เขียน … ที่บ้าน

“…

นักศึกษาโครงการครูรัก(ษ์)ถิ่น รุ่นที่ ๔ ที่มหาวิทยาลัยได้รับโอกาสผลิตจาก กสศ. (กองทุนเพื่อความเสมอภาคทางการศึกษา) เริ่มเซ็นสัญญาแล้ว เมื่อวันอังคารที่ ๒๓ พฤษภาคม ๒๕๖๖

รุ่นนี้ได้มา ๒ ห้อง (หมู่เรียน) จำนวน ๕๗ คน ยังติดปัญหาอีก ๓ คน เคลียร์ปัญหาเสร็จแล้วน่าจะครบ ๖๐ คน

เซ็นสัญญาช่วงเช้า และช่วงบ่ายเป็นพิธีปวารณาตัวขอเป็นศิษย์ (ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยแห่งเดียวของประเทศไทยที่มีพิธีนี้)

พิธีปวารณาฯ นั้น เพื่อนที่คิดมาด้วยกันเป็นเสาหลักไป ผมก็ช่วยอุดรอยรั่วงานที่สำคัญ

เมื่อมหาวิทยาลัยจัด หน่วยงานหลายหน่วยในมหาวิทยาลัยเข้ามามีส่วนร่วม เพียงแต่รุ่นนี้ อธิการบดีติดราชการ ไม่ได้เป็นตัวแทนรับมอบตัวเป็นศิษย์เหมือนทุกรุ่นที่ผ่านมา

คนในคณะผลิตครูเองหลายคนก็ไม่ได้เข้าใจพิธีการนี้มากนัก เรียกว่า ไม่ใส่ใจ ก็น่าจะพอได้ หลายคนคิดว่า มันคือ พิธีไหว้ครู ซึ่งไม่ใช่ ไหว้ครู คือ ขอบคุณครู แต่ปวารณา คือ ครูรับเป็นศิษย์ เหมือนพระเจ้าตา (ฤาษี) รับเป็นศิษย์ในสมัยดึกดำบรรพ์

เด็กจน ๆ ที่ได้รับโอกาส เข้ามาศึกษา “การเป็นครู” หลังจากนั้นจะกลับบ้านไปบรรจุตำแหน่งข้าราชการครู ณ โรงเรียนที่บ้านตัวเอง

…”

๒๕ พฤษภาคม ๒๕๖๖

สี่นาฬิกา เจ็ดนาที

เขียน … ที่บ้าน

“…

หุงข้าวแล้วไม่อยากข้าวบูดเร็ว ให้ใส่ “น้ำส้มสายชู” ไป ๑ ช้อนโต๊ะ

ต้มไข่แล้วอยากให้เปลือกไข่ไม่แตกง่าย ให้ใส่ “น้ำส้มสายชู” ไป ๑ ช้อนโต๊ะ

กระเป๋าหนังแท้ หนังเทียม ทิ้งไว้นาน ๆ แล้วจะมีราสีขาว ๆ ขึ้น ให้ใช้ “น้ำส้มสายชู” ทาลงไปในบริเวณที่ราขึ้น ก่อนนำไปแช่ผงซักฟอกน้ำแล้วตาก

โถส้วมมีคราบสีเหลืองขึ้น ให้ใช้ “น้ำส้มสายชู” ราดที่บริเวณนั้น ทิ้งไว้สักพักแล้วค่อยขัดออก

อยู่บ้าน ๆ ในช่วงปิดเทอม ก็เพิ่งจะทราบว่า ถึงจะไม่ทำกับข้าวกิน แต่ “น้ำส้มสายชู” ควรจะมีติดไว้ในบ้านเสมอ

…”

๖ พฤษภาคม ๒๕๖๖

เที่ยงคืน สี่สิบแปด