อนุทินล่าสุด


บวรศักดิ์ สมเคราะห์
เขียนเมื่อ

เมื่อประสบกับตนถึงได้เชื่อ : ขยายเวลาศึกษาต่อมันลำบาก

สัปดาห์ที่หลายๆคนหยุด พักผ่อน ใช้เวลากับครอบครัว ส่วนตัวผมใช้มันทำงานเพื่อตนเองที่วางไว้นาน - การทำการค้นคว้าแบบอิสระ

มานั่งทบทวนใหม่ตั้งแต่แรกเพื่อทบทวนเพราะผมไม่ได้บันทึกการทำงานไว้อย่างเป็นระบบ //ได้ข่าวว่าเรียนการจัดการด้วย

มาเห็นสิ่งที่ตัวเองทำเอาไว้ ก็เดินทางไปพอสมควรแต่ขาดการใส่ใจในการทำอย่างต่อเนื่อง - continuous development เรียกได้ว่าขาด วิริยะ อย่างรุนแรง เรียกให้มากกว่านั้นคือ ขาดความรับผิดชอบ

ข้อมูลที่ต้องใช้ในวันนี้ เก็บไว้อย่างลวกๆ หาได้ยาก และคงต้องไปรบกวนทางสาขาวิชาเดือดร้อนอีกแล้ว

หลายครั้งผมดูสารคดีพวก mega structure ใช้เวลาถ่ายทำหลายปี น่าจะมีการจัดเก็บข้อมูล การวางระบบ และทีมที่เข้มแข็ง

วันนี้ถึงบางอ้อว่า เออ รีบจบๆซะก็สบายไปแล้ว แต่ผมมักจะได้ประสบการณ์ที่คนอื่นไม่ค่อยอยากจะได้อยู่เสมอๆ ^^~

//ปลอบใจตัวเองแพร้บ



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
บวรศักดิ์ สมเคราะห์
เขียนเมื่อ

. . การขอขยายเวลาศึกษาต่อ

เช้านี้ได้ไปติดต่อพี่เจ้าหน้าที่ของสาขาวิชาที่กำลังศึกษาต่อ เพื่อทำเรื่องขอขยายเวลา เพิ่มจากการศึกษาที่
เขาให้ตามปกติเพิ่มไปอีก ด้วยว่าสิ่งที่ต้องทำยังไม่เสร็จ

มีเรื่องหนึ่งที่นั่งทบทวนแล้ว ก็ไม่เห็นจะเอาอะไรมาอ้างเพื่อหาความเหมาะสมและชอบธรรมให้กับตัวเอง
เพื่อการขอขยายเวลา เพราะรู้ตัวเองดีกว่า "การจัดการเวลา" ไม่ดีพอ เป็นจุดอ่อนจุดใหญ่ของตัวเอง
ที่ไม่สามารถแก้ไขได้ การทำงานแบบ "ทำได้ทีละอย่าง" และ "ต้องทำเสร็จเป็นอย่างๆ" และ "ต้องต่อเนื่อง"
ทำให้ไม่สามารถทำงานคู่ขนานไปกันได้ และก็มานั่งสงสัยต่อว่า หลายๆคนเขาทำได้อย่างไร

เคยมีคนบอกว่า "มันก็เหมือนลิ้นชัก ถึงเวลาก็ปิดลิ้นชักหนึ่งและเปิดอีกลิ้นชักหนึ่ง" ทำอย่างไรหรือยังไงที่ตัดใจได้
ตัวผมเองก็ไม่สามารถทำได้ เพราะงานมันปนกันไปหมดและเชื่อมโยง และถ้าเราไม่ทำ ก็ไม่มีใครทำ

หรือจริงๆแล้วเราแค่ไม่อยากให้ใครมาว่าเราไม่ทำงาน หรือเป็นคนไม่ดีเท่านั้นหรือเปล่าหนอ

แต่ตอนนี้ที่หนักใจก็คือ . . จะเขียนอะไรลงไปเห็นเหตุผลที่สมเหตุสมผล . . ทั้งๆที่รู้ว่ามันก็ไม่มีอะไร สมเหตุสมผลแม้แต่น้อย



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
บวรศักดิ์ สมเคราะห์
เขียนเมื่อ

. . เริ่มการทำงานวันแรกของปี ด้วย ตำแหน่งที่เปลี่ยนไป . .

เช้าวันแรกที่ตื่นมาเพื่อเดินออกกำลัง และทำงานตอนเช้า

สิ่่งที่ผมไม่ได้ทำมานานหลายสิบปี คือการตื่นเช้าเพื่อออกกำลังกาย แต่เช้านี้แปลกไป

ออกมาเดิน เพราะอยากรู้ว่า ถ้าเราออกกำลังตอนเช้าแล้ว จะช่วยอะไรบ้างทั้งร่างกายและจิตใจ

สิ่งที่พบคือ "หนาว" แต่เดินไปซักพัก ก็รู้สึกหายหนาวและดีกว่า นอนอยู่ในโปงแล้วลุกมาทำงาน

แบบเฉียดเวลาเข้างาน พรุ่งนี้จะเป็นอย่างไรนั้น คงเป็นเรื่องของพรุ่งนี้

. . ออกกำลังกายกันด้วยนะครับ "จิตใจที่ดี ส่วนหนึ่งเกิดจากกายที่แข็งแรง" . .



ความเห็น (1)
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
บวรศักดิ์ สมเคราะห์
เขียนเมื่อ

วันสุดท้ายของปี 2558

ในวันสุดท้ายของปี แต่ละคน ก็มีกิจกรรมที่แตกต่างกันไป มีการวางแผนล่วงหน้าบ้าง มีการเดินทางบ้าง มีการรวมกันของครอบครัว มีการรวมตัวกันของผองเพื่อน มีการรวมตัวของคนที่สนใจเรื่องเดียวกันเช่น รวมกันสวดมนต์ข้ามปี การนับถอยหลังตามที่ต่างๆ เป็นต้น

ส่วนตัวผมนั้นเลือกการอยู่ที่บ้านพร้อมกับคนในครอบครัว เพราะเวลานั้นเราก็ไม่รู้จะหมดลงเมื่อไหร่กันแน่ มันคงไม่มีบอกในปฏิทิน ไม่มีบอกเหมือนฉลากข้างขวด ไม่มีเหมือนนกหวีดจากกรรมการที่เป่าบอกหมดเวลา

สวัสดีส่งท้ายปีเก่าครับ :)



ความเห็น (2)
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท