ก็สวัสดีนะครับ....สำหรับโต้งก็ไม่มีอะไรมากชีวิตก็ไม่มีอะไรน่าสนใจเท่าไหร่นัก...ขอเล่าเลยละกันนะครับ โต้งก็เป็นคนจังหวัดยโสธรพ่อกับแม่ก็มีอาชีพทำนาทำการเกษตรนี่แหละครับ โต้งก็เป็นลูกคนสุดท้องคือมีพี่สาว2คนน่ะครับก็มีความสุขเรื่อยๆ จนมาวันหนึ่งในตอนเด็กของผมก็ด้วยความซนล่ะครับไปปีนต้นไม้เล่น ตกมาเลยแขนหักเลย ตอนนั้นก็รักษาตามแบบชาวบ้านก็คือรักษาหมอนำมันที่บ้านล่ะครับ เชื่อในฝีมือเพราะว่ารักษาหายมานักต่อนักแล้ว สุดท้ายหลังจากนั้นเกือบเดือนเกิดอาการติดเชื้อก็เลยต้องตัดแขนออกน่ะครับ ในช่วง2-3ปีแรกรู้สึกรำคาญและลำบากในชีวิตประจำวันมากครับเพราะความไม่เคยชินน่ะครับต่อมาก็เริ่มชินและใช้ชีวิตตามปกติกับเพื่อนๆและครอบครัวเรื่อยมา ดีหน่อยครับที่มีน้าที่ทำงานอยู่สวัสดิการสังคมจังหวัดก็เลยได้รับคำแนะนำและความช่วยเหลือต่างๆ แต่ก็ไม่มากเท่าไหร่นัก ชีวิตประจำวันก็อยู่มาเรื่อยๆไม่มีอะไรตื่นเต้นมากมายนัก งั้นก็ขอจบแค่นี้ก่อนละกันครับ...สวัสดีครับ..โต้งครับ..