วันนี้ ค่อยได้หายใจโล่งหน่อยในช่วงเช้า...แต่ก็ไม่วาย...อ่านสรุปโครงการของน้อง ๆ ที่นำมาเสนอเพื่อให้คณะกรรมการตรวจประเมินได้ตรวจสอบ...อีก ๘ โครงการ...เซ็นผ่านงานอีก ๕ แฟ้ม...แก้ไขปัญหาของอาจารย์ที่มีปัญหา ๑ ราย...ช่วงบ่าย ไม่พ้นเรื่องประชุมการแบ่งกองในการวิเคราะห์ภาระงาน...

ขอให้เราเป็นกระจกสะท้อนภาพสิ่งที่เราเชื่อว่ามีจริง ขอให้คนที่อยู่ใกล้ชิดเราได้เห็นสิ่งที่เราเชื่อจากการกระทำของเรา

อย่าให้เป็นเหมือนคำกล่าวที่ว่า มือถือสาก ปากถือศีล หรือ ถือศาสนาแต่เปลือกนอก ขอให้เราไปได้ถึงแก่นอย่าหยุดแค่กระพี้

ขอขอบคุณ สมาชิกผู้ทรงเกียรติทุกท่าน ของชุมชนแห่งนี้ ที่ให้เกียรติ ติดตามอ่านบันทึกของข้าพเจ้ามาตลอดระยะเวลา 4 ปี ในขณะตัวข้าพเจ้าเองกลับมีเวลาอ่านบันทึกในชุมชนแห่งนี้ของท่านอื่น น้อยเกินไป ...

ข้าพเจ้าขอตอบแทนสุขจากการได้เขียน เล่าเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของข้าพเจ้าเป็นการตอบแทน...สังคมอุดมปัญญาแห่งนี้  ทดแทนสิ่งที่ข้าพเจ้าขาดตกบกพร่องไป

ข้าพเจ้าเพียงหวังว่า...ผลึกความคิดอันน้อยนิดของข้าพเจ้าที่ถ่ายทอดไว้นี้ ข้าพเจ้าอยากให้บางมุมคิด บางมุมอ่าน ของข้าพเจ้าเหล่านี้ ตกทอด กลับคืนสู่สังคม....บ้าง

ข้าพเจ้าเองก็รู้สึกภาคภูมิใจในชีวิตของคนธรรมดา ตัวเล็ก  ๆ คนหนึ่งแล้ว  ที่ได้ทำบางสิ่งบางอย่างที่หัวใจอยากทำ 

..

แค่นี้ก็รู้สึกเป็นเกียรติในชีวิต....ที่ได้เกิดมาแล้ว

ด้วยความเคารพ

สังเกตว่า...บันทึกที่เขียนเกี่ยวข้องกับครอบครัวมีการเข้ามาอ่านของสมาชิกผู้ทรงเกียรติในชุมชนแห่งนี้มากเกิินคาดหมาย

วันนี้ ลองเขียนบันทึกทางวิชาการดูมั่ง ว่า...จะมีผู้สนใจไหม?

http://www.gotoknow.org/posts/541602

คืนนี้...พบคะขาบ ไม่ต่ำกว่า 5 ตัว ไต่อยู่ตามลำต้นยาง  พบพอ ๆ กับตัวทวย ที่วิ่งเร็วมากเวลาเจอแสงไฟ

.

สัญชาติญาน ของสัตว์ 2 ประเภทนี้ไม่เหมือนกัน.

...เมื่อเจอแสงไฟจากเกียงตัดยาง...

ตัวทวยวิ่งหางชี้ หาที่หลบตามเปลือกไม้  สังเกตุตะขาบ พบว่า...มันส่ายหนวดไปมาอยู่พักใหญ่ พอเอามีดกรีดยางเขี่ย!! เท่านั้นแหละ แทบจะกระโดดใส่ตัว  ดีนะทีหลบทัน...

สัตว์ 2 ประเภทนี้ คาดว่าน่าจะหากินกลางคืน เสียเป็นส่วนใหญ่ 

มันคงกินสัตว์ตัวเล็กกว่า เช่นแมงเม่า ไส้เดือน หรือลูกจิ้งหรีด  ก็ได้นะ  ...

...

สองปีให้หลังเนี่ย!!

จับมือตัวเอง... ลูบคลำความสากของมือ

พบว่า...!!  มือมันไม่นิ่มเหมือนก่อน  

แต่กลับรับรู้ว่า...ร่างกายตนเองแข็งแรงขึ้นกว่าเดิม

..

ก่อนนอนคืนนี้....

จะพยายามทำชีวิตให้เป็นดังกาแฟ  ไม่ว่าจะอยู่ในสภาวะใด  

กาแฟก็เป็นกาแฟเสมอ  จะร้อน จะฝน หรือจะหนาว  ก็จะยังคงมีความหอมของมันตามธรรมชาติ

จงอย่าเป็นดังแครอท  ...แม้นจะแข็ง ก็เพียงเปลือกนอก หากเมื่อเจอของร้อนแล้ว ....ก็เละ 

ปั้นตุ๊กตาจิตอาสา รอบที่ 2   ครั้งนี้ ขนขึ้นรถมาเอง ส่งต่อให้อาจารย์ขจิต ที่โรงแรมริชมอนด์ เนื่องจากแม่น้องดวงใจมาประชุมพยาบาลงานจ่ายกลางที่ อิมแพคฯ พักอยู่ระหว่างวันที่ 26-28 สค 56 

ไม่ทราบว่าจะได้เจออาจารย์ขจิต หรือไม่?  เขียนอนุทิน ทิ้งไว้ เบอร์โทรที่ขอจากอาจารย์หนุ่มร้อยเกาะ ก็หายอีกแล้ว 

พรุ่งนี้จะขอใหม่อีกครั้ง แล้วจะโทรหาอาจารย์นะครับ

ฝากตุ๊กตาจิตอาสา ไว้ที่ โรงแรมริชมอนด์ จำนวน 3 กล่อง  ประมาณ 30 ตัว 

ขอบพระคุณ ดร.ขจิต  ฝอยทอง มากนะครับที่ไม่รังเกียจและพร้อมที่จะเป็นธุระสานความฝันให้ผม

...

พาน้องดวงใจมาขอบคุณ นะครับ

สังเกตว่า....บันทึกที่ตัวเองเขียน มียอดการอ่านมาก  .....รู้สึกดีจังเลยครับ

อาจเป็นเพราะว่า...

บันทึกที่เขียน เขียนจากประสบการณ์ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต

เขียนจากความรู้สึก

และมองความสุขที่เกิดขึ้นจากภายในใจตัวเอง.....

..

ที่สำคัญ ...เขียนโดยอิงหลักการและทฤษฎีต่าง ๆ น้อยมาก

จึงทำให้การเขียนบันทึกแต่ละบันทึก ลื่นไหล....ขณะเขียนก็มีความสุข

เหมือนเขียนลง ไดอารี่ชีวิต  ของเรา  อย่างไง อย่างงั้น เลย

...

ขอขอบพระคุณ สมาขิกในสังคมประเทืองปัญญาแห่งนี้มาก นะครับ...ที่ให้ความเมตตาผมมาตลอด

กราบขอบพระคุณมากครับ

ทยอยเก็บของ และสัมภาระ กลับบ้านที่ปักษ์ใต้

รู้ว่า...เด็ก ๆ ยังไม่อยากกลับ  แต่ก็บอกเหตุผลให้ลูกฟังว่า...

พ่อต้องกลับไปทำงานในสวนของพ่อ  และแม่ก็ต้องไปทำหน้าที่ของแม่ที่โรงพยาบาล

..

เราต่างมีหน้าที่กันคนละอย่าง

..

ลูกก็เหมือนกัน

..

วันนี้ หรือวันไหน ๆ .....เราทุกคนต่างก็มีหน้าที่

พ่อสัญญา..ว่า

พ่อจะให้รางวัลชีวิตกับครอบครัวของเราอีก

ขับรถตียาว...ลงมาแล้วลึมบ้านเลขที่   เป็นอย่านี้นี่เอง

..

ช่วงนี้ ขับรถทางไกล หลายครั้ง

แต่ครั้งนี้  อึดกว่าเดิม...

จากสุราษฎร์ฯ 4 โมงเย็น ยาวมาถึง เพฃรบุรี  จังหวัดบ้านเกิดของพ่อ  

ระหว่างทางเห็นป้ายบอกอำเภอบ้านลาด  อำเภอที่พ่อเกิดและโตที่นั้น

.. ทำให้คิดถึงเรื่องราวที่พ่อเล่าให้ฟังสมัยโน้น.... ของพ่อ

สุดท้าย ก็ขับต่อไม่ไหว...พักข้างทางที่นี่  

..

เมื่อลงจากรถ  มือไม้ชาไปหมด หากจับปากกา ก็คงเขียนอะไรไม่ถูก

รับรู้ได้ว่า... การขับรถลึมบ้านเลขที่ นี้เป็นอย่างไร  

ก็คราวนี้..เอง

คุยกับลูกสาวโดยมีลูกชายนั่งอยู่ใกล้ ๆ ว่า...ก่อนกลับปักษ์ใต้ พ่ออยากพาน้องไปดูสัตว์ ที่เขาเขียว

วันธรรมดาแบบนี้ พ่อว่า....เราน่าจะจอดรถดูสัตว์ได้ทุกจุดนะ

//

คนที่มองมีความสุขมากที่สุดในกลุ่ม...น่าจะเป็นดวงใจ 

เพราะลูกออกอาการ ...ตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด

วันนี้ พ่อจะพาหนูไปดูสัตว์ และดูความเป็นมาของมันด้วย จะให้มีสาระมากขึ้น เพราะเป็นวันธรรมดา น่าจะปลอดผู้คนมากกว่าวันหยุด

..

ให้แม่น้องดวงใจ  ไปถามยายว่า...จะไปด้วยกันไหม?

แม่น้องดวงใจ ตอบแทนยายเดี๋ยวนั้นว่า...ยายคงไม่ไปหรอก

เพราะที่บ้าน ก็เป็นสวนสัตว์อยู่แล้ว  และเป็นสวนสัตว์เปิดด้วย

..

ข้าพเจ้า ฮา.....

เพราะรู้ว่า แม่น้องดวงใจพาดพิงถึงใคร

ปี่หินอ่อน สามท่อน  เลานี้...

เป็นมรดกดนตรีไทย ที่ข้าพเจ้าพึ่งเคยเห็นครั้งแรกในชีวิต

สืบค้นข้อมูลของปี่หินอ่อน ใน google  ไม่พบรายละเอียดเพิ่มเติมใด ๆ นอกจากข้อมูลจากบันทึกนี้

หากพ่อรับรู้ได้  พ่อคงดีใจนะครับ ที่ผมช่วยสานต่อสมบัติที่มีค่าที่สุดในชีวิตของพ่อ  ให้คงอยู่....ผ่านโลกออนไลน์ใบนี้

อย่างน้อยอนุชน คนรุ่นหลัง จะได้เห็นและ รับรู้ว่า...ปี่หินอ่อนนี้ มีอยู่จริง

We forgot to live..........

Friday Morning.

มีความสุขกับการทำงานในวันศุกร์กันนะคะ ^,^

สัปดาห์ที่ 17 วันที่ 26-30  สิงหาคม 2556  ในสัปดาห์นี้ได้มีการเรียนการสอนปกติและมีการให้นักเรียนได้ทำกิจกรรมในรูปแบบต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับการเรียนในรายวิชาวิทยาศาสตร์ ในทุกระดับชั้นที่ปฏิบัติการสอน