คนเราบางทีก็ชอบความเจ็บปวดนะ.... รู้ว่ามันผิด....รู้ว่ามันไม่ดี...... แต่เราก็มักลืมมองข้ามไปทุกที...

หัดคิดแต่ด้านบวก....แล้วจะรู้ว่ามีแต่สิ่งที่เป็นไปได้

หัดฝัน...แล้วจะรู้ว่าโลกนี้น่าอยู่

หัดพูดแต่ด้านบวกแล้วจะรู้ว่ามีคนอีกมากมายที่รักเรา

หัดยิ้ม...แล้วจะรู้ว่าเราคือคนที่น่ารัก

หัดฟาดฟันกับอุปสรรค....แล้วจะรู้ว่าเราคือคนที่เข้มแข็ง

ลองทน.....แล้วจะรู้ว่าเรามีความอดทนยิ่งกว่าใคร

ลองออกกำลังกายทุกวัน ......แล้วจะรู้ว่าเราคือมนุษย์เจ้าพลังคนหนึ่ง

ลองคิดเอาชนะ ....แล้วจะรู้ว่าเราสามารถเอาชนะ ตัวเองได้ไม่ยาก

ลองคิดให้ใหญ่ ....แล้วจะรู้ว่าเรามีความสามารถอย่างน่าแปลกใจ

รู้สึก "เหนื่อย"และ "ท้อ" แต่พยามยามบอกกับตัวเองว่า...อย่าพึ่งท้อ ในเวลาที่เหนื่อย....อย่าเสียใจ ในเวลาที่ผิดหวัง.....อย่าถอดใจ ในเวลาที่หมดกำลัง...อย่าโทษตัวเอง หรือใคร ๆ ที่ทำให้มันเป็นแบบนั้น ....จงขอบคุณและเรียนรู้ ในสิ่งที่โชคชะตาส่งมาให้....ยิ้มรับกับสิ่งที่ต้องเจอ เก็บทุกอย่างไว้ในก้นบึ้งของหัวใจ.......อย่าพยายามลืมมันเพราะมันจะไม่ได้ผล ....แต่มันจะทำให้เราจมเจ็บอยู่กับความหลังเก่า ๆ ...จดจำมันไว้ แล้วเก็บเป็นบทเรียนสอนชีวิตของเรา...หัวใจยังคงต้องการความหวัง ที่จะทำฝันให้เป็นจริง...ความฝันของเราจะไม่ใช่แค่ลม ที่ผ่านมาผ่านไป...หากแต่ถ้าเรามีหวัง มันจะเป็นสิ่งที่จับต้องได้ ครอบครองได้ และมันจะเป็นของเรา...

มีบ้างมั้ย...ที่เคยรู้สึกว่า ชีวิตมันไม่ค่อยแฟร์เท่าไหร่ บางคนอาจเคยรู้สึกเบื่อหน่าย หรือไม่เข้าใจ... นึกสงสัยว่าทำไมชีวิตเรา ถึงได้มีปัญหามากมายนักให้ตามแก้ มาก...เสียจนบางครั้งก็เอาไม่อยู่เหมือนกัน... บางช่วงในชีวิต...ก็เคยมีบ้างกับภาวะแบบนี้ เลยเข้าใจได้ดีเลยว่า ในเวลาแบบนั้น ไม่มีอะไรที่จะสำคัญมากไปกว่าการหันมาเติมกำลังใจให้ตัวเอง แต่เราจะทำมันได้ดีได้อย่างไร ถ้าเรายังมองตัวเองไม่ทะลุ และมีความเข้าใจบางอย่างไม่ลึกซึ้งเพียงพอ ...?

@65443  หวังมาก..ผิดหวังมาก เป็นเช่นนั้นจริง ๆ ค่ะ

จำไว้เสมอ ว่าความหวัง กำลังใจ ยังไม่ได้หายไป  ตราบใดที่เธอยังมีความฝัน อย่าเพิ่งถอดใจกับอุปสรรคที่ขวางกั้น แม้ในนาทีนั้น ไม่มีใครที่จะเคียงข้างเรา  ไม่มีแม้เสียงเพรียกที่จะทำให้เราฮึกเหิม  แต่คุณจงคิดเสมอว่าไม่มีกำลังใจใดสำคัญเท่าเราเอง
จงอยู่กับตัวเอง ให้กำลังใจ ปลอบโยนตัวเอง

เมื่อชีวิตดำเนินมาถึงยังจุด ๆ นึง....ที่เปลี่ยนแปลงซะจนเราเองยังตั้งตัวไม่ทัน ล้มบ้าง ลุกบ้าง เจ็บบ้าง ก็ช่างมัน คิดไว้เสมอ ว่า... ต้องมีซักวันที่เราจะยืนได้อีกครั้ง....

ขึ้นชื่อว่า “ชีวิต” ...ไม่มีใครหรอกที่จะสามารถเตรียมตัวล่วงหน้าไว้รับมือกับมันได้ทุกเรื่อง เมื่อเราไม่อาจรู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร.. จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง การมีชีวิตอยู่...จึงต้องอาศัยความกล้า...ที่จะออกไปเผชิญหน้า..ท่ามกลางเหตุการณ์ร้าย ๆ ที่เกิดขึ้นกับชีวิต.... มันมักจะแฝงมากับโอกาสที่บังคับให้เราได้รู้จักใช้สติปัญญาตัวเอง....เพื่อเอาชนะอุปสรรคหรือผ่านปัญหาตรงนั้นไปให้ได้...

บนเส้นทางชีวิต....มีถนนนับร้อยพันให้เราเลือกเดินทาง แต่ถนนสายเดียวที่จะพาเราไปถึงเป้าหมายได้ คือถนนที่ชื่อว่า “ กำลังใจ ”

เคยไหม..... ที่ซักครั้งหนึ่งในชีวิต ...เดินๆไปเจอรองเท้า คู่หนึ่ง ที่ถูกใจเรามากมาย ถูกใจ สวยงาม ใครเห็นก็พากันชื่นชม และเรามักจะใส่ไปไหนมาไหนเสมอ แต่รองเท้าคู่นั้น กลับไม่เหมาะกับเท้าของเรา คอยกัดให้เท้าเรามี บาดแผล ......ได้รับความเจ็บปวด และไม่ว่ายังไง.....แม้จะได้รับความเจ็บปวด จากการที่มันกัดเท้าเรา แต่เรากลับคิดเสมอว่า....รองเท้าคู่นั้น ปกป้องเราจากเศษแก้ว จากพื้นดินที่ร้อนระอุ เปียกชื้น และหนาวเย็น แม้...จะเจ็บซักแค่ไหน กลับยังดื้อด้าน ดึงดันที่จะใส่รองเท้าคู่นั้น เหตุผลน่ะเหรอ..........มีซะที่ไหนล่ะ ??? ความรัก คงเปรียบได้กับรองเท้า แม้จะเจ็บ ผิดหวัง แต่ก็ยังรัก แม้จะ เหนื่อย จะท้อ จะผิดหวัง แต่ก็ยังไม่อยากปล่อยมันไป ตอนนี้ รองเท้าคู่นั้นของเรา เหมาะกับคนอื่น แต่เรา กลับรอ และหวังว่าซักวันมันจะพอดีกับเรา ใส่ได้พอดี และเดินไปด้วยกัน

มีครั้งหนึ่งที่มีเธอ มันคือช่วงที่งดงามที่สุดช่วงหนึ่ง ขอบคุณที่ทำให้มีช่วงเวลานั้น กาลเวลาผ่านไป มักทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง แต่ความทรงจำที่ดีระหว่าง คน-คน มันไม่อาจลบเลือนด้วยกาลเวลา "ความรัก"มักมีคุณค่ามากเกินกว่าใดๆไม่อาจถูกเจือจางด้วยสิ่งใด "หัวใจ"เป็นสิ่งอ่อนไหว แต่กลับเป็นสิ่งที่เข้มแข็งที่สุด เคยคิดมั้ยว่า คน 1 คน จะสามารถมีความรักได้สักกี่ครั้ง ในชีวิตยอมรับกันไหมว่าไม่ว่าช่วงไหนของคนเรา ลองได้มีความรักมันก็งดงามด้วยกันทั้งนั้น และช่วงที่หมดรักมันก็เศร้าด้วยกันทั้งนั้น ชาย-หญิง ต่างหา ต่างมองใครสักคนที่ใช่อยากรัก และอยากถูกรัก เมื่อเจอ "ดีใจด้วย" เมื่อหา "เอาใจช่วย" การแบ่งปัน และคุณค่าของการให้ ไม่ว่าให้อะไร ล้วนแต่เป็นสิ่งดีดี ไม่ต้องมองหรอกว่า ถ้าให้ไปแล้วจะได้อะไร เมื่อคิดจะให้ ก็อย่าตั้งตามองหาสิ่งตอบแทน..เรื่องที่ยากที่สุดของฉันคือ การลืมอะไรสักอย่าง ? เหมือนสายน้ำที่ทอดไกล ไม่อาจทำให้มันไหลย้อนกลับมา เหมือนว่า มันพัดพาทุกอย่าง และไม่อาจหวนคืน หนทางสู่ความสุข คือ ทำให้ตัวเองเป็นสุข และพร้อมรับสิ่งที่ตามมาอย่างมีสติ

ในช่วงชีวิตไม่สั้นไม่ยาวของคนเรา อาจจะมีเรื่องทั้งดีและร้ายปะปนกัน ความสัมพันธ์ของคนเราก็เฉกเช่นชีวิต ที่มีทั้งดีและร้าย หากมีหลายชีวิตได้ในเวลาเดียวกันเท่านั้นเอง เชื่อลึกๆในใจว่าความสัมพันธ์คือการลงทุนคือการเสี่ยงโอกาสได้และเสียมีเท่ากัน ผู้ลงทุนมีได้หลายประเภท ตั้งแต่กล้าได้กล้าเสีย ไปจนไม่กล้าลงมือทำอะไรเลย ช่างน่าแปลกนัก คนกล้าได้กล้าเสียอาจจะรุกสุดตัว แต่โอกาสเสียก็ใช่ว่าน้อยลง คนไม่กล้าลงมือทำอะไรเลย โอกาสได้ก็ไม่ได้มากขึ้น ความสัมพันธ์ก็เหมือนใจคนที่ลึกล้ำ เป็นเรื่องที่อธิบายไม่ได้จริงๆ เคยคิดลองดีท้าทายกับความสัมพันธ์ แหกกฎซึ่งก็ไม่เคยตายตัวอยู่แล้วออกไปนอกข่าย ปล่อยให้ทุกอย่างผิดรูปผิดรอย แล้ววันนี้...มันก็ย้อนมาตอบแทนกันได้สาสม คล้ายจะบอกให้จำเป็นบทเรียน ที่กล้าล้อเล่นกับความสัมพันธ์ ความสัมพันธ์ทุกครั้งได้บอกและฝากบางสิ่งไว้ไม่ไกลในตัวเรา สิ่งนั้นคือความทรงจำ เหมือนเป็นวงเวียนห่วงโซ่ เมื่อมีความสัมพันธ์ที่ดีและไม่ดี แต่มันก็คือบทหนึ่งของชีวิตทั้งนั้น

การลืมคนที่เรารักอาจดูยากเย็นเกินทำใจ แต่การเอาชนะใจตัวเองให้ได้ ยากเย็นกว่า...แต่ต้องทำ

แม้คนเคยรักเคยผูกพันกันมา จะยังมีเยื่อใยบาง ๆ หลงเหลืออยู่

แม้ภาพเก่า ๆ ที่เคยหวานชื่น จะตามหลอกหลอนให้เราปวดใจอยู่เรื่อย ๆ

แต่เราจะยอมปล่อยให้สายใยบาง ๆ เส้นนั้น มารัดคอจนตายทั้งเป็นเลยเชียวหรือ

แม้ว่าหัวใจจะเป็นก้อนเนื้อที่มีความรู้สึกรู้สาก็เถอะ แต่ถ้าตราบใดหัวใจยังคงอยู่ในร่างกายเรา ยังเต้นเป็นจังหวะ

และยังเป็นอุปกรณ์ชิ้นเดียวที่ช่วยทำให้เรามีชีวิตอยู่ การเก็บรักษาก้อนเนื้อที่มีความรู้สึกรู้สานั้นไว้

ยังดีเสียกว่าปล่อยให้แหลกคามือคนไม่รักดี....

ไม่อยากลืมเขา ก็ไม่ต้องลืม เก็บเขาไว้เป็นความทรงจำที่ดี

แต่ถ้าการที่ไม่สามารถลืมเขา แล้วกลายเป็นบ่วงที่คอยติดตามหลอกหลอนเราไปทุกที่

ลืมเขาให้หมดจากใจเสียเถอะ ทำไมเราถึงยังไม่กระชากชีวิตเขาออกไปจากใจเสียที...

ถามว่าความรักเป็นเรื่องยากหรือง่าย
จะมีใครที่ตอบว่าง่าย ไม่มีสิ่งใดยาก
ทุกคนเมื่อมีรัก ความรู้สึกย่อมลำบาก
ต้องผ่านช่วงเวลายากๆ เพื่อปรับความเข้าใจ

ความรักของฉันเองก็เช่นกัน
บางคืนวัน หยดน้ำตาก็รินไหล
ความรู้สึกเป็นสีเทา เพราะเราไม่เข้าใจ
หากที่สุดก็ผ่านมันมาได้ ทุกที

ความรักไม่ใช่เรื่องง่าย รักคือเรื่องยาก
แต่ฉันก็เชื่อในความรัก จนถึงวันนี้
และเป็นเรื่องยากเรื่องเดียวในชีวิต ที่เต็มใจมี
คือเรื่องเดียวในชีวิตที่... ทำให้อยากหายใจ

• ติดตาม Gotoknow มานาน วันนี้มีโอกาสเป็นสมาชิก Gotoknow
• ขอฝากตัว "สมาชิกมือใหม่" คนนี้ด้วยน่ะค่ะ