"ทรัพย์" นั้น บางท่านคิดว่ามีเกินพอไว้ก่อนน่าจะดี

เป็นหลักคิดของการมีชีวิตอยู่กับความ "เสี่ยง"

เช่น พ่อแม่ผมจะเก็บข้าวไว้ในยุ้งให้มากที่สุด ที่มีโอกาส
จะขายข้าว ก็ต่อเมื่อมั่นใจว่ามีข้าวใหม่และจำนวนมากกว่ามาแทน

เพราะบ้านผมมีนาเพียง 4 ไร่ บางปีแล้ง บางปีท่วม

จึงต้องเก็บสำรองเพื่อความมั่นใจ
...

"ทรัพย์" มีไว้ใช้หล่อเลี้ยงชีวิต และ จิตใจ

ไม่ได้มีไว้สะสม 

ของทุกอย่างเป็นของส่วนรวม

เรามีสิทธิ์ใช้ขณะที่เรามีชีวิตอยู่เท่านั้น
เพราะไม่มีใครที่จะอยู่ค้ำฟ้า เกินร้อยปีก็หายาก
เกินแปดสิบปีก็แทบไม่ใช้อะไรแล้ว

ใช้เสร็จแล้วก็คืนให้โลกไป
 
เลยขอระบายความคิดนิดหน่อย ว่า

ผมคิดอย่างไร กับสิ่งที่ผมมีและใช้อยู่ในปัจจุบัน

สิ่งใดๆ ที่ "มี" แต่ "ไม่ได้ใช้" มีค่าเท่ากับ "ไม่มี" 

รกรุงรัง และเป็นภาระ เสียเวลาชีวิตในการดูแลรักษา ที่ทำให้ชีวิตยุ่งยาก

แต่ ตรงกันข้าม

สิ่งใดๆ ที่แม้จะไม่มี แต่ก็ยังได้ใช้ มีค่าเท่ากับ "มี" ที่ง่ายที่สุดในชีวิต

และกลางๆ ก็คือ

มี และ ได้ใช้ 
และ

 การใช้ที่แท้จริง คือการใช้อย่างเป็นประโยชน์ มีคุณค่า มีความหมาย เกืดผลลัพธ์ที่ดีต่อตนเองและผู้อื่น

คือการใช้ "จริงๆ"

 การใช้ที่ไม่จริง ไม่มีประโยชน์ ไร้ค่า ไร้ความหมาย เท่ากับ การ "ทิ้งเปล่า" เฉยๆ

และ

ประโยชน์ที่แท้จริงคือการ "ให้แบบสร้างสรรสังคม" ทั้งระยะสั้นและระยะยาว

ที่ผมจะใช้ในการตัดสินว่า

มีบางคนยังสงสัยและมาถามว่าทำไมต้องมี "บัณฑิตคืนถิ่น"

ผมจึงต้องตอบซ้ำๆ ประโยคเดิมๆ ว่า เพราะ

1. 
ระบบสังคมในชนบทกำลังอ่อนแอ
คนที่อยู่ส่วนใหญ่ เป็นพวกที่ไปไหนไม่รอด ความคิดจะอยู่แบบรักท้องถิ่น
และพัฒนาท้องถิ่นมีน้อยมาก หรือแทบจะไม่มี

2. 
คนในภาคเกษตรกรรมขาดความรู้ที่ถูกต้องในการพัฒนาการเกษตร
ทำให้เกิดปัญหาหนี้สิน และสูญเสียความภาคภูมิใจ

3. 
หนี้สินภาคเกษตรกรรมพุ่งสูงมาก
และมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีหน่วยงานใดให้ความสนใจแก้ไขจริงจัง ที่ทำกันอยู่
มีแต่หาทางเพิ่มหนี้สินให้มากขึ้น และมีแนวโน้มที่จะบีบบังคับทางอ้อมให้เกษตรกรขายที่ให้นายทุนท้องถิ่น
และต่างชาติ เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

4. 
ปัญหาหนี้สิน
ทำให้คนในภาคเกษตรกรรมขาดความมั่นใจ และภูมิใจในอาชีพและชีวิตตนเอง

5. 
ทรัพยากรและสิ่งแวดล้อมในชนบทเสื่อมโทรมอย่างรวดเร็ว เพราะปัจจัยดังกล่าวข้างต้น
ที่ต้องการคนที่มีความรู้จริง มาพัฒนาเป็นตัวอย่างให้เป็นแหล่งขยายผล
และแหล่งเรียนรู้ดูงาน ให้กับคนรุ่นต่อๆไป

ถ้าคนมีความรู้ไม่มาช่วยกันพัฒนา
ปล่อยให้คนที่ขาดความรู้ ขาดความภาคภูมิใจมาพัฒนา ยังไงก็ไม่น่ารอด

จึงจำเป็นต้องมีบัณฑิตคืนถิ่นครับ

หวังว่าพอจะเข้าใจนะครับ

ภาษากับความคิด

ผมเคยถกประเด็นกับเพื่อนต่างชาติทางตะวันตก ว่า "การมีสติ (consciousness)" การรู้ตัวอยู่เสมอๆ เป็นเรื่องธรรมดา ที่ทุกคนควรมี 
แต่เพื่อนชาวอเมริกันบอกว่าเป็นเรื่องของนักบวช (saint) เท่านั้นที่ทำได้
คนธรรมดาทำไม่ได้
ผมก็งง ว่าการรู้ตัวมันเกี่ยวกับการเป็นนักบวชตรงไหน

จึงจบการคุยกันแบบไม่รู้เรื่องเลย

ตั้งแต่นั้นมา ผมก็พยายามไม่คุยกับชาวต่างชาติต่างภาษาเรื่องระบบคิดและความเชื่ออีกเลย
เพราะยังไงก็ไม่มีทางสื่อกันได้ เสียเวลาเปล่าๆ

สมัยผมไปทำงานองค์กรต่างประเทศ สิบปีที่แล้ว
ผมพยายามแปลสื่อความหมายคำว่า คนควรจะรู้จักว่าตัวเองคือใคร กำลังทำอะไร ควรและไม่ควรทำอะไรบ้าง โดยใช้คำว่า "Self actualization"

เขาก็ว่าผมกำลังจะเผยแพร่หลักการของศาสนาพุทธ

ผมเลยหยุดอธิบายเลย ทั้งๆที่เป็นแนวคิดกลางธรรมดาๆ ไม่เกี่ยวกับศาสนาใดเลย

ใครเก่งภาษาช่วยผมหน่อยครับ อิอิอิอิอิ

ธุรกิจ เหมือนดาบสองคม

จะใช้คมไหนต้องระวัง

ธุรกิจสร้างสรรเพื่อสังคมโดยรวม ที่มีข้อดีมากมาย

  แต่ธุรกิจปัจจุบันใช้ความโลภนำทาง มีเท่าไหร่ ได้เท่าไหร่ไม่มีคำว่าพอ

ไม่คิดจะแบ่งปัน จึงมีแต่ทำลายๆๆๆๆๆๆๆๆ ในทุกมิติ 

เพียงเพื่อผลประโยชน์ในทางธุรกิจ
 
...

การเรียนรู้ต้องมีขั้นตอน

บางทีเราผู้สอน และผู้เรียนจะใจร้อน ไม่ชอบปูฐาน จะจับยอดอย่างเดียว

  แบบเดียวกับทุกประเทศ แทบไม่สนใจว่าทรัพยากรและสังคมจะเป็นอย่างไร GDP สูง ก็พอใจแล้ว

เป็นกันทั้งโลกครับ ที่เป็นอันตรายต่ออนาคตจริงๆ

โทษของ "วิกาลโภชนา"

เมื่อวานผมมีแผนการเข้าร่วมงานเลี้ยงสังสรร "บุหงาอันดามัน" ของสมาคมชาวปักษ์ใต้ จังหวัดขอนแก่น

ผมเลยเลื่อนเวลาการรับประทานอาหารจากกลางวัน "1 ครั้ง" ที่กำลังปฏิบัติอยู่ ไปเป็นตอนเย็น ตามเวลาของงานที่เริ่ม 6 โมงเย็น กว่าจะได้ทานก็ประมาณทุ่มหนึ่ง กลับประมาณ 4 ทุ่ม

แม้จะพยายามทานน้อยๆ แต่พอดี

แต่พอกลับมานอน รู้สึกอึดอัด และนอนไม่ค่อยสบายเลย

สงสัยจะผิดศืลข้อที่ 6 เสียแล้ว

จึงโดนลงโทษ

แล้วผมจะทำอย่างไรกับการเข้าสังคมแบบนี้ มีบ่อยเสียด้วย
55555555555555555555555555

ผมตั้งคำถามคนจนจากภาคไหนจนที่สุดในเมืองไทย

แจกรางวัลมูลค่า 100000 เบี้ย ไม่มีใครมาตอบเลย
สงสัยจะยากไป

งั้นถามใหม่

คนที่ว่า "ไม่มีเงิน" กับ "คนไม่มีสตังค์" คนไหนน่าจะจนกว่ากัน

รางวัลเท่าเดิม
100000 เบี้ย 1 รางวัล ตอบถูกคนแรกได้รางวัลทันที

...

เมื่อสักสิบกว่าปีมาแล้ว ผมได้รับเชิญให้ไปเสนอแนะแนวทางการพัฒนาทรัพยากรที่ดิน และสิ่งแวดล้อมที่จังหวัดเกาะกง ประเทศกัมพูชา

ก่อนผมจะไปประมาณ 1 เดือนทางโครงการพัฒนาฯได้ถางป่าที่มีอยู่ด้วยรถบูลโดเซอร์ขนาดใหญ่ กวาดต้นไม้ ไปเผา ตามขอบแปลงเป็นพื้นที่กว้าง หลายร้อยไร่

เริ่มนำเกษตรกรเข้ามาทำกินในพื้นที่ดังกล่าว

ผมเห็นแล้วตกใจมาก
พื้นที่ดินทรายจัดขนาดนั้น จะทำการเกษตรให้ยั่งยืนได้อย่างไร
ปุ๋ยอินทรีย์เท่าไหร่จึงจะพอ คิดไม่ออกเลยครับ

ผมเลยเสนอแนะประโยคเดียว ที่ทางโครงการไม่ค่อยจะขำเท่าไหร่
(They were not amused!)
ว่า

"ให้นำต้นไม้ขนาดใหญ่ๆ ทั้งหมด ที่กวาดไปกองรวมกันตามแนวรั้วนั้นกลับคืนมา จัดให้เป็นแถวๆ ไม่บังแดดกับพืชที่ปลูก แล้วจะทำเกษตรยั่งยืนได้แน่นอน"

ตั้งแต่นั้นมา เขาไม่ติดต่อผมมาอีกเลย

5555555555555555555

อุปสรรคที่ใหญ่ที่สุดของ "บัณฑิต" ที่พยายามจะ "คืนถิ่น"

ก็คือ

1. ครอบครัวของตัวเองไม่มีทรัพยากรรองรับ และ
2. ครอบครัว และญาติพี่น้องไม่เห็นด้วย กับการกลับบ้าน เพราะ "อาย" คนอื่น

ตัวอย่างหนึ่ง
จากเหตุการณ์จริงๆ ที่บัณฑิตคืนถิ่นต้องเผชิญหน้ากับพ่อของตัวเอง แค่ขอหารือว่าอยากจะกลับไปอยู่บ้าน ไปทำนา และพัฒนาบ้านเกิด

...

สาเหตุหนึ่งของ "บัณฑิต" ยังไม่คืนถิ่น

เพราะ
  สังคมยัง "ดูถูก" ว่า คนที่คืนถิ่น ก็เพราะ "ไปไหนไม่รอด"

ที่ก็ มีจริงๆเสียด้วย

ดังนั้น
ถ้าเรามีบัณฑิตที่ "ไปไหนก็ได้" เยอะๆ
แต่อยากจะคืนถิ่น และคืนได้ด้วย
...

หลังจากลดการรับประทานอาหารเหลือเพียง "วันละครั้ง"

และครั้งละ "ครึ่งเดียว" ของจำนวนที่เคยทานในแต่ละครั้งในสมัยที่ทานวันละสองครั้ง

ตอนแรกร่างกายก็ไม่งอแงอะไร

หลังสองสัปดาห์ เริ่มจะงอแงมากขึ้น เริ่มจะ "ทำท่าหลอก" ว่า "ขาดอาหาร"

โดยการเตือนว่า "หิว" แบบหลอกๆ บ่อยมากขึ้น
ทั้งๆที่อาหารสะสมในร่างกายผมเหลือไม่ต่ำกว่า 5 กก.
...

คนชอบถามผมว่าทานอาหารวันละกี่ครั้งจึงจะพอดี

ผมก็เลยต้องถามกลับว่า "ท่านเติมน้ำมันรถยนต์ของท่าน วันละกี่ครั้ง"

รถบางคันจอดไม่ใช้เลย บางคันใช้งานทั้งวัน ควรจะเติมน้ำมันวันละสามครั้งเหมือนกันไหม

ขอให้ตอบผมก่อน
แล้วผมจะตอบได้อย่างชัดเจนว่าเราควรทานอาหารวันละกี่ครั้ง จึงจะพอ

คำตอบมีในคำถามแล้วครับ
555555555555555555555

พระแท้ต่างจากพระเก๊อย่างไร

มีคนถามว่า ถ้าเราไม่เคยเห็นพระแท้ๆในกลุ่มนั้นๆเลย จะมีหลักการพิจารณาเบื้องต้นอย่างไร ว่าพระอะไรควรจะแท้ หรือ น่าจะเก๊

ผมตอบไปว่า
ให้สังเกตเลยว่า ศิลปะงดงาม ละเอียดอ่อนช้อยไหม

พระที่ทั้งเนื้อและศิลปะเละๆ เลอะๆ ไม่ควรเล่นครับ

เพราะคนที่สร้างพระแต่ละครั้ง แต่ละชุมชนนั้น เขาบรรจงคัดสรรมาจากความศรัทธาอันแรงกล้า

มักจะหาช่างฝีมือดีๆ จงใจ ใช้เวลาประดิษฐ์ประดอย
...

"เบี้ย" คือหน่วยเงินที่เล็กที่สุดของไทย

แปลก!!!!!!!!! แต่จริง คนไทยส่วนใหญ่คงไม่ทราบ หรือลืมไปแล้วว่า

"เบี้ย" คือหน่วยเงินที่เล็กที่สุดของไทย

50 เบี้ย เป็นหนึ่ง โสฬส หรือ อัฐ

2 โสฬส เป็นหนึ่ง เซี่ยว (เสี้ยว) หรือ ไพ 

2 เซี่ยว เป็นหนึ่ง สิ้ก (ซีก)

2 สิ้ก เป็นหนึ่ง เฟื้อง

2 เฟื้อง เป็นหนึ่ง สลืง

4 สลืง เป็นหนึ่ง บาท...

4 บาท เป็นหนึ่ง ตำลึง

20 ตำลึง เป็นหนึ่ง ชั่ง 

ตอนนี้ คนจำนวนหนึ่ง รู้จักแค่  เบี้ยเลี้ยง เบื้ยบำนาญ เบี้ยใบ้รายทาง ฯลฯ 

แต่ไม่รู้ว่า "เบี้ย" แปลว่าอะไร 

บางคนคิดว่าเป็นชื่อหอย (หอยเบี้ย) หรือ ชื่อต้นไม้ (ผักเบี้ย) ไปโน่น 

เรียกว่า ลืมรากเหง้าของตัวเองไปเลย

ผมเลยชอบถามว่า คนจนที่จนที่สุดของประเทศไทย ส่วนใหญ่อยู่ที่ภาคไหนของประเทศไทย 

ลองตอบดูนะครับ 

ถ้าใครตอบถูกเป็นคนแรก มีเงินรางวัล หนึ่งแสนเบี้ย

เท่ากับเงินที่ใช้สร้างวัดโบราณในกว๊านพะเยาเลยครับ

โปรดมารับที่ขอนแก่นครับ 

อิอิอิอิอิ

ผมทานข้าวมากที่สุดในบ้าน เพราะผมปลูกเอง สีเอง กินเอง

หลังจากผมลดการรับประทานอาหารเหลือวันละ 1 ครั้ง และลดจำนวนต่อครั้งลงครึ่งหนึ่งของที่เคยบริโภค

ภรรยาผมรายงานว่า อัตราการหุงข้าวกล้องพอทานเหลือวันละ 200 กรัม จากเดิม 400 กรัม (สี่ถ้วยตวง) หรือหุงเท่าเดิมทานได้ 2 วัน

ถ้าผมรักษาระดับการรับประทานข้าวระดับนี้

ครอบครัวผมจะต้องการข้าวกล้อง ปีละประมาณ 70 กก. จากเดิม 150 กก.

...

พืชอะไรเอ่ย????????????

1. จะปลูกก็ทำลายป่า ตัดต้นไม้อย่างกว้างขวาง

2. คนปลูก(ส่วนใหญ่) ต้องไปกู้หนี้ยิมเงินก้อนใหญ่

3. ปลูกไปก็ทำลายดิน ใช้สารพิษ เครื่องจักรกลขนาดใหญ่

4. เก็บเกี่ยวก็ทำลายอากาศ เผาจนเกิดควันพิษทั่วไทย

 5. ขนส่งเข้าโรงงานก็ทำลายถนน

ประหลาดใจคนไทย

ผมไปนั่งดูต้นกระบองเพชร ดูแล้วมันดูดน้ำไว้ในต้นเยอะมาก ถ้าให้น้ำมากๆ มันจะดูดไว้จนเน่าตายไปเลย

มันคงชินกับการเก็บน้ำไว้ในต้น เพราะมันเกิดอยู่ในเขตแห้งแล้ง และทะเลทราย

ติดนิสัย อยู่ที่ไหนมันก็ทำอย่างนั้น เพื่อความอยู่รอดของมัน

แต่กลับกันเลย

ต้นไม้ในเขตชุ่มชื้น มันจะดูดน้ำไว้แค่พอใช้แค่วันต่อวันเท่านั้น แต่....มันก็ไม่เคยขาดน้ำเลยตลอดชีวิตชั่วลูกชั่วหลาน

แต่........งงงงงงงงงงงงงง
ผมสงสัยคนไทยจำนวนหนึ่ง

ทั้งๆที่เราอยู่ในเขตอาหารอุดมสมบูรณ์ ไม่มีคำว่าอดอยาก แทบทุกเวลาและสถานที่จะมีอาหารขาย หรือแจกฟรี มีโรงทาน โรงบุญก็มี เสมอๆ

แต่ทำไมคนไทยเราต้องกักตุนอาหารสำรองไว้รอบเอวกันเป็นมัดๆ หนักอึ้ง

(จนต้องซื้อเสื้อผ้าใส่กันใหม่เรื่อยๆ ของเก่ามันเล็กไปซะแล้ว 5555555)

บางคนเบาะๆ ก็ห้า กก. บางคนสิบ กก. บางคนกว่า ยี่สิบ กก. ก็มีมากมาย
(ข้อมูลนี้ได้จากหลักการทางการแพทย์ เรื่อง Standard body mass index)

ที่ถ้าประเทศไทยเรามีปัญหาการขาดแคลนอาหาร ท่านเหล่านั้นน่าจะสามารถอยู่รอดวิกฤติ แบบไม่ต้องกินอาหารได้อีก สามเดือน หกเดือน หรือเป็นปี หรือหลายปีไปโน่น

ท่านทำยังกะว่า ประเทศเราจะไม่มีอาหารกิน กันอีกนานอย่างนั้นแหละ หรือคิดว่าประเทศเราจะขาดแคลนอาหารในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า

ท่านคงลืมไปว่า ถ้าประเทศไทยอดอาหารเมื่อไหร่ ทั้งโลกจะอดตายก่อนเรา

เพราะเราเป็นประเทศหนึ่งที่ อยู่ในเขตที่อุดมสมบูรณ์ที่สุดในโลก เพียง 7% ของโลกเท่านั้น
 
แปลก แต่จริง
ขนาดต้นไม้ไม่มีสมองนะครับ ยังทำได้ขนาดนั้น เรามีสมองน่าจะทำได้ดีกว่าครับ 
อิอิอิอิอิอิ

การโพสต์รูปพระในเฟสอย่างมีประโยชน์

ใครที่จะโพสต์พระมาให้ดู

ผมว่านะครับ อย่าเพิ่งตั้งประเด็นว่าเก๊-แท้

ผมว่า เราค่อยๆ แยกประเด็น มาดูกันทีละเรื่อง อย่างเป็นขั้นตอน

คนที่รู้แล้วก็อย่าใจร้อน ค่อยๆเจาะทีละจุด

จะดูเนื้อหรือดูพิมพ์ก่อนก็ได้

มาวิจารณ์กันแบบเปิดอก มือใหม่ก็จะเรียนรู้ได้เร็ว
มือเก่าก็จะรอบคอบมากขึ้น

แล้วค่อยสรุปเก๊-แท้ทีหลังตามหลักการ

ทำแบบนี้น่าจะสนุกกว่ากัน
และได้ความรู้เยอะเลย

การคัดกรองพระเก๊ก็จะทำได้ดีขึ้น
หน้าเวบก็จะดูดีขึ้น

ทุกคนได้ความรู้ และมีทักษะของการดูพระ
และระวังพระเก๊ได้ดีขึ้น

ทั้งเจ้าของพระ และคนที่ศึกษาร่วมกัน

แต่ที่ผ่านมา

ส่วนใหญ่ที่โพสต์มา ตั้งการ์ดสูงว่า แท้แน่นอน

ขนาดพระเนื้อ และพิมพ์ดูก้ำกึ่ง หรือบางทีเก๊ชัดๆ ยังยืนเป็นพระแท้มาก่อนเลย

แล้วเวลาเสนอมา บอกว่ามาศึกษาร่วมกัน
พอใครจะเริ่มวิจารณ์ก็หงุดหงิด

พอคนชมแบบมั่วๆ กลับชอบ

ถ้ามาแบบนี้ ผมว่าน่าจะไปชวนช่างทำพระโรงงานมากกว่า

ว่าพระเก๊ หรือแท้ก็แล้วแต่ องค์นี้ ดูดี หรือไม่ดีตรงไหน
ตรงไหนดูดีแล้ว

คราวหน้าจะทำให้เหมือน หรือเฉียบ เนียน และดีกว่าที่เคยทำมาได้อย่างไร

ตรงไหนยังดูไม่เรียบร้อย
จะทำอย่างไรจึงจะดูเรียบร้อยกว่าเดิม

ใช้สารเคมีอะไร ทาแบบไหน อบแบบไหน หมักแบบไหน

กี่รอบ กี่ครั้ง

น่าจะมีประโยชน์มากกว่าเยอะครับ

5555555555555555555

ทดสอบตัวเอง จริงแท้หรือแค่ราคาคุย

ปกติผมจะทานอาหารวันละสองครั้งแบบไม่กำหนดมื้อ ไม่กำหนดเวลา

เมื่อไหร่ก็ได้ เมื่อจะทานต้องรู้สึกหิว เมื่อยังไม่สะดวกต้องไม่รู้สึกหิว

ทำเช่นนี้มาหลายปี จนชิน เป็นธรรมดา

สองสัปดาห์ที่ผ่านมา หลังจากนำเสนอผลการปฏิบัตินี้แล้ว ลองทำอีกขั้นหนึ่ง

...

สีเลนะโภคสัมปทา สีเลนะ นิพพุติงยัติ ตัสมาฯ

ศีลห้า ถ้าถือจริงๆ ก็เกือบ "บรรลุ" แล้วครับ

เช่นข้อที่ 1 ปาณาติบาต ถ้าตีความชัดๆ ถือจริงๆก็ต้องไม่บริโภคเนื้อสัตว์ที่ผ่านการ "ฆ่า" ด้วย

คือถ้าตัวเองถือว่าบริสุทธิ์ในศีล ไม่ทำบาป ก็ไม่ควร "ยืมมือ" ให้คนอื่นทำให้กับตัวเอง

ดังนั้นผู้ที่ยังบริโภคผลิตผลที่มาจาก "ปาณาติบาต" อยู่

ผมถือว่าท่านผิดศีลข้อที่ 1 ครับ และผิดข้อ มุสาวาทา ด้วย

เพราะไปบอกใครๆว่าตัวเองรักษาข้อ 1 แต่ไม่จริง 

ระบบการประกัน หรือคนในระบบการประกันมีปัญหา

มีผู้เสนอข้อมูล
ฟังคล้ายๆว่า ระบบนี้กำลังบ่มเพาะความกะล่อนปลิ้นปล้อนให้กับคนที่เข้ามาทำอาชีพนี้
เป็นเช่นนั้นหรือครับ
เพราะ มีข้อมูลว่า ถ้าไม่เป็นอย่างนั้น ตรงไปตรงมา ก็ไม่สำเร็จในอาชีพ

 ถ้าเช่นนั้น มันอาจจะเป็นความผิดพลาดของระบบ(ที่ไม่ดี) ที่ทำให้คนดีๆ กลายเป็นคนปลิ้นปล้อนโกหกหลอกลวง

หรือ

กลับกัน ระบบอ่อนแอ จนเกิดปัญหาที่คนเลวๆ(ที่ขี้โกง โกหกหลอกลวง) บางคนหลุดลอดเข้ามาทำอาชีพนี้ บังเอิญปะปนแทรกเข้ามาเป็นตัวปัญหา ทำพฤติกรรมเสื่อมเสีย

 แต่กลับทำงานสำเร็จ

กลายเป็นต้นแบบที่ไม่ดี ความเลวที่ประสพผลสำเร็จ

และทำให้ระบบโดยรวม เสียภาพลักษณ์ และเสียหายไปด้วยครับ

ชักงงๆ

เราจะพูดความจริงอย่างหมดเปลือก ไม่ซ่อนเงื่อน ไม่เล่นคำกำกวม ไม่หลอกลวงจะได้ไหมครับ

อิอิอิ

ประกันชีวิต หรือครับ

ผมลองทำมาทุกระบบแล้วครับ
ไม่ใช่ไม่เคยทำแล้วมาพูดส่งเดช

จุดที่น่าเบื่อที่สุด ก็ตรงที่ความปลิ้นปล้อนของนายหน้าประกัน เพื่อหลอกกินเงินค่านายหน้าก้อนใหญ่ ที่เขาฝึกกันมาอย่างดี และไม่มีอะไรต่างกันเลย ในทุกระบบที่ผมสัมผัส

และ
การซ่อนเงื่อนของกรมธรรม์ ใช้ภาษาหลอกล่อวกวน ยิ่งอ่านยิ่งงง อ่านมากจะไม่รู้เรื่องเลย

ไม่อ่าน เซ็นชื่ออย่างเดียว ฟังแค่นายหน้า "พล่าม" หลอกบอกให้ฟังแต่ข้อดี (ที่อาจมี)ให้ฟัง และซ่อนข้อเสีย(ที่มีจริงๆ) จะรู้สึกว่าตัวเองรู้เรื่องมากกว่า (เพราะโดนหลอกให้คิดว่าตัวเองรู้หมดแล้ว ทั้งๆที่รู้เพียงบางส่วน)

ผมพยายามทำความเข้าใจ หาตรรกะของคำและภาษาที่ใช้
ลองตามไปดู หวังว่าจะเข้าใจ จนเหนื่อย และเหนื่อยเปล่าๆ จริงๆ 

 เลยลองมาคิดดู และคิดใหม่ จึงคิดได้

เรามีความรู้ไม่ทันเกมเขาขนาดนี้ แล้ว....."ไปยุ่งกับเขาทำไม (วะ)"

หลังจากปิดบัญชีหมดแล้ว

ผมไม่รับใหม่อีกเลย

เพราะผมพบว่าเป็นการใช้เงินที่แทบจะ "ไร้สาระ" ที่สุดในชีวิตผม

ตอนผ่อนค่าเงินสูง เรามีเงินน้อย ต้องกระเบียดกระเสียน ตอนได้เงินมาค่าเงินลดลง มูลค่าแค่เศษเงิน แทบไม่มีความหมายอะไร
 
ได้ไม่คุ้มเสีย ยังไงเราก็ไม่ทันเกมเขาหรอก เขามืออาชีพ  คำพูดคำจา "ปากปราศรัย น้ำใจเชือดคอ"

มากี่คนกี่คนก็ประโยคเดิมๆ
ดีอย่างนั้น อย่างนี้ ฟังจนเบื่อ ความจริงเป็นคนละเรื่อง

ก็คงจะดีจริงๆ ถ้าผมทำประกันเสร็จปุ๊บแล้วรีบๆตายทันที เห็นทีจะคุ้มอยู่แค่นั้น อย่างอื่นมองไม่เห็นประโยชน์อะไรเลย มีแต่เรื่องรำคาญใจตลอดอายุกรมธรรม์ ไม่คุ้มกันเลย
 
เทคนิคที่เขาโฆษณา ก็แค่กับดักทางจิตวิทยา เพื่อมาหาเหยื่อ ไม่มีจริงใจแต่อย่างใด

เราก็แค่เหยื่อตัวหนึ่งของระบบธุรกิจของเขาเท่านั้น

หมดภาระ หมดความเกี่ยวข้องกับเขาแล้ว เราอยู่อย่างสบายใจกว่ากันเยอะ
ไม่เชื่อลองเลยครับ

ผมรอดมาแล้วครับ

5555555555555555555555

ใครยังข้องเกี่ยวก็ทุกข์ต่อไปครับ

หรือไม่ ถ้าอยากพ้นทุกข์แบบดีๆหน่อย ก็หาทางตายเร็วๆ จะได้ประโยชน์แน่นอน

แต่อย่าให้เขารู้นะว่าท่านกำลังหาที่ตาย เขาจะงดการจ่ายเงินผลประโยชน์ทันที

และอาจลงโทษท่านด้วย ด้วยเงินของท่านเอง

เจ็บพอไหมครับ หรืออยากเจ็บมากกว่านี้อีก ยังมีอีกหลายวิธี

5555555555555555555555

ที่พูดมาทั้งหมด ผมไม่ได้ต่อต้าน "หลักการ"การประกันนะครับ เห็นด้วย 100%

แต่ผมไม่เห็นด้วยกับวิธีการปฏิบัติที่เอาเปรียบคนที่"โง่กว่า"

ใช้เขาเป็นเหยื่อทางธุรกิจ มากเกินไปเท่านั้นเอง

อิอิอิอิอิ

เงินนี้มีเสน่ห์มาก แค่ได้กลิ่นก็มีคนวิ่งตามกันเป็นฝูงๆ เหยียบกันตายไม่รู้เท่าไหร่

ทำลายทุกอย่างที่ขวางหน้า ทั้งคุณธรรม จริยธรรม ฯลฯ

แค่ขอให้ได้เงิน.........................

มีคนหวังว่า อาจารย์มหาวิทยาลัยจะช่วยชี้นำสังคมได้
 
 ผมเลยรีบหันมามองดูเพื่อนๆ ในมหาวิทยาลัยไทย

เห็นแล้ว.........................ชัดเลย

 
อาจารย์มหาวิทยาลัยนะหรือครับ เขาก็วิ่งตามกลิ่นเงินเหมือนกัน

ยอมทำลายทุกอย่างเพื่อเงินเหมือนกัน

กรูณานะครับ ขอร้องหนักๆเลยครับ อย่าฝากความหวังมากครับ

มีเพื่อนๆในเฟสสงสัย ว่าผมกำลังทำอะไร ดูแกว่งไปแกว่งมา

ผมขอแจ้งให้ทราบว่า

ผมกำลังช่วยทุกคนที่ผมช่วยได้
ทำมานาน และกำลังทำต่อไป

ถ้าตามอ่านจะเข้าใจ อิอิอิอิอิ

ตอนนี้ทุ่มไปที่ บัณฑิตคืนถิ่น ครับ
...