ปิดภาคเรียน เที่ยวไปกับจักรยาน

ดอยอินทนนท์

ขี่จักรยานจากพรหมพิรามไปเนินมะปราง

         เมื่อได้เข้ามาอยู่ในชุมชนG2K เมื่อปี 2552  ก็ได้แต่อ่าน ๆ ๆ แล้วก็อ่าน บันทึกบ้าง  ไฟล์ของแต่ละคน  รู้สึกว่าเป็นชุมชนของคนที่มีประสบการณ์จริง  นำมาเล่าแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันไม่ว่าจะเป็นทางด้านการศึกษา  สุขภาพ  กฎหมาย  ปรัชญา  ศาสนา  วัฒนธรรม  ทำให้เข้าใจชีวิตหลายอย่างดีขึ้น  คาดว่า ปี 2553  จะได้ร่วมนำประสบการณ์มาแลกเปลี่ยนเรียนรู้บ้าง  เห็นแต่ละคนทำได้หน้าตาสวยงาม  อยากทำบ้างแต่ก็ไม่มีความรู้

วันนี้  กลับมานั่งทบทวนงานที่ได้ทำไปแล้วคือการสอนคนให้เป็นคนอีกครั้งหนึ่ง  ชั่วโมงสุดท้ายได้เข้าห้องเรียนที่ทุกคนทราบว่าทะโมนสุด ๆ (ตามความคิดของครูบางท่าน  เพราะท่านคิดว่าเด็กดีคือเด็กที่ท่านเข้าครอบงำทางความคิด  ห้ามพูด  ห้าม ....และอีกหลาย ๆ ห้าม  นั่งฟังอย่างเดียว  จนเด็กอาจจะคิดว่า  ฟังผมบ้างซิครับคุณครู  จนเด็กไม่สามารถคิดได้เป็น)  เด็กกลุ่มนี้อยู่เพียง ป.1  แต่สามารถสร้างวีรกรรม ให้ครูอัตราจ้าง  ถูกเลิกจ้าง  เพราะดันไปขว้างแก้วใส่เด็ก  แต่สำหรับผมแล้วการได้อยู่กับเด็กพวกนี้มีความสุขมากให้เขาได้ปลดปล่อย  ให้เขามีอิสระที่จะคิด  ที่จะทำ  แต่ก็อยู่ในกติกาที่เราร่วมกันวางไว้ 

          ผมสอนศิลปะ  ซึ่งไม่ใช่มีแต่งานทัศนศิลป์  ยังมี  ดนตรี  และนาฎศิลป์  ซึ่งเด็กได้ท่องจำบทกลอนง่าย ๆ ไปประกอบการเล่น  และผมคิดว่าสิ่งที่ผมได้ทำตรงกับวิสัยทัศน์ที่สามารถสร้างความสุขให้กับเด็กได้โดยไม่ยึดติดเนื้อหา

วันนี้พักกลางวัน  ดูแลนักเรียนรับประทานอาหารกลางวัน  ซึ่งจัดทำโดยผู้รับเหมานำมาเลี้ยงเด็กตามโครงการรับประทานอาหารกลางวันฟรี  แต่ครูก็มาดูแลความเป็นระเบียบเรียบร้อย  ในวงสนทนาคุยกันถึงเป้าหมายของการจัดการศึกษา  ซึ่งบ้างก็ว่า  เก่ง  ดี  แล้วมีสุข  บ้างก็ว่า  ดี  เก่ง  แล้วมีสุข  แต่ผมมีข้อเสนอใหม่ว่าให้เอามีสุข  เป็นตัวตั้ง  โดยเฉพาะความสุขของนักเรียนและครู  แล้วบูรณาการ  ดีและเก่ง  อย่างนี้จะเป็นเช่นไร

         เตรียมงาน เตรียมใจ ใกล้เปิดเทอม
เพิ่อริเริ่ม วางแผน งานการสอน
หวังสร้างคน เป็นคน ไม่อาทร
อุทาหรณ์ สอนใจ งานสอนคน
          คนแตกต่าง หว่างใจ ไม่แตกตน
แต่แตกคน หลากใจ โกลาหล
แม้แตกต่าง อย่างไร ก็ศิษย์ตน
ขอเป็นคน สร้างคน ทุกหนไป

           ปิดเทอมไม่ปิดใจไฉนเปลี่ยว     อยู่คนเดียวหน้าคอมฯก็ใจหาย
ทุกวันมีเสียงนักเรียนทั้งหญิงชาย          แต่วันนี้เงียบหายแสนเปลี่ยวใจ