มีโครงการย่อมๆที่ตอนนี้เริ่มทำบ้างแล้ว นั่่นคือต่อเติมครัวและห้องน้ำอีกหนึ่งห้อง ถ้าเป็นเมื่อก่อนที่มีพ่ออยู่ด้วย เรื่องนี้คงไม่มีปัญหา แต่ตอนนี้ทั้งบ้านมีเพียงตัวเองและแม่ ผู้หญิงสองคนที่ไม่รู้ประสีประสากับงานช่างต่างๆเอาซะเลย ยังดีที่ยังรู้จักว่าค้อนกับไขควงต่างกันอย่างไร ...เมื่อคิดจะเริ่มทำจึงดูเหมือนเป็นเรื่องยากซะจริงๆ  วันหยุดช่วงวันแม่ทั้งลูกและแม่ จึงไปฉลองวันแม่ที่ร้านค้าวัสดุก่อสร้าง  งานก่อสร้างเป็นเรื่องจุกจิกจริง ๆ สักหน่อยไปเลือกดูกระเบื้อง สักหน่อยไปดูสุขภัณฑ์ห้องน้ำ และไปดูกระเบื้องมุงหลังคา ถ้าไม่ได้ทำงานนี้ก็คงไม่รู้ว่ากระเบื้องมีหลายขนาด จะเอาหนาขนาด 4 มิล หรือ 5 มิล ดี .......เหนื่อยแต่มีความสุขอีกแบบ

เรียกไม่ค่อยจะถูกสักเท่าไหร่นัก โรคระบาดที่เกิดกับเด็กนักเรียนตัวเล็ก ๆ ของเรา โรคมือเท้าปาก จำได้ว่าต้องไปพูดอบรมนักเรียนหน้าเสาธงและต้องประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับอาการของโรคนี้และวิธีป้องกัน .......... พูดทีไร กลายเป็นโรคมือปากเท้า ซะทุกที เลยต้องเขียนใส่ฝ่ามือเผื่อไว้เวลาดูหน้าเสาธง

ด้วยงานและหน้าที่ วันหนึ่งๆย่อมมีการหาเหตุผลหรือตรรกะมารองรับความคิดเห็นของตัวเองและผู้อื่นเสมอ  การกรองความคิดหรือความรู้สึกจึงใช้อยู่เป็นประ จำแต่บางครั้งก็อยากผ่านๆขั้นตอนนี้ไปบางเหมือนกัน .... เคยไหมที่ไปนั่งรับประทานอาหาร หรือขับรถผ่านไปตามถนน เห็นคนแก่หิ้วพวงกุญแจ กระติ๊บข้าวใบเล็ก ตั๊กแตนสาน หรือของอะไรจำพวกนี้ ต้องหยุดมอง หรืออย่างนั้นก็ช่วยซื้อ ไม่อยากคิดให้มากว่า เช่น อีกไม่กี่วันก็ต้องเห็นแกมาเดินขายแบบนี้เอง หรือ ทำไมลูกหลานถึงปล่อยให้แกออกมาเดินขายของค่ำๆมืดๆอย่างนี้ ไม่กลัวถูกรถชนบ้างหรือ หรือคิดไกลไปกว่านั้นคือ พวกนี้เป็นทำงานกันเป็นขบวนการ มีรถมารับมาส่ง มีคนทำ คนเดินขาย    ที่ซื้อก็เพราะอยากซื้อเท่านั้นเอง ไม่ต้องคิดเยอะ ...... หรืออีกอย่างหนึ่ง คงเป็นเพราะใจอ่อนทุกทีที่เห็นคนแก่

เมื่อตอนเรียบจบครุศาสตร์ งานแรกที่สมัครกลับไม่ใช่งานครูอย่างที่มุ่งมั่นเรียนมา แต่กลับไปสมัครงานบริษัทเอกชนตำแหน่งฝ่ายบุคคล ทำงานที่ตัวเองตั้งใจสมัครไว้ได้ไม่นาน วิญญาณครูในร่างคงประท้วงอยู่เป็นประจำ จึงตัดสินใจลาออก และไปหาประสบการณ์ต่างประเทศสองปี พอกลับมาบ้านฉันรู้แล้วว่าที่ที่เหมาะกับฉันคือบ้าน นี่เอง ไปสอนที่อุบลมาเกือบสี่ปี ได้ย้ายกลับมาบ้านเมื่อปีที่แล้ว ฉันมีความสุขทุกครั้งที่ขับรถจากบ้านไปโรงเรียน และจากโรงเรียนกลับมาบ้าน แม้เส้นทางจากประตูหน้าบ้านจวบจนถึงประตูโรงเรียนจะเป็นเส้นทางเดิมไม่เคยเปลี่ยน แต่กลับแปลกฉันไม่รู้สึกเบื่อหรือเหนื่อยหน่ายเลย มองทุ่งนาทุ่งเดิม ต้นไม้ต้นเดิม ร้านอาหารข้างทางร้านเดิม