วันนี้ได้มาวิ่งผ่านสวนยางหลังจากไม่ได้วิ่งเส้นทางนี้มานาน ดีใจจัง

อนุทินที่ ๓๙๗๒

รู้สึกใจหาย…เพื่อน ๆ ที่เรียนชั้นมัธยม ประถม มาด้วยกัน ทะยอยเกษียณกันเมื่อปีที่ผ่านมา และปีหน้านี้ เล่นเอาเกือบหมดเลย…สำหรับฉันเกษียณปี ๒๕๖๕ เหตุจากฉันเป็นคนที่เข้าเรียนก่อนเกณฑ์ จะมีเพื่อนที่เกิดปี ๒๕๐๓,๒๕๐๔,๒๕๐๕ ดีที่คุณครูลดชั้นเรียนให้ ไม่งั้นเกษียณ ปี ๒๕๖๖…สมัยก่อน คุณครูบอกกับพ่อ-แม่ว่า “ฉันเป็นคนหัวดี-เรียนเก่ง” คริ ๆ ๆ ขอบคุณค่ะครู…มันน่าจะเป็นพรสวรรค์+พรแสวงด้วยกระมังคะคุณครู เพราะนิสัยชอบเรียนรู้ด้วยตัวเองที่มิรู้จบ นี่คือ การเรียนรู้ตลอดชีวิตที่ติดตัวของฉันมา…จวบจนบัดนี้ ก็ยังมิหยุดที่จะเรียนรู้…

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

จาก “ดูเหอะ อยากสอน”

ไม่ว่าจะเป็นชีววิทยา, สังคมวิทยา, รัฐศาสตร์,

เศรษฐศาสตร์, จิตวิทยา, ฟิสิกส์, หรือแม้แต่คณิตศาสตร์

ล้วนเกิดมาจากปรัชญาทั้งสิ้น!

จาก “บ้าน” ถึง “วิทยาเขตใหม่” เหมือนขับรถเลียบตีนดอยสุเทพ จากใต้จรดเหนือ โดยมีอำเภอเมืองอยู่ตรงกลาง ;)…

ชีวิตนี้สั้นนัก อยากทำอะไรก็ต้องรีบทำ …

พิธีพระราชทานปริญญาบัตร ครั้งที่ ๔๒ ถือเป็นครั้งแรกที่องค์ประธานมาในสถานะรัชกาลที่ ๑๐ ก่อนหน้านั้นเป็นตัวแทนพระองค์ของรัชกาลก่อน

ในที่สุด นักศึกษาทุนโครงการผลิตและพัฒนาครูสู่เป็นเลิศก็เข้ารับพระราชทานปริญญาบัตร ;)…

กว่าจะรู้ว่าครูสอนอะไร วันเวลาก็ผ่านเลยไปหลายปี

เขียน … ที่บ้าน

“…

อุณหภูมิลดลงอีก …

หน้าบ้านเวลา ๒๓.๐๐ น. เหลือ ๒๐ องศาเซลเซียส

พรุ่งนี้รับพระราชทานปริญญาบัตรวันแรก

มีหน้าที่เป็นกรรมการตรวจความเรียบร้อยของบัณฑิต

คงต้องออกจากบ้านเช้าหน่อย

เพราะถนนทุกสายมุ่งไปที่หอประชุมที่รับปริญญา

…”

๘ ธันวาคม ๒๕๖๓

ยามดึก

เขียน … นอกเมือง

“…

คนน้อย..น้ำใจมาก โรงพยาบาลสระใคร

https://www.youtube.com/watch?v=Dv07CibJkZQ

…”

เชียงใหม่

ยามเย็น

การถอนรากประชาธิปไตย: สงครามแห่งความทรงจำ และมรดกที่หายไปของคณะราษฎร ตอนที่ 4

ในปี 1934 (พ.ศ. 2477) หลังจากสิ้นสุดความวุ่นวายที่เกิดจากกบฏบวรเดช และพวกกบฏผีบุญ (Holy Men’s rebellion) หลวงอังคณานุรักษ์ (สมถวิล เทพาคำ) ผู้ปกครองจังหวัดมหาสารคาม คิดว่าประชาชนในพื้นที่ไม่มีความเข้าใจในระบอบรัฐบาลภายใต้รัฐธรรมนูญ เพราะว่าพวกเขายังเชื่อกับคำพยากรณ์หรือคำทำนายจากกบฏผีบุญ ด้วยพวกผีบุญกล่าวอ้างว่าตนคือผู้วิเศษ เป็นพ่อมด ดังนั้นเขาจึงคิดการสร้างอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย เพื่อเป็นสัญลักษณ์ของรัฐธรรมนูญขึ้นมา

ศรัญญู กล่าวว่า “สิ่งที่น่าสนใจเกี่ยวกับการสร้างอนุสาวรีย์ก็คือมันไม่ได้เริ่มต้นจากการสั่งการจากกรุงเทพฯ แต่คือเกิดจากผู้ว่าราชการจังหวัดและข้าราชการในเมืองนั้น นักธุรกิจและประชาชนต่างลงขันกันเพื่อสร้างที่หมาย (landmark) ขึ้นมา”

หากมองภาพรวมในอนุสาวรีย์เหล่านี้ เราจะเห็นว่าพวกมันจะถูกสร้างตรงศูนย์กลางของเมือง หรือเป็นที่ที่ประชาชนทุกคนสามารถเข้าถึงได้ เช่นในจังหวัดมหาสารคาม ครั้งแรกอยู่ที่ศาลากลางจังหวัด ต่อมาได้ย้ายไปที่เทศบาลเมือง (town municipal office) ในสุรินทร์ ตั้งที่ศาลากลางจังหวัด ในบุรีรัมย์ จะตั้งอยู่ตรงวงเวียนน้ำพุใกล้กับตลาด ก่อนถูกรื้อไป ในร้อยเอ็ด จะอยู่ที่ตรงเกาะของบึง ลาน ชัย (Bueng Lan Chai)

พื้นที่เหล่านี้เคยถูกใช้เป็นที่จัดการรื่นเริง หรือจัดกิจกรรม เช่น การฉลองรัฐธรรมนูญ หรือการฉลองวันชาติ ที่ในสมัยคณะราษฎรอยู่นั้นยิ่งใหญ่มาก ครั้งแรกจัดในวันที่ 10 ธันวาคม ปี 1932 (พ.ศ. 2475) เมื่อรัฐธรรมนูญฉบับถาวรเกิดขึ้น เริ่มที่กรุงเทพฯ ต่อมาก็ขยายไปที่จังหวัดต่างๆ

เมื่อคณะราษฎรสูญเสียอำนาจ การฉลองรัฐธรรมนูญเริ่มสูญความสำคัญและหายไปทีละเล็กละน้อย ทุกวันนี้ตรังคือจังหวัดเดียวที่ยังมีการฉลองรัฐธรรมนูญอยู่ ส่วนจังหวัดอื่นๆ มันได้กลายเป็นงานกาชาดหมดแล้ว (Red Cross fairs)

สัญลักษณ์ของระบบใหม่ไม่ได้อยู่ที่อนุสาวรีย์เท่านั้น แต่ยังปรากฏบนจั่ววัดปงสนุก (Pong Sanuk) จังหวัดลำปาง, หน้าปกของหนังสือโรงเรียน, ยอดของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ (crest), ตราสัญลักษณ์ของร้อยเอ็ด (ต่อมาก็เปลี่ยนเป็นเสาหลักเมืองแทน), และสัญลักษณ์ของเทศบาลเมืองบุรีรัมย์

แปลและเรียบเรียงจาก

Anna Lawattanatrakul. Uprooting Democracy: The War of Memory and the Lost Legacy of the People’s Party.

อนุทินที่ ๒๘๗๘

๗ วันเต็ม…กับการเป็นไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ A…เรียนรู้กับการได้เป็นโรคนี้ เพราะไม่เคยเป็นมาก่อนในชีวิต…อาการไข้สลับไปมา ลด-มีไข้ กว่าหมอจะยอมปล่อยให้กลับบ้านได้…แม้กลับมาได้ ก็ยังต้องรักษาตัวต่อ เพราะอายุมากขึ้น โรคภัยก็ยังไม่ยอมกลับไปที่อยู่ของมัน ยังคงจะยึดติดกับร่างกายของเรา ด้วยอาการที่ยังไอ ต้องหายาจิบ เพื่อไล่ไอ…ที่น่าตกใจ คือ คนมาโรงพยาบาลด้วยโรคนี้กันเยอะมากกกกกก…ดีนะที่ยังไม่เป็นติดเชื้อ “โคโรน่า”…ชื่อเหมือนชื่อรุ่นรถของย่าบุษเมื่อสมัยก่อนเลยอ่ะ!!!…ให้เรียนรู้ว่า ทุกเรื่อง คือ การพัฒนา แม้แต่เชื้อไวรัส มันก็ยังมีการพัฒนาเลย…นั่งนึกติดมาตอนไหนหว่า!!! น่าจะตอนไปบรรยายที่โรงแรมวังจันทน์ ฯ เมื่อวันที่ ๒๓-๒๔ มกราคม ๒๕๖๓ น่าจะทางไมโครโฟน…เริ่มกลัวล่ะ!!! ถึงว่าอาจารย์ภัครมีไมค์ของตัวเองตลอดเวลาพูด แถมแอบมาฝากไว้ห้องทำงานของแม่ เพราะเป็นสาเหตุของเชื้อโรค หุหุหุ…

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

เช้าวันศุกร์. มาช้ากว่าเวลานัด คุณครูพี่นงเริ่มพาซ้อมโยคะไปแล้ว. แต่ยังทำตามได้ ๑. ชั่วโมง

ถ้าได้ทำบ่อย ๆ จะดีต่อระบบกล้ามเนื้อ กระดูก ความแข็งแรงและอ่อนตัวมาก ๆ เลย

คุณครูมืออาชีพ. มี certificate อย่างนี้. เราโชคดีที่มาประชุมด้วย … ต้องหาโอกาสไปเรียนด้วย ที่สสจ.หนองคายนะคะ

กลุ่มออกกำลังเรียกว่า KKU 13 Challenge
มีสมาชิก 18 คน เป็นเพื่อนเรียนมหาวิทยาลัยขอนแก่น รุ่น 13 มีวิศวกร เกษตร พยาบาล วิทยา ศึกษาศาสตร์ ทุกวันใครจะออกกำลังกายอะไรแล้วแต่ชอบ ให้ส่ง calories มาให้ทุกวันตอนเย็น จะมีเลขาฯกลุ่มเป็น วิศวกรหญิงคอยทำกราฟประจำวันให้ และมีการพูดคุยกระตุ้นกัน รวมทั้งส่งเส้นทางการออกกำลังกายมาให้ชมด้วยก็ได้ ทำให้มีการออกกำลังกายอย่างต่อเนื่องค่ะ

วันนี้หาทางวิ่งไปทางสวนยางที่ไม่ต้องเจอหมาเยอะๆ วิ่งวนๆ ในเส้นทางที่ไม่มีหมา

เมื่อวาน. แวะซื้อปลาเนื้ออ่อน ปลาบึก. ปลารากกล้วย freeze ใส่กระติกน้ำแข็งที่เตรียมมา. ขับรถจากอำเภอสังคมถึงบ้านเริ่มปวดเมื่อยบั้นเอว สะบัก น่าจะเกิดจากทำโยคะ

เช้านี้ วิ่งไม่ค่อยออก. ค่อย ๆ ไป รอบ ๒ - ๓ ของหนองประจักษ์ค่อยดีขึ้น. ต้องยืดคลายกล้ามเนื้ออีกเยอะ

วันนี้ได้วิ่งโซน 2 สวยๆ ไม่มีโซนอื่นปนเท่าไหร่

อนุทินที่ ๒๘๔๓

ฉันมีความเชื่อและศรัทธาที่ถูกสร้างขึ้นในตนเองเสมอ ๆ กับ “การกระทำของตนเอง…ในการกระทำดีต่อตนเองและผู้อื่น”…เพราะสิ่งแรกที่ได้ คือ ความสุขทางใจของตัวของฉันเอง มิใช่สิ่งอื่นใด…และฝึกละทิ้งซึ่งกิเลส ความโลภ ความอยากได้ต่าง ๆ ที่มิใช่ของตัวเราเองอยู่เสมอ ๆ สิ่งที่เป็นสาเหตุก็จะไม่เกิดขึ้น นี่คือ การนำหลักธรรมลงสู่การปฏิบัติที่แท้จริงด้วยตัวของฉันเอง…เป็นหลักคิดด้วยตัวของฉันเอง และฉันก็จะสอนลูก-หลานของฉันแบบนี้ทุกคน

เรียนรู้…ด้วยตัวของฉันเอง

อนุทินที่ ๒๘๔๖

หงส์ฟ้า…ตามนี้ค่ะ https://www.gotoknow.org/posts/674517#0

เช้านี้ปั่นจักรยานออกนอกเส้นทางที่เคยขี่..ใช้ระยะทางมากขึ้น..แต่ขวดน้ำเตรียมไป น้อยต้องกลับ เห็นโรงเรียนเอกชนขึ้นป้าย ของ นร.สอบผ่านโอเน็ตปีที่แล้ว มองไปเห็นลูกศิษย์ที่เคยสอนขึ้นป้ายคะแนนสูงระดับประเทศ และเข้าโรงเรียนกีฬาขอนแก่นได้..จากเด็กชนบทคนหนึ่ง

ออกไปชมสวนเมล่อน และสลัดปลอดภัย..ข้าวโพดกินฟักสด..มะเขือเทศราชินี..กับมาตั้งใจจะไปดูบ้านสวนมะนาวและ ผักหวาน ..อีกที่(บ้านเกิด มรดก)

วันนี้ไปเจิมรถใหม่ของลูกที่วัดเฉลิมพระเกียรติ นนทบุรี (18 มกราคม 2563)

การวิจารณ์: มนุษยศาสตร์ในใจกลางของการศึกษาแบบองค์รวมในโลกที่ใช้เทคโนโลยี ตอนที่ 5

ทำไมต้องเรียนวรรณกรรม?

หนึ่งในวิชาเรียนที่ฉันเคยเรียนในระดับ O-level คือวรรณกรรม 63 ปีต่อมา ฉันรู้สึกว่าการศึกษาวรรณกรรมเป็นการลงทุนที่ดีที่สุดที่ฉันเคยทำ

โดยผ่านวรรณกรรม ฉันได้รับความรักจากหนังสือ และความสนุกในการอ่าน แน่นอนว่าการอ่านเป็นการศึกษา, ความบันเทิง, และประสบการณ์เสรีนิยม เธอเปลี่ยนจากสถานการณ์ ที่ไม่ว่าจะยากขนาดไหน ท้าทายขนาดไหน ไปสู่อีกโลก อีกกาละ อีกอารยธรรมหนึ่ง

การอ่านคือกุญแจในการไขไปสู่มหาสมบัติของโลก ในการประชุมการสถาปนาหนังสือ ที่จัดขึ้นที่ วอชิงตัน ฉันได้ยินพยานหลักฐานจากนักเขียนอเมริกันที่มีชื่อเสียงว่าการอ่านช่วยชีวิตของเขา

การอ่านวรรณกรรมช่วยคุณในการคิด, เขียน, และพูดได้อย่างชัดเจน การคิดอย่างละเอียด และการแสดงออกเป็นทักษะที่ต้องเรียนรู้

การอ่านวรรณกรรมจะให้เราเห็นธรรมชาติของมนุษย์ได้ดียิ่งขึ้น รวมทั้งความสลับซับซ้อนของสถานการณ์ของมนุษย์ มันจะทำให้เราประเมินค่าได้น้อยลง แต่เพิ่มพลังความเมตตามากขึ้น การอ่านเรื่องที่ไม่ใช่วรรณกรรม พวกสารคดีจะทำให้เราเข้าใจชาติและประชาชนของประเทศต่างๆได้ดีขึ้น

ในกรณีของสิงคโปร์ เรากระตุ้นให้นักเรียนของเราอ่านวรรณกรรม ถึงแม้ว่าจะไม่เรียนวรรณกรรมก็ตาม วรรณกรรม เช่น บทกวี, บทละคร, และเรื่องสั้นหรือนวนิยาย

ฉันเป็นแฟนพันธุ์แท้ของกวี Edwin Thumboo, Lee Tzu Pheng, และ Leong Liew Geok นักเขียนบทละคอนที่ฉันชอบคือ Kuo Pao Kum, Robert Yeo, Haresh Sharma, และ Alfian Sa at ฉันยังจำได้ดีถึงงเรื่องสั้น แนวนิยายของ Goh Poh Seng, Lim Chor Pee, Catherine Lim, Suchen Christine Lim, Philip Jeyaretnam, Simon Tay และ Meira Chand

แปลและเรียบเรียงจาก

Tommy Koh. Commentary: Humanities at the heart of a holistic education in a tech-driven world.

เมื่อเช้านี้ที่หนองประจักษ์ . เริ่มเดิน warm up. ได้ยินเสียง ผอ.ทักทายแล้ววิ่งแซงไปอย่างเร็ว. ทันทักกลับแค่ เพิ่งมาถึงค่ะ

อากาศดีมาก. รอบสามเริ่มเหนื่อย easy run แบบช้าลง ๆ … โดยรวมยังดี

รีบกลับบ้าน. ก่อนรถติด. รถวิ่งสวนเยอะมาก. สาว ๆ มารำบวงสรวง. ครบ ๑๒๗ ปี ก่อตั้งเมืองอุดรธานี

บรรยากาศงานยี่เป็งเริ่มขึ้นแล้ว …