ ด้วยเวลาจำกัด ในช่วงปีใหม่นี้ ขอให้ทุกๆๆท่าน เจริญรุ่งเรือง มีเงินเหลือกินเหลือใช้ พบแต่สิ่งดีดี และมีสุขภาพแข็งแรงกันทุกๆๆคนนะคะ ในช่วงปีใหม่นี้ รู้สึกว่าเฉยๆๆ หรืออาจจะเป็นเพราะว่าเราแก่ขึ้น ผ่านปีใหม่มาไม่รู้กี่ปี ก็มองเห็นภาพแล้วว่าจะต้องออกมาในรูปลักษณะอย่างไร ครอบครัวที่ห่างไกลได้มาเยี่ยมสังสรรค์ กลับบ้านหากัน เพื่อนฝูงพบกัน ฉลองกัน หาความสุขเท่าที่จะหาได้ ในเวลาที่คิดว่า เป็นวันเริ่มต้นแห่งชีวิตใหม่ ให้โอกาสชีวิต อีกปี ขอบคุณสวรรค์ที่รอดมาได้จนถึงปีใหม่นี้ ปีใหม่นี้ ก็คงทำตัวตามปกติ เพราะน้องบรีมยังไม่โต พอที่จะไปร่วมทำกิจกรรมอะไรได้คะ คิดถึงทุกๆๆคนนะคะ มีความสุขกันคะ



ความเห็น (4)

สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าหนึ่งวันค่ะพี่สุ

Ico48

ขอบคุณคะหนูรี สำหรับคำอวยพร และความคิดถึงกัน ขอให้สิ่งดีดี จงกลับคืนไปให้หนูรีนะคะ มีความสุขมากๆๆนะคะ

สงกรานต์ปีใหม่แบบไทยๆขอให้ท่านมีความสุขสมหวังตลอดไปนะครับ จากครูเด

สุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ที่ไม่มีวันปิดทำการ
เขียนเมื่อ

สวัสดีคะ พี่น้องกัลยาณมิตรที่รักทุกๆๆท่าน ห่างหายไปนาน ด้วยไม่มีเวลาพอที่จะมาเขียนหรือใช้สมองด้านนี้ เพราะลูกสาวหล้า เดินวนเวียนแถวคอมพิวเตอร์ ที่ดิฉันกำลังพิมพ์อยู่ และมากดพิมพ์ด้วย ทำให้ต้องหยุดพิมพ์ ตอนนี้ 2 ขวบแล้ว อีกหน่อย ซัก 3 ขวบเข้าโรงเรียน คงจะมีสามธิในการเขียนได้ด้วยดี และไม่มีลูกมากวน รอไว้เล่นคอมเป็น ยังมีอีกเครื่องหนึ่งอยู่ คงจะต้องสอนกันเล่น เล่นใครเล่นมัน ไม่ต้องมากวนกันคะ อยากบอกว่าคิดถึงทุกๆๆท่านนะคะ และเข้าไปเปิดเยี่ยมอ่านมิตรรักทาง เฟสบุค ได้เห็นเกือบทุกๆๆคน แต่ก็ยังเข้าไปเยี่ยมตอบไม่ได้ ได้แต่อ่าน และยังรอวันว่างจริงๆ แล้ววันนั้นเจ้าแม่คอมเม้นท์ จะไม่ทำให้ใครผิดหวังคะ



ความเห็น (4)

พี่สุ คิดถึงเจ้าแม่เมนต์ เช่นกันค่ะ

แหม ๒ ขวบ กำลังซน เป็นเจ้าหนู จำไม ด้วยไหมคะเนี่ย

เหนื่อยแต่สุขใจใช่ไหมคะพี่ ส่งกำลังใจค่ะพี่

Poo (ความเคลื่อนไหวล่าสุด) 27 พฤศจิกายน 2554 15

ขอบคุณคะ น้อง poo รักแล้วรอหน่อยนะคะ

สุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ที่ไม่มีวันปิดทำการ
เขียนเมื่อ

สวัสดีคะ พี่น้องกัลยาณมิตรทุกๆๆท่าน วันนี้เปลี่ยนระหัสใหม่ เข้ามาเปิดเวบโกทูโนได้แล้ว ดีใจมาก แต่เน็ทยังช้าอยู่ เมื่อเขียนได้แล้ว ก็คงจะมีเวลา หรือแบ่งเวลา ไปคุยกับทุกๆๆท่านได้ วันนี้ลองพยามเข้าโกทูโน และคิดว่า คงจะเปิดให้ได้ใช้แล้ว แล้วจะไปเยี่ยมทุกๆๆท่านนะคะ



ความเห็น (2)

ยินดีด้วยน่ะค่ะพี่สุ ^__^

พี่สุ มาแล้วววววววว 

สวัสดีคะ

สุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ที่ไม่มีวันปิดทำการ
เขียนเมื่อ

วันนี้ผู้เขียนอยากบันทึกอะไรซะอย่าง บันทึกไม่ได้ ไม่เหมือนเดิม เปลี่ยนแปลงไปมากมาย แต่ยังสามารถนำรูปมาไว้ที่ไฟล์ได้ แต่จะเขียนบันทึกใหม่ ไม่เห็นที่จะบอกว่าเพิ่มบันทึกใหม่ จะทำอย่างไรดี หรือว่าจะต้องสมัครใหม่เข้ามาใหม่ น้อ ตามจริงควรจะไปที่ช่องคำถาม ก็ไม่รู้จะถามใครดี มีแต่จะไปเยี่ยมเพื่อนๆๆ แล้วค่อยถามเอา คิดถึงทุกๆๆคนนนะคะ หรือว่าเขาจะให้เราไปเฟสบุคกันน้า..



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

สุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ที่ไม่มีวันปิดทำการ
เขียนเมื่อ

วันนี้เป็นวันเสาร์ ทำตัวให้ว่าง แต่ก็ไปไหนไม่ได้ เพราะต้องคอยห่วง ลูกบรีม 4 โมงครึ่ง ในตอนเย็น พี่เลี่ยงก็จะกลับแล้ว วันนี้ ได้มีเวลามาอ่านเรื่องราวเดิมๆที่ตนเองเขียนบันทึกไว้ ก็ให้รู้สึกเปรียบเทียบ กับเวลาที่มีเหล่านี้ ที่ผ่านมา  กับปัจจุบันที่อยากจะเขียนเหมือนเดิม แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะรู้สึกว่า สายตาไม่ดี และเรื่องยาวๆๆ จะต้องมีภาพประกอบด้วย และเรื่องต้องใช้เวลา ในการกรองอย่างดีก่อนที่จะนำเสนอ นอกจากจะกลับไปอ่านของตนแล้ว หัวเราะกับบทความบางบท หมอลำขูลูนางอั้ว เขียนได้ไง ถือโอกาสย้อนรอยไปเยี่ยมบางท่าน ทุกบทความของแต่ละท่านก็ยังมีคุณค่าต่อสายตา มิตรทั้งหลายอยู่ ถ้าหากว่าว่าง คงจะต้องมาอ่านย้อนรอย เยี่ยมกัลยาณมิตรเหมือนเดิม คิดถึงทุกท่านๆ กัลยาณมิตรที่รัก สุขหรือทุกข์อยู่ที่ใจ ตัวของเราเท่านั้นที่จะรู้ดีกว่าคนอื่น ตอนนี้ลูกบรีม ก็ได้ 1 ขวบ 5 เดือนแล้ว เมื่อไหร่ 2 ขวบ คงจะมีเวลามากขึ้น 2 ขวบครึ่ง จะส่งเข้าโรงเรียนเลย



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

สุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ที่ไม่มีวันปิดทำการ
เขียนเมื่อ

วันนี้เป็น วันเกิดลูกชาย ลูกโทรมา แม่โอนเงินให้ด้วย 2 พัน สำหรับอาทิตย์นี้ ตามจริงโอนให้อาทิตย์ละพัน  วันนี้ โอนมากกว่าปกติของค่าใช้จ่ายรายสัปดาห์ วันเกิดแบงค์ครับ  แบงค์จะเลี้ยงฉลองกับเพื่อน แม่ก็โอนเงินให้พร้อมทั้งกำชับ อย่าเลี้ยงกันด้วยสุรานะลูก ลูกก็บอกมาว่า แบงค์ดื่มเหล้าแล้วท้องเสีย มันไม่อร่อย รับรองไม่ดื่มหรอกครับ แม่ก็ได้แต่ห่วงเพราะอยู่กันคนละฟากฟ้าเลย ตะวันออก จังหวัดชลบุรี กับตะวันออกเฉียวเหนือ ขอนแก่น ขอให้ลูกเลี้ยงฉลองกันดีดีก้แล้วกัน อย่าไปมีเรื่องกับใคร ไม่รู้จะฉลองกัน ในรูปไหน ลูกเรียนดนตรีและการแสดง คนเหล่านี้เขาจะอารมณ์สุนทรีอยู่แล้ว ลูกคงจะดีดกีตาร์ตัวโปรด พร้อมกับคลอเพลงวัยรุ่น ไปกับเพื่อนนักเรียนดนตรีด้วยกัน ขอให้ลูกผ่านพ้นวันนี้ไปได้ด้วยดีก็แล้วกัน เด็กนักเรียนดนตรี คงจะไม่เหี้ยมโหด เหมือนนักเรียนช่างกลนะคะ ส่งลูกไปเรียนนี้ก็ด้วยว่าลูกชอบ ทั้งที่แม่ก็ไม่รู้เลยว่า เรียนไปแล้ว ทำมาหากินได้อะไรบ้าง แต่เป็นวิชาที่ลูกชอบ ย่อมจะพัฒนาได้เร็ว เพราะไม่ได้ฝืนใจ ตามใจลูกคะ



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

สุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ที่ไม่มีวันปิดทำการ
เขียนเมื่อ

วันนี้วันอาทิตย์ ยังไม่ว่างอยู่ดี ช่วงปีใหม่ เดินเรื่องโอนบ้านใหม่ที่ติดกันเป็นของตนเอง อยากให้เป็นรางวัลชีวิตสำหรับปีใหม่ 2554นี้  ปีที่แล้ว 2553ก็ได้น้องบรีมเป็นลูก ในแต่ละปี ก็มีสิ่งใหม่เพิ่มขึ้น พร้อมๆๆกับอายุที่เพิ่มขึ้น ช่วงปีใหม่ ต้องทำความสะอาดบ้านหลังใหม่ ซึ่งเป็นบ้านที่สร้างๆพร้อมๆๆกันกับบ้านตนเองแต่เจ้าของเขาปิดทิ้ง ตั้งใจจะขายพอได้กำไรนิดหน่อย ก็เฝ้ามาให้เขาเกือบ 5 ปี เขาไม่ให้คนเช่า กลัวเสียราคา ก็คิดว่า เราน่าจะเอาไว้เอง เพราะติดกันเลย ในที่สุดก็ตัดสินใจซื้อเรียบร้อยแล้ว ราคาล้า้น พอซื้อแล้วชั้นบนว่าง คิดว่าจะทำเป็นหอพัก แบ่งให้คนเช่า เจ้าของเดิมเขาทำที่กั้นห้องไว้แล้ว 3 ห้อง ตั้งราคาห้องละ 2พันห้า น้ำไฟพร้อม ให้เฉพาะคนโสดหรือที่เป็นนักเรียน ห้องหนึ่งให้หารกันได้ 2 คน มีเครื่องซักผ้าหยอดเหรียญบริการ  เป็นเพียงความคิดเริ่มต้น ก่อนอื่นต้องมาทำกันแดดหน้าบ้านทั้งสองหลัง ให้เหมือนกันเพื่อจุดเด่นและความสวยงาม พร้อมเมื่อไหร่ คงจะได้ประกาศโฆษณาออกอากาศทางวิทยุ เพื่อให้คนมาเช่า เสร็จแล้วจะนำเรื่องมาเล่าสู่กัน คิดถึงกัลยาณมิตรจังเลย



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

สุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ที่ไม่มีวันปิดทำการ
เขียนเมื่อ

หลังจากปีใหม่แล้ว ภาระกิจต่างๆๆ ค่อยทำให้มีเวลาว่างบ้าง ถือโอกาสเหลนหลับ เข้ามาเยี่ยมอ่านบทความของตนเอง เพื่อจะรู้ว่ามีใครผ่านเข้ามาทักทายบ้าง ปรากฎว่า มีคนเข้ามาอวยพรมากมายเลย ดูแล้วก็ได้แต่ดู เพราะไม่มีเวลามากพอที่จะเข้าไปขอบคุณทุกๆๆท่าน ที่เข้ามาหา  อยากจะบอกผ่านอนุทินว่า คิดถึงทุกๆๆคน และอยากไปเข้าไปเยี่ยมอ่านแล้วก็เม้นท์ยาว ตามความรู้สึกและประสบการณ์ที่แท้จริง เหมือนเคย แต่ทำไม่ได้

ขณะที่เขียนอยู่นี้ เหลนตื่นอีกแล้วคะ ต้องรีบเข้าไปปลอบ แล้วก็ตบก้นเบาๆๆ เพื่อให้เขาหลับต่อไป ไปก่อนนะคะ เหลนตื่น ร้องโยเยแล้วคะ



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

สุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ที่ไม่มีวันปิดทำการ
เขียนเมื่อ

วันนี้วันที่ 27 พฤศจิกายน 2553 ช่วงบ่ายๆๆ น้องปรีดา ไปบรรยายพร้อมสัมมนา ที่จังหวัดอุดร เสร็จแล้วแทนที่จะกลับไปหนองคายทิศทางเดียวขึ้นไป กลับหวนย้อนศร มาหาผู้เขียนที่อำเภอกระนวน ดีใจมากเลยคะ น้องบอกว่ามาใกล้เขตกระนวนมากแล้ว ได้โอกาสต้องแวะหาพี่สุ ขอบคุณมากนะคะ ที่ยังคิดถึงกัน ซาบซึ้งในไมตรีจิตคะ และไม่ใช่แต่น้องปรีดา ผ่านมาเร็วๆๆนี้ น้องอุ้มถาวร พยาบาล ก็ผ่านมา แวะซื้อไก่ย่าง 2 ใหญ่มาฝาก แต่เผอิญว่า โชคไม่ดี ผู้เขียนไม่อยู่บ้าน เลยไม่ได้พบกัน และอีก 2ท่าน ท่านป๊ะเบดูอิน อาจารย์มีนา ก็แวบมาเยี่ยมเหมือนกัน ผู้เขียนคิดว่า ไร้พรมแดนจริงๆๆ ที่ได้มีโอกาสเห็นตัวกันเป็นๆๆ

ทำให้รักและผูกพัน GTK มากขึ้น เสมือนหนึ่งเป็นพี่น้องกันคะ ไม่ธรรมดาคะ



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

สุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ที่ไม่มีวันปิดทำการ
เขียนเมื่อ

วันนี้เป็นวันจันทร์ วิถีชีวิตก็เป็นไปตามปกติ ตื่นขึ้นมาต้องดูหลานเสียก่อน พี่เลี้ยงเริ่มมาเลี้ยงหนึ่งโมงเช้า ไม่ได้นอนที่บ้าน แต่เราก็พาหลานตื่นนอน ก่อน6โมงครึ่งทุกวัน เพื่อให้หลานได้เห็นหมีและช้าง พร้อมจังหวะ ในรายการ เรื่องเล่าเช้านี้ ตื่นมาแล้วก็ไม่ต้องรอพี่เลี้ยง เราจะเอาหลานอาบน้ำทันทีเพื่อเปลี่ยนแพงเพิทที่ใส่ทั้งคืน แต่งตัวทาครีมทาผิวให้สบายตัว พี่เลี้ยงมาถึงก็แค่ดูแล ไม่ให้ล้ม เพราะกำลังหัดเดิน ส่วนตัวเรา ก็รีบเข้าครัวต้มข้าวให้หลาน เสร็จแล้วใส่ถ้วยมารอให้เย็นให้พี่เลี้ยงป้อน  พอ 2 โมงครึ่งก็ไปจัดรายการ ไปจนถึง 5 โมงก่อนเที่ยงก็กลับมา จัด 2 ชั่วโมง ที่ไปจัดไม่ได้เจตนา จะเอาค่าโฆษณา แต่จุดมุ่งหมายเพื่อ โฆษณาธุรกิจตนเอง แต่ก็ยังมีคนสนใจให้มาโฆษณาให้ ก็ไม่เป็นไร รับไว้ พอได้ค่าซื้อเวลา ไม่ต้องเสียเงินส่วนตัว แถมได้โฆษณาตนเองด้วย เมื่อคืนที่บ้านมีงานลอยกระทง และมีงานงิ้วไปพร้อมๆๆกัน สถานที่จัดไม่ห่างกัน แต่ไม่ได้ไปซักงาน เพราะยามกลางคืน ต้องนอนกับหลาน พี่เลี้ยงกลับ 5 โมงเย็น



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

สุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ที่ไม่มีวันปิดทำการ
เขียนเมื่อ

ตั้งแต่น้ำท่วม ทั่วประเทศไทย อินเทอร์เน็ทอืดมาก โหลดช้า ทำให้การไปเยี่ยมเยือนกัลยาณมิตรห่างหายไป วันนี้เพื่มบทความใหม่มีเพื่อนมาเยี่ยมแล้วมากมาย แต่กดคืนไปโหลดนาน มากกว่าแค่ก่อน แล้วจะตามไปเยี่ยม ไปเม้นท์คืนกับคนที่มาเยี่ยม ไม่ได้ ยังโหลดช้ามาก ก็อดใจรอ  คงไม่ได้ไปเยี่ยมเพื่อนคืนอีกแล้วเราวันนี้ ดึกแล้วนอนก่อนดีกว่า

พยายามเข้าข้างตนเองว่า คอมโหลดช้า เพราะน้ำท่วม และลมพัดเสาไฟฟ้าหัก ก็จะพยายามอดทน แต่ในใจก็คิดว่า ไวรัสเข้าคอมตนเอง จึงทำให้คอมอืด จะตอยดูต่อไป 



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

สุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ที่ไม่มีวันปิดทำการ
เขียนเมื่อ

วันที่ 19 พฤษภาคม วันวิสาขบูชา วันนี้อยู่บ้าน เตรียมตัว จะไปเข้าค่ายทำกิจกรรมของนักศึกษาภาคพิเศษเรียนปริญญาตรีเสาร์อาทิตย์ โครงการมหาวิทยาลัยชีวิตที่ค่ายนวภพ ค่ายลูกเสือที่สระบุรี ร่วมกับศูนย์เรียนรู้อื่นๆ จะต้องเข้าค่ายนอนคืน 2 คืน 3 วัน เริ่มวันที่ 23 ไม่เคยจากบ้านไปไกลๆ ไปแล้วก้ห่วงคนอยู่ทางบ้าน จะอยู่จะกินกันอย่างไร และความรู้สึกของคนไกลบ้านจะเป็นอย่างไร ก็จะได้รับรู้ความรู้สึกของการจากกันก็ตอนนี้แหละ  เรื่องไกลบ้านถ้าไปพร้อมกันทั้งครอบครัวไม่เป็นไร  เพราะอยู่แบบไหนก็เห็นกันอยู่แล้ว นี่ไปคนเดียวเพราะต้องไปทำกิจกรรมภาคบังคับร่วมกับเพื่อนนักศึกษาต่างถิ่น ก็ต้องไป เพราะเป็นบทเรียนภาคบังคับ จะขาดไม่ได้ ถ้าขาดถือว่าไม่จบ เพราะคอสนี้ถ้าพลาดจะต้องรอน้องรุ่นต่อไป หรือไม่ก็ต้องไปทำกิจกรรมร่วมกับศูนย์อื่นที่ จะมีมาตามหลัง จะต้องผ่านคอสนี้ จึงจำเป็นต้องร่วมแล้วจะกลับมาบันทึกความรู้สึกที่ได้รับในครั้งนี้ แท้จริงแล้วเป็นอย่างไร ว่าจะกระชับนะนี่



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

สุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ที่ไม่มีวันปิดทำการ
เขียนเมื่อ

วันที่  16  พฤษภาคม 2511  วันนี้หลังจากเขียนอนุทินฉบับที่หนึ่งไปแล้ว  ก็กลับมาเข้าบล๊อคโกทุโนที่เปิดไว้อีกบล็อคหนึ่ง ปรากฏว่า กดชื่อและรหัสเหมือนเดิม  แต่ทำอย่างไรก็เข้าบล็อคไม่ได้ ก็เลยจำเป็นว่าบล็อคนั้นที่เคยเข้าไปเขียนความรู้สึกหรือกิจกรรมนักศึกษาไว้ ตอนนี้เข้าไปไม่ได้อีกแล้ว  จึงจำเป็นได้เปิดบล็อคใหม่เริ่มต้นใหม่ อีกครั้ง  และสาเหตุที่เข้าไปแล้ว เข้าไม่ได้  เพราะมีภาษาอังกฤษ ที่พอจะแปลได้ว่า  หมดอายุ (eXpire) หน้านี้หมดอายุแล้ว  ซึ่งก้ไม่เข้าใจว่ามีการหมดอายุด้วยเหรอ แค่ไม่เขียนต่อเนื่องประมาณ 3เดือน แค่นั้น ใครรู้ช่วยตอบที   แต่ก็มีการเอะใจอยู่ตรงหนึ่ง ตอนไปจ่ายค่าโทรศัพท์และเน็ทที่องค์การโทรศัพท์  เขามีบอกไว้ที่ใบบิลจ่ายว่า ที่ใช่เน็ทตอนนี้ ให้เริ่มสมัครใหม่ ใช่เรื่องนี้หรือเปล่าหนอ หรือตั้งแต่มีปัญหาเกี่ยวกับเน็ท เขาเลยจัดลงทะเบียนใหม่  มีใครมีปัญหาอย่างดิฉันหรือเปล่า แนะนำด้วย นี่แหละนะ อยากจะทันโลกทันสมัย ตามเขาไป เพื่อการพัฒนา เรียนรู้ด้วยตนเองทุกเรื่องทุกอย่าง จะถามใครแบบวิชาการก้ไม่รู้ว่าจะถามอย่างไร

 

และที่เขียนอนุทินนี้ ก็ยังสับสนอยู่ว่า เขียนบันทึกประจำวัน มีปัญหาบ้าง ยินดีบ้าง ยินร้ายบ้าง อย่างน้อยก็ให้รู้ว่าใครคนหนึ่งกำลังทำอะไรอยู่ กำลังคิดอะไรอยู่ ต้องการคำแนะนำหรือส่งเสริม หรือสมนำหน้า เพราะอ่านบางคนใช้เป้นที่ระบายความคิดของตนเอง ประเทศยิ่งปั่นป่วน คนมาอ่านยิ่งปั่นป่วนเข้าไปอีก ไม่รู้จะเลวร้ายลงไปอีกหรือเปล่า ตอนนีเศรษฐกิจกำลังยำแย่ ควรจะเอาความคิดมาช่วยกันคิดว่า ข้าวยากหมากแพง จะแก้ปัญหากันก่อน ช่วยรากหญ้า รากแก้ว ที่กำลังซวนเซอยู่ เรียบร้อยดีแล้ว ค่อยกัดกันใหม่ โอ๊ ไม่ใช่ ค่อยว่ากันอีกที เห็นตั้งแต่ตั้งรัฐบาลมา มีแต่ก่อกวนกัน ว่ากัน ไม่เห็นพูดว่า ตอนนี้เราต้องทำอะไรก่อนเกี่ยวกับประชาชน ให้รอดพ้นจากภาวะเศรษฐกิจที่ยำแย่เสียก่อน ข้าวของแพง ไม่ใช่อย่างเดียวที่แพงขึ้น มันขึ้นเกือบทุกอย่าง แต่รายได้เท่าเดิม ยังปรับตัวไม่ทันเลย อีกไม่กี่วัน กี่เดือน ชาวบ้านตาดำๆ เดือดร้อนแน่ ขโมยก็จะชุกชุม พวก 18 มงกุฏก็คงออกหากินกันแทบจ้าละหวั่น เพื่อไปโกง หรือเอาเปรียบผู้ที่รู้ไม่เท่าทัน ประเทศจะแย่ไปมากกว่านี้หรือเปล่า อยากให้ช่วยกันประคับประครอง ประเทศก่อน อย่าพึ่งตีกันหรือหาเรื่องกันอยู่เลย ชาวบ้านลำบากแล้ว พระเจ้าลงโทษหลายประเทศแล้ว รวมทั้งไทยด้วยหรือเปล่า พายุ แผ่นดินไหว ภูเขาไฟระเบิด นำท่วม แม้แต่ซึนามิ คิดว่าจะต้องโดนลงโทษจากพระเจ้าอีก แม้บางคนอาจจะไม่ใช่สิ่งเหล่านี้ สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ บางคนอาจจะลำบากและระทมทุกข์ผลจากการกระทำของตนเอง ฉะนั้นจึงขออย่าอิจฉากันเลย ขอให้อยู่อย่างสงบๆบ้าง



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

สุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ที่ไม่มีวันปิดทำการ
เขียนเมื่อ

วันนี้ที่  16 พฤษภาคม 2551  เป็นครั้งแรกที่เริ่มบันทึกประจำวัน วันนี้ตรงกับวันศุกร์  สำหรับคนที่ทำงานแล้วก็มีหยุดวันเสาร์วันอาทิตย์ ก็คงจะรอวันนี้ตลอดสัปดาห์ เพื่อเขาทั้งหลายจะได้หยุดการทำงานประจำ เพื่อรอวันที่จะได้พักผ่อนบ้าง แต่สำหรับดิฉันแล้ว ทำงานอิสระ จึงไม่ต้องมีวันหยุด เพราะการหยุดก็คือการหยุดรายได้เช่นกัน และพรุ่งนี้แล้วที่นักศึกษาจะต้องเดินทางเข้าไปในตัวเมือง เพื่อไปศึกษารวมกันกับศูนย์นักศึกษาอื่นๆหลายๆอำเภอ เมื่อรวมกันแล้วประมาณ  400  คน แต่เวลามาเรียนกันจริงๆ  ขาดบ้างจึงมีเพียง 200-300  คน พรุ่งนี้จะนำกิจกรรมของนักศึกษาที่รวมมาเรียนกันหลายๆศูนย์ ว่ามาเรียนอะไรกันบ้าง แล้วท่านที่อ่านจะได้รู้ว่า การเรียนแบบนี้ เป็นอย่างไร เพราะเราเป็นรุ่นบุกเบิก หรือเรียกกันเล่นๆว่า  รุ่นปลุกเสก  เพราะนำคนที่มีอายุวัยทอง มาปั้นใหม่ เพิ่มความ สวยงามสง่า และให้คนยอมรับ จะทำกันได้แค่ไหน ถึงจะแก่แต่ก็มีไฟอยู่ จึงขอคำแนะนำและขอกำลังใจจากผู้อ่านอนุทินด้วย  เรียนแค่ 3  ปีกว่าๆ  ปีนี้ก็จะจบแล้วเพราะเริ่มเข้าปีที่ 3 แล้ว  เข้มข้นขึ้นมากกว่าเดิม บางครั้งต้องละงานบ้าง เพื่อเจียดไปเรียน  จึงต้องอดทน และทนอด ไม่มีวันหยุดพักผ่อน แม้วันเสาร์อาทิตย์ก็ต้องเรียน มีแต่คอยให้กำลังใจตนเอง อีกปีเดียวแค่นั้น  คนเราถ้าจะตั้งใจและมุ่งมั่นเสียอย่าง  อุปสรรคทั้งหลายทั้งปวง ก็ต้องฝ่าฟันให้ได้ และถ้าหากเพื่อนนักศึกษา ที่คิดว่ากำลังจะถอย อีกปีเดียวเท่านั้น ก็จะได้ปริญญาไปติดไว้ข้างฝากันแล้ว  เปิดปีการศึกษาใหม่แล้ว จงให้กำลังใจตนเอง แล้วก็ให้กำลังใจเพื่อนๆคนอื่นด้วย  จำไว้  เราเป็นนักศึกษารุ่นบุกเบิก และเป็นนักศึกษาผู้ได้โอกาส อย่าปล่อยให้โอกาสลอยนวล จะนำรูปกิจกรรมไปใส่บล็อคติดตามความเป็นไปได้ ของนักศึกษาผู้สูงวัย



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท