ถึงแล้วครับเช้านี้..สวดมนต์ขอพร..อุทิศส่วนกุศลให้แม่  ด้วยพลังแห่งความรักอันยิ่งใหญ่ของแม่และลูก จงเป็นพลังใจให้ลูกได้ทำงานที่ยิ่งใหญ่ สร้างความดีบูชาพระคุณแม่ตลอดไป..

ขอเชิญทุก ๆ ท่านร่วม ปลูกต้นไม้ เพื่อแม่นะครับ...เนื่องในวันแม่แห่งชาติ

ถ้ามีโอกาสคงได้พบกันบ้างนะ... "คนบ้านไกล..ใต้ฟ้าตะวันเดียว"

ขอให้หายเจ็บหายไข้ สบายดีทุก ๆ วัน !!

๑ ปีพอดีจากอนุทินแรก ส่วนใหญ่จะอ่านไม่ได้เขียนเลยจนครบหนึ่งปี วานนี้และวันนี้เพื่อนร่วมชะตากรรม เขียนอย่างนี้ไม่รู้จะถูกไหม เพื่อนร่วมรับการอบรมพัฒนาข้าราชการครูเพื่อให้มีและเลื่อนวิทยฐานะชำนาญการพิเศษ เข้าสอบ post-test 2 ครั้งสุดท้ายของการอบรมหากสอบไม่ผ่านจะต้องยื่นขอรับการประเมินครั้งใหม่ต่อไป ก็ได้แต่ให้กำลังใจเพื่อนๆทุกคนที่เข้าสอบทั้งสองวันนี้ให้สอบผ่านทุกคน โดยเฉพาะ น้องพิมพิกา  ถนอมไชย ครูโรงเรียนอนุบาลนนทบุรี .... ขอคุณพระศรีรัตนตรัย และส่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยดลบันดาล 

วันนี้คณะครูได้ร่วมกันทำบุญเลี้ยงพระเพล จำนวน ๙ รูป เนื่องในโอกาสวันขึ้นปีใหม่ ๒๕๕๕ ได้นิมนต์พระวัดโคนอน มหาสวัสดิ์ จำนวน ๔ รูป วัดไทร จำนวน ๕ รูป วัดสำโรง ติดงานศพที่ตั้งอยู่ที่วัด จึงไม่สามารับนิมนต์ได้ วัดโคนอนมหาสวัสดิ์ เจ้าอาวาสมาด้วยตนเอง ผมกราบนิมนต์ท่านด้วยเพราะเคยดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการที่โรงเรียนวัดโคนอน จึงผูกพันกับท่าน กอปร์กับที่ท่านมีเมตตาต่อผมตั้งแต่วันแรกที่ผมไปรับตำแหน่ง ความมีเมตตาของท่านผมมิอาจลืมได้เลย เมื่อวันที่ ๒๔ ตุลาคม ๕๔น้ำท่วมมากไม่สามารถไปกราบนมัสการเนื่องในวันเกิดของท่านได้ วันที่ ๑๔ มกราคม ๕๕ ท่านได้รับพัดยศขั้นสูงขึ้น จึงได้แสดงความยินดีกับท่าน และได้ร่วมเป็นเจ้าภาพในงานดังกล่าว ขอขอบคุณ ครูทุกท่าน ผู้ปกครองนักเรียนทุกคนที่ได้บริจาคเงินร่วมทำบุญ ผมได้นำเงินถวายพระไปทั้งหมด ขอได้รับผลบุญนี้ร่วมกันด้วยเทอญ วันนี้ผมสุขใจ ๒ ประการ ๑.ผมได้ทำบุญให้กับโรงเรียน อุทิศส่วนกุศลให้กับครู อาจารย์ที่เคยอยู่ในโรงเรียนนี้และได้ล่วงลับไปแล้ว ๒.ผมได้ร่วมทำบุญกรวดน้ำกับคนที่ผมรักและเห็นทุกคนอิ่มใจยิ้มแย้มแจ่มใส รับประทานอาหารร่วมกันผมไม่แน่ใจว่าเหตุการณ์ดีๆอย่างนี้จะเกิดมีขึ้นอีกหรือไม่เพราะเวลาของผมที่มีอยู่ ณ ที่นี้ เหลืออีกเพียง ๒๖๘ วันเท่านั้น  จากนี้ไปผมจะเขียน"กว่าจะถึงวันนี้"เล่าเรื่องราวจากเด็กนักเรียนถึงผู้อำนวยการ"ทั้งหมด ๑๐ ครั้ง สวัสดีครับ

เมื่อวันที่ ๑๗ กันยายน เขียนไว้ยังไม่จบขอต่อวันนี้ ผมได้รับพระราชทานเข็มผู้บริจาคโลหิต ๗ ครั้งเมื่อวันที่ ๑๙ ตุลาคม ๒๕๑๕ จากสเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถขณะที่ผมยังเป็นนักเรียนการช่างปทุมธานี จากนั้นมาผมตั้งใจบริจาคโลหิตติดต่อกันมาอย่างต่อเนื่อง บางครั้งก็ไปที่สนามหลวง ขณะนั้นยังเป็นตลาดวันเสาร์อาทิตย์ รถของศูนย์บริการโลหิตไปจอดรับ ผมสะดวกมากเดินทางจากบ้านที่ปากเกร็ดไปบริจาคสะดวกกว่าที่จะเดินทางไปที่ศูนย์ฯ เดี๋ยวนี้บริการแบบนี้ไม่มีให้เห็นอีกแล้ว ผมได้รับพระราชทานเหรียญผู้บริจาคโลหิต อย่างต่อเนื่อง ดังนี้ครับ เหรียญ ๒๐ ครั้ง เมื่อวันที่ ๑ สิงหาคม ๒๕๑๘ เหรียญ ๒๔ ครั้งเมื่อวันที่ ๒๒ กรกฎาคม ๒๕๒๑ เหรียญ ๓๖ ครั้งเมื่อวันที่ ๘ พฤษภาคม ๒๕๒๒ เหรีญ ๔๘ ครั้ง เมื่อวันที่ ๙ พฤษภาคม ๒๕๒๕ พอบริจาคครบ ๕๐ ครั้งก็ได้รับเหรียญกาชาดสมนาคุณชั้นที่ ๒ เหรียญ ๖๐ ครั้ง เมื่อวันที่ ๖ กันยายน ๒๕๒๗ เหรียญ ๗๒ ครั้ง เมื่อวันที่ ๑๗ มีนาคม ๒๕๓๓ เหรียญ ๘๔ ครั้ง เมื่อวันที่ ๙ พฤษภาคม ๒๕๓๖  เหรียญ ๙๖ ครั้ง เมื่อวันที่ ๒๖ มิถุนายน ๒๕๔๑ เหรียญกาชาดสมนาคุณ ชั้นที่ ๑ ผู้ที่บริจาคโลหิตครบ ๑๐๐ ครั้ง

สุข..ก็เล่า เหงา..ก็บ่น (ไปเรื่อย)

ผมบอกกับคุณสมพงษ์ว่าไม่มีเงินซื้อหรอก ปี พ.ศ. 2546 ผมได้รับการปรับปรุงตำแหน่งจากอาจารย์ใหญ่เป็นผู้อำนวยการโรงเรียนระดับ 8 ได้รับเงินประจำตำแหน่งตกเบิกราว สองแสนกว่าบาท ผมใช้เป็นเงินดาวน์รถ ได้รถยนต์คันใหม่ป้ายแดงผมจึงนึกถึงคุณสมพงษ์ ที่ทำนายผมไว้เป็นจริง ขอบคุณมากๆ