@ 37511 ครูอิงมีเรื่องรบกวนถามหมอน้อยหน่อยนะคะ

• คือครูอิงอยากจองที่พักที่สวนสนประดิพัทธ์ ปราณบุรี เขาบอกว่าถ้าเป็นข้าราชการจากกระทรวงกลาโหม จะได้รับส่วนลดครึ่งนึง
• คุณหมอน้อยพอจะมีใครที่เป็นข้าราชการกลาโหม แนะนำให้ครูอิงขอความช่วยเหลือได้บ้างมั้ยคะ
• อยากจะขอให้เค้าช่วยจองบังกะโลให้หน่อยหน่ะค่ะ

๑.นานมากแล้วนะเนี่ยที่ไม่ได้เข้ามาในอนุทิน พอ ๆ กับที่คนดี...ของฉัน ไม่ได้เข้ามาใน G2K ขาดการติดต่อ ไม่แยแสแม้แต่การสื่อสารทางตัวอักษร เหตุการณ์บ้านเมืองวุ่นวายในเมืองหลวง เราก็ห่วงคนกรุง(ยิ่งทำงานการเมืองด้วยแล้ว) กลัวได้รับผลกระทบ แต่....คงไม่สำคัญอะไร...โทรไปก็พูดได้คำเดียว ครับ...ครับผม....แบบนี้คู่สนทนาก็พูดต่อไม่ออกดิ.... เปิดกระเป๋าดูรูปเก่าวันเหงาจับ...โทรศัพท์ดูหน้าจอรอต่อสาย...เปิดบันทึกมองหาจนตาลาย...ใครเม้นท์ให้ก็ไม่ตอบ เฮ้อ !!!ชอบกล...คงยุ่งงานหรือยุ่งคนจนลืมบล็อก...ส่งข่าวบอกอย่าหน่ายหายล่องหน...รู้แหละมีคนห่วงหาตั้งหลายคน ...เพิ่มคนห่วงอีกหนึ่งคนคงไม่ตาย                                                                                                                

๑ โอแม่เจ้า...เกือบสองอาทิตย์แล้วเหรอเนี่ย ที่ครูอิงไม่ได้แวะมาที่อนุทินเลย ด้วยว่า งานยุ่งมากมาย ๆ  ๆ  ณ บัดนี้ก็ยังไม่บรรเทา จริง ๆ แล้วก็ใช้เวลาอยู่หน้าจอคอมตลอด พยายามใจแข็งเข้าไว้ กลัวงานเสร็จไม่ท้น ชอบมาชะเง้อมองหา คนดี...ของฉัน นั่นก็เงียบหายไปเหมือนกัน คงงานเข้าพอ ๆ กับครูอิง ไม่เป็นไร แต่ถ้าว่างเมื่อไหร่ก็แวะเข้ามาส่งข่าวรายงานตัวนิดว่า ข้าพเจ้า"สุขสบายดีอยู" ครับผม ก็คงจะดีนะครับ...พี่น้องครับ  สำหรับครูอิง งานหนักแต่ก็สุขสบายดีเจ้าค่ะ เติมกำลังใจให้ตัวเองทุกวัน  กำลังใจเต็มร้อย  สู้  สู้

๑.วันนี้มีคุณครูคนใหม่มารายงานตัว เป็นพนักงานราชการ ผ่านประสบการณ์ด้านการสอนระดับมัธยมโรงเรียนเอกชนมาเยอะมาก ว่าจะเสนอ ผอ. ให้น้องเขาทำงานด้านวิชาการแทนครูอิง นึกอยากปลดระวางตัวเองซะที ตลอดอายุการรับราชการ 22 ปี พอดี ยังไม่เคยว่างเว้นจากตำแหน่งนี้ ไม่ว่าจะย้ายไปโรงเรียนไหน วิชาการ กับห้องสมุด จะต้องเป็นหน้าที่ต้องทำเสมอ ๆ อยากให้น้อง ๆ รุ่นใหม่ได้ฝึกได้ใช้ความสามารถบ้าง ครูอิงคิดเสมอว่า คนเราจะมีความก้าวหน้าได้นั้น มีปัจจัย 3 อย่าง คือ ความรู้ความสามารถของตนเอง  โอกาส  และ วาสนา บางคนมีความรู้ความสามารถดี แต่ไม่มีโอกาสก็ก้าวไม่ได้ บางคนไม่มีความรู้ความสามารถ หรือมีแต่ไม่ทำ แต่วาสนาดี มีเจ๊ดัน  ก็ไปได้สวย  บางคนทำให้ตาย ความรู้ความสามารถมี โอกาสมี แต่ด้อยวาสนา ไม่เข้าตาเจ้านาย ก็ตกอับอยู่ชั่วนาตาปี  ครูอิงจึงชอบให้โอกาสคน  และที่สำคัญที่สุดต้องให้โอกาสตัวเองเสมอ ๆ อย่าปิดโอกาสตัวเองในการทำความดี...

๒.วันนี้เปลี่ยนภาพสัญลักษณ์จากรูปม่าเมียะเป็นรูปตัวเองซะที เป็นภาพที่ครูอิงกำลังแหงนดูพระจันทร์ ที่บ้านอิงจันทร์ สองวันมานี่คนดี...ยังไม่เข้ามา ครูอิงขึ้นบันทึกใหม่ไปตั้งสองบันทึกแล้วนะ เมื่อตอนก่อนปีใหม่ คนดี...เข้ามาบันทึก นมัสการพระบรมสารีริกธาตุที่เวียงจันทร์ ปรากฏว่า หายไปจากโกทูโนว์ตั้ง 11 วัน กลับเข้ามาเมื่อตอนวันเด็กพอดี คราวนี้บันทึก ชวนครูอิงไปเที่ยวไหว้พระที่ภูเก็ต คงไม่หายไปแบบเก่านะ อิ...อิ...อิ....แต่ครูอิงไม่ได้เหงา...เศร้าหรอกนะ คนอย่างครูอิงไม่ปล่อยให้เรื่องความรักที่มีต่อคนดี...มาทำร้ายจิตใจได้แน่ ไม่ว่าจะทำร้ายตัวเอง หรือ ทำร้ายคนดี...  ตราบใดที่ยังรับรู้อยู่ว่า คนดี...มีความสุขดีอยู่ ไม่ได้ล้มเจ็บแต่อย่างใด สิ่งเดียวที่จะทำร้ายใจให้เป็นทุกข์ได้ นั่นคือหากวันใดต้องรับรู้ว่าคนดี...มีความทุกข์ นั่นแหละ เพราะคิดเสมอว่า รักแท้คือรักที่ไม่ใช่ความต้องการเขาเข้ามาเติมความพร่องในหัวใจตัวเอง....ใครจะคิดอย่างไรก็ช่างใคร ตัวเราเองเท่านั้นที่จะรู้ได้ว่า รักที่เรามีต่อคนดี...เป็นรักที่บริสุทธิ์เพียงใด.....

๑. อนุทินจ๋า ช่วยบันทึกเนื้อเพลง "นกเขาเถื่อน" ไว้หน่อยนะ ชอบที่สุด  นกเขาเถื่อน // คีตาญชลี
เจ้านกเขาเถื่อนเอย
อยู่เรือนเลี้ยงน้อง
แม่ไปขายของ
เลี้ยงน้องนะพ่อคุณเอย..

ลูกเอยแม่จะมิเปรยอย่างไร
ถึงจะหมดดวงใจ ที่มีรักให้แก่เจ้า
แม่หาบแม่คอน ไม่ท้อไม่ถอนเพื่อเจ้า
ถึงแม่เป็นคนโง่เขลา แต่แม่รักเจ้าจริงใจ

ลูกเอยยากจะเฉลยรำพัน
ว่าหัวใจแม่นั้น ห่วงหาอาวรณ์เพียงใด
เจ้าไปศึกษาโอ้สาริกาบินไกล
ปีกเจ้าอ่อนคลอนไหว แม่เกรงเจ้าไม่กลับคืน

โอ้ลูกเอ๋ย..ลูกแม่
เป็นห่วงแท้ๆแม่จอมขวัญ
เจ้าจากแม่ไปเนิ่นนานวัน
เพื่อสร้างความฝัน เจ้าให้เฟื่องฟู

แม่ภูมิใจในความคิด
แต่ยังหวั่นจิตคิดห่วงเจ้าหนู
สังคมกว้างใหญ่ก็มากมายพอดู
มีสิ่งงามหรูล่อตาล่อใจ

ปีกเจ้ายังอ่อน เพิ่งสอนขัน
ตามเล่ห์ไม่ทันอาจหวั่นไหว
หากเจ้าเลยละถืออิสระแห่งใจ
อาจต้องเสียดาย ค่าความ.เป็นคน

เจ้าต้องศึกษาวิชาให้มาก
ความเป็นอยู่ลำบากเจ้าอาจสับสน
ตั้งใจให้มั่น.ขยันอดทน
อ่อนน้อมถ่อมตนในสิ่งเป็นธรรม)))

(((หมู่อบายอย่ากรายใกล้
ความมีน้ำใจมีค่ายิ่งล้ำ
สิ่งใดถูกผิดต้องใส่จิตจดจำ
อย่าตีค่าต่ำแค่เพียงรวยจน)))

จงมุ่งศึกษาวิชาที่หวัง
เพื่อเป็นพลังแห่งสำเร็จผล
อย่าปล่อยให้วันลอย อย่าปล่อยให้ใจเสียคน
ลืมเหตุลืมผลพิจารณา

แม่อยู่หลังยังคอยเฝ้า
วอนคุณพระคุณเจ้าปกปักรักษา
ให้ลูกปลอดภัยจากหมู่อบายนาๆ
กลับสู่บ้านป่าเต็มค่าของคน

ให้รักถิ่นฐานบ้านเกิดเมืองป่า
ให้ซึ้งคุณค่าข้าวกล้าหยาดฝน
อย่าเหยียดสาบเสื่อเหงื่อไคลคนจน
สละใจของตนเพื่อปวงชนตลอดกาล...ยังไม่รู้ว่าใครแต่ง แต่ฟังจากการขับร้องของวง คีตาญชลี

๒. วันนี้ไปคุมสอบ ป.5 ต่างโรงเรียน กลับบ้านเร็วหน่อย เปิดบล็อก เจอท่าน เหรียญชัย เม้นท์ทวงที่บันทึก "บทกลอนสอนลูก" ว่าไม่ยอมจัดเพลง "ทุ่งนางคอย" ให้ฟังสักที เข้าทางเลยเจ้าค่ะ เพราะครูอิงยังหาเรื่องที่เป็นสาระมาบันทึกไม่ได้ เนื่องจากเป็นคนค่อนข้างไร้สาระ อิ..อิ..อิ...เมื่อได้โค้ดเพลงที่ไม่ตะกุกตะกักแล้วก็จัดให้ โดยแต่งกลอนประกอบ อีก 5 บท  http://gotoknow.org/blog/ruschadawon-tal/245022 วันนี้แปลก คนดี...เข้าไปเม้นท์ให้ด้วย ปกติไม่ค่อยเข้าบล็อก ณ กระท่อมอิงจันทร์ คงเห็นว่า ไม่ค่อยได้สาระ อิ..อิ...ท่านเม้นท์เตือนสติอีกอย่างเคย "เพลงนั้นเพราะ"...เหมาะรับฟังวางจิตนิ่ง... หากจิตวิ่งตามเพลงไปจักไหวหวั่น......"เพลงประโลมโลก"...โบกพัดจิตติดตามมัน... ตัวเรานั้นพลันหมองหม่นจนเลื่อนลอย......ศิลปินถ่ายทอดอารมณ์สมบทบาท.....ตกเป็นทาสตามไปใจเหงาหงอย.......เพื่อบันเทิงเริงใจไม่ตามรอย... จิตวางปล่อยไม่ลอยตามเพลงนำไป (อือ...ดีใจนะที่ห่วงใยกัน)ก็จริงอย่างที่คนดี.....ว่านั่นแหละ เพลงทำให้เราตกอยู่ในภวังค์  ครูอิงจึงตอบเม้นท์ ไปว่า สวัสดีค่ะท่านวิโรจน์ ......  ไม่เห็นโปรดมาบ้านนี้......เป็นวันที่แสนดี......บันทึกนี้ท่านเข้ามา......ขอบคุณที่หนุนส่ง......ให้รู้ปลงในปัญหา......ฟังเพลงด้วยปัญญา......ขอบคุณค่ะจะเชื่อฟัง  ส่วนหนุ่มกรก็ชื่นชอบแวะเข้ามาขอเพลง"แก้วรอพี่ "  เข้าทางครูอิงอีกแล้ว เพราะชอบเหมือนกันเจ้าค่ะ เคยใช้เป็นเพลงร้องประกวด(งานวัด) คว้ารางวัลชนะเลิศมาแล้ว อิ...อิ...อิ.... ก็เรามันคนลูกทุ่ง นี่นา...คนไทยหัวใจลูกทุ่ง

๑. เมื่อวาน คนดี...เข้ามาบันทึกเรื่องดี ๆ แนะนำพระพุทธรูปที่ทำจากหยกขาว เป็นพระประจำเมืองภูเก็ต องค์ใหญ่มาก สามารถคลิ๊กไปดูองค์พระที่เว็บไซต์ได้ด้วยhttp://gotoknow.org/blog/be5000/244671 ครูอิงดูแล้วชอบจัง คงต้องหาโอกาสพาลูก ๆ ไปเที่ยวภูเก็ตและแวะบูชา ดูเสร็จสรรพก็เข้าไปเม้นท์เป็นคนแรกว่าอนุโมทนาบุญ...ดีใจที่ได้เห็น ....องค์พระเด่นหยกขาวสกาวใส......อีกหนึ่งทางสร้างบุญศูนย์รวมใจ.....คือสร้างไทยด้วยสร้างคนบนทางธรรม.....ตั้งใจว่า คงสักครา ได้ไปไหว้.....พระองค์ใหญ่ พาลูกไป คงชื่นฉ่ำ.....ขอบพระคุณ...ที่บอกกล่าวเล่าน้อมนำ....สู่ทางธรรมนำทางสุขให้ทุกคน ซึ่งคนดี....ก็เข้ามาเม้นท์ตอบว่าชวนครูตาลท่านนำลูกไปปลูกฝัง.....จักกี่ครั้งตั้งใจไปเถิดหนา......พระพุทธมิ่งมงคลเปี่ยมล้นคนศรัทธา.......  เชิญเถิดหนาพระพุทธรูปใหญ่สุขใจครัน......ร่วมอนุโมทนาบุญหนุนนำสร้าง......เผยแพร่ข่าวให้ดังตั้งอธิษฐาน.......หน้าที่เราช่วยบอกกล่าวข่าวบุญทาน......  คือให้ธรรมสื่อสารทานบารมี

๑. ฤดูกาลเขียนย้ายผ่านไปไม่กี่วัน  ก็ถึงฤดูกาลพิจารณาความดีความชอบอีกแล้ว ปีนี้ที่โรงเรียน ผอ.ให้แสดงความคิดเห็นในที่ประชุมโดยเปิดเผย ทั้งคนที่จะได้ 1 ขั้น คนที่ได้ ครึ่งขั้น และคนที่ไม่ได้ขึ้นเงินเดือนเลยแม้แต่บาทเดียว เม็ดเงินเหลือบานแบะ ไม่รู้จะเสนอใครเพราะ ๆ พี่ ๆ ทุกคนทำงานได้ใกล้เคียงกัน (ไม่เด่นใกล้เคียงกัน อิ..อิ...) ส่วนคนที่ผลงานเด่น อยู่ในใจผู้บริหารก็ไม่สามารถให้ได้เนื่องจากเพิ่งได้ไป ก็ตัวเราเอง  เพราะฉะนั้นถ้าอยู่ที่นี่ คงได้สองขั้นบ่อยมากซินะ  แล้วทำไมต้องเขียนย้าย คำตอบคือ เรื่องของเงินเดือนกับเรื่องขั้น ไม่ใช่เป้าหลักในการทำงานของครูอิง ในที่สุดก็ต้องเลือกให้ได้ 1 คน ไม่งั้นก็ไม่ได้ใช้เงินเลย เงินก็จะไปกองอยู่ที่เขตฯ เพราะมีคนที่ไม่ได้ขึ้นขั้นด้วยอีก 1 คน ทั้ง ๆ ที่เมื่อ ต.ค ที่แล้ว เค้าก็ได้แค่ครึ่งขั้น อือ ....ผอ. คนนี้จะเด็ดดีจริง เป็นครูอิงคงไม่สามารถ....สุดยอดผู้นำจริง ๆ กว่าจะลงเอยได้ ก็ดุเด็ดเผ็ดมัน กลับถึงบ้านทุ่มครี่ง ด้วยความเพลีย ใจนึงก็สงสารคนที่ไม่ได้  ใจหนึ่งก็เห็นว่าสมควรแล้ว ครูอิงก็พยายามช่วยเต็มที่แล้ว แต่เป็นเพราะตัวท่านเอง มิได้นำพา....

๓.กำลังมองหาอยู่ ว่าคนดี...แวะเข้ามาแล้วไยไม่ยอมเม้นท์ให้ครูอิง ในบันทึก "การเมืองไทยใช่แสร้งว่า สารพัดสัตว์"http://gotoknow.org/blog/ruschadawon-namtal/243567 กลับจากหน้าอนุทินก็จ๊ะเอ๋พอดี เหมือนเด็กนักเรียนได้รับคำชมจากคุณครูเลยเรา อิ..อิ..อิ..เพราะคนดี...ชมครูอิงพร้อมกับสอนไปด้วยว่า.....แสนดีใจได้อ่านกลอนสอนการเมือง...    ช่างปราดเปรื่องสารพัดสัตว์คัดแยกชี้.....ช่วยกันจ้ำช่วยกันพายไม่นานปี...  คงจะดีผีการเมืองหยุดเฟื่องฟู.....สารพัดสัตว์ทั้งหลายไม่เพ่นพ่าน...  เพราะเราท่านใส่ใจใฝ่รับรู้......สัตว์การเมืองทั้งหลายไม่น่าดู.....ไม่เหมือนที่มีอยู่คู่เขาดิน.....ที่สำคัญฝากไว้ให้ตั้งมั่น...การเมืองนั้นต้องดีใสไม่เล่นลิ้น......ไม่หลงทางเข้าข้างใครอย่างได้ยิน...... พวกปล้อนปลิ้นสมบทบาทอาจหลงลม ครูอิงจึงตอบไปว่า......แสนดีใจท่านวิโรจน์โปรดมาเม้นท์.....     ตาลใจเต้นนึกกลัวกลัวระรัวไหว.....กลัวไม่ดีที่กล่าวเล่าความไป....... คนส่วนใหญ่ไม่สนใจเรื่องการเมือง.......แต่มันเป็นเรื่องจริงทุกสิ่งกล่าว.....ติดตามข่าวเข้าหูจึงชูเรื่อง.......สารพัดสัตว์จริงจริงสิ่งการเมือง......คำปราดเปรื่องที่ท่านล้อขอขอบคุณ.......ที่สำคัญท่านฝากอยากตั้งมั่น....... ขอยืนยันมีสติมิเคืองขุ่น.......เป็นเพราะท่านชี้ทางใสใจการุณย์......ขอขอบคุณท่านเจ้าขาอย่าปล่อยมือ

๒.ช่วงนี้รู้สึกบ้านเราเหงา ๆ ยังไงก็ไม่รู้สิ พี่คิมก็ไม่คึกคักเหมือนเดิม ปกติต้องตอบเม้นท์เป็นปัจจุบัน ก็ไม่เห็นเข้ามาตอบ คงจะงานยุ่ง ๆ กัน อย่างครูอิงก็งานยุ่งมาก ๆ คงไม่ได้ขึ้นบันทึกอีกนาน วันนี้ก็กะจะเข้ามาแป๊บเดียว จะต้องลุยงานต่อจนดึก เช้าก็เลยไม่ได้ฟังธรรมที่ บี 5000 มาหลายวันแล้ว ลุกไม่ไหวอ่ะ  แอบย่องไปดูคนดี...เห็นเข้ามาตอบเม้นท์ในบันทึก วันนี้ วันดี แค่เม้นท์เดียวเอง คงจะมีงานยุ่งเหมือนกัน ไม่ได้เม้นท์ให้ครูอิงก็ไม่เป็นไร ...ไม่ว่ากัน....

๑. วันนี้เหนื่อยจังเลย ไปตรวจข้อสอบเขียนเรื่องจากภาพของนักเรียน ป.3 ตอนเช้า ผอ.บอกว่า ตรวจข้อสอบเสร็จตอนไหนให้เข้าโรงเรียนด้วยจะประชุมวิชาการ ตอน 15.30 น. ปรากฏว่างานไม่เสร็จ ต้องโทรไปบอก ผอ.ว่าให้ประชุมกันไปก่อน เพราะครูอิงไม่สามารถปลีกตัวไปได้ เนื่องจากตรวจข้อสอบค้างชุดอยู่ ตรวจยากมาก เพราะต้องดูตามเกณฑ์รูบริค สุดท้าย ผอ.ต้องเลื่อนการประชุมไปพรุ่งนี้ ทั้ง ๆ ที่เลื่อนมาแล้ว 2 ครั้ง เนื่องจากไม่สามารถขาดครูอิงในการประชุมได้ เพราะ ไม่มีผู้บันทึกการประชุม และ เรื่องส่วนใหญ่เป็นเรื่องที่ครูอิงต้องนำเสนอ อิ...อิ..อิ...ถ้าครูอิงไม่ว่างอีกในวันพรุ่งนี้ คงต้องเลื่อนไปเรื่อย ๆ 555

๑.เมื่อวานว่างเว้นจากหน้านี้ เนื่องจากลุยงานตั้งคืนวันศุกร์ วันเสาร์อีก 1 วัน  กับเมื่อคืนอีกค่อนคืน พลาดท่าจนอยากจะตบกะโหลกตัวเอง เพราะตื่นเช้ามางานหายหมดไม่เหลือ เหลือแต่ซากตัวยึกยือ ๆ ทบทวนความจำ พบว่า มีครูแนะนำให้เข้าเว็บ ของเขตพื้นที่แห่งหนึ่งทางอีสาน เห็นงานดีเข้าท่าเลยโหลดมาเก็บไว้ เลยโดนไวรัสกินซะ เอาไปให้ร้านคอมเปิดให้ก็ไม่ได้ผล ทำได้อย่างเดียวคือทำใจ เฮ้อ...ต้องโทษตัวเองที่สะเพร่า....ขอพักยกสัก 2 -3 ชั่วโมงเดี๋ยวค่อยว่ากันใหม่

๒. ดีใจจังเลย คนดี...เข้ามาเม้นท์ตอบว่าได้รับเอกสารที่ครูอิงส่งให้แล้ว ตอนแรกใจไม่ดี คิดว่าจะโดน ปณ.ตีกลับอีกหรือเปล่า ตอนนี้สบายใจได้ เพราะคนดี...ตอบมาว่า ตอบอิงจันทร์บ้านนี้มีผู้รับ... ท่านโปรดทราบได้รับแล้วแน่วแน่มั่น.....รู้หน้าที่รับผิดชอบตอบสำคัญ... อย่าได้หวั่นจะทำให้ไม่เกินมือ.....ที่ผ่านมามากมายไม่เคยนับ...     ทำให้กับทุกคนจนขึ้นชื่อ.....ไม่เคยรับประโยชน์ใครให้เขาลือ.. มุ่งมั่นถือคือจริงใจให้ทุกคน  ............นี่แหละคือสุดยอดคนดี ซุปเปอร์ฮีโร่ของครูอิงหละ ครูอิงจึงตอบไปว่า .......สบายใจหายกังวลมีคนรับ.......ไม่ต้องรอตีกลับให้สับสน......ที่ผ่านมามากมายได้ช่วยคน .......ขอกุศลดลให้สุขทุกวารวัน.......ขอบพระคุณในน้ำใจไมตรีจิต .......    "กัลยาณมิตร"ช่วยทุกอย่างทางสร้างสรรค์.........ขอความดีคุ้มครองป้องภยัน- .....   ตรายนั้นอย่ากล้ำกรายใกล้คนดี...

๑. พูดเรื่องนมโรงเรียน มันเป็นเช่นนี้มานานแล้วครับท่าน มีมาทุกยุค ทุกสมัย  ไม่ได้เจอเฉพาะนมบูด แต่นมไม่มีคุณภาพ จะพูดอย่างไรดีหล่ะ ถ้าไม่บังคับเด็กก็ไม่ดื่ม เคยให้ลูกชายที่บ้านลองดื่ม ลูกบอกว่าอยากจะอ๊วก เขาใส่กะทิด้วยเหรอแม่ ก็พอดีกับเมื่อวานไปคุมสอบที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง เห็นคุณครูเอานมโรงเรียน ไปเปิดกล่องเลี้ยงน้องหมา ประมาณ 4-5 ตัว เป็นหมาจรจัดที่ตั้งใจมาให้โรงเรียนเลี้ยง ก้ไม่ว่ากัน เพราะรู้ ๆ กันอยู่ ครูอิงเองก็ไม่อยากบังคับเด็กให้ดื่ม บางครั้งเด็กดื่มได้ครึ่งถุงบอกไม่ไหวแล้ว ก็จะบอกว่าเอาไปเทรดต้นไม้นะลูก....อิ..อิ...ตอนนี้ต้นไม้หน้าห้องครูอิงโตวันโตคืน และคงจะแข็งแรงกว่าเด็กนักเรียนของครูอิงแน่ ๆ เลย  5555

๒. เมื่อวานคนดี...ไม่แวะเข้ามาเลย  วันนี้แวะเข้ามาตอนเที่ยงกว่า ๆ แต่ก็ไม่เห็นทิ้งร่องรอยอะไรไว้เลย ไม่ตอบเม้นท์ของครูอิงด้วย เลยไม่ทราบเลยว่าได้รับเอกสารที่ส่งไปให้แล้วยัง จะโทรถามก็ไม่อยาก...เกรงใจ ไม่อยากให้กระทบใจใครข้างเคียง พยายามหลีกเลี่ยงการเป็นต้นเหตุแห่งความแตกแยกดีที่สุด ไม่รู้สิ ครูอิงคิดเสมอว่า ครอบครัวตัวเองแตกแยก น่าจะเป็นทุกข์น้อยกว่า การเป็นต้นเหตุให้ครอบครัวคนอื่นแตกแยก  ถ้าผู้หญิงของอดีตสามีครูอิง คิดแบบครูอิงบ้าง คงจะดีเนอะ  นานาจิตตัง

๑.วันนี้ไปคุมสอบ NT ป.3 ที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง ด้วยความซื่อบื้อของครูอิง ไปลงเวลาทำงานที่โรงเรียนตัวเอง ก่อนเดินทางไปคุมสอบก็บอก ผอ.ว่า วันนี้ถ้าสอบเสร็จเร็ว ครูอิงขออนุญาตไม่เข้าโรงเรียนนะคะ ขอกลับบ้านไปเร่งงานวิจัย  ผอ.ก็ยิ้ม ๆ ตกบ่าย ผอ.กริ๊งมาบอก ครูอิงคุมสอบเสร็จแล้วช่วยเข้าโรงเรียนหน่อยนะ อึ้งเลย  ผอ.โรงเรียนที่ครูอิงคุมสอบ ตบหัวครูอิง ว่า "แล้วตอนเช้า ไปซื่อบื้อบอกเค้าทำไมหล่ะ จริง ๆ ก็ถือว่ามาราชการ เสร็จแล้วคุณจะไปไหนก็ช่างคุณ  ถ้าไม่บอกเค้าคงไม่โทรตาม"  เออก็คงจะจริงนะ เฮ้อ  เหตุการณ์ซื่อบื้อแบบนี้มีบ่อยมากในตัวครูอิง  โรงพยาบาลไหนรับรักษามั่งเนี่ย .....

๒.ว่าจะไม่อยู่หน้าคอมสักวัน ก็อดไม่ได้ โรงเรียนเล็ก ๆ เนี่ย มันลำบากจริงๆ ใครมีอะไรก็กระทบกันหมด จริง ๆ แล้ว ครูอิงต้องคุมสอบ ป.5 (ไปโรงเรียนอื่น) ในการสอนประเมินของเขต แต่พอครูท่านนึงลากิจ 5 วัน ครูอิงก็ต้องรับไปคุมสอบ NT ป.3 แทนเค้า ทั้ง ๆ ที่งานขอเราก็หัวแทบผุอยู่แล้ว ป.3 ปีนี้ ยุ่งยากมาก มีสอบ อ่านออกเสียงและเขียนด้วย ต้องสอบทีละคน คงต้องใช้ความอดทนพอประมาณ ไม่อยากคิดมากแต่เหตุผลในการลากิจ ไม่เหมาะสม มันเป็นเรื่องของความเกรงใจ ผู้หลักผู้ใหญ่ ผอ.ไม่อนุญาตก็ไม่ได้ เฮ้อ...ผู้น้อยอย่างเรา ก็ต้องมาบ่นแก้เบื่อ....ขอซักนิด....ก็งานทุกอย่างมะรุมมะตุ้มที่เราทั้งน้าน......... คิดไปคิดมาคนที่ทำงานไม่เป็นก็สบาย..ไม่ต้องทำอะไร  อิ...อิ...พูดคำเดียว  อิฉันพิมพ์คอมไม่เป็นอ่ะค่ะ  แล้วทำไมไม่หัดหล่ะคะ ครูอิงซื้อเครื่องคอมมาหัดเองจนเป็น ไม่เคยเข้าคอร์ดเรียนสักชัวโมง  เอ้า ถ้าทำคอมได้ ผอ.ก็มอบงานให้เยอะซิคะ ตายกันพอดี ไม่เป็นหนะดีแล้ว  เป็นไงคำตอบ สะใจมั้ยหล่ะครูอิง อิ...อิ...อิ...ได้บ่นหน่อยค่อยหายเซ็ง  ทำงานต่อดีก่า ได้เวลางิ้วออกโรงแล้ว (หมดเวลาพักกลางวัน) สู้...สู้...

๑. วันนี้คงต้องงดใช้คอมฯ 1 วัน อาการกำเริบ ต้องลุกไปแช่น้ำอุ่นจัด ๆ เพื่อไล่ความมึนงง คลื่นไส้ เมื่อวานก็ออกกำลังกายแล้วนี่นา เฮ้อ...รำคาญตัวเองมาก คงเป็นเพราะเหนื่อยมาทั้งวัน กลางคืนยังต้องนั่งหน้าคอมอีกจนดึก ปรับปรุงนวัตกรรมตามความคิดเห็นของผู้เชี่ยวชาญ เปลี่ยนตัวอักษรหน่ะพอไหว  แต่ต้องเปลี่ยนรูปการ์ตูนอีกหลายรูป หนักอยู่เหมือนกัน ตอนกลางวันไปโรงเรียนก็ท้อเหลือเกิน ช่วงนี้มีลมพัด ฝุ่นใยมะพร้าว มาจากโรงฟอกใย ข้างโรงเรียน รู้สึกคัน ๆ ตามแขน ขา แสบจมูก พอเกาก็เกิดอาการแสบ ๆ เฮ้อ...ภูมิแพ้ถามหาซะหล่ะมั้ง สงสัยจังคนที่เค้าอยู่กันมานาน ๆ ทำไมถึงไม่เป็น บอกใคร ๆ ซะว่าเป็นลูกชาวนา  ติดดิน แต่กลับแพ้อีแค่ฝุ่นใยมะพร้าว....เฮ้อ....ว่าแล้วก็คลื่นไส้อีกแล้วซิ...ไม่ไหวแล้ว เลิกดีเถอะ...

@33077   น้องเทียนน้อยจ๋า ครูอิงก็ยุ้งยุ่ง เราคงยุ่งพอ ๆ กันนะจ้ะ พี่ครูอิงก็เตรียมงาน เบิกฟ้า...วิชาการเช่นกัน น้องเทียนน้อยทำวิทยานิพนธ์ ครูอิงทำ คศ.3 อิ...อิ... เอาใจช่วยน้องสาวนะจ้ะ และขอให้คุณพ่อมีสุขภาพคืนสู่ปกติเร็วนะจ้ะ  สู้..สู้..

๒. ไปประชุมกรรมการคุมสอบที่โรงเรียนประจำอำเภอ ก่อนขึ้นชั้นบนมีขนมใส่ไว้ที่ตะกร้ารถ กลับลงมาขนมหายไม่เหลือแม้แต่เปลือก อิ...อิ...อิ... ตลกอ่ะ เด็กเค้าคงหิวเนอะ  จะขำหรือจะเศร้าดีเนี่ย พฤติกรรรมของเด็กมัธยม ก็เป็แบบนี้แหละ ไม่แปลกใจ เพราะตลอดมาก็สอนมัธยมอยู่แล้ว เพิ่งมาสอนประถมได้ 2 ปีเอง ส่วนสภาพแวดล้อมของโรงเรียนเนี่ย มะต้องพูดถึง นี่ขนาดเป็นโรงเรียนในฝันเชียวนะ ที่สำคัญเป็นโรงเรียนที่ครูอิงระบุในการเขียนย้ายซะด้วย ไม่เป็นไร ทำใจ....และก็  ทำใจ

๑. วันนี้หนักน่าดู เพราะขาดครูไป 2 คน น้องอ้อมไปบรรจุโรงเรียนอื่น ครูอีกคนลากิจ 5 วัน(ช่างทำได้ลงคอ...) ครูอิงต้องวิ่งสอน 2 ห้อง ป.4 กับ ป.5 ตกบ่ายต้องไปประชุมกรรมการคุมสอบ NT ป.3 จากวันนี้ไปก็คงเหนื่อยกว่าเดิมเยอะ สอนควบ 2 ห้องเรียน รวมทั้งต้องรับงานทุกอย่างของน้องอ้อม ทั้งที่เป็นงานชั้นเรียน และ งานพิเศษอื่น ๆ ในฐานะวิชาการโรงเรียน สอบประเมิน ก็มีหลายครั้ง ป.5 ก็ต้องสอบ อีกรอบ แล้วสอบปลายปีของโรงเรียนอีกหล่ะ งานเบิกฟ้า...วิชาการที่เป็นโครงการของครูอิง ก็ใกล้เข้ามา  แง...แง...โอ๊ย  ๆ   ๆ เหนื่อย

๓. ไปส่งน้องอ้อมที่โรงเรียนไร่บนสามัคคี กันดารพอสมควร แต่ไม่ได้ส่วนหนี่งในสี่ของที่ครูอิงเจอมา ในการบรรจุครั้งแรก วันนี้เจอตัวจริงเสียงจริง น้องแหวน จบเอกฟิสิกข์แต่ได้สอนโรงเรียนประถม จริงตามที่ครูอิงเคยบันทึก "เสียงของครูบ้านนอก" พาน้องอ้อมไปหาที่พัก ไม่มีที่พักเลย บ้านพักครูก็ไม่มี ครูเก่า ๆ บอกว่าที่นี่ยังเป็นสังคมป่า มีอันตรายรอบด้าน ทำโทษเด็กนักเรียนก็ไม่ค่อยได้ เลยบอกน้องอ้อมว่าปกติเราก็ไม่ชอบทำโทษเด็กอยู่แล้ว ขอให้นำจิตวิทยามาใช้เยอะ ๆ แทนการลงโทษด้วยไม้เรียว วิธีการทำโทษเด็กมีหลากหลาย สไตล์ใครสไตล์มัน

๑. เมื่อวานยังเขียนบันทึกอนุทินไม่เสร็จเลย ก็พอดีมีแขกจากหัวหินมาหา วันนี้มาแปลก ถือกุหลาบช่อใหญ่มาให้ด้วย ทั้งที่แต่ไหนแต่ไรไม่เคยให้ความสำคัญ ทำเอาหวั่นไหวนิด ๆ เหมือนกัน ปีนี้มองอะไร ๆ ก็ดีสำหรับครูอิง  ตั้งแต่ปีใหม่มาแล้ว นอกจากจะได้สื่อสาร...กับคนดี ที่พยายามติดตามมานานแสนนานแล้ว เรื่องของครอบครัว ลูก ๆ ก็คงรู้สึกอบอุ่นขึ้น เมื่อได้เจอหน้าพ่อบ่อยขึ้น ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ไม่อยากสืบสาวราวเรื่อง ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งสิ้น เพราะไม่มีผลบวกผลลบอะไรกับครูอิงมาตั้งนานแล้ว  

๑.วันวาเลนไทน์เหรอ ครูอิงลืมไปแล้วด้วยซ้ำ แต่พอเข้ามาในบล็อคถึงคิดขึ้นมาด้วย ด้วยความที่ตัวเองไม่เคยใส่ใจเกี่ยวกับวัน ๆ นี้ ด้วยคิดว่าเป็นค่านิยมของฝรั่ง แต่อีกมุมมองนึง เรื่องของความรัก ไม่จำเป็นต้องเป็นความรักทางเพศ ความรักอื่น ๆ ก็เป็นสิ่งที่สวยงาม ปีนี้คงเป็นปีแรกกระมังที่ครูอิงได้รับอะไร ๆ สวย ๆ งาม ๆ ในวันแห่งความรัก ได้จากเพื่อนในบล็อกนี่ไง ก่อน ๆ นี้ไม่เคยได้ อ้อเคยมีอยู่ปีนึงตอนอยู่ปี 3 คนดี....ของฉัน คนนี้แหละที่ให้ดอกกุหลาบสีดำ ตอนนั้นไม่ทราบความหมายอะไรเลย