“จงใช้ชีวิต อยู่เพื่อวันนี้เท่านั้น” -เมื่อพบอุปสรรค พึงพิจารณาปัญหาอย่างใช้เหตุและผล โดยค้นหาข้อเท็จจริง มองปัญหานั้นๆและหาวิธีการต่างๆในการแก้ปัญหา ทำการตัดสินใจ แล้วปฏิบัติตามที่ได้ตัดสินใจไว้ หรือถ้าปัญหารุมเร้ามากจนต้องการหลีกให้พ้น “จงใช้ชีวิต อยู่เพื่อวันนี้เท่านั้น” *ดังคำสอนของท่านพุทธทาสภิกขุว่า…. “สิ่งล่วงแล้ว แล้วไป อย่าใฝ่หาที่ไม่มา ก็อย่าพึง คนึงหวังอันวันวาน ผ่านพ้น ไม่วนวังวันข้างหน้า หรือก็ยัง ไม่มาเลย” -หรือถ้าปัญหาต้อนท่านไปจนมุม ให้มองพิจารณาดูผลร้ายที่เกิดขึ้นแล้วทำใจให้ยินดีเผชิญกับสิ่งนั้นๆ เมื่อเวลาผ่านไปให้พิจารณาว่าสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นได้ทำลายความสุขแห่งชีวิตมามาก เพียงพอแล้ว แล้วหันกลับใช้เหตุผลในการพิจารณาแก้ไขสิ่งร้ายๆให้กลายเป็นดีด้วยใจสุขุมเยือกเย็น ท่านก็จะผ่านพ้นอุปสรรคไปได้
ไม่มีความเห็น
อนุทินที่ 2-ที่นี่ “ภูเก้าง้อม” อ.นาแห้ว จ.เลย
“อำเภอนาแห้วเดิมอยู่ในเขตการปกครองของอำเภอด่านซ้าย จังหวัดเลย เมื่อปี พ.ศ. 2481 หลวงวิชิต สุรการ ตำแหน่ง ข้าหลวงประจำจังหวัดเลยในสมัยนั้น ริเริ่มจัดตั้งเป็นกิ่งอำเภอ แต่ยังมิได้รับการจัดตั้ง หลวงวิชิต สุรการ ก็ไดพ้นจากตำแหน่ง และผู้รับตำแหน่งใหม่ก็ได้ดำเนินการต่อเนื่อง ครั้นถึงปี พ.ศ. 2498 นายจัด สุรเดโช นายอำเภอด่านซ้าย ได้ดำเนินการต่อ และได้รับการจัดตั้งเป็นกิ่งอำเภอนาแห้ว เมื่อ 13 กุมภาพันธ์ 2513 มีเขตการปกครอง 2 ตำบล คือ ตำบลนาแห้ว และตำบลนาพึง ที่ตั้งที่ว่าการกิ่งอำเภอนาแห้ว ณ ตำบลนาแห้ว เปิดทำการเมื่อวันที่ 19 มีนาคม 2513 โดยอาศัยสถานีตำรวจภูธรตำบลนาแห้ว เป็นที่ทำการชั่วคราวและได้รับการ จัดตั้งตำบลแสงภาเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งตำบล รวมเป็น สามตำบลพ.ศ.2519 ได้รับการยกฐานะจากกิ่งอำเภอเป็น อำเภอนาแห้ว เมื่อวันที่ 8 กันยายน พ.ศ. 2519 และได้รับการประกาศจัดตั้ง ตำบลนามาลา เพิ่มขึ้นอีกหนึ่งตำบล เมื่อปี พ.ศ. 2523 และปี 2531 ได้ประกาศจัดตั้งตำบลเหล่ากอหก เพิ่มขึ้นอีก 1 ตำบล เป็น 5 ตำบล”
ไม่มีความเห็น
-อนุทินที่ 1-“ชีวิต กับความพอดี”
“คนทุกคนมีความทะเยอทะยานเหมือนกันหมด…หากต่างกันก็คงเพียงแค่…ใครจะมากใครจะน้อยกว่ากันเท่านั้น บางครั้งความทะเยอทะยานที่ว่า ก็กลายเป็นกิเลส ที่ทำให้คนเราอยากได้อยากมี เมื่อได้แล้ว เมื่อมีแล้ว ก็อยากได้ อยากมีอีก ไม่มีความพอดีในชีวิต… แทนที่ความทะเยอทะยาน จะช่วยเป็นแรงขับให้ชีวิตเดินทางไปถึงเป้าหมาย.. -แทนที่ จะเป็นยานพาหนะ ที่จะนำพาเราไปสู่ความสำเร็จของชีวิต…แต่กลับกลายเป็นหอกที่คอยทิ่มแทงชีวิตให้ทุกข์ทรมาน ให้เจ็บปวด ให้ชีวิตต้องดิ้นรนอยู่ตลอดเวลา…เพราะความอยากที่คอยจะทะยานอย่างไม่มีที่สิ้นสุด” *ฉะนั้น “.การรู้จัก “พอดี” และ “พอเพียง” ในสิ่งที่มีอยู่ จะทำให้เราค้นพบความพอดีของชีวิต..
ไม่มีความเห็น