ประสบการณ์และความรู้สึกนึกคิดจากการไปสนทนากับชาวต่างชาติ

ตอนเย็นของวันที่ 29 กรกฎาคม 2555 วันนั้นมีการจัดการแข่งขันกีฬาเทคโนเกม ข้าพเจ้าและเพื่อนๆคณะเทคโนโลยีอุตสาหกรรม ทุกคนมีความมุ่งหมั่นที่จะลงแข่งขันกีฬาในแต่ละประเภท ข้าพเจ้าก็เช่นกัน สาขาวิชาเทคโนโลยีไฟฟ้า ไม่ค่อยจะมีผู้หญิงเท่าไร ทุกคนจึงจำเป็นต้องลงแข่ง แต่เพื่อนๆที่เรียนวิชา พฤติกรรมนุษย์ ได้โทรมาบอกให้ไปทำงานที่ข้าพเจ้ากลัวมากที่สุดคือ สัมภาษณ์ชาวต่างชาติ ในตอนแรกข้าพเจ้าก็อิดออดบอกว่าไม่ว่างแข่งกีฬาอยู่ แต่สุดท้ายข้าพเจ้าก็ตัดสินใจไปทำงานก่อนพวกเรานัดกันที่ ทุ่งศรีเมือง เวลา 17:00 น. แต่มาครบเกือบทุกคนก็เืกอบ 18:00 น. มากัน3คน เพื่อนอีกคนอยู่อ.ตระกาลพืชผล ถ้ารอก็คงนานมาก เลยลุยกัน 3คน ข้าพเจ้าเจอคนแรกก็กะว่าจะพุ่งเข้าไปหาเลยแต่เพื่อนไม่เอาด้วย เลยหาไม่เรื่อยๆจนเดินไปถึงหน้าศาลหลักเมือง ไปเจอชาวต่างชาติที่มากลับสาวไทยและก็มีเด็กมาด้วยน่ารักมาก เลยตกลงว่าคนนี้แระ เลยพากันเดินเจข้าไปหาสาวไทยก่อนไปขอสัมภาษณ์ชาวต่างชาติที่มาด้วย พี่เค้าบอกว่าตามสบายเลย ก็เลยเข้าไปถาม ชาวต่าวชาติคนนี้สูงมากให้เพื่อนถ่ายวิดิโอให้เห็นเราแต่ไม่เห็นน่าชาวต่างชาติพอเห็นชาวต่างชาติก็ไม่เห็นเรา สัมภาษณ์เสร็จก็พากันงงจำไม่ค่อยได้ว่าเค้าตอบว่าอะไรมาบ้างคิดๆกันยุสักพักก็เรียบเรียงได้มาว่า ชื่อไมเคิล มาจาก ประเทศอังกฤษ พากันหัวเราะตอนที่นึกถึงตัวเองตอนคุยกับไมเคิล แต่ทุกคนก่อนสนุก และรู้สึกดีที่ ไมเคิลพยายามพูดช้าๆให้เราพอเข้าใจบ้างบางประโยค พอได้พูดคุยกับชาวต่างชาติแล้วรู้สึกว่าเราก็สามารถพูดคุยกับเค้าได้ถึงบ้างคำอาจจะผิดบ้างแต่ชาติต่างชาติก็เข้าใจและไม่ทำให้เรากลัว